บทที่271 ด้านที่เปราะบางของเย่โม่เซิน

พูดจบ เสิ่นเฉียวก็พุ่งตัวออกไปด้านนอก

“ถ้าเธอไม่สนว่าพวกเขาจะตาย เธอก็ออกไปได้ เลย” เสียงของเย่โม่เซินดังลอยมาจากด้านหลังอย่าง ไม่ทันคาดคิด เสิ่นเฉียวหยุดนิ่งอยู่ที่เดิม หันไปก็พบกับ เย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ที่อยู่ห่างไปไม่ไกล

สายตาของเขาเย็นชา ทอดไปไกลและมองดูเธอ อย่างไม่ใส่ใจนัก

ไร้อารมณ์และเยือกเย็น

“ทำไม?” เสิ่นเฉียวสบตาเขาและถามอย่างอ่อน แรง

“ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันอยากออกไปไม่ได้เหรอ?”

เยโม่เซินเม้มปากบางแน่น ลมหายใจที่เย็นชา เกือบจะห่อหุ้มทุกสิ่งรอบตัว จูหยุน ก็รู้สึกได้ถึงความ กดดันนี้และไม่กล้าจะมองเยโม่เซิน

“ไม่ได้”

“ห..” เสิ่นเฉียวหัวเราะเบา ๆ สุดท้ายเธอเดินเข้า ไปหาเย่โม่เซินทีละก้าว ๆ สาวใช้และพนักงานเฝ้าประตู

ต่างแทบจะหยุดหายใจยืนดูฉากนี้

คุณชายเย่ที่ทุกคนต่างหวาดกลัว คิดไม่ถึงว่าวัน หนึ่งจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งปฏิเสธแบบนี้ซึ่งถือว่าเป็นอะไร ที่คาดไม่ถึงจริง ๆ
“คุณจะต้องบังคับฉันแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม?” เสิ่น เฉียวก้มหน้ามองเย่โม่เซินและถามขึ้น

เยโม่เซินยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดด้วยน้ำ เสียงเย็นชา “จูหยุน พาเธอกลับไปที่ห้องของเธอ” จูหยุน ที่กลัวแทบตายรีบพยักหน้าและขยับ

เข้าไปจูงมือของเสิ่นเฉียวแน่น: “คุณนายน้อยไปค่ะ ฉัน

พาคุณกลับห้องนะคะ”

“ฉันไม่ไป” ขาของเสิ่นเฉียวยังอยู่ที่เดิมไม่เต็มใจ จะเดินไปแม้แต่ก้าวเดียว จูหยุน ตกใจกลัวจนหน้า เปลี่ยนสีแล้วกระซิบ: “คุณนายน้อยคะ รีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณชายเยจะโมโหแล้วนะคะ”

“เขาโมโห แล้วเกี่ยวกับฉันยังไง?” เสิ่นเฉียวจ้อง ไปที่เยโม่เซินด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นเธอก็ดึงมือออก แล้วเดินเข้าไปหาเยโม่เซิน “เย่โม่เซิน คุณรู้ไหมว่านี่คือ การกักขังหน่วงเหนี่ยว? มันผิดกฎหมาย?”

สีหน้าเยโม่เซินยังคงนิ่งเฉยน้ำเสียงไม่มีความ

อบอุ่น

“กักขัง? เธอเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน ข้างนอกมัน อันตราย ฉันห้ามเธอออกไปมันผิดกฎหมายตรงไหน?

คือ?”

“จูหยุน !” เย่โม่เซินตะโกน จูหยุน รีบเข้าไปจับ เส้นเฉียวด้วยความตระหนก: “ไปเถอะค่ะคุณนายน้อย ฉันช่วยพยุง รีบไปค่ะ”

หลังจากที่ จูหยุน กึ่งลากกึ่งกอดเสิ่นเฉียวเดินไปและโชคดีที่เธอแรงเยอะ อีกทั้งยังโชคดีที่เสิ่นเฉียวค่อน ข้างอ่อนแอ

หลังจากพวกเธอเดินไปแล้ว เย่โม่เซินก็หันไป มองพนักงานรักษาความปลอดภัยที่เฝ้าประตู

“คุณชายเย่วางใจได้ครับ พวกเราจะตรวจสอบทุก ซอกมุมด้วยชีวิต คำสั่งของคุณพวกเราจะต้องทำให้ได้

ครับ”

“อืม” เย่โม่เซินจึงได้พยักหน้าด้วยความพอใจ แล้วจากไป

หลังจากเย่โม่เซินไปแล้ว กลุ่มพนักงานก็ถอน หายใจเฮือกใหญ่

“กลัวแทบตาย ฉันยังนึกว่าครั้งนี้จะต้องตายเสีย แล้ว ผู้หญิงที่จู่ ๆ ก็โผล่มาเธอเป็นใครนะ จู่ๆ ก็มาเกี่ยว พันกับชีวิตเรา?”

“เมื่อกี้เธอไม่ได้ยินเหรอ คุณนายน้อย ผู้หญิง ของคุณชายเย่”

“คุณชายเย่…ไม่เคยมีผู้หญิงอยู่ข้างกายเลยนะ? ทำไมจู่ ๆ ก็มีผู้หญิงโผล่มา?”

“นั่นก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องของเจ้านายอย่าถามให้ มากความเลย ทำเรื่องที่เจ้านายมอบหมายพวกเราให้ดีก็

พอ”

กลุ่มคนงานจึงได้เงียบลง

เส้่นเฉียวถูก จูหยุน กลับมาที่ห้อง หลังจากนั่งลงเสิ่นเฉียวก็เอนหลังลงอย่างไร้เรี่ยวแรง เธอเอนหลังพิง กับผ้าห่มอ่อนนุ่มพอดี จูหยุน เห็นสีหน้าของเธอแย่มาก จึงได้แต่เกลี้ยกล่อมเบา ๆ: “คุณนายน้อยอย่างเป็นกังวล เลยค่ะ คุณชายเย่คงแค่โมโห รออีกพักไม่แน่ว่าคุณอาจ จะออกไปข้างนอกได้ก็ได้ค่ะ”

“ออกไป? ฉันยังมีโอกาสนั้นอีกเหรอ?” เสิ่นเฉียว หัวเราะอย่างเย็นชา: “เขาคิดจะขังฉันไว้ที่นี่ จูหยุน..เธอ ชื่อ จูหยุน ใช่ไหมจ๊ะ? ช่วยฉันแจ้งความที่ ฉันจะแจ้ง ความ”

เธอต้องการจะออกไป เธอจะอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน

เธอต้องพยายามคิดหาทางหนีออกไปจากที่นี่ให้ ได้

เมื่อได้ยินว่าเธอจะแจ้งความจูหยุน ก็ถึงกับอึ้ง ด้วยความกลัวอยู่นานกว่าจะได้สติกลับมา: “คุณนายน้อย คุณเป็นภรรยาของคุณชายเย่นะคะ แจ้งความไม่ได้ หรอกค่ะ แจ้งความมั่วไม่ได้นะคะ”

“แจ้งความไม่ได้ แล้วทำยังไงถึงจะได้ออกไป จากที่นี่?” เสิ่นเฉียวส่ายหน้า: “ฉันต้องแจ้งความ ฉันต้อง ออกไปจากที่นี่ให้ได้ ฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”

เธอยอมร่อนเร่อยู่ข้างนอกอย่างโดดเดี่ยวแต่จะ ไม่ยอมเป็นนกน้อยในกรงทองของเขาอยู่ที่นี่! แล้วยิ่งกว่านั้นคือเธอเป็นไม่ใช่เพียงนกน้อย

เพียงตัวเดียว

เมื่อคิดว่าหานเส่โยวมีความสัมพันธ์กับเย่โม่เซินเสิ่นเฉียวรู้สึกเหมือนมีมีดแหลมแทงเข้ากลางใจ ไม่ว่า อย่างไรเธอก็ทนรับมันไม่ไหว!

“คุณนายน้อย แจ้งความก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ คุณชายเย่ท่านทำเพื่อคุณนะคะ ยิ่งกว่านั้นคุณชายเยดี กับคุณขนาดนี้ อีกทั้งไม่ใช้ความรุนแรง ต่อให้แจ้งความ แล้วตำรวจมา เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถือว่าพวกคุณก็ แค่ทะเลาะกันเท่านั้น!”

คำพูดนี้ฉุดให้คนตื่นจากฝัน

เส้นเฉียวนิ่งตะลึงอยู่ตรงนั้น จริงสิ…เย่โม่เซินไม่ ได้ทำไม่ดีกับเธอ ตรงกันข้ามเขาดีกับเธอมาก เขาซื้อ ของให้เธอมากมาย นอกจากคำพูดที่เชือดเฉือนของเขา แล้วเขาไม่เคยลงไม้ลงมือกับเธอเลย

ความรุนแรงไม่ต้องพูดถึง เรื่องล่วงละเมิดยิ่งไม่มี

ตำรวจมาแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มของเสิ่นเฉียวก็เจื่อนลง “งั้นก็เท่ากับว่าฉันต้องโดนเขาขังไว้ที่นี่ตลอดไปใช่ ไหม?”

“ที่จริง…”จูหยุน นิ่งไปแล้วอธิบายขึ้นเบา ๆ “ถึง แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมคุณนายน้อยถึงอยากจะไปจากที่ นี่ และไม่แน่ใจว่าระหว่างคุณกับคุณชายเย่เกิดเรื่องอะไร ขึ้น แต่ จูหยุน ก็อยากจะบอกคุณค่ะ สถานตากอากาศนี้ เป็นสถานที่ที่คุณชายเย่ให้ความสำคัญที่สุด”

“ทุกปี คุณชายเยจะมาที่นี่เพียงสามครั้งเท่านั้น”
“ครั้งที่หนึ่งคือวันเกิดคุณแม่ของคุณชายเย่ ครั้ง ที่สองคือวันครบรอบการจากไปของคุณแม่ และอีกครั้งก็ คือช่วงไหว้พระจันทร์”

ได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเฉียวก็นิ่งไป “เธอจะพูดอะไร?”

“ฉันพูดมาตั้งขนาดนี้คุณนายน้อยไม่เข้าใจเหรอ คะ? สถานที่นี้เป็นสถานที่แห่งความทรงจำของคุณชาย เย่และเป็นสถานที่ที่มีค่ามาก ทุกปีเขาจะกลับมาเพียง สามวาระและพักอยู่ไม่กี่วัน ถึงแม้ว่าคุณแม่ของคุณชาย เย่จะจากไปนานแล้ว แต่ฉันรู้ว่าในใจของคุณชายเย่ เขา คงจะยังคิดถึงคุณแม่มากแน่ ที่นี่นอกจากคุณชายเย่แล้ว ก็ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยมาที่นี่มาก่อน”

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่นี่มาก่อน? ทันใด นั้นเสิ่นเฉียวก็คิดถึงหานเส่โยว หรือว่า….เธอก็ไม่เคยมา ที่นี่งั้นเหรอ?

“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเคยมาเลยเหรอ?” จูหยุน ส่ายหน้า: “นอกจากสาวใช้อย่างพวกฉัน คุณนายน้อยเป็นคนแรกค่ะ”

“เป็นครั้งแรกที่คุณชายพาผู้หญิงกลับมาด้วย ที่ นี่.เป็นสถานที่ที่เปราะบางที่สุดในใจของคุณชายเย่ สำหรับคุณชายเย่แล้ว คุณนายน้อยจะต้องเป็นคนที่ สำคัญมากแน่นอนค่ะ! ไม่อย่างนั้นไม่มีทางปรากฏตัวอยู่ ที่นี่ได้แน่”

เสิ่นเฉียวตกตะลึง เดิมที่เธอคิดว่าที่นี่เป็นเพียง สถานพักตากอากาศทั่วไปเท่านั้น เป็นสถานที่เอาไว้วิ่งเล่นสำหรับคนมีเงิน คิดไม่ถึง…ที่นี่จะเป็นสถานที่ที่มี ที่มามากมายขนาดนี้

สถานที่ที่ใหญ่โตแบบนี้ เขามาเพียงปีละสามครั้ง เท่านั้นเหรอ?

ยิ่งกว่านั้น ….ยังเลือกมาวันเกิดและครบรอบวัน

ตายของแม่ และช่วงไหว้พระจันทร์.

ไหว้พระจันทร์..

ใช่แล้ว…ไหว้พระจันทร์คือวันที่อยู่กันพร้อมหน้า คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องที่สลับซับซ้อนเช่นนี้

“ดังนั้นคุณนายน้อยคะ คุณอย่าโมโหอีกเลยนะคะ

ฉันจะไปยกอาหารกลางวันมาให้ ดีไหมคะ?” เสิ่นเฉียวเงียบไปและนั่งเฉย ๆ อยู่ตรงนั้น เธอกำลังคิดว่าทำไมเย่โม่เซินถึงพาเธอมาที่นี่?

หากสิ่งที่จูหยุน พูดเป็นความจริง สถานที่นี้ก็ถือ เป็นฐานลับของเย่โม่เซิน ในขณะเดียวกันก็ถือว่าเย่โม่ เซินแสดงให้เธอเห็นถึงด้านที่เปราะบางที่สุดของตัวเขา เองด้วยเช่นกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ