บทที่153 ถูกรังแก

เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสักพัก จากนั้น จึงพูดอย่างตะกุกตะกัก

“งั้นถ้าคุณโดนลดตำแหน่งไปแล้ว จากนี้ คุณจะทำยังไงดีล่ะ?”

ทำยังไงดี? เสิ่นเฉียวจะทำยังไงได้?

“ฉันยังมีตัวเลือกอีกหรอ?” เธอยิ้มอย่าง

ขมขึ่น

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “มีแน่นอน”

เสิ่นเฉียวยักคิ้วขึ้น

เสี่ยวเหยียนพูด “คุณสามารถเลือกงาน ทำความสะอาด หรือไปเป็นพนักงานทั่วไปไง ฉัน รู้สึกว่า..คุณชายเย่ก็ถือว่าโอเคเลย อย่างน้อย ยังให้ตัวเลือกกับคุณ”

เสิ่นเฉียว :

เธอรู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนสามารถถูกประเมิน ว่าเป็นเพื่อนรักที่เลวที่สุดก็ว่าได้

“ฉันพูดอย่างจริงจังเลยนะ ฉันรู้สึกว่าคุณไป เป็นพนักงานทำความสะอาดยังดีกว่า ถึงแม้ว่างานจะหนัก แต่ไม่มีคนมากมายมากลั่นแกล้งวาง

อุบายใส่คุณ ก่อนหน้านี้มีข่าวลือระหว่างคุณกับ

คุณชายเย่ ถ้าคุณไปทำงานกับพวกพนักงาน ทั่วไปละก็มีหวังผู้หญิงพวกนั้นจะกินหัวคุณล่ะสิ!”

ไม่ต้องให้เสี่ยวเหยียนบอกหรอก เสิ่นเฉียว เองก็สามารถรับรู้ได้

แต่ก่อนตอนที่เธอยังเป็นผู้ช่วยก็มีคนกล้าที่ จะลงมือกับเธอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอโดน ลดตำแหน่งเลย

รู้สึกได้ว่าอนาคตอยู่ยากแน่ เสิ่นเฉียว หลับตาลงด้วยความรู้สึกที่เอือมระอา “แต่คุณก็อย่ามองโลกในแง่ร้ายจนเกินไป

ไม่แน่พอทุกคนเข้าใจคุณแล้วก็อาจจะไม่เกลียด

คุณแล้วไง? คริคริคริ”

ถ้าเลือกได้ละก็เสิ้นเฉียวเลือกที่จะลาออก แน่นอน

แต่ช่วยไม่ได้ ตามที่เซียวซู่บอก เธอยังติด ค้างเงินเดือนและโบนัสกับทางบริษัทอยู่

ท้ายที่สุดเสิ่นเฉียวคิดดูให้ดีแล้ว เธอเลือก ที่จะทำงานกับพวกพนักงานทั่วไป

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนรู้เรื่อง เธอก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ “นี่มันเรื่องอะไรของคุณนะ? ฉัน บอกไปแล้วไม่ใช่หรอว่าคุณไปที่นั่นก็มีแต่โดน พวกเธอกินหัวไง? คุณยังส่งตัวเองไปถึงที่อีก หรอ?”

“คุณพูดไม่ผิด เรื่องที่ฉันโดนลดตำแหน่ง ทุกคนรู้เรื่องกันหมด ต่อให้ฉันไปเป็นพนักงาน ทำความสะอาด คุณคิดว่าทุกคนก็จะปล่อยฉันไป อย่างนั้นหรอ? ถึงตอนนั้นพวกเธอก็ต้องคิดหาวิธี จัดการฉันอยู่ดี ถ้ามันเป็นแบบนี้แล้ว ฉันไปเผชิญ หน้ากับพวกเธอซึ่งๆหน้ายังจะดีกว่ารึเปล่า”

เมื่อฟังจบ เสี่ยวเหยียนจ้องมองเธอไปสัก พัก อยู่ๆเธอก็พูดให้กำลังใจ “นึกไม่ถึงว่าคุณจะมี ความกล้าขนาดนี้จากนี้เป็นต้นไปเมื่ออยู่ต่อหน้า คนอื่นเราสองคนไม่รู้จักกันนะ! อย่าทำให้ฉันซวย ไปด้วยนะ”

เสิ่นเฉียวหัวเราะ “โอเค”

เธอชินไปแล้วล่ะ

ต่อหน้าคนอื่นเย่โม่เซินก็บอกว่าเธอเป็นแค่ ลูกน้องเท่านั้น ลับหลังเธอก็ไม่ใช่ภรรยาของเขา

ดังนั้นหลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดคำพูดนี้ ออกมา เส้นเฉียวก็รู้สึกว่ามันคือเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว คนที่มีเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ใครจะไปชอบกัน?

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเก็บของเรียบร้อยแล้ว เธอก็ไปรายงานตัว เป็นไปตามที่เธอคิดทุกอย่าง ตอนที่พึ่งมาถึงหัวหน้าก็แสดงอำนาจให้เธอเห็น ทันที

พาเธอไปที่โต๊ะทำงานตัวหนึ่ง “จากนี้ เป็นต้นไปที่นี่คือที่ทำงานของคุณ คนที่พึ่งมาใหม่ ก็ต้องรู้กฎระเบียบ รุ่นพี่ให้คุณทำอะไรก็ กระตือรือร้นหน่อย เข้าใจมั้ย?”

เมื่อฟังคำพูดนี้จบ เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าหัวหน้า คนนี้ก็ไม่ได้ร้ายขนาดนั้น แต่….เข้มงวดเป็นอย่าง

มาก

เสิ่นเฉียวพยักหน้า

เมื่อหัวหน้าเดินออกไป พนักงานกลุ่มหนึ่ง ที่นั่งอยู่ด้านข้างก็เริ่มพูดถกเถียงกันขึ้นมา

“ตอนนี้ไม่ว่าจะเป็นคนแบบไหนก็กล้าที่จะ ยัดเข้ามาในบริษัทจริงๆ คิดว่าตัวเองสามารถเป็น ผู้ช่วยท่านประธานได้ สุดท้ายตอนนี้กลับโดนลด ตำแหน่ง แถมยังลดลงมาต่ำขนาดนี้”

“ฉันได้ยินมาว่าท่านประธานลดตำแหน่งให้ เธอเลือกว่าจะเป็นพนักงานทำความสะอาดหรือเป็นพนักงานทั่วไป เธอเลือกที่จะเป็นพนักงาน ทั่วไป”

“จริงๆเลย หน้าตาอย่างเธอไปเป็นพนักงาน ทำความสะอาดนะเหมาะที่สุดแล้ว มาอยู่ตรงนี้กับ พวกเราทำไมกัน? ผู้หญิงที่อาศัยการหลับนอน แบบนี้ นอกจากเก่งเรื่องบนเตียงแล้วอย่างอื่นก็ คงจะทำอะไรไม่เป็นสินะ ไปเป็นพนักงาน ทำความสะอาดน่ะดีที่สุดแล้ว”

“เห้ย เด็กใหม่ คุณยังมียางอายอยู่มั้ย? พวกเราที่นี่ไม่ได้ขาดคนหรอกนะ คุณไปเป็น พนักงานทำความสะอาดไม่ได้หรอ?”

มีคนตะโกนด่าอยู่ด้านหลังของเสิ่นเฉียว

เสิ่นเฉียวตัดสินใจที่จะไม่ถือสาพวกเธอ ดัง นั้นจึงไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านั้น

นึกไม่ถึงเมื่อคนเหล่านั้นเห็นว่าเธอไม่ โต้ตอบอะไร พวกเธอกล้าที่เดินเข้ามากระชากผม ของเธอ “ฉันพูดกับคุณอยู่นะ ทำเป็นไม่สนใจคุณ มีมารยาทรึเปล่าน่ะ?”

เสิ่นเฉียวรู้สึกเจ็บ ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นมายืน จ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เย็นชา

“คุณพูดกับฉันตอนไหนกัน? คุณทักทายฉันแล้วไง? มารยาทน่ะหรอ ของแบบนี้ฉันมีแน่นอน แต่ฉันรู้สึกว่าคุณสามารถที่จะพัฒนาตัวเองให้ดี ขึ้นกว่านี้ อย่ามาแตะต้องคนอื่นไปเรื่อย”

ผู้คนกลุ่มนี้เดิมที่คิดว่าเธอดูเป็นคนที่น่าจะ รังแกได้ง่าย นึกไม่ถึงว่าเธอจะลุกขึ้นมายืนแล้วก ล้าที่จะโต้ตอบ

“คุณพูดอะไรนะ? เด็กใหม่อย่างคุณกล้าพูด แบบนี้กับฉันหรอ? ตกลงคุณรับรู้ถึงสถานการณ์ ของตัวเองบ้างมั้ย? คุณมาถึงที่นี่แล้วยังกล้าที่จะ ขัดพวกเรา? อยากตายนักใช่มั้ย?”

เสิ่นเฉียวจ้องมองคนกลุ่มนี้ด้วยสายตาที่ เย็นชา

ผู้คนกลุ่มนี้ยังคงพูดไม่ดีต่อเธอเรื่อยๆ

“ใช่แล้ว ถ้าไม่อยากตายละก็ทางที่ดีเชื่อ ฟังพวกเราดีกว่า ผู้หญิงที่เก่งเรื่องบนเตียงอย่าง คุณพวกเราเห็นมานักต่อนักแล้ว จัดการมาก็เยอะ เช่นกัน”

“ฮ่าฮ่าใช่แล้ว ถ้ารู้ตัวว่าผิดไปแล้ว ตอนนี้รีบ ออกไปข้างนอกซื้อกาแฟกับขนมเค้กมาให้พวก เราทุกคนในออฟฟิศ คนละชุดเลยนะ บางทีพวก เราอาจจะเห็นแก่สิ่งนี้ไม่ทำร้ายคุณในภายหลังก็ได้ ”

ที่เสียเงินซื้อของให้คนที่ตัวเองเกลียด อีก ทั้งยังเป็นคนที่ทำร้ายตัวเองอีกด้วย

พวกเธอคิดว่าสมองของตัวเธอโดนลาถีบ

มารีไง?

เสิ่นเฉียวส่งเสียง อือ ออกมาหนึ่งที เธอกลับ ไปนั่งประจำตำแหน่งของตัวเองแล้วไม่พูดอะไร กับพวกเธออีก

เธอเปิดคอมพิวเตอร์

“คุณ คุณหมายความว่ายังไง? คุณกล้าเมิน พวกเราหรอ?!”

“ขอโทษด้วยนะ พวกคุณไม่ใช่หัวหน้าของ ฉัน ฉันก็ไม่ใช่ผู้ช่วยส่วนตัวของพวกคุณ พวกคุณ ไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกให้ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณ”

คอมพิวเตอร์ค่อนข้างช้า หลังจากที่เสิ้น

เฉียวเปิดคอมแล้วเธอก็กดเข้าไปในโปรแกรมฆ่า

ไวรัสจากนั้นสแกนไวรัสในคอมหนึ่งรอบ

คนที่อยู่ด้านข้างกำลังมีความสุขบนความ ทุกข์ของผู้อื่น “หี โอเค พวกเราไม่วิธีที่จะทำ อะไรคุณได้สินะ? งั้นหัวหน้าจะมีสิทธิ์หรือไม่? คุณคอยดูละกัน!”
เสิ่นเฉียวไม่สนใจพวกเธอ เธอยังคงจัดการ กับคอมพิวเตอร์ของตัวเองต่อไป

เธอรู้ดีว่าคนเหล่านี้ล้วนแต่อยากจะกินหัว ของเธอ แต่เธอก็รู้ดี ต่อให้เธอซื้อของให้ทุกคน แล้ว ทุกคนก็มีแต่หัวเราะเยาะเธอมากขึ้นเท่านั้น

ดังนั้น เธอจึงแข็งกร้าวเช่นนี้ต่อไป ไม่มี อะไรที่เธอต้องถอยและติดสินบนอะไร

ในวันนี้เธอมาถึงจุดนี้แล้ว เธอทำได้เพียง หากพวกเธอจะใช้ลูกเล่นไหนมาเธอก็ต้องรับมือ กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นให้ได้

เมื่อผ่านไปสักพัก หัวหน้าเรียกเธอเข้าไป ในห้องทำงาน จากนั้นมอบแฟ้มเอกสารหลาย เล่มให้กับเธอ

“เอกสารข้างในนี้คือสิ่งที่ต้องใช้ในการ ประชุมตอนเย็น ประชุมจะเริ่มในอีกหนึ่งชั่วโมง หลังจากนี้ คุณไปจัดการให้เรียบร้อยภายในหนึ่ง ชั่วโมง”

เมื่อฟังจบ เสิ่นเฉียวรับแฟ้มเอกสารมาแล้ว พลิกดูด้านในของแฟ้ม เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย “หัวหน้า อันนี้ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงในการจัดการ ให้เสร็จ มันค่อนข้างจะยากเปล่า?”
หัวหน้าเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ค่อนข้าง ยาก? คนที่ก่อนหน้านี้เป็นถึงผู้ช่วยท่านประธาน อย่างคุณ งานจัดการเอกสารไม่ใช่เรื่องที่คุณควร จะถนัดทำไง? อย่าบอกนะว่าคุณก็เป็นเหมือนกับที่ พวกเธอพูดมาว่าไม่มีความสามารถเลยสักนิด??”

เสิ่นเฉียว ..ไม่ใช่ฉันจะไปจัดการให้ เสร็จ

เมื่อพูดจบเสิ่นเฉียวก็ถือแฟ้มเอกสารแล้ว เดินออกไปจากห้องทำงาน

ผู้หญิงหลายคนยืนล้อมอยู่รอบๆโต๊ะของ เธอ พวกเธอจ้องมองเธอที่กำลังทุกข์อย่างมี ความสุข

“เธอไม่ใช่บอกหรอว่าพวกเราไม่สามารถ เรียกใช้เธอได้? ตอนนี้โดนหัวหน้าจิกหัวใช้แล้ว สินะ? เอกสารมากมายขนาดนั้น ฉันจะดูว่าเธอจะ จัดการทั้งหมดนี้ให้เสร็จก่อนที่จะเริ่มประชุมได้ยัง ไง ถ้าจัดการไม่เรียบร้อยละก็พวกเราสามารถไล่ เธอออกไปจากแผนกได้มั้ย? ยังไงซะบริษัทตระ กูลเย่ไม่เคยเลี้ยงคนที่ไร้ความสามารถเอาไว้!”

เสิ่นเฉียวไม่ได้สนใจคำพูดไร้สาระเหล่านั้น แต่เธอกลับนั่งอยู่หน้าคอมแล้วเปิดแฟ้มเอกสาร ออกมา จากนั้นตั้งใจจัดการกับเอกสาร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ