บทที่ 640 ยิ่งพูดยิ่งเหลวไหล

ตีสอง ในที่สุดเครื่องก็มาถึง

คงจะเป็นเพราะนั่งนานจนเกินไป ตอนที่ ลงมาจากเครื่องบินหาน จื่อยังคงเวียนหัวอยู่ เล็กน้อย เย่ไม่เป็นที่หลับอยู่บนเครื่องกลับมี ชีวิตชีวาขึ้นมาแล้ว ท่าทางคึกคัก

เปรียบเทียบกับเขา หานมู่จื่อก็ดูแย่มาก เลย

เพราะเย่โม่เซินเอาแต่หนุนไหล่ของเธอ หลับ นายคนนี้เหมือนกับไม่ได้คิดว่าไหล่ของ เธอเป็นไหล่อยู่แล้ว หนุนจนไหล่ของเธอชา ไปหมดแต่กลับไม่ใจแข็งพอที่จะบอกเขาสัก

ตอนที่เกือบจะถึง เย่โม่เซ็นตื่นแล้ว เห็น สีหน้าที่สําบากของเธอ จึงดึงเธอเข้ามาไว้ใน อ้อมอก ให้เธอนอนให้เต็มที่สักครู่

ใจของหาน จ่อคิดว่า คุณกดจนไหล่ ของฉันชาไปหมดแล้ว เธอยังจะหลับได้อีกเห

รอ?

น่าจะเหนื่อย แม้ว่าในใจจะพร่ำบ่น แต่ไม่ นึกว่าเพียงครู่เดียวหานมู่จื่อก็หลับแล้ว

เพียงแต่ไม่ได้รอให้เธอฝันให้เสร็จเสีย ก่อน เครื่องบินก็ลงแล้ว

ในวินาทีที่ไร้แรงโน้มถ่วงนั้นหานมู่จื่อก็ ตื่นขึ้นมา แต่กลับรู้สึกว่าฝ่ามือช่างอบอุ่น หา นมู่จื่อจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าเยโม่เซ็นจับมือของ เธอเอาไว้แน่นๆอยู่ตลอด

เธอเงยหน้าขึ้นมา ก็สบตาเข้ากับเยโม่เชิ นพอดี

ตอนที่ลงมาจากเครื่องบิน เพราะไม่มี สัมภาระ ดังนั้นทั้งร่างของหานมู่จื่อก็โดนเย่โม่ เชินโอบเอาไว้ในอ้อมอก สูทของเขาคลุมอยู่ บนร่างของเธอ เวียนหัวจนเดินได้ไม่ค่อยดี ก เท่าไหร่

เย่ไม่เขินจัดการให้รถลีมูซีนมารับ หลัง จากขี้นรถ หานมู่จื่อจึงหลับตาลงอย่างเลอะ เลือน

“ไปพักที่โรงแรมก่อน ส่วนพวกของใช้ และเสื้อผ้าเตรียมไว้แล้วใช่ไหม?”

พิงอยู่ในอ้อมอกของเย่ไม่เซ็น ทานมู่จื่อ ยังคงรู้สึกถึงความสั่นไหวที่หน้าอกตอนเขา พูด

“เตรียมไว้แล้วครับประธานเย เข้าไปได้ ทันทีครับ”

เยโมเงินก้มมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมอก น้อยครั้งที่จะได้เห็นท่าทางที่ว่านอนสอนง่าย ขนาดนี้ของเธอ เยโม่เป็นอดไม่ได้ที่จะยื่นมือ ไปปัดผมหน้าของเธอไปด้านหลัง แล้วก้มลง ไปจูบหน้าผาก ขาวใสของเธอ พูดออกมา เบาๆ: “นอนเถอะ ครูเดียวก็ถึงโรงแรมแล้ว”

“อั้ม” หานมู่จื่อพยักหน้า หลับตาลง สบายใจมากๆ เพราะรู้ว่าเย่โม่เป็นอยู่ ต่อ ให้ตนเองถึงโรงแรมแล้วก็ไม่ต้องกังวลว่าจะ ไม่มีคนปลุก ต่อให้ไม่ตื่น เป็นไปได้ว่าแค่เธอ ตื่นมาก็คงอยู่ในห้องของโรงแรมแล้ว

หานมู่จื่อก็นําความคิดอย่างนี้เข้าไปใน ความฝันด้วย

ตอนที่รอเธอตื่นขึ้นมา ก็อยู่ในห้องของ

โรงแรมแล้วจริงๆ

ภายในห้องเปิดเพียงแค่โคมไฟเล็กๆ โคมหนึ่งที่มีสีเหลืองอ่อนละมุน แสงไฟนุ่ม นวลเหลือเกิน ต่อให้เพิ่งจะลืมตาขึ้นมาก็ไม่ แสบตา

ในห้องน้ำส่งเสียงน้ำไหลซูซ่าออกมา หานมู่จื่อนอนคิดอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง คงจะเป็น เย่ไม่เป็นกำลังอาบน้ำสินะ

เธอคิดๆแล้ว จากนั้นก็คลำไปใต้หมอน ด้วยจิตใต้สํานึก

ไม่นึกว่าจะคลาเจอมือถือของตนเอง หานมู่ อเม้มปาก เย่ไม่เซ็นรู้ความ เคยชินนี้ของเธอเหรอ? ไม่นึกว่าจะเอามือถือ ของเธอสอดไว้ใต้หมอนให้เธอ?

มือถือต่อสัญญาณWIFIของโรงแรมเอา ไว้แล้ว หานมู่จื่อเปิดวีแชทขึ้นมา จึงเห็น ข้อความที่เสี่ยวเหยียนส่งมาให้เธอ

{เธอออกไปกับเย่ไม่เซ็นใช่ไหม? กลับ มาเมื่อไหร่?}

หานมู่จื่อ: “.….

เห็นประโยคนี้ เธอจึงทอดถอนใจอย่าง เลี่ยงไม่ได้ แล้วก็วิดีโอคอลไปหาเสี่ยวเหยีย นทันที

ด้านนั้นรับอย่างรวดเร็ว แล้วก็ได้เห็น ใบหน้ารูปไข่ที่น่าหลงใหลของเสี่ยวเหยียน

ต่อหน้ากล้องที่สั่นไหว หานมู่จื่อนั่งอยู่ บนเตียง เพิ่งคิดอยากจะถามเธอสักกี่คำถาม

จู่ๆเสียวเหยียนกลับร้องออกมาอย่าง ตกใจ “แม่เจ้า มู่จื่อนี่เธออยู่ที่โรงแรมเหรอ? ตายแล้ว เธอมารับเสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้ ก็เป็น เพราะไปเปิดห้องกับประธานเย? คุณพระ ห้อง ที่บ้านเยอะขนาดนั้น ประธานเย่ไม่ใช่ว่ายัง

หยุด!”

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอยิ่งพูดเหลวไหล ขึ้นเรื่อยๆ หาน จื่อตัดบทคำพูดของเธอได้ทัน

เวลา

ถ้าเธอยังพูดอีก ฉันจะหักเงินเดือนเธอ ทันที”

สําหรับเรื่องของเงินเดือน ทําให้เสียวเห ยียนเงียบได้สําเร็จ เธอกำลังมองหานมู่จื่อที่ อยู่หน้ากล้องกระแอมเบาๆ อย่างนั้น………ฉัน พูดไม่ใช่เรื่องจริงเหรอ? เธออยู่โรงแรมจริงๆ

“ฉันอยู่โรงแรมน่ะไม่ผิด แต่ตอนนี้ฉันอยู่ ต่างประเทศ”

“ต่างประเทศ? ทําไม…… จู่ๆถึงไปต่าง ประเทศแล้ว?”

แค่ไม่กี่คําอธิบายกับเธอไม่ชัดเจน หรอก เธอรับเสี่ยวหมี่โต้วกลับมาหรือยัง?”

“เธอน่าเบื่อนะมู่จื่อ เสี่ยวหมี่โต้วนอกจาก จะเป็นแก้วตาดวงใจของเธอก็เป็นของฉันด้วย โอเคไหม? ฉันจะไม่พาเขากลับบ้านเหรอ? ต่อ ให้เธอไม่บอกฉันก็ต้องไปรับเขา”

หานมู่จื่อ: “..

“ตอนนี้เขาอาบน้ำจนหอมฉุยหลับไป แล้ว ยัยแม่เลี้ยง!”

หานมู่จื่อ “ดีเลย งั้นฉันก็สบายใจได้ แล้ว”

“พูดเรื่องของเธอดีกว่า เธอไปต่าง ประเทศได้อย่างไร? ฉันไม่ไปทำงานแค่วัน เดียว เธอก็หนีไปแล้ว? เกิดเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้ ใชไหม? เม้าท์ให้ฉันฟังหน่อย ?”

เห็นหน้าตาเธอท่าทางอยากจะซุบซิบ หานมู่จื่อก็รู้สึกปวดหัว: “ไม่ได้ ก็บอกไปแล้วว่า แค่ไม่กี่คำพูดไม่เข้าใจหรอก

“งั้นเธอก็พยายามพูดแค่ไม่กี่คำให้ ชัดเจนส์” เสี่ยวเหยียนหน้ามุ่ยพลางบ่นออก มา: “ตอนนี้เธออยู่ที่โรงแรม งั้นคืนนี้เธอก็นอน กับประธานเยใชไหม? เห้ย คิดๆก็ตื่นเต้นแล้ว

ตอนที่พูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนยังคงทิ้ง สายตาเจ้าเล่ห์ไปที่หานมู่จื่อ ท่าทางมีเลศนัย

แคร็ก

ตอนนี้ ประตูห้องน้ำเปิดออกแล้ว

หานมู่จื่อหันไปมองด้วยจิตใต้สํานึก เห็น เย่ไม่เป็นที่เปลือยท่อนบนออกมาจากห้องน้ำ พอดี เย่โม่เซ็นที่พึ่งอาบน้ำผมกับใบหน้ายังคง เปียกน้ำอยู่ ไอร้อนทำให้ผิวของเขาแดงเล็ก น้อย หยด หยดจากเส้นผมสีดำตกลงมาที่ ใบหน้า แล้วก็ไหลลงมาที่ต้นคอ

มองๆอยู่ ไม่นึกว่าทานมู่จื่อจะอดไม่ไหว ที่จะกลืนน้ำลาย

“ปูจื่อ, มู่จื่อ? เธอรีบพูดมาส์ เธออยู่ห้อง เดียวกับประธานเยู่ใช่ไหม งั้นเธอสองคนที่มี ความรักอันร้อนแรง คงไม่ต้อง…….

เสี่ยวเหยียนด้านนี้ยังคงพูดสิ่งที่อยู่ในใจ ตนเองออกมาอย่างบ้าคลั่ง โทรศัพท์กลับโดน ตัดสายไปอย่างกะทันหัน

“เกิดอะไรขึ้น?” เสี่ยวเหยียนย่นจมูกด้วย ความสงสัย ในใจยังกำลังคิดว่า สัญญาณขาด หายอย่างกะทันหันหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้น ทำไมถึงตัดสายไปทันทีล่ะ?

หรือเธอควรจะโทรไปหาอีกครั้ง?

ครั้นแล้วเสียวเหยียนจึงหยิบมือถือออก มา เป็นฝ่ายวิดีโอคอลไปหาทานมู่จื่อ

วิดีโอเพิ่งจะต่อสายไป แต่ก็โดนตัดสาย ไปอีก จากนั้นเธอจึงโทรไปอีกครั้งแต่ก็ไม่มีคน รับแล้ว

ทันใดนั้น เสี่ยวเหยียนก็เข้าใจทันทีว่า เกิดอะไรขึ้น เธอกับเย่ไม่เป็นอยู่ในห้องเดียวกัน วีดีโอตัดขาดไปอย่างกะทันหัน คงจะเป็น เพราะว่า……..

ฮีๆ รอยยิ้มของเสียวเหยียนเปลี่ยนเป็น ค่อนข้างเจ้าเล่ห์ขึ้นมา

ก็ได้ เธอจะไม่รบกวนพวกเขาแล้ว

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หานมู่จื่อตัดสาย วิดีโอไป คิดไม่ถึงไม่นึกว่าเสี่ยวเหยียนจะโทร กลับมา ดังนั้นเธอจึงรีบตัดสายวิดีโอทิ้งไป จากนั้นก็ปิดเสียงล็อคหน้าจอแล้วสอดเข้าไป อีกด้าน ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งกลับพบว่า เย่โม่เซ็นมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

หาน จื่อหยุดหายใจ

“คุณ คุณอาบน้ำเสร็จแล้ว?”

สายตาที่ลึกล้ำของเย่ไม่เป็นกำลังจ้อง เธอ เสียงแหบพร่าส่งเสียงอึมออกมา จากนั้น ก็ค่อยๆโน้มตัวลง

หาน จื่อหัวใจเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตอนที่ เขาเกือบจะสัมผัสเธอแล้ว หานมู่จื่อก็ถอย หลังไปทันที แล้วพูดออกมา: “ฉัน ฉันก็จะไป อาบน้ำ”

จากนั้นแค่พลิกตัว คิดจะหลบออกไป

แต่สุดท้ายแล้วการกระทำของเธอยังคง ช้าไปหนึ่งก้าว ร่างของเย่โม่เซินทับลงมาแล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ