บทที่ 1574 เอ็นดู

เพิ่งเขือเฟยรู้ว่า เธอเจตนาดี เธอเป็นเพื่อนกับตนเองมาหลายปี ขนาดนี้ ไม่เคยดูถูกเธอเพราะเรื่องครอบครัวอะไรเลย แล้วยังพา เธอไปที่บ้าน ให้เธอสวมชุดสวยๆ นอนบนเตียงเดียวกัน ไปดูด วงอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน แล้วยังแนะนำพี่ชายของตนเองให้เธอรู้จัก ด้วย

ดังนั้นเพิ่งเขือเฟยรู้ว่า เธอไม่มีความเห็นแก่ตัวและระมัดระวัง ตัวกับเธอเลย คำพูดเหล่านั้นเมื่อครู่นี้ คิดเพื่อเธอโดยสิ้นเชิง

แต่แม้จะเป็นเช่นนี้ ความภูมิใจในตนเองของเพิ่งเขือเฟยยังคง

รบกวนอยู่ สิ่งที่ตนเองพยายามขนาดนั้น คนอื่นพูดง่ายๆกลับทำได้แล้ว แต่ไหนแต่ไรชีวิตของแต่ละคน ช่างไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ

“ไม่ต้องหรอก” เมิ่งเขือเฟยปฏิเสธข้อเสนอของถางหยวน หยวนเบาๆ ฝืนยิ้มเล็กน้อย “ฉันอยากได้ทุนการศึกษาด้วยความ สามารถของฉันเอง”

“แต่ว่า……

“หยวนหยวน ไม่ต้องพูดแล้ว” เมิ่งเขือเฟยจับมือของเธอเอาไว้ “ความคิดของเธอฉันรู้ดี แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าเธอทำเพื่อฉัน แต่ฉัน ไม่ต้องการพวกนี้จริงๆ

เห็นเธอยืนกรานในความคิดของตนเอง ถางหยวนหยวนจึงทำได้เพียงล้มเลิกความตั้งใจ ตอนเย็นจึงไม่กล้าเรียกเธอไปกิน ปิ้งย่างด้วยกันแล้ว

กลับเป็นหยวนเยาหันกับจางเสี่ยวลู่ เมื่อได้ยินว่าถาหยวน หยวนจะออกไปกินปิ้งย่าง จึงแต่งตัวอย่างเต็มที่ แล้วบอกเธอว่า จะไปด้วย

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากถึงสถานที่นัดหมาย กลับเจอเพียงแค่จ เพิ่งคนเดียวเท่านั้น หยวนเข่าหันกับจางเสี่ยวลู่ผิดหวังขึ้นมาทันที ดึงถางหยวนหยวนไปอีกด้าน ถามเธอเบาๆ “ทำไมพี่ชายเธอ ไม่มาล่ะ?”

“พี่มีเรื่องอื่นที่ต้องทำ จึงมาไม่ได้นะ” ถางหยวนหยวนไม่ได้ บอกเหตุผลที่แท้จริงกับพวกเขา เพียงแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย หลัง จากพวกเธอได้ฟัง แววตาก็ปรากฏความผิดหวังออกมา

“งั้นทําไมเธอไม่รีบบอก?”

“นั่นสิ ทำไมเธอไม่รีบบอกฉันหน่อยล่ะ?”

ถางหยวนหยวนตะลึงงัน : “นี่หมายความว่าไง ? ? พวกเธอไม่ ได้ออกมาเพื่อกินปิ้งย่างงั้นเหรอ?”

ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแปลกๆ มากินปิ้งย่างชัดๆ เพราะอะไรถึงเกี่ยวกับพี่ชายของตนเองได้

ถางหยวนหยวนเหมือนจะรู้สึกว่าตนเองเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง แล้ว แต่ก็ยังคงงงๆอยู่มาก กำลังครุ่นคิด

ส่วนสองคนนั้นก็รู้สึกตัวแล้วว่าตนเองเปิดเผยอะไรออกมา จึงรีบพูดแก้ไขสถานการณ์ “ไม่ใช่อย่างนั้น หลักๆ คือพวกฉันคิดว่า พี่ชายเธอมาด้วย แต่สุดท้ายเขาไม่มา จึงทำให้เกิดสิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึกแตกต่าง เธอเข้าใจไหม?”

“ความรู้สึกแตกต่าง?” ถางหยวนหยวนไม่เข้าใจ “พี่ไม่มาแล้ว เกี่ยวอะไรกับความรู้สึกแตกต่างล่ะ?”

“แน่นอนว่าเกี่ยวกัน ไม่เพียงแต่พี่ชายของเธอ ยกตัวอย่าง เช่นวันนี้มา แล้วมีแต่พี่ของเธอ ถ้าอีกคนไม่มาด้วย พวกฉันก็จะมี ความรู้สึกแตกต่าง ก็อย่างวันนี้พวกฉันบอกว่าจะมากินปิ้งย่าง แต่หลังจากมาแล้วถึงได้รู้ ในใจจึงเกิดความรู้สึกแตกต่างนิด หน่อย เธอเข้าใจความหมายของฉันไหม?”

“อ้อๆ” ถางหยวนหยวนรู้สึกว่าตนเองเข้าใจ แต่ก็เหมือนไม่ เข้าใจอีกแล้ว เธอเอียงหัวไปถามเบาๆ “ความหมายของพวก เธอคือหวังว่าจะได้เจอพี่ชายฉันใช่ไหม?”

จู่ๆถางหยวนหยวนก็นึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่จงเฟิงพูดกับ ตนเองเมื่อตอนบ่าย เขาบอกว่าผู้หญิงที่ชอบพี่มีเยอะมาก และ สองคนตรงหน้านี้ก็ดูเหมือนจะใช้

ถางหยวนหยวนค่อนข้างใสซื่อ จึงไม่ได้สืบสาวราวเรื่องอย่าง ละเอียด ถามพวกเธอสองคนไปตรงๆ

“พวกเธอชอบพี่ฉันเหรอ?”

พี่เนื้อหอมขนาดนั้นจริงๆเหรอ? แม้แต่เพื่อนในชั้นเรียนของ ตนเองก็ยังชอบเขา?
หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวไม่คิดว่าอยู่ๆถางหยวนหยวนจะ ถามออกมาอย่างนี้ และเหมือนกับเริ่มรู้อะไรบางอย่างแล้ว จึง ถามอีกครั้ง : “หยวนหยวน ทำไมเธอถึงถามคำถามอย่างนี้ มี ใครพูดอะไรกับเธอใช่ไหม?”

“เอ่อ ไม่มีนะ”

ถางหยวนหยวนรู้สึกว่าตนเองไม่ควรหักหลังจงเพิ่ง

“ที่พวกเราดีกับเธอ เป็นเพราะว่าเธอใสซื่อน่ารัก ไม่มีความ คิดอื่น เธออย่าเข้าใจผิดเด็ดขาดนะ”

พูดจบ สายตาของจางเสี่ยวลู่ก็ปรากฏความเย็นชาออกมาชั่ว ครู ต้องเป็นเมิ่งเขือเฟยยัยบ้านั่นแน่ๆที่นินทาลับหลัง แต่แรกคิด ว่าช่วงนี้เธอจะสงบศึกแล้ว ไม่คิดว่าจะอดกลั้นเอาไว้เพื่อรอที่จะ ยั่วโมโหให้มากกว่าเดิม?

เฮอะ ขาดการสั่งสอนจริงๆสินะ

หยวนเท่านั้นแทบไม่ต้องคิด ก็เดาจุดจบของเพิ่งเขือเฟยได้ แล้ว

ส่วนถางหยวนหยวนพอได้ฟังคำพูดเหล่านั้นของจงเฟิงแล้ว จึงถามด้วยความอยากรู้ก็เท่านั้น ไม่รู้เลยจริงๆว่าพวกนี้จะนำ หายนะมาให้เพิ่งเขือเฟยแล้ว

“เสี่ยวหยวนหยวน”

จงเพิ่งที่อยู่ไม่ไกลกวักมือเรียกถางหยวนหยวน “มานี่เร็ว ดูสิ ว่าอยากกินอะไร
ถางหยวนหยวนได้ยินจงเฟิง เรียกเธอ จึงลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไป

หาเขา

หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวลู่เห็นแล้ว ก็หัวเราะเยาะออกมา “รสนิยมของผู้ชายคนนี้แปลกๆนะ ไม่นึกว่าจะชอบอย่างนี้

“นั่นสิ จริงๆเขาหน้าตาไม่เลวเลย หล่อใช้ได้ ทั้งสูงทั้งผอม แค่ เห็นก็มีพลังแล้ว คนแบบนี้ต่อให้ไม่มีแฟนระดับดาวมหาวิทยาลัย ยังไงก็น่าจะเป็นดาวคณะไม่ก็สาวสวยในห้องเรียนไหมล่ะ? ทำไมเขาถึงชอบยัยอ้วนนี้ไปได้ ตาบอดหรือเปล่า?”

“ผู้ชายน่ะ รสนิยมพิลึกพิลั่น ใครจะไปรู้ได้?” บทสนทนาของ

ทั้งสองคน โตเกินกว่าวัยของเด็กมัธยม

“ชอบกินอะไร หยิบเองเลยนะ กินเสร็จแล้วพี่เพิ่งจะพาเธอไป เดินเล่น แล้วค่อยส่งเธอกลับโรงเรียน

“ขอบคุณค่ะพี่ฉู่เฟิง”

ถางหยวนหยวนจึงเริ่มเลือกอย่างจริงจัง ตอนที่เธอกำลังเลือก จงเฟิงก็รออยู่ข้างๆ สายตาของเขาเอ็นดูเธอสุดๆ ตอนที่เห็น เธอจะไปหยิบโค้กแช่เย็น ก็รีบดึงมือของเธอห้ามเธอเอาไว้

“เป็นผู้หญิง ควรจะดื่มของเย็นๆ ให้น้อยที่สุด เถ้าแก่ เปลี่ยน โค้กพวกนั้นเป็นแบบไม่แช่เย็นให้ด้วย

ฟังแล้วถางหยวนหยวนเบ้ปากอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่อยาก : เปลี่ยน กินปิ้งย่างต้องดื่มเครื่องดื่มเย็นๆ ถึงจะถูก”

“นี่ใครตามใจนิสัยแย่ๆอย่างนี้ของเธอกัน? ใครบอกว่ากินปิ้งย่างแล้วต้องดื่มเครื่องดื่มเย็นๆ? ไม่ให้เธอดื่มของเย็น เธอต้อง ดื่มแบบไม่แซ่เย็นเข้าใจไหม?”

จากนั้น จงเพิ่งดึงดันเปลี่ยนโค้กเย็นๆของถางหยวนหยวน เป็นไม่แช่เย็น เรื่องนี้ทำให้ถางหยวนหยวนไม่พอใจมาก ยืนเบ้ ปากอยู่ตรงนั้น

“พี่เพิ่งแย่เกินไปแล้วนะ ฉันไม่อยากดื่มแบบไม่เย็น ฉันจะดื่ม

แบบแช่เย็น”

“เธอนี่จริงๆเลยนะ….. จงเฟิงไม่คิดว่าเธอจะดื้อรั้นขนาดนี้ ยื่นมือไปขยี้หัวเธออย่างจำใจ “นี่มันมากแล้วเชื่อฟังพี่เพิ่ง สักครั้งไม่ได้เหรอ? ต้องดื่มเย็นๆ ให้ได้เลยเหรอ?”

ถางหยวนหยวนเงียบ

“ก็ได้ๆ กลัวเธอแล้ว งั้นพี่เพิ่งจะถอยหนึ่งก้าว เธอก็ถอยหนึ่ง ก้าวโอเคไหม?”

“อะไรคะ?” ถางหยวนหยวนจ้องเขาด้วยความสงสัย

“พวกเราหยิบแช่เย็นหนึ่งขวดไม่เย็นหนึ่งขวด ดื่มคนละครึ่ง เป็นไง?”

คำพูดนี้ ฟังแล้วก็ไม่เลวนะ ถางหยวนหยวนจึงรีบพยักหน้า

“ค่ะ งั้นฉันดื่มครึ่งขวด ที่เหลือค่อยให้พี่เฟิง”

“ได้ ตามใจเธอเลย

สำหรับปัญหาของเครื่องดื่ม สองคนปรึกษากันไปครึ่งวันถึงจะตกลงกันได้ จากนั้นก็กลับไปที่ที่นั่งด้วยกัน แล้วจู่ๆ มือถือของจง เพิ่งก็ดังขึ้น เขาดูแล้ว ไม่นึกว่าฉือจะโทรมา

แย่แล้ว ตอนนี้พี่ซูโทรมาทำอะไร?

อย่างที่คิดเอาไว้ ถางหยวนหยวนรีบเงยหน้าขึ้นมาถามด้วย ความคาดหวัง : “พี่เฟิง ใช่พี่ฉันโทรมาไหมคะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ