บทที่644 เกี่ยวกับคืนฝนพรํา

ตอนที่พูดคำว่าเกลียด หานมู่จื่อจงใจพูด เสียงหนักแน่นเป็นพิเศษ เหมือนอยากจะให้เ โม่เซินรู้ถึงการตัดสินใจของเธอ

ริมฝีปากบางของเย่โม่เซ็นขยับขึ้นเล็ก น้อย ในแววตาและดวงใจของเขาเต็มไปด้วย ท่าทางอ่อนหวานของเธอ เขายื่นแขนยาวๆ ออกไปถึงเธอเข้ามาสู่อ้อมอกเต็มแรง น้ำเสียง ผ่อนคลาย

“เธอไม่มีโอกาสนั่นหรอก ฉันจะ ทำให้……เธอรักฉันยิ่งๆขึ้นไปอีก”

หานมู่จื่อ “…

หน้าแดงระเรื่อ หาน จื่อค้านออกมา

“ใครรักคุณก้น คุณคิดว่า ฉันตกลงคืนดีกับคุณ เป็นเพราะฉันชอบคุณเหรอ”

“อืม ?” เหมือนว่าเยโม่เขินจะสังเกต อะไรขึ้นมาได้ เขาเลิกคิ้ว “ไม่ใช่เพราะชอบฉัน แล้วเพราะอะไรล่ะ

หานมู่จื่อทําเสียงเย็นเล็กๆในลำคอ “ก็ เป็นเพราะคุณหน้าหนา ตามตื้อฉันไม่เลิกไง”

“งั้นเหรอ ?”

หาน จื่อเบิกตาโต ขมวดคิ้วแล้วจ้องมอง เขา “หรือว่าคุณจะปฏิเสธ

“ฉันปฏิเสธตอนไหน ไม่ว่าเธอจะตกลง คืนดีกับฉันด้วยเหตุผลอะไร เอาเป็นว่า……เธอ อยู่ข้างๆฉันก็พอแล้ว”

สายตาของเขาราวกับร่องลึก ที่ตรึงเธอ อยู่กับที่ หานมู่จื่อชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะที่ยัง ไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไง ก็สัมผัสได้ว่าไอร้อน จากลมหายใจของเขาขยับเข้ามาใกล้ขึ้น

จากนั้นใบหน้านั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นตรง หน้า หานมู่จื่อถึงได้สะดุ้งจนได้สติกลับมา

เหมือนว่าเขาจะจูบตัวเองอีกครั้ง “ไม่เอา !”

ตอนที่ริมฝีปากบางของเขากำลังจะ ประทับลงบนปากเธอ หานมู่จื่อก็รีบเบี่ยงหน้า หนีอย่างรวดเร็ว ทำให้ริมฝีปากบางของเย่ไม่ เช่นประทับลงบนแก้มขาวนวลของเธอ

เขาเองก็ไม่ได้เคืองอะไร ริมฝีปากบาง จูบลงบนแก้มเธอแผ่วเบา จากนั้นก็ยื่นมือข้าง หนึ่งไปประคองหัวเธอเอาไว้ แล้วขยับเข้าไป ใกล้ริมฝีปากของเธอ

“ไม่เอาแล้ว !” หานมู่จื่อยื่นมือไปด้นอก เขาเอาไว้ แล้ววอนขอเขา “ฉันเหนื่อยมาก แล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น การกระทำของเย่โม่ เช่นก็หยุดชะงักไป ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็ส่ง เสียงหัวเราะออกมาแผ่วเบา “พักมาทั้งวันแล้ว ยังเหนื่อยอีกเหรอ

..…….มันเป็นอะไรที่พักแค่วันเดียวแล้วจะ หายเหนื่อยหรือไงเล่า” แต่ว่าฉันอยากทําอีกแล้ว ทำไงดีล่ะ”

มือของเย่ไม่เขินเลื่อนลงไปตามเอวของ เธอ หานมู่จื่อสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะ กดมือใหญ่ที่แสนซุกซนของเขาให้อยู่กับที่ ก่อนจะพูดเสียงต่ำว่า “คุณหยุดเหลวไหลได้ แล้ว คุณไม่อยากจะพาฉันไปเจอผู้หญิงคนนั้น ใช่ไหม ถึงได้ใช้วิธีการแบบนี้เพื่อยึดเวลา

พอพูดแบบนี้ สีหน้าของเย่ไม่เซินก็ เคร่งขรึมขึ้นมาทันที

“ไม่เชื่อฉันเหรอ ?”

“งั้นคุณก็ทำให้ฉันเห็นสิ ฉันออกจาก ประเทศมากับคุณตั้งแต่เมื่อวาน จนถึงตอน

เยโม่เขินมองเธออย่างหดหู่ สุดท้ายก็ ถอนหายใจออกมาแรงๆ “ช่างเถอะ คืนนี้เธอก็ พักผ่อนเร็วหน่อยแล้วกัน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที แบบนี้น่าจะได้แล้วมั้ง

หานมู่จื่อรู้สึกโล่งอกไปที จากนั้นก็นอน ลงบนเตียง คิดอะไรขึ้นมาได้ เธอก็เลยรีบคว้า โทรศัพท์ออกมาเพื่อจะส่งข้อความไปให้เสียว เหยียน

ใครจะรู้ว่าเสี่ยวเหยียนจะส่งข้อความมา ก่อนแล้ว

“ทางเสี่ยวหมี่โต้วฉันจัดการให้เรียบร้อย แล้ว ช่วงเวลาของคืนฤดูใบไม้ผลิมีค่าหนึ่งพัน เหรียญ เธอต้องรักษามันไว้ให้ดีๆนะ”

เสี่ยวเหยียนตัวดี ไม่มีช่วงเวลาไหนปกติ เลยจริงๆ

เธอเก็บโน๊ตบุ๊ค คิดถึงสิ่งที่ตัวเองพู ดกับเยโมเซินเมื่อกี้ ริมฝีปากก็เผลอเผยรอย ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เธอบอกว่าจะไม่ทำให้เยโม่เช่นผิดหวัง เธอก็จะไม่มีทางทำให้เขาผิดหวังแน่นอน เสี่ยวหมี่โต้ว……. น่าจะเป็นลูกของเขา

หน้าเหมือนกันเสียขนาดนั้น ต้องไม่ใช่ เรื่องโกหกแน่

เมื่อก่อนหานมู่จื่อไม่กล้าเชื่อ ตอนที่ใจ เกิดสงสัยก็คิดว่าความคิดนี้มันไร้สาระจริงๆ แต่ไร้สาระแล้วยังไง ?

ตัดหลายๆอย่างออกไป ก็เหลือแค่อย่าง เดียว ถึงแม้ว่ามันจะเหลือเชื่อขนาดไหน แต่ นั่นก็เป็นความจริง

หานมู่จื่อคิดไปคิดมา ก็ปิดตาลง

อีกเดี๋ยวเธอต้องหาจังหวะแอบถามเย่ไม่ เซ็น

ตกกลางคืน ไฟของโรงแรมถูกปิดลง แล้ว เย่ไม่เชินนอนอยู่ข้างหานมู่จื่อ ทั้งสองคน หายใจเข้าออกเป็นจังหวะสมดุล แต่พวกเขาก็ รู้ดี ว่าอีกฝ่ายยังไม่หลับ

หานมูจื่อกะพริบตาอยู่ในความมืด กําลัง คิดจะพลิกตัว แต่พอเธอพึ่งพลิกตัว เย่โม่เป็นก็ ขยับเข้ามาใกล้ แล้วกอดเอวเธอเอาไว้

เธอดิ้นอยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของ เขา “หยุดดิ้นได้แล้ว รีบนอนเถอะ”

“นอนก็นอนสิ คุณจะมากอดฉันทำไม

ตอนนี้อากาศก็ไม่ร้อนเสียหน่อย แต่ทั้ง สองคนกอดกันแล้วรู้สึกเหมือนเตาอบ บวกกับ ที่อุณหภูมิของร่างกายเย่โม่เชินสูงกว่าเธอ กอดกันแบบนี้เลยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

หานมู่จื่อดิ้นรนอีกครั้ง แล้วก็รู้สึกได้ว่า อุณหภูมิร่างกายของเย่ไม่เซ็นสูงขึ้นกว่าเดิม เธอกำลังอยากจะถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ จู่ๆนึกอะไรขึ้นมาได้ หูก็แดงขึ้นมา

“ทําไมสมาธิของคุณแย่จัง

เยโมเงินที่อยู่ด้านหลังหายใจแรงขึ้น หลายระดับ น้ำเสียงแหบพร่า

“ฉันก็เป็นผู้ชายปกตินะ ผู้หญิงที่รักอยู่ใน อ้อมกอดแบบนี้ เธอจะให้ฉันมีสมาธิได้ยังไง” เขาขยับเข้ามากระซิบข้างหูเธอ ฉันไม่ จับเธอกินจนหมดตัวก็ดีขนาดไหนแล้ว”

พูดจบเขาก็จงใจกัดใบหูเธอคำหนึ่ง ทําเอาหาน จื่อตกใจจนเผลออุทานออกมาก จากนั้นเขาก็ใช้ทั้งมือทั้งเท้ารวบเธอเอาไว้

“เอาล่ะ นอน ถ้ายังดิ้นอีกฉันจะกินเธอ หานมู่จื่อ “

ถึงจะรู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่ก็ยังปิดตา อย่างว่าง่าย

ภายในความมืด ร่างกายของทั้งสอง แนบชิด ชั่วขณะนี้หัวใจก็เชื่อมถึงกัน

เยโมเงินโอบกอดคนในอ้อมอก รู้สึก อึดอัดราวกับทั่วทั้งร่างถูกไฟสุม เย่โม่เซินรู้ดี ว่าถ้าอยากจะหลุดพ้นจากความทุกข์ทรมานที่ ถูกไฟสุมแบบนี้ อย่างแรกก็คือต้องปล่อยตัว เธอ

แต่เขาไม่อยากจะปล่อยคนในอ้อมกอด เลยแม้แต่น้อย อยากจะกอดเธอเอาแบบนี้ ตลอดไป

ดังนั้นความรู้สึกไฟสุมทรวงแบบนี้ สำหรับเยโม่เซ็นแล้ว ทั้งหอมหวานและขมขื่น

ความหอมหวานคือการที่ได้กอดเธอ นอน ความขมขื่นคือทั้งๆที่โอบกอดแต่กลับไม่ สามารถครอบครอง

ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆ ซุกหน้ากับ ซอกคอของเธอ สูดกลิ่นกายอันหอมหวาน มองเธออย่างตะกละตะกลาม

“เย่โม่เขิน”

ในความมืด หาน จื่อขานชื่อเขาคำหนึ่ง

“อืม ?”

เสียงแหบพร่าหลุดออกมาจากซอกคอ

ของเธอ

หาน จื่อมองแสงจันทร์อ่อนๆที่ส่องเข้า มาทางริมหน้าต่าง คิดถึงสิ่งที่ใจตัวเองอย่าง จะถาม แล้วเม้มปากเบาๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียง เบาว่า “ฉันมีคําถามหนึ่งอยากจะถามคุณ คุณ จะตอบฉันได้ไหม”

คนข้างหลังสูดหายใจเข้าลึกๆ ราวกับ กําลังอดกลั่นอะไรบางอย่าง ผ่านไปครูใหญ่ กว่าจะได้ยินเสียงแหบพร่าของเขา

“คําถามอะไร ?”

คุณบอกว่าชั่วชีวิตนี้ฉันจะเป็นผู้หญิง เพียงคนเดียวของคุณ แต่วันนั้นคุณกลับบอก ว่าก่อนหน้าฉันมีอยู่คนหนึ่ง.…..…..

ยังไม่ทันได้พูดจบก็รู้สึกว่าคนข้างหลัง ดัวแข็งทื่อ เหมือนกำลังประหม่า จากนั้นสม หายใจก็ชะงักไปด้วย

หานมู่จื่อชะงักไปครู่หนึ่ง นี่เขากำลัง ประหม่าอยู่เหรอ ?

รู้สึกนานเล็กน้อย หานมู่จื่อทําได้แค่ กลั้นความรู้สึกที่อยากหัวเราะออกมา ในแวว ดาเต็มไปด้วยความดีใจ “คุณประหม่าอะไร”

คนข้างหลังเงียบไปพักใหญ่

อยากรู้เรื่องอะไร”

“ฉันอยากรู้ว่า…….คนก่อนหน้านั้น คือเมื่อ ห้าปีก่อนหรือเปล่า”

เย่โม่เซ็นข่าเบาๆแล้วพูดว่า “ล้อเล่นหรือ ไง ถ้าก่อนหน้าเธอไม่ใช่ห้าปีก่อน จะเป็นห้าปี หลังเหรอ”

นั่นสิ ทําไมเธอถึงลืมเรื่องนี้ไปได้

เธอเม้มปากอย่างเลิ่กลั่ก ก่อนจะถาม ต่อว่า “ห้าปีก่อนตอนไหนเหรอ คุณยังจำได้ ไหม ว่าวันอะไร เวลาไหน และสถานที่ใด คุณ จําได้ไหมว่าเธอหน้าตายังไง แล้วกระบวนการ

ถาม วออกมาเป็นชุด คนข้างหลังนิ่ง เงียบเหมือนคนตาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ