เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่649 หลงเสน่ห์เขาเข้าเหรอ



บทที่649 หลงเสน่ห์เขาเข้าเหรอ

“พูดจริงนะ ถึงเวลานั้นอย่าลืมส่งการ์ด เชิญมาให้ตระกูลตวนปูด้วยนะ ผมจะพาน้อง สาวของผมคนนี้ไปร่วมงานแต่งของคุณ เพื่อ หาเจ้าบ่าวในงานที่หล่อกว่าคุณเป็นร้อยเท่า ให้เธอ แต่ว่าคุณคงไม่เห็นว่าเพราะเป็นงาน แต่งของคุณ ก็เลยห้ามไม่ให้คนในงานหล่อ กว่าคุณหรอกใชไหม”

พูดถึงตรงนี้ ตวนกู่เจ๋อก็ยังเท้าคางแล้ว ทําท่าเหมือนกำลังครุ่นคิด

หานมู่จื่อได้ยินแล้วก็รู้สึกมึนงงไปหมด ผู้ชายตรงหน้าที่รูปโฉมงดงามแต่ดูไม่เบี่ยง เบนคนนี้แท้จริงแล้วคือพี่ชายของตวนเสว อย่างนั้นหรือ ?

ทั้งสองคน……

หน้าไม่เห็นจะเหมือนกันเลยสักนิด ถึงแม้ว่าตวนมู่เสว่จะเป็นคนสวยเหมือน กัน แต่บรรยากาศต่างจากตวนกู่เจ๋อเป็นอย่าง มาก ไม่ว่าจะเป็นองค์ประกอบบนใบหน้า หรือ ว่าคิ้วกับตา ก็ไม่มีส่วนไหนคล้ายกันเลยแม้แต่ น้อย

พอสวนมู่เสวได้ยินตวนมู่เจ๋อพูดแบบนี้ ก็ กระวนกระวาย ดึงแขนเสื้อของเขา

“พี่คะ พี่พูดอะไรของพี่ ใครจะไปร่วมงาน แต่งของเขากัน ใครจะไปเลือกผู้ชายในงาน แต่ง ควนเจ๋อ พี่เห็นน้องสาวของตัวเองเป็น คนยังไงกัน”

สีหน้าของดวนมเจ๋อออกแววดูถูก เขา ยิ้มอ่อนๆ เธอก็ถูกใจผู้ชายคนนี้เพราะใบหน้า ของเขาไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ชาวบ้านเขาจะ แต่งงานแล้ว เธอยังจะดือเขาอยู่แบบนี้มันก็ ไม่ใช่เรื่อง ดังนั้นพี่ชายก็เลยจะพาเธอไปหา คนที่หน้าตาดีกว่าให้พากลับบ้านไง

ที่จริงเธออยากจะแสดงให้คู่แข่งเห็นถึง ความยิ่งใหญ่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะถูกต วนเจ๋อทำให้ปั่นไปหมดแล้ว

“ใครบอกว่าฉันสนใจเขาเพราะใบหน้านี้ กัน พี่ไม่เข้าใจเลยสักนิด

พอพูดจบ ด่วนมู่เสวก็จ้องไปที่หานมู่จื่ออ ย่างแค้นเคือง จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

“ไม่ต้องส่งการ์ดเชิญไปที่ตระกูลตวน ฉันไม่มีทางไปร่วมงานแต่งของพวกเธอ หรอก”

หานมู่จื่อขยับปาก พ่นคำสองคำออกมา

ดวนม่เสว่า “.…..

“เชิญตามสบาย”

เย่ไม่เช่นมองไปทางเธออย่างเย็นชา “ตามที่เธอปรารถนา”

ตวนมู่เสน่เดินออกไปทันที ตอนที่ถึงหน้า ประตูเหล่าคนรับใช้ก็เข้ามาพยุงเธอไว้ “คุณ หนูสวนมู่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ?” ตวนมู่เสน่เดินยืดอก เย่อหยิ่งเหมือนนก ยูง เหล่าคนรับใช้รีบตามไป

หลังจากเดินออกไปหลายก้าว จู่ๆตวน เสวก็ยกมือขึ้น “รีบมาพยุงฉันเร็ว ฉันโมโหจน แทบยืนไม่อยู่แล้ว”

“คุณหนูตวนมู่เสว! ! !” เหล่าคนรับใช้รับ พุ่งเข้าไป พยุงเธออย่างรวดเร็ว

“น่าโมโหเป็นที่สุด กว่าจะเจอผู้ชายที่ ถูกใจ ทําไมถึงได้โดนคนตัดหน้าได้ ก่อนหน้า นี้พวกนายคนไหนที่เป็นคนบอกฉัน ว่าเยโม่ เซ็นยังโสดอยู่ ทำไมจู่ๆถึงได้มีคู่แต่งงานโผล่ ออกมาได้ ทําเอาฉันเสียหน้ายกใหญ่ขนาด

“อาจ อาจจะเป็นข้อมูลที่ผิดพลาดก็ได้ ครับ คุณหนูตวนมู่ กลับไปแล้วผมจะจัดการฆ่า คนที่ส่งข้อมูลนี้มาให้เองครับ

“ใช่ ต้องฆ่าให้ตาย

“ช่างเถอะ รีบพยุงฉันกลับก่อน ฉันจะไป สงบสติอารมณ์ แล้วค่อยวางแผนใหม่

เดิมทีตวนเสว่คิดว่าคงจะเป็นแค่ผู้หญิง ที่ไล่ตามเย่ไม่เป็นคนหนึ่งเท่านั้น ยังไงเธอก็ ต้องสู้ได้ เพราะยังไงเธอในฐานะคุณหนูตัวน เสว่ ทั้งฐานะและรูปลักษณ์ ไม่มีผู้ชายคนไหน ที่จีบไม่ติดแน่

แต่ว่าตอนนี้ พอได้ยินว่าเขาจะแต่งงาน ปฏิกิริยาแรกของตวนมู่เสวก็คือโอกาสที่จะไล่ ตามเขาแทบจะหมดแล้ว

แต่ความอัปยศในใจก็ตอบสนองอย่า รวดเร็ว

ชาวบ้านกำลังจะแต่งงานอยู่แล้ว เธอจะ ไปซื้อเขาอยู่อีกทำไม แถมยังพูดจาโหดร้าย แบบนั้นกับคู่หมั้นชาวบ้านอีก เมื่อคิดว่าเธอ กำลังพูดกับตัวเองในฐานะของคู่หมั้น ตวนม เสวก็รู้สึกว่าตัวเองโง่มาก ! โง่มากที่สุด! ! !

“น้องสาวผมถูกทําให้โมโหจนหนีไป แล้วเหรอ พวกคุณนี่มีความสามารถจริงๆ งั้น ผมก็ขอตัวไปก่อนนะ” ในที่สุดดวนเจ๋อก็ไม่ พิงโซฟาอีกต่อไป เขาล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง แล้วลุกขึ้น “เย่โม่เชิน เดือนหน้าอย่าลืมส่ง การ์ดเชิญมาให้ผมนะ น้องสาวผมไม่เอา แต่ ผมเอา”

ดวงตาจิ้งจอกที่ชี้ขึ้นของเขามองมาที่ ใบหน้าของหานมู่จื่อ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“ไม่ทราบว่าคุณนายเย่ในอนาคตยังมีพี่ สาวน้องสาวเหลืออยู่หรือเปล่าครับ”

มุมปากของหาน จื่อขยับขึ้น แต่ยัง ไม่ทันได้ตอบเขา ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของเ โม่เซ็นดังขึ้นก่อน “ไม่เกี่ยวกับคุณ ธุระของคุณ หมดแล้ว ไสหัวออกไปได้แล้ว”

“ให้ตาย” ดวน เจ๋อสาปแช่งออกมา หนึ่ง “คุณนี่ไร้น้ำใจจริงๆ ผมอุตส่าห์มาช่วย คุณแต่เช้า ตอนนี้น้องสาวผมไปแล้ว คุณก็ เปลี่ยนสีหน้าทันทีเลยเหรอ”

เย่ไม่เช่นขมวดคิ้ว มองดูผู้ชาย เอ้อระเหยตรงหน้าด้วยสีหน้าบึ้งตึง

ก่อนเซ็นสัญญา เขากับสวนเจ๋อก็เคย เจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ผู้ชายตรงหน้าถึงแม้จะดู เหมือนยิ้มแย้มแจ่มใส แต่เย่ไม่เซ็นก็รู้ดีว่าเขา ไม่ได้รับมือง่ายเหมือนที่แสดงออก

ตระกูลใหญ่อย่างตระตวนมู่ถูกเขาคุมไว้ อย่างอยู่หมัด ไม่ว่าจะเบื้องบนหรือเบื้องล่าง ก็ จัดการได้อย่างไร้ที่ติ

บางที ความเอ้อระเหยที่เห็นนั้นอาจเป็น เพียงแค่สิ่งที่เขาใช้หลอกคนอื่นเท่านั้น

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ แววตาของเย่ไม่เป็นก็ เปลี่ยนเป็นเฉียบขาดขึ้นทันที มองไปที่สวน เจ๋อราวกับศรที่แหลมคม

“ได้ สายตาแบบนี้ผมเองก็กลัวเหมือน กัน ยังไงน้องสาวผมก็ไปแล้ว ผมก็ไม่มีธุระ อะไรแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน คุณนายเย่ใน อนาคตครับ ถ้ามีน้องสาวหรือพี่สาวถึงตอนนั้น อย่าลืมแนะนําให้ผมรู้จักนะครับ” พอสิ้นเสียง ตวน เจ๋อก็ขยิบตาให้เธอที

หนึ่ง

หานมู่จื่อ ”

คนๆ ช่าง……มปากของเธอขยับขึ้น อย่างอดไม่ได้

พอนับดูดีๆแล้ว นี่น่าจะเป็นวันที่เธอมี อาการกระตุกที่มุมปากมากที่สุดวันหนึ่งแล้ว

หลังจากสวนมู่เจ๋อจากไปแล้ว หานมู่ลี่ อก็ตกอยู่ในความคิดของตัวเอง จนตอนที่เธอ รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เอวจึงทำให้เธอได้สติ กลับมา

มองดูเย่โม่เชินที่กอดตัวเองไว้ในอก ห้า นมู่จื่อก็เลิกคิ้วงามขึ้น

“ทําไมคุณถึงกอดแน่นขนาดนี้ เจ็บนะ” เธอยื่นมือออกไป หมายจะปัดมือใหญ่

ของเย่โม่เป็นที่อยู่ตรงเอวเธอ

เยโมเงินขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม ไม่เพียง ไม่ยอมผ่อนแรง แต่มืออีกข้างกลับ บด้วยอีก

แรง

“กำลังคิดอะไรอยู่”

เสียงของเขาแหบพร่า เต็มไปด้วยความ หึงหวงอย่างรุนแรง ถามเธออย่างไม่พอใจ “เหม่อลอยขนาดนั้น หลงเสน่ห์เขาเข้าเห รอ ?”

หานมู่จื่อชะงักไปหลายวินาทีกว่าจะ

ได้สติกลับมา มองใบหน้าหล่อเหล่าที่อยู่ตรง หน้าอย่างขบขัน

“เย่ไม่เชิน คุณไม่มั่นใจในตัวเองขนาด

ไหนกัน

“อืม ?”

“คุณอยู่ตรงหน้าฉันแบบนี้แล้ว ฉันจะไป หลงเสน่ห์ผู้ชายคนอื่นอีกได้ยังไง”

คําชมที่มาอย่างกะทันหันทำให้เย็ไม่เป็น ชะงักไป พอหาน จื่อพูดจบก็อึ้งไปเหมือนกัน เกือบจะเผลอกัดลิ้นตัวเอง ทำไมเธอถึงออกปากชมเขา แบบนี้จะ ทำให้เขาเหล็งน่ะสิ

หานมู่จื่อกำลังคิดจะพูดอะไรเพื่ออธิบาย แต่กลับพบว่าใบหูของเย่ไม่เช่นกลายเป็นสี แดง

เธอยังคิดว่าตัวเองดูผิดหรือเปล่า แต่ พอดูดีๆอีกทีก็พบว่าแดงแล้วจริงๆ

ก็อายเป็นด้วยเหรอ”

หานมู่จื่อมองใบหูสีแดงของเขาอย่างอื่น เต้นราวกับได้ค้นพบแผ่นดินผืนใหม่ เพราะ ความสงสัย เลยอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไป สัมผัสใบหูสีแดงระเรื่อของเย่ไม่เซ็น

แล้วพอปลายนิ้วสัมผัสโดนใบหูเขา ก็ถูก เย่โม่เชินรวบมือทั้งคู่ไว้ทันที

“ทำอะไร” เสียงของเขาแหบพร่าเล็ก

น้อย

หานมู่จื่อกะพริบตาปริบๆ สีหน้าอยากรู้ อยากเห็นและยังพยายามจะยื่นมือออกไปอีก ครั้ง “ให้ฉันจับดูหน่อยส

เพิ่งเคยเห็นเย่ไม่เซ็นทําท่าเขินอายต่อ หน้าเธอเป็นครั้งแรก ทำให้เธอเซอร์ไพรส์มาก

“จะจับก็ได้” เย่โม่เซินโน้มตัวเข้าไปใกล้ แล้วกัดที่ใบหูของเธอคำหนึ่ง “แต่ต้องมีสิ่ง แลกเปลี่ยน”

หานมู่จื่อ “……างเถอะ”

“เธอบอกว่าช่างก็ช่างงั้นเหรอ ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ