บทที่145 ยุแยงตะแคงรัว
“มีลูกน้องที่ไหนกล้าต่อรองกับเจ้านาย?” เย่โม่เซินพูดด้วยความรำคาญ
เสิ่นเฉียวจับกระเป๋าในมือแน่น เธอกัดฟัน พูดด้วยความโมโหไม่น้อย “ต่อให้ต้องทำโอที เพราะเอกสารพวกนั้น แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะเสร็จได้ ในพริบตา ฉันเอากลับไปทำที่บ้านได้ไหมคะ?”
เธอยอมอ่อนให้ครึ่งหนึ่ง
ไม่ได้”
อย่างไรก็ตาม เย่โม่เซินไม่มีที่ท่าจะยอม
เสิ่นเฉียวจะพูดอะไรได้? เธอคิดดูแล้ว นัด เจอหานเส่โยวใหม่ในวันพรุ่งนี้เถอะ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ เธอกลับถอนสายตาที่ดื้อรั้นจ้องมองไปที่เย่โม่ เซ็นและเดินไปที่ที่นั่งของเธอโดยไม่พูดอะไรสัก คำ
ทำโอทีก็โอที คนอย่างเสิ่นเฉียวเธอไม่ จำเป็นต้องยอมแพ้ใคร
เสิ่นเฉียวกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองส่วนเซียวซูก็เข็นพาเย่โม่เซินออกไปแล้ว
หลังจากที่เขาไปแล้ว เสิ่นเฉียวหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาและส่งข้อความให้หานเส่โยว เพื่อ บอกว่าวันนี้เธอไปไม่ได้แล้ว ให้นัดกันใหม่
ข้อความถูกส่งออกไปได้เพียงสองนาที หานเส่โยวก็รีบโทรหาเธอทันที
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เย็นนี้นัดกันแล้วไม่ใช่ เหรอ? ทำไมจู่ ๆ จะให้นัดใหม่ล่ะ?”
น้ำเสียงของหานเส่โยวฟังดูเป็นกังวลและ กระสับกระส่ายไม่น้อย
มันไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะตัดสินใจบอกคำ ตอบให้กับเสิ่นเฉียว กลัวว่าหากผ่านวันนี้ไปจะอด ไม่ได้พูดความจริงออกไป แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ เสิ่น เฉียวจะไม่ไป
ดังนั้นหานเส่โยวจึงตื่นตระหนกอยู่ในใจ เธอกำลังคิดว่าเสิ่นเฉียวเกิดไปรู้อะไรเข้ารี เปล่านะ
เส้นเฉียวมองดูเอกสารกองพะเนินเป็น ภูเขาตรงหน้าเธอแล้วปวดหัวเล็กน้อย “ขอโทษ นะเส่โยว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเบี้ยวนัดเธอนะ เพียง แต่ว่าวันนี้มีธุระด่วนนะ เลยไปตามนัดไม่ได้”
หานเส่โยว: “ถ้างั้นพรุ่งนี้ล่ะ?”
“ถ้าเป็นพรุ่งนี้…ก็ต้องรอพรุ่งนี้ล่ะ”
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมเธอยุ่งขนาด
นี้?”
เสิ่นเฉียว: “ฉันต้องทำโอทีที่บริษัท”
ปลายสายนิ่งไปชั่วครู่แล้วจึงพูดขึ้น: “เธอ อยู่คนเดียวเหรอ?”
เส้นเฉียวมองไปรอบ ๆ ที่ว่างเปล่าแล้วพยัก หน้า: “ใช่”
“ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง เดี๋ยวฉันเอา อาหารเย็นไปให้ เธออยากกินอะไร?”
ได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เสิ่นเฉียวอบอุ่นใจ “ฉัน อะไรก็ได้ แต่เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉันก็ทำให้เธอ เสียเวลาหมดสิ?”
“ฉันกับเธอเราเป็นอะไรกัน เธอยังจะพูดกับ ฉันแบบนี้อีกเหรอ? รอฉันก่อนนะ ฉันจะไปถึง ภายในหนึ่งชั่วโมง”
หลังจากวางสายไป เสิ่นเฉียวก็มองดูรูป profile วีแชทของเส่โยว
เพื่อนรักของเธอ หานเส่โยว
เธอดีกับตัวเองขนาดนี้ เธอจะเป็นคนแบบ นั้นอย่างที่ เสี่ยวเหยียนพูดได้ยังไง?
ชั่วชีวิตนี้ไม่มีทางเป็นไปได้
เสิ่นเฉียวเก็บโทรศัพท์ และตั้งใจใช้ความ คิดให้อยู่กับงาน
และไม่รู้ว่าทำงานผ่านไปนานแค่ไหน ทันใดนั้นเสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น เมื่อหานเส่โยวปรากฏ ตัวขึ้นที่ทางเดินพร้อมกล่องอาหารสองกล่องและ ตะโกน “โอ๊ยหนักจังเลย เสิ่นเฉียวรีบมาช่วยฉัน หน่อย” เวลานั้น เสิ่นเฉียวก็พบว่าเวลาผ่านไปแล้ว หนึ่งชั่วโมงโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว
เธอรีบลุกขึ้นไปรับหานเสโยวและรับถุงจาก มือเธอมา
หานเส่โยวเดินมากับเธอจนถึงโต๊ะและมอง ดูเอกสารกองพะเนินเท่าภูเขาจนไม่สามารถวาง กล่องอาหารไว้บนโต๊ะได้
“แม่เจ้า นี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมเอกสาร เยอะขนาดนี้?”
ดวงตาของเสิ่นเฉียวมืดลงและเธอพูดเบา ๆ: “ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวฉันทำความสะอาดก็มีที่ วางแล้ว ขอเวลาสิบนาที”
หานเส่โยวอยู่ข้าง ๆ ดูเสิ่นเฉียวทำความ
สะอาด เธอมองไปทางห้องทำงานโดยไม่รู้ตัว และพูดโดยไม่รู้ตัว: “คุณชายเย่ทำโอทีด้วย ไหม?”
“เปล่า” เสิ่นเฉียวส่ายหน้า: “ทั้งบริษัทคงมี ฉันเพียงคนเดียวที่ทำโอที”
หานเส่โยวเบิกตาโพลง: “นี่มันตรรกะอะไร ทั้งบริษัทมีเธอทำโอทีคนเดียว? งานทั้งบริษัทจะ ให้เธอทำคนเดียวหรือยังไง?”
“มันไม่เกี่ยวกันหรอก ฉันทำงานไม่เสร็จ เองต่างหาก”
“งานเยอะขนาดนี้ทำสามวันก็ไม่รู้จะเสร็จ
ได้รึเปล่า?” หานเสี่ยวบ่นอย่างอารมณ์เสีย “บริษัทของพวกคุณปฏิบัติต่อเธอแบบไร้คุณธรรม ไปนะ”
เสิ่นเฉียวทำความสะอาดของตรงนั้นเสร็จ แล้ว จึงลากเก้าอี้มาให้หานเส่โยวนั่งและเปิด กล่องอาหาร
“เธอชอบอาหารเจของร้านนี้ไม่ใช่เหรอ? ฉันตั้งใจซื้อมาสองชุด ขับรถตั้งยี่สิบนาทีไปซื้อมา เลยนะ”
“ขอบคุณนะ เส่โยว”
“เกรงใจอะไรกัน? พวกเราเป็นใครกัน
ทั้งสองคนหยิบตะเกียบและทานอาหาร ทันใดนั้นหานเส่โยวก็ถามขึ้น “เธอยังไม่บอกเลย ว่าทำไมบริษัทถึงต้องให้เธออยู่ทำโอที่ด้วย? มัน เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
กับหานเส่โยว เสิ่นเฉียวไม่มีอะไรที่จะไม่
พูด
เธอเล่าทุกอย่างโดยละเอียดให้หานเส่โยว
ฟัง
หลังจากที่หานเส่โยวได้ฟังแล้ว การ แสดงออกบนใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เธอหมายความว่า เป็นเพราะรูปพวกนั้น ทำให้เขาโกรธ ดังนั้นเลยจงใจให้เธอทำงานพวก นี้เหรอ?”
เสิ่นเฉียวหัวเราะแล้วพูดเบา ๆ: “ใครจะไป รู้? หรือไม่อาจจะเป็นเพราะฉันดูขัดหูขัดตา”
พูดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็ถอนหายใจเฮือก หนึ่ง: “เส่โยว เธอว่าใครเป็นคนแอบเล่นงานฉัน กันนะ? ตั้งใจถ่ายรูปพวกนั้น”
หานเส่โยวหน้าซีดเผือด ในเธอเต้นไม่เป็น
ส่ำ เธอปกปิดความตึงเครียดในดวงตาของเธอกัม
ศีรษะลงและตอบอย่างลวก ๆ: “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ล่ะ” เธออยากจะหยิบเนื้อเจชิ้นหนึ่ง สุดท้ายคง
เป็นเพราะความตื่นตระหนก ตะเกียบจึงตกลงพื้น
สีหน้าของหานเส่โยวเปลี่ยนไปมาก เธอแค่ อยากจะก้มลงไปหยิบตะเกียบแต่ก็ทำเก้าอี้ล้มไป ด้วย
เสิ่นเฉียว:”…เส่โยว เธอเป็นอะไร? เงอะๆ งะ ๆ”
เมื่อหานเส่โยวกัมศีรษะลงเพื่อหยิบ ตะเกียบเธอก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาเพื่อให้กำลัง ใจตัวเอง
อย่ากระโตกกระตาก!
“ไม่มีอะไรหรอก…หานเส่โยวยิ้มอย่าง เก้อเขิน เธอลุกขึ้นและจะใช้ตะเกียบนั้นคืบอาหาร ต่อ เสิ่นเฉียวขมวดคิ้วแล้วหยิบตะเกียบในมือเธอ ไป: “มันสกปรกแล้ว กินไม่ได้แล้ว เดี๋ยวฉันเอาไป ล้างให้ก่อน”
พูดแล้วเธอก็หยิบตะเกียบแล้วลุกขึ้นไปล้าง
หลังจากเธอลุกไป หานเส่โยวใช้มือกุม หน้าอก ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดน่า กลัว
คิดไม่ถึงว่าเธอจะเสียอาการต่อหน้าเสิ่น เฉียวแบบนี้
หลังจากเสิ่นเฉียวไปสักพัก หานเส่โยวก็ ปรับอารมณ์ของเธอให้เข้าที่ได้
“เฉียวเฉียวคือว่าวันนี้ฉันไม่ได้กินข้าวเที่ยง แล้วเมื่อกี้ยังขับรถตั้งนาน ฉันหิวจนหน้ามืดมือสั่น ต้องลำบากเธอเลย”
ได้ยินอย่างนั้น เสิ่นเฉียวตกตะลึงและมอง เธออย่างซาบซึ้ง
“เส่โยว เธอดีกับฉันจริง ๆ เลย”
หานเส่โยวเม้มปาก: “ไม่เสียหน่อย ก็เธอ เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน! และฉันก็มีเธอ เป็นเพื่อนสนิทเพียงแค่คนเดียว ก็ต้องดีกับเธอสิ”
หลังจากที่ทั้งสองคนกลับมานั่งที่แล้ว หาน เสโยวกลับไม่มีอารมณ์จะทารอะไรต่อแล้ว เธอ พูดขึ้นเบา ๆ “เฉียวเฉียว ถ้าอย่างนั้นจะบอกว่า รูปภาพพวกนี้ทำให้เธอกับคุณชายเย่ผิดใจกันเหรอ? ความสัมพันธ์ของพวกเธอมันแย่ขนาดนั้นเห รอ? หรือจะบอกว่า…เพราะรูปพวกนั้น?”
เสิ่นเฉียวมองดูอาหารตรงหน้าอย่างเงียบ งัน อันที่จริงเธอก็ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ เป็นช่วงที่สงบสุขได้รึเปล่า แต่ดูเหมือนพวกเขา จะสงบสุขดีอยู่ช่วงหนึ่งตั้งแต่เรื่องแพทย์แผนจีน
แต่ความสงบสุขนั้นเป็นความอัปยศอดสู สำหรับเสิ่นเฉียว
ผู้ชายที่เกลียดเขาที่สุดในชีวิตของตัวเอง อารมณ์เปลี่ยนไปสุดขั้วหลังจากมีความสัมพันธ์ กับเธอและเธอก็คิดไม่ออกว่าจะไปที่ไหนดี
“น่าจะใช้” เธอพยักหน้า
ตาของหานเส่โยวลุกเป็นประกายเมื่อได้ยิน อย่างนั้น
ดูแล้วการใช้รูปถ่ายจะเป็นวิธีสร้างความร้าว ฉานให้พวกเขาได้ดีทีเดียว
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
