บทที่ 1206 ถูกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก

“กินหลายชิ้น?” หานซิงหรี่ตาลงเล็กน้อย เดิมทีเขาคิดไว้ว่า จะไม่ ให้สาวน้อยกินสักชิ้นเลย แต่คิดไม่ถึงว่า เธอยังอยากจะกินหลาย ชิ้น

เมื่อเห็นเขาหรี่ตาลง เสี่ยวเหยียนก็รีบเปลี่ยนคำพูดทันที “สองชิ้น!!” เธอพูดพร้อมกับชูขึ้นสองนิ้ว “ได้ไหม? ฉันจะกิน แค่สองชิ้น ต่อไปจะไม่กินแล้ว

หานซึ่งมองเธออย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

เสี่ยวเหยียนกระแอมไอเล็กน้อย ค่อยๆลดสองนิ้วเป็นหนึ่งนิ้ว “แล้ว……..หนึ่งชิ้นล่ะ?”

หาเชิงยังคงเงียบ

เสี่ยวเหยียนรู้สึกหดหู่ใจในทันใด แม้ว่าอยากจะกินเค้กมาก จริงๆ แต่ถ้าหานซึ่งไม่เห็นด้วย ถ้าอย่างนั้นเธอก็อดทนตัดของ โปรดออกไปแล้วกัน

“งั้นก็ช่างเถอะ ฉันไม่กินแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ อารมณ์ของเสี่ยวเหยียนก็ตกต่ำลงในทันที ใน ขณะที่เธอกำลังคอตก หานซึ่งก็เอื้อมมือไปลูบหลังศีรษะของเธอ อย่างจนปัญญา จากนั้นก็เอาเค้กชิ้นเล็กในมือ ไปไว้ตรงหน้าเธอ พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “กินสัก”
เมื่อเสียวเหยียนเห็นเช่นนี้ ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีเลย หน้าขึ้นมองหานชิง ราวกับกำลังขออนุญาตจากเขา

“กินได้จริงๆเหรอ คุณไม่โกรธใช่ไหม?”

“ชิ้นสุดท้าย” มือของหานซึ่งเลื่อนจากด้านหลังศีรษะ มาที่ แก้มขาวผุดผ่องของเธอ ปัดเศษผมจากแก้มของเธอ ไปที่ด้าน หลังศีรษะ ท่าทางอ่อนโยนอย่างยิ่ง

“อืมๆ!”

หาน จื่อที่อยู่ไม่ไกลออกไป ได้เฝ้าดูฉากนี้ ดวงตาเป็น ประกายเล็กน้อย ไม่สามารถบอกได้ว่า ในใจคือความรู้สึก ปลาบปลื้มหรือทอดถอนใจ ในตอนแรกพี่ชายของเธอ ได้พูดต่อ หน้าตัวเอง ว่าจะไม่แต่งงานและยังบอกอีกว่า ให้เธอมีลูกหลาย คนหน่อย แล้วยกให้เขาเลี้ยงดู ใครจะไปรู้ว่าภายในชั่วพริบตา ………างหอมหวานจริงๆ

ตอนนี้ไม่เพียงแต่กำลังมีความรัก แต่ยังรักแฟนสาวอย่างออก หน้าออกตาขนาดนี้

เพื่อนรักของตัวเอง พี่ชายของตัวเอง ทั้งสองสามารถมีความ สุขได้ ไม่ต้องสงสัยว่า หานคู่จื่อเป็นคนที่ดีใจมากที่สุด แต่เดี๋ยว เหยียนยังคงไม่มีความมั่นใจมากนัก บางทีเธอควรคิดหาวิธีที่จะ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเพิ่มอุณหภูมิสูงขึ้น

ดังนั้นหาน จื่อจึงเอามือเท้าคางไว้ มองไปที่ทั้งสองคน แล้ว กำลังครุ่นคิด
มีแล้ว!

ริมฝีปากแดงของหาน จื่อค่อยๆ โค้งขึ้น เอาเป็นว่าทำอย่างนี้ เลยแล้วกัน

เสี่ยวเหยียนกับหานซิงที่กำลังกินเค้กอยู่ไม่ไกลนัก ไม่รู้เลยว่า ใต้ถูกหาน จื่อแอบวางแผนการไว้แล้ว

หลังจากนั้นหาน จื่อก็ไปหาเยโม่เซิน ได้บอกความคิดและ แผนการของตัวเองให้กับเขา

เมื่อได้ยิน แต่ไม่เป็นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปที่เธอด้วย ความไม่พอใจเล็กน้อย

หาหมอชะงักไปเล็กน้อย จ้องมองเขาอย่างสงสัย “คุณเป็น อะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไร” เขาอยากจะบอกว่า ให้เธออย่าเอาแรงกายแรงใจ ไปไว้ที่คนอื่น แต่คิดไปคิดมาแล้ว คนคนนั้นคือพี่ชายของหา นมจื่อ ซึ่งเป็นญาติเพียงคนเดียว ในครอบครัวของเธอ ถ้าพูด ออกไป กลัวว่าเธอจะไม่พอใจ

จึงไม่พูดเสียเลย ปฏิเสธโดยตรง

แต่หาน จื่อจะมองไม่ออกอารมณ์ที่ไม่พึงพอใจของเขาใน ตอนนี้ได้อย่างไร และยังดูออกว่า เย่ ไม่เป็นได้ระงับไว้ด้วยตัวเอง เธอยื่นมือออกไป ควงมือของเยี่โม่เซ็นไว้ “หรือว่าคุณนึงแล้ว?

สีหน้าของเย่โม่เซินบูดบึงเล็กน้อย แม้ว่าจะไม่พูดอะไร แต่ก็ เห็นได้อย่างชัดเจน
“นี่ คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า? นั่นคือพี่ชายของฉันและ เสี่ยวเหยียนก็เป็นเพื่อนสนิทของฉัน ในที่สุดพวกเขาสองคนก็ได้ อยู่ด้วยกัน ช่วยเหลือนิดหน่อยก็ไม่มีอะไรนะ”

สีหน้าของเย่ ไม่เซิน ยังคงไม่สบอารมณ์ เห็นได้ชัดว่ายังไม่ สบายใจ

“เอาล่ะ” หานมู่จื่อได้ขยับตัวเข้ามาใกล้อีกหน่อย ลมหายใจ ของทั้งสองชิดใกล้กัน “เมื่อก่อนตอนที่พี่ชายของฉันเป็นโสด เอาแรงกายแรงใจทั้งหมดมาไว้ที่ตัวฉันตอนนี้เขามีแฟนแล้ว ทําไมเราไม่ช่วยขับเคลื่อนหน่อย รอพี่ชายของฉันแต่งงานแล้ว ถึงตอนนั้นก็ไม่มีเวลามาดูแลฉัน น้องสาวคนนี้แล้ว ตัวฉันทั้งคนก็ กลายเป็นของคุณหมดเลยไม่ใช่หรือ?”

ประโยคหลัง ทำให้เยโมเซนสะดุดใจเล็กน้อย เขาหรี่ตาลงม องดูหานมู่จื่อที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม ทันใดนั้นก็ยื่นมือมาบีบคางขาว ผุดผ่องของเธอไว้ พูดด้วยเสียงแหบ “คุณเป็นของฉันทั้งหมด ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

เมื่อสิ้นคำพูด เขาก็ก้มหน้าประทับริมฝีปากของเธอไว้โดยตรง

ในดวงตาของหาน จื่อมีรอยยิ้ม หลับตาลงแล้วยอมรับจูบ ของเขา

เสียวโตวหยาที่อยู่ด้านข้าง นอนอยู่ในเปลของตัวเอง อมมือ น้อยๆของตัวเองไว้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลย
สามวันต่อมา

เสี่ยวเหยียนได้รับข้อความจากหานคู่จื่อ ทั้งคนมึนงงไปหมด

เพราะหานมู่จื่อได้บอกว่า แพ็กเกจท่องเที่ยวสำหรับคู่รักสอง คน ที่เธอกับเย่ ไม่เซินจองไว้ไม่สามารถไปได้แล้ว เพื่อไม่ให้เสีย เงินเปล่า ดังนั้นจึงมอบสิทธิ์สองที่นี่ ให้กับทานชิงและเสี่ยวเห ขียน

“คุณไปเถอะนะ ฉันจ่ายเงินไปเยอะเลย

เสี่ยวเหยียน “ยกเลิกไม่ได้เหรอ? เวลาก็ยังไม่ถึง น่าจะยกเลิก ได้นะ?”

“ไม่ได้ ฉันจองไว้ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว แต่จู่ๆก็คลอดลูกเลย ตอนนี้ต้องดูแลเดี่ยวโต้วหยา ยังจะไปที่ไหนได้อีก?”

จองไว้ตั้งแต่เมื่อก่อน? แต่จู่ๆก็คลอดลูกเลย? ทำไมเสี่ยวเหยี ยนถึงรู้สึกว่า สองประโยคนี้ฟังดูแล้วมันแปลกๆ และในตอนที่ เธอกำลังเตรียมจะถามให้รู้เรื่อง หานซื่อก็ได้ส่งเสียงพูดอีกครั้ง “ท่องเที่ยวฟรีๆ แล้วยังสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับเทพบุตร ของคุณ คุณแน่ใจหรือว่าจะไม่เอา?

ถูกหานคู่จื่อพูดอย่างนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย แล้ว

“แต่ว่า ……”

“ไม่แน่นะ คุณทั้งสองยังมีโอกาสพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง “ขย้ำ…..ตัวเขา”
ประโยคหลัง ทําให้เสี่ยวเหยียนเขินอายจนหน้าแดง โดยตรง ขัดจังหวะหานมู่จื่ออย่างลนลาน “คุณอย่าพูดจาเหลวไหลนะ ฉัน ไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย!!

“จริงเหรอ?” หานมู่จื่อยิ้ม “เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน คือใครที่พูดอย่างมั่นอกมั่นใจกับฉัน ว่าเธอจะต้องจับพี่ชายของ ฉันให้ได้ ในตอนนั้นยังบอกว่า จะต้องนอนกับเขา…….

เมื่อพูดถึงเมื่อก่อน เสี่ยวเหยียนตกตะลึงจริงๆ ในเวลานั้น เธอ เหมือนลูกวัวแรกเกิดจริงๆ ไม่กลัวสิ่งใดก้าวไปข้างหน้าอย่าง กล้าหาญ จนกระทั่งต่อมาหลังจากที่เธอบาดเจ็บสาหัสทั่ว ร่างกาย ทั้งคนก็ได้กลายเป็นระมัดระวังตัวยิ่งขึ้น

เธอก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่า นิสัยใจคอของเธอ จะเปลี่ยนไป มากขนาดนี้ เพราะได้รับบาดเจ็บ ก็เลยนิ่งสงบลงหรือ?

เหมือนว่าจะเติบโตขึ้นในชั่วข้ามคืน

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็ดึงสติกลับมา ส่งเสียงไอเล็ก น้อย “เรื่องพวกนั้น เป็นการคุยโอ้อวดในช่วงไร้เดียงสาไม่รู้เรื่อง ตอนนี้ฉันจะกล้าดียังไง?”

“อุ้ย” หานมู่จื่อหัวเราะเธอ “เมื่อก่อนตอนที่ยังจีบไม่ติด มั่นอก มั่นใจยิ่งนัก ตอนนี้คนอยู่ในกำมือแล้ว คุณกลับอ่อนแอขึ้นมา?”

เสี่ยวเหยียนไม่ได้สนใจ ถามขึ้นเบาๆ “ฉันว่าไม่ไปดีกว่ามั้ง บริษัทของหานชิงงานยุ่งมากเลย อีกอย่า…….”

“คุณไม่ต้องห่วง ทางพี่ชายของฉัน ได้คุยกับเขาเรียบร้อยแล้ว”

“คุย คุยเรียบร้อยแล้ว?” เสี่ยวเหยียนรู้สึกประหลาดใจเล็ก น้อย หาเชิงจะยอมไปด้วยกันกับเธอหรือ?

“คุยกันเรียบร้อยหมดแล้ว

“เขาตกลงหรือยัง…….” เสี่ยวเหยียนมีความไม่แน่ใจเล็กน้อย ลมหายใจก็กลั้นไว้ตามไปด้วย

“ก็ต้องตกลงอย่างแน่นอน” หานอยิ้มเล็กน้อยปลอบโยน เธอเบาๆ “ได้เป็นแฟนกันแล้ว มีความมั่นใจในตัวเองหน่อย ได้ ไหม?”

เมื่อพูดถึงอย่างนี้ หานมอก็ถอนหายใจอย่างหนักในใจ เสี่ยวเหยียน ในเมื่อก่อน มีชีวิตชีวาจิตใจเร่าร้อนมากขนาดไหน ตอนนี้กลับกลายเป็นระมัดระวังตัวมากเช่นนี้ และไม่มีความ มั่นใจในตัวเองสักนิดเลย และทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ทั้งๆที่หาน ชิงอ่อนโยนกับเธอมากขนาดนั้น แต่ก็ยังไม่สามารถให้เธอเดิน ออกจากการกระทบกระเทือนจิตใจ ในเมื่อก่อนได้

ดูเหมือนว่าครั้งนี้ให้พวกเขาไปท่องเที่ยว เป็นเรื่องที่ถูกต้อง แล้ว

เรื่องบางอย่าง ต้องให้คนอื่นช่วยผลักดันหน่อย

“ยังไงก็ตกลงไว้อย่างนี้แล้วกัน สองสามวันนี้คุณจัดการกับ เรื่องต่างๆ ให้เรียบร้อย จากนั้นก็เตรียมตัวออกเดินทางในอีก สามวัน”หลังจากพูดจบแล้ว หานมอก็วางสายทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ