เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 628 เย่โม่เซินมาแล้ว



บทที่ 628 เย่โม่เซินมาแล้ว

จากนั้นเย่หลิ่มหานจึงยอมถอยเพื่อใกล้ ชิดกับหล่อนง่ายขึ้น จนทำให้หานมู่จื่อถึงกับ พูดอะไรไม่ออก

เพราะกลัวจะพูดถึงประเด็นเรื่องอ่อน ไหว เย่หล่นหานจึงหลีกเลี่ยงการพูดคุยถึง เรื่องจีบหล่อน กลับถามถึงเรื่องราวชีวิตการ เป็นดีไซน์เนอร์ของหล่อน

ต้องยอมรับว่า เย่หลิ่นหานเป็นผู้ชายที่ พูดเก่งมาก และยังมีความเข้าใจทางด้าน อารมณ์สูง รู้ว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด

ถ้าอยู่กับคนแบบนี้คงจะทําให้รู้สึก สบายใจมาก เพราะเขาจะคอยคิดแทนเธอได้ ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะคบเป็นแฟนหรือแต่งงานอยู่ ด้วยกัน

เพียงแต่น่าเสียดายที่หาน จื่อไม่ได้รู้สึก อะไรแบบนั้นกับเขา ดังนั้นแม้ว่าจะสามารถใช้ ชีวิตได้สุขสบายมากเพียงไหน แต่ชีวิตก็คงได้ รสชาติและสีสัน

หล่อนอยากบอกเย่หลั่นทานมาก ไม่ อยากให้เขาต้องเสียแรงเปล่า ตัวเองกับเขา ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เมื่อเห็นท่าทางของเขา ในวันนี้ กลับรู้สึกว่าหากตัวเองจะบอกเขาไป ตรงๆ เขาคงไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน

เมื่อคิดถึงตอนนี้ หานมู่จื่อก้มหน้าลง แอบถอนหายใจ

เมื่อตอนนั้น หล่อนมีอะไรดึงดูดเขามาก ขนาดนั้นเหรอ จึงทําให้เขาหลงใหลตัวเองได้ นานขนาดนี้?

หลังจากที่หาน จื่อกับเย่หลิ่มหานออก ไปไม่นาน รถสีดำคันหนึ่งก็ขับมาจอดอยู่ด้าน ล่างของบริษัท

เขียว เหลือบมองเย่ไม่เขินผ่านกระจก

หลัง “คุณชายเย่ คุณจะไม่กลับไปพักจริงเห

รอ?”

เย่ไม่เป็นเงยหน้าขึ้น กวาดสายตาอัน โหดเหี้ยมมองไปรอบๆด้วยความน่ากลัว แม้ว่า จะเป็นเช่นนี้แต่กลับปกปิดเสน่ห์อันหล่อเท่ห์ ของเขาไว้ไม่ได้เลย

“พูดอะไรไร้สาระ?” เย่ไม่เป็นพูดตำหนิ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา คิดในใจว่า ไม่เจอสาวคน รักมานานแล้ว เขาจึงตัดสินใจอย่างกะทันหัน เพื่อที่จะเซอร์ไพรส์หล่อน

พรากจากหล่อนไปนานหลายวัน ถ้าเจอ เขา…หล่อนจะมีปฏิกิริยาเช่นไร?

เซียวซูต้องยอมจํานนหุบปากไป กลาง ดึกขนาดนี้เชียว ต้องจองตั๋วเครื่องบินขากลับ ก่อนกําหนดให้เขาอย่างกะทันหัน เมื่อมาถึง ก็ ตรงไปหาหญิงสาวที่บริษัททันที

หญิงสาวคนนั้น มีเสน่ห์ดึงดูดมากขนาด นี้เชียวเหรอ? ครุ่นคิดไปมา ทันใดนั้นเชียว นึกถึงหน้า ของหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมา เขามองเหม่อลอย ออกไปด้านนอก ไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนั้นยัง โกรธเขาอยู่รึเปล่า

เย่ไม่เซ็นเดินเข้าไปในลิฟต์ บังเอิญเจอ กับเยาเยาที่จะออกไปซื้อของด้านนอกพอดี

เมื่อเยาเยาจําได้ว่าหาน จื่อออกไปข้าง นอกกับเย่หลิ่มหาน หล่อนรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ ดีขึ้นมาทันที เพราะในสายตาของหล่อนรู้สึก ว่าหานปูจ๋อกับเยโมเซินเหมาะสมกัน เมื่อก่อน หล่อนเองก็เคยเห็นเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น ทั้งหมด

แต่จู่ๆประธานหานแห่งบริษัทแอลทีก็ โผล่มา สายตาที่เขามองหานมูจื่อเต็มไปด้วย ความรักอย่างชัดเจน ไม่แม้แต่จะปิดบังไว้ได้

แต่ตอนนี้เยโม่เป็นกลับมาที่บริษัท คงมา หาหาน จื่อ

เมื่อเห็นว่าเย่ไม่เป็นกำลังเตรียมขึ้นลิฟต์ ไปด้านบน เยาเยาอดไม่ได้ที่จะเรียกเขา :

“คะ…คุณชายเย่!”

เยโม่เซินหันมามองด้วยสายตาอันเยือก เย็น รู้ว่าหล่อนเป็นพนักงานของบริษัทนี้ จึง ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “มีธุระ?”

“ค่ะ!” เยาเยาพยักหน้าลง ตื่นเต้นจน กัดฟันกรามของตัวเองแน่น “คุณชายเย่มา หามู อรึเปล่าคะ? หล่อน…หล่อนไม่อยู่ที่ บริษัทนะคะ”

ไม่อยู่ที่บริษัท?

เย่โม่เขินเล็กคิ้วขึ้น เมื่อได้ยินข่าวคราว ที่เกี่ยวกับหาน จื่อ สายตาของเขาหยุดนิ่งไป ทีเยาเยาด้วยความตั้งใจทันที

เพียงแต่สายตาอันแสนเยือกเย็นนั้น

ไม่มีความอ่อนโยนหลงเหลืออยู่เลย เขาเยา ตัวสั่นเล็กน้อย

“บอกผมได้ไหม ว่าหล่อนไปไหน?”

เยาเยาสายหน้า : “อันที่จริง…ฉันก็ไม่ ค่อยแน่ใจ แต่หล่อนออกไปคุยเรื่องงาน แน่นอนค่ะ”

คุยงานเหรอ?

น่าเสียดายจริงๆ เย่ไม่เขินเม้มปาก ครุ่นคิดอยู่สักพัก ไม่พูดอะไรต่อ

“หรือว่า… คุณชายเย่ไปรอหล่อนที่ห้อง ทํางานก่อนไหมคะ? ฉันคิดว่าหล่อนน่าจะใกล้ กลับมาแล้ว”

รอหล่อนเหรอ?

เย่ไม่เช่นขมวดคิ้วแน่น เขาไม่ได้นอนมา ตลอดทั้งคืนจนถึงตอนนี้ เพื่อจะรีบมาเจอ หล่อน

ถ้ายังไม่ได้เจอก็กลับแล้ว คงน่าเสียดาย

แย่

“อั้ม” เย่โม่เขินตอบกลับ เยาเยาจึงช่วย กดลิฟต์ให้เขา

แต่อีกด้านหนึ่ง เย่หลิ่นหานกับหานมู อกําลังพูดคุยกันอยู่ อาหารมาเสิร์ฟครบแล้ว เย่หลิ่มหานดูแลหล่อนดีเป็นพิเศษ คอยตัก อาหารให้หล่อนตลอด หาน จื่อทําได้เพียง เอ่ยปากบอกเขา : “ฉันทานเยอะขนาดนั้นไม่ ไหวหรอกค่ะ คุณทานของคุณเถอะ”

“จะรีบร้อนท่าไมกัน? ถ้าผมจำไม่ผิด นี่ ยังห่างกับเวลาเข้างานของคุณอีกตั้งเยอะ”

“ค่ะ” หานมู่จื่อพยักหน้า “แต่คุณเห็น ขอบตาคําเป็นหมีแพนด้าของฉันไหม? เมื่อคืน ฉันแทบไม่ได้นอน ฉันอยากกลับไปนอนพัก ผ่อน”

หล่อนพูดอย่างตรงไปตรงมา

เย่หนหานตกใจตะลึง จากนั้นจึง หัวเราะกลบเกลื่อน

“ผมเลินเล่อไปเอง มัวแต่คิดว่าอยาก ทานอาหารกับคุณ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้าคุณ ทานอิ่มแล้ว งั้นผมไปส่งคุณกลับไปพักผ่อนนะ ครับ” หาน จื่อคิดไปมา จากนั้นพูดขึ้น : “มื้อนี้ ฉันเลี้ยงเอง ไม่ต้องไปส่งฉันหรอกค่ะ ฉันโบก รถกลับไปเองค่ะ”

หล่อนหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดปาก เห็นกระดาษทิชชู่เต็มไปด้วยสีแดง หล่อนคิด ในใจว่าลิปสติกคงหลุดออกหมดแล้ว ดังนั้นจึง พูดขึ้น: “ประธานหานกลับไปก่อนเถอะค่ะ ฉัน ขอตัวไปห้องน้ำก่อน

หานมู่จื่อเดินไปห้องน้ำ หลังจากล้างมือ เสร็จ ก็หยิบลิปสติกและตลับแป้งออกมา เต็ม หน้าด้วยความตั้งใจ

เรื่องการแต่งงหน้า ถ้าไม่แต่งก็คือไม่ แตง ถ้าแต่งก็ต้องแต่งให้ดี

โดยเฉพาะสีของลิปสติกต้องเป็นสีสด หลังจากทานข้าวเสร็จสีของลิปสติกจะหลุด ออกทําให้สีไม่สมดุลและจะดูไม่สวย

หลังจากที่หาน จื่อแต่งหน้าเสร็จ เตรียมตัวจะเดินไปจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ แต่กลับรู้สึกแปลกใจที่เย่หลั่นหานยังรอหล่อน อยู่ตรงนั้น

“ทําไมคุณ…

เมื่อได้ยินเสียง เย่หลิ่นหานจึงหันหลัง กลับมา เห็นหล่อนเติมหน้าเสร็จแล้ว สีปาก ของหล่อนเหมือนสีของบ๊วย คงเป็นเพราะเพิ่ง แต่งเสร็จ จึงทําให้สีของปากดูสดใสขึ้นมาก

เหมือนผลบ๊วยที่สุกได้ที่บนต้นไม้

มองดูอยู่สักพัก เย่หลิ่นหานก็หลบ สายตาไป จากนั้นอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกไป ลูบผมของหานมู่จื่อ

“สาวน้อย ผมจะกลับไปก่อนได้ยังไงล่ะ ให้ผมทิ้งคุณไว้ที่นี่เหรอ?”

หานมู่จื่อ: “

หล่อนคิดไม่ถึงว่าเย่หลินหานจะกล้าลูบ หัวหล่อนต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ ดังนั้นหล่อน จึงไม่ทันหลบตัวออก เมื่อหล่อนตั้งตัวขึ้นมาได้ กําลังจะหล็กตัวหนี เย่หลิ่นหานกลับเก็บมือไป ก่อนแล้ว

“ไปกันเถอะ ง่วงแล้วไม่ใช่เหรอ? ผมส่ง คุณกลับไปพักผ่อน

เมื่อเห็นหล่อนยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม เย หลิ่นหานก็เดินเข้าไป ตั้งใจจะไปจูงมือของ หล่อน

หานมู่จื่อเดินถอยหลังออกมาทันที เลี่ยง ไม่ให้เย่หลินหานแตะต้องตัว “ฉะ…ฉันเดินเอง ได้”

จากนั้นเดินออกจากร้านอาหารอย่าง รวดเร็ว

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังอันเรียวบางของ หล่อนสองวินาที เย่หลิ่นหานก็รีบเดินตามไป

ระหว่างทางกลับเต็มไปด้วยบรรยากาศ เงียบสงัด หานมู่จื่อหลับตาตลอดทาง ดูอ่อน ล้ามาก เย่หลิ่มหานดูใส่ใจหล่อนมากจึงไม่ได้ รบกวนหล่อน

เมื่อใกล้ถึงบริษัท ทันใดนั้นเย่หลิ่นหาน เห็นรถที่จอดอยู่ นล่างของบริษัท ป้าย ทะเบียนรถที่คุ้นเคยทำให้เขาหรี่ตาลองมอง และค่อยๆปรับความเร็วลดลง

ไปทํางาน กลับมาเร็วขนาดนี้?

ตามตารางงานของเขาต้องกลับพรุ่งนี้ ไม่ใช่เหรอ?

อันที่จริงหานมู่จื่อไม่ได้นอน เพียงแค่ปิด ดาลงแสร้งทําเป็นหลับ เพราะถ้าลืมดาคง ทําตัวไม่ถูก แต่หล่อนก็ไม่สามารถหลับบนรถ ของเย่หลิ่นหานได้อย่างสบายใจ

เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงบริษัทแล้ว หาน จื่อจึง เก็บของ เตรียมจะลงจากรถ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ