เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 799 คุณมันคนอันธพาล



บทที่ 799 คุณมันคนอันธพาล

ทานมู่จื่อ โกรธมาก อีกทั้งไม่กล้าที่จะหันหน้ากลับไปโดยตรง ได้ แต่เพียงคนยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความโกรธอยู่ลึก ๆ ในใจ

“เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน

รู้สึกได้ว่าการแสดงออกบนใบหน้าและลมหายใจภายใน ร่างกายของผู้หญิงคนนั้นกำลังจะระเบิดออกมา เย่ ไม่เซ็นจึงหยุด การประชุมในทันที

เต็มที ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนที่เขาจะเริ่มการประชุม

“อืม เรื่องที่เหลือ ค่อยคุยพรุ่งนี้ หลังจากที่เยโมเงินขัดจังหวะการสนทนาทางวิดีโอ ก็ถอดหูฟัง

บลูทูธที่อยู่บนหูออก และมองไปที่ทานอ

ดวงตาที่ลึกล้ำของเขา จ้องมองไปยังร่างของหาน จื่อ ก็เห็น เธอยึดเอว ดวงตาที่ใสสะอาดคู่หนึ่งนั้นจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ

“มานี่หน่อย”

เขาพูดเบา ๆ ด้วยริมฝีปากบาง

“มีอะไร”

หาน จื่อรอจนเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ และไฟในกองนี้ก็ยังเจ็บ ปวดที่รู้ว่าเขาอาจจะหมั้นกับคนอื่น ความเจ็บปวดนี้ เป็นเหมือน เชื้อเพลิงที่ยิ่งทำให้เดือดเป็นฟืนเป็นไฟมากขึ้น ในใจก็ยิ่งเจ็บปวด ไฟ ก็ยิ่งลุกโชน

ก่อนหน้านี้ เธอคิดว่าตนเองจะสามารถค่อยเป็นค่อยไปได้ถึง อย่างไรเขาก็เพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บสาหัส ตนเองควรจะให้ เวลากับเขาสักหน่อย ให้เขาทําความคุ้นเคยกับการมีอยู่ของ ตนเอง แล้วค่อยกระตุ้นความทรงจำของเขาอีกครั้ง

แต่ตอนนี้ล่ะ สิ่งที่เธอได้จากเฉียวจื้อคือ คิดไม่ถึงว่าจะได้ยิน ข่าวว่าเขาจะหมั้นหมาย

ให้เธอประสบความสำเร็จก่อนที่เขาจะหมั้นหมาย

นี่มันอะไรกัน ทำให้เธอดูเหมือนว่ากำลังจะแย่งคนรักของตน อื่นมาอย่างไรอย่างนั้น

ยิ่งคิด ในใจของหาน จอก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ ความน้อยใจนี้ก็อัด

อั้นอยู่เต็มในดวงตา

การแสดงออกของเธอไม่ได้เก็บซ่อนเอาไว้ ดวงตาก็จ้องมอง ไปที่เขา เย่ ไม่เป็นไม่ใช่ว่าจะมองไม่เห็นความน้อยใจของเธอ

แต่เขาไม่เข้าใจว่า เธอกำลังน้อยใจอะไรอยู่

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเมื่อวานนี้ จนถึงตอนนี้เขากับ เธอได้เจอหน้ากันแค่สองครั้งเท่านั้น

ครั้งหนึ่งคือตอนเที่ยง อีกครึ่งหนึ่งก็คือตอนนี้

หรือ…โม่เป็นค่อย ๆ หรี่ตา จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่เดียวซื้อ พาเธอมาหาตนเองตอนที่ทานข้าวเที่ยงนั้น ในตอนนั้นเขามีธุระจะต้องออกไปข้างนอก เมื่อเห็นเธอและเจียวจื่อเดินใกล้กันขนาด นั่น รำพาญใจ จึงไม่มีเวลาว่างก็เลยหายออกไปข้างนอก

หรือว่า……เธอกำลังน้อยใจเรื่องนี้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของเปโม่เป็นก็ค่อย ๆ แน่ใจ

“เรียกให้คุณมา ยังไม่มาอีกหรือ” เย่ ไม่เซ็นเห็นเธอแค่ถาม ตนเองว่ามีอะไร แต่กลับไม่เดินเข้ามา อีกทั้งยังคงยืนนิ่งอยู่ตรง นั้น ก็เลยเดือนเธอไป

หานคู่จื่อจึงเดินไปข้างหน้าสองก้าวอย่างไม่เต็มใจ

“มาแล้ว คุณสั่งหนี”

น้ำเสียงหงุดหงิดมาก

สั่งหรือ เย่โม่เป็นเลิกคิ้ว และไปที่กาแฟบนโต๊ะ “คุณลอง

ดูสิ

หายจื่อมองไปตามนิ้วชี้ของเขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะให้ตนเอง ลองกาแฟแก้วนั้น เธอส่ายหัวปฏิเสธเขาอย่างไม่คิด “ไม่”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว และมองเธอด้วยสายตาอย่างไม่พอใจ “จะลองไม่ลอง”

หาน จื่อจ้องเขาอย่างดื้อดึง “ไม่ลอง

“ดูเหมือนว่า คุณจะรู้ว่าตัวเองชงกาแฟได้ไม่ดี จึงปฏิเสธที่จะ เผชิญหน้ากับมัน” เยโมเงินตั้งใจกระตุ้นเธอ

ปกติแล้วกาแฟของเขา หาน จอมักจะแอบลองจิบให้เขา ตอนนี่เธอตั้งครรภ์แล้ว จึงไม่กล้าดื่มมากเกินไป ตอนที่ลองก็ลองไป

แคบเดียว เป็นเพียงการจบให้พอเมรสและชุ่มคอ แต่วันนี้ เธออารมณ์ไม่ดี จึงใส่น้ำตาลให้เขาไปหลายก้อน

แม้ว่าจะไม่ต้องลองชม เธอก็รู้ว่ากาแฟนรสชาติเป็นอย่างไร

หาน จื่อเหลือบไปมองเขา เม้มริมฝีปากแดงของตนเอง จงใจ ต่อต้าน

“ฉันไม่อยากลอง ไม่ใช่เพราะฉันขงได้ไม่ดี แต่เป็นเพราะ……… กาแฟแก้ว นคุณดื่มแล้ว

พูดจบ เธอก็เลิกคิ้วมองเขาอย่างจงใจ “ท่านประธานไม่ได้รัก ความสะอาดหรือ กาแฟแก้วนั้นคุณดื่มไปแล้ว คุณยังจะให้ฉันดื่ม อีก หรือว่าคุณไม่รู้…….

ประโยคหลังนั้น เธอไม่ได้พูดออกมา แต่ละสายตาลง

“รู้อะไรหรือ

เยโม่เป็นจ้องไปที่ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่พอใจ และ หยุดพูดไปครึ่งทาง ไม่รู้ว่าแบบนี้จะทำให้ยั่วน้ำลายคนอื่นหรือ เปล่า

หานจื่อมองไปที่ปลายเท้าของตนเอง ไม่สบอารมณ์ “จูบทาง อ้อม”

เย่ ไม่เช่น “….….…..

หานมู่จื่อ ”
หลังจากที่เธอรู้ตัวว่าเมื่อกี้ตนเองพูดอะไรออกไป ศีรษะของหา นอก็เกือบจะตกลงไปที่พื้น เธอกัดริมฝีปากล่างของตนเอง อย่างกระวนกระวาย “พี่หลินเรียกหาฉันให้ไปทำธุระ ฉันไปก่อน

ทันทีที่เธอหันหลังกลับ เสียงของเย่ไม่เป็นก็ดังขึ้นมา

“ผมพูดหรือว่าให้คุณไปได้

เขาลุกขึ้น ซึ่งเก้าอี้ออก แล้วก้าวเดินไปหาเธอข้างหน้า

เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้ หานมอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ว่า อย่างไรฉันก็จะไม่ดื่มกาแฟแก้วนั้น เอ่อ……..

พูดไปได้เพียงครึ่ง จู่ ๆ คางของเธอถูกนิ้วของเปโม่เซ็นบีบ

หาน จื่อบีบขากรรไกรล่างของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น เอนตัวและก้มหน้าลง เมื่อห่างจากริมฝีปากของเธอเพียงเล็กน้อย ก็หยุดลงทันที

ลมหายใจอุ่น ๆของทั้งสองเริ่มพัวพัน หาน จื่อรู้สึกได้ถึงการ เต้นหัวใจของตนเองเริ่มเร็วขึ้น เธอมองไปที่แย่ไม่เซ็นซึ่งอยู่ใกล้ เพียงนิดเดียว แทบจะคิดว่าเมื่อกี้นี้เขากำลังจะจูบ

แต่เขาเปล่า เมื่ออยู่ห่างจากตนเองเพียงเล็กน้อยก็หยุดลง ดวงตาสีดาจ้องมองเธอ

“รังเกียจผมหรือ”

หาหมู่จื่อรู้สึกประหม่ามากจนไม่รู้ว่าจะเอามือไปไว้ที่ไหน ในที่สุดทำได้เพียงจับแขนเสื้อของตนเองไว้จนไม่กล้าขยับ

ระยะห่างระหว่างทั้งสองใกล้กันมาก เพียงแต่เธอขยับ ก็จะ สัมผัสริมฝีปากบางของอีกฝ่าย

ถึงแม้ว่าจะสนิทสนมกันในระดับหนึ่งมาก่อน แต่หาน จื่อ จัดการไม่ได้ เขาจะเข้ามาใกล้ชิดกับตนเอง หัวใจของเธอก็เต้น เร็ว และเขินอายเช่นกัน

เธอเกือบจะ…..หลบจากเขาอย่างไม่รู้ตัว

เยโม่เป็นก็รู้สึกถึง——การต่อต้านของเธอ

เมื่อกะพริบตามองไปที่ตนเอง ก็รู้สึกประหม่าจนทำอะไรไม่ถูก ริมฝีปากสีชมพูก็สั่น

หลังจากมองไปที่ริมฝีปากของเธอ ดวงตาของเย่ไม่เป็นก็ไม่

สามารถขยับออกไปไหนได้

เธอเพิ่งพูดว่า…….

จูบทางอ้อมหรือ เห็นการแสดงออกของเธอ ดูเหมือนจะ

รังเกียจหรือ

อย่างนั้นถ้าใช่…….

ทันทีที่สมองแวบผ่านความคิดนี้ขึ้นมา แขนขาก็มีปฏิกิริยา ตอบสนองออกมาเย็ไม่เป็นก็โน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ริม ฝีปากก็สัมผัสกับริมฝีปากนุ่มของหาน จื่อ

ขณะที่ริมฝีปากสัมผัสกัน หานมู่จื่อรู้สึกเหมือนสมองของตนเองกำลังจะระเบิดออก ถอยหลังออกไปข้างใหญ่ด้วยอาการ ที่หายใจไม่ออก มองสายตาของเขาที่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ อย่างเหลือเชื่อ

ปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้เอไม่เป็นไม่พอใจ เขาขมวดคิ้วและจับ อมือชาวบางของเธอแล้วดึงเธอเข้ามาหาตนเอง มือข้างหนึ่งจับ

ด้านหลังศีรษะของเธอ และก้มหน้าลงไปหาริมฝีปากของเธอ

หาน จื่อยังคงรู้สึกอารมณ์ไม่ดี และเงื่อนไขที่ซ่อนอยู่ในตัว แต่กำลังของเย่ ไม่เซินแข็งแกร่งมาก ความไวก็รวดเร็ว หลังจาก ผ่านไปมาสองสามรอบ ในที่สุดเขาก็พบเธอตามที่เขาต้องการ

การสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนกับฝ้าย กลิ่นหอม ๆ ที่ยังคงอยู่บน ร่างกายของเธอ ล้วนแล้วทำให้หัวใจของเย่ไม่เป็นสั่นไหวขึ้น

ดูเหมือนว่าจะมีภาพอะไรแวบเข้ามาในหัว เขาถึงกับจับภาพ ไม่ทัน ภาพเหล่านั้นก็หายไป และมือเล็กของผู้หญิงที่อยู่ในอ้อม แขนได้ผลักอกเขา พยายามผลักอกเขาออกไป

เย่ไม่เป็นขมวดคิ้วขึ้น มือใหญ่ก็กระชับเอวของเธอ ล็อคเธอ อย่างแน่นหนา น่าริมฝีปากออกจากเธอ

“ผลักผมทำไม” เสียงของเขาแหบแห้ง แม้ดวงตาลึกราวกับ กลางคืน ก็จับจ้องดวงตาของเธอไว้แน่น

เอวของหาน จื่อถูกล็อค ไม่สามารถผลักเขาออกไปได้ และ พูดด้วยความโกรธว่า “คุณ คุณมันอันธพาล


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ