บทที่ 791 คุณหิวแล้วหรือยัง

อยู่เพื่อรับประทานอาหารเย็นอย่างนั้นหรือ

เย่ ไม่เซินยังคงคิดว่าเป็นไปได้ไหมว่าคนที่ส่งข้อความให้เธอ คือเฉียวจื้อ คนที่เก็บความลับไม่อยู่และชอบพูดเหลวไหล ใน ตอนนี้เป็นคำถามที่น่าดึงดูดที่ถูกเธอถาม

ต้องการ….อยู่ต่อเพื่อรับประทานอาหารเย็นนะหรือ

“นี่คุณกำลังเชิญผมหรือ” เขาถาม ดวงตาสีดำเข้มของเขาจ้อง

ตรงมามองเธอ

หานอพยักหน้า “อืม ในตู้เย็นมีผักอยู่ ฉันเข้าครัวทำอาหาร ได้”

“คุณทําอาหารได้หรือ

ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดนิดหน่อย แต่ไม่เป็นจึงอดไม่ ได้ที่จะถาม

แต่ในไม่ช้า เขาก็รู้ว่าตนเองท่าแบบนี้ไม่ถูกต้อง จึงพูดไปว่า “ไม่แล้วล่ะ ใครจะไปรู้ว่าคุณจะทำของบ้าอะไร”

หาน จื่อหลบหน้าลงทันที ราวกับกระต่ายที่กำลังหดหู “แม้ว่า ฉันจะทำอาหารได้ไม่เท่ามืออาชีพ แต่คุณยังไม่เคยกิน จะมาพูด ได้อย่างไรว่ามันเป็นของบ้า ๆ”

เย่ไม่เขิน ..……………….
เขาขมวดคิ้ว ต้องผิดหวังขนาดนี้เลยหรือ มันก็เป็นเพียงแค่ อาหารมื้อหนึ่งแค่นั้นเอง

“ถ้า….คุณกังวลละก็เดี๋ยวฉันโทรให้เลี้ยวซื้อมาด้วย

ยังไม่ทันจะพูดประโยคท่อนหลังจบ เย่ ไม่เป็นก็ได้ขัดจังหวะ พูดเธออย่างเย็นชา “คุณกับเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันหรือ เปล่า”

“เอ๊ะ” หานมู่จื่อกะพริบตา ส่ายหน้าไปอย่างไม่รู้ตัว “ก็ไม่นับ ว่าจะดีมาก แต่พวกคุณเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ ฉันเพียงแค่คิด

“ไม่ต้องเรียกเขามาหรอก” เยโม่เป็นพูดไปตรง ๆ “อย่างนั้น คุณก็หมายถึงว่าคุณเต็มใจจะอยู่ต่อแล้วใช่ไหม

เย่ไม่เซินเม้มริมฝีบางของตนเองไว้แน่น ในใจยังคงมีความ อึดอัดเล็กน้อย กำลังพยายามคิดวิธีการปฏิเสธที่จะไม่ทำให้เธอ รู้สึกเสียใจเกินไป เมื่อได้เห็นรอยยิ้มของเธอที่เผยออกมา “อย่าง นั้นคุณก็นั่งลงก่อน เดี๋ยวฉันไปเตรียมให้

พูดจบก็รีบวิ่งไปยังห้องครัว ฝีเท้าที่ก้าวออกไปรวดเร็วราวกับ บินไป

เยโมเซ็นเฝ้ามองฝีเท้าของเธอ มองดูร่างของเธออีกครั้ง นึกถึงคำพูดทีเดียวจื้อพูดกับตนเองก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นก็ รู้สึก….ตนเองอาจจะตกอยู่ในแผนการแล้ว
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า มองดูแล้วก็รู้สึกมีพลังดึงดูด เต็มไปด้วย พลังที่แข็งแกร่ง มีอะไรที่ดูน่าอึดอัดตรงไหน เฉียว ผู้ชายที่น่าบัดซบคนนี้ เพื่อที่จะโกหกตนเองแล้ว ไม่ได้

ด้วยเล่ห์ เอาด้วยกลจริง ๆ พูดจาโกหกสารพัด

เย่ ไม่เป็นก็ไม่ง่ายแล้วที่จะออกไป มองไปรอบ ๆ จากนั้นก็นั่งลง ไปบนโซฟา เมื่อก้มหน้าลงเขาก็ได้เห็นเสื้อสูทในมือ

ดังนั้นเย่ ไม่เป็นไม่ได้ตั้งใจ ยิ่งนึกถึงฉากที่เห็นในท้องก่อน หน้านี้

ชุดชั้นในสีแดง……

เย่ไม่เป็นควบคุมความคิดของเขาได้ทันเวลา ไม่คิดอีกต่อไป

แล้ว

เมื่อคิดต่อไปอีก คนที่เขียนไม่ใช่ผู้ช่วยตัวน้อยคนนี้ แต่เป็นตัว

เขาเอง

แต่หลายต่อหลายครั้ง แต่มีความคิดบางอย่างที่คุณยิ่ง ควบคุมเท่าไร มันก็ยิ่งดื้อดึงที่จะออกมา ครอบครองความคิด และจิตใจของคุณ

ก็เหมือนเช่นตอนนี้ ในความคิดของเย่ ไม่เป็นก็คิดถึงโครงร่าง และรูปร่างของชุดชั้นในตัวนั้นขึ้นมา เมื่อมองไปยังชุดสูทในมือ อีกครั้ง ก็รู้สึกเหมือนกำลังถือเผือกร้อนไว้ในมือ
เขาโยนชุดตะวันตกนั้นออกไปด้านข้าง

ช่างมัน ไม่ต้องการแล้วล่ะ

สิ่งที่ช่วยให้เขายังมีความคิดฟุ้งซ่านต่อไป

หานจอยังคงยุ่งอยู่ในครัว โค้งริมฝีปากยกขึ้น

ข้อความเมื่อกี้นี้เป็นข้อความที่เฉียวซื้อส่งให้เธอ เนื้อหานะ หรือ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเย่ไม่เป็นโดยธรรมชาติ

ในตอนแรกเธอคิดว่าเย่ ไม่เป็นมาเพื่อหยิบชุดสูท แต่เฉียว อก็บอกอีกว่าเขาได้คุยกับเยโม่เห็นแล้วในเรื่องที่ตนเองไม่ สบายใจ จากนั้นเขาก็ออกมา ถามเธอว่าเขาได้มาหาเธอหรือ เปล่า

ตอนที่ได้เห็นข้อความนี้ หานคือรู้สึกว่าหัวใจของตนเองถูก ห้องล้อมไปด้วยไฟบางอย่าง ร้อนระอุเดือดปุด

รวมทั้ง……….ใจเต้นเร็วขึ้น

บางที สำหรับเย่ไม่เซ็นในปัจจุบันนี้ การตีเนียนทำเป็นเบลอ เป็นลักษณะนิสัยของเขาตั้งแต่แรกแล้ว ก่อนหน้านี้เขาก็เป็นเช่น นี้ แม้ว่าจะปากร้าย แต่กลับแก้ไขทุกอย่างให้เธออย่างลับๆ ปกป้องเธอเมื่ออยู่ต่อหน้าคนนอก

ถ้าเขาสามารถเอาเรื่องชุดสูทมาเป็นข้ออ้างในการมาหาเธอ ได้อย่างนั้น…..ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี

นี่แสดงให้เห็นว่า แม้ว่าเธ่ไม่เห็นจะสูญเสียความทรงจำไปแล้ว แต่ตนเองสำหรับเขาแล้วนั้น ก็ยังมีแรงดึงดูดใจเป็นอย่าง มาก

ด้านหนึ่งเธอกำลังล้างผัก อีกด้านหนึ่งส่งตอบแชทให้เจียว

หานมู่จื่อ : ขอบคุณคุณมากนะ

ทางด้านเจียวซื้อก็เหมือนจะรอให้เธอตอบข้อความกลับอยู่ เช่นกัน เมื่อเห็นเธอพูดขอบคุณ จึงรีบส่งสัญลักษณ์เครื่องหมาย คําถามตอบกลับทันที

ทันทีหลังจากนั้นก็มีข้อความตัวเข้ามาราวกับทิ้งระเบิด อื้อจื้อตัวน้อย : ให้ตายเถอะ เขาไปหาเธอจริง ๆ หรือ?

ซื้อจื้อตัวน้อย: ฉันกำลังคิดว่าควรทำไงดี ตื่นเต้นมากเลย คุณ คิดว่าเขาอึดอัดอะไรอยู่หรือ พี่สะใภ้ ตอนนี้ฉันพอจะแน่ใจได้แล้ว ยู่ฉือเชินเขาได้รับความอึดอัดแบบนี้ อีกอย่างเขาต้องชอบเธอ แน่นอน!

ประโยคหลังนั้นทำให้หัวใจของหน้าจอเต้นเร็วขึ้น เธอไม่ได้ ตอบวีแชทของเฉียวจื้ออีก และได้ทำการปิดเสียงโทรศัพท์ จาก นั้นก็จดจ่อสมาธิกับการทําอาหาร

ไม่รู้เลยว่าตนเองนั้นกำลังยุ่งอยู่นานเท่าใดแล้ว ทันใดนั้น เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ยังต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
หาน จื่อหันหน้ากลับ มองไปยังไม่เป็นที่กำลังเดินก้าวเข้า มาในห้องครัวไปด้วย และส่งเสียงถามไปด้วย

เธอตกใจนิ่งอึ้งไป จากนั้นก็คำนวณเวลาอย่างจริงจัง และให้

คําตอบกับเขา

ยังเหลืออีกประมาณครึ่งชั่วโมง ไม่ได้เร็วมาก คุณ……..แล้วหรือ

พูดจบ เธอก็รีบไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างมือ มองไปยังไม่เป็นอ ย่างประหม่า หรือว่า จะให้ฉันอาหารจานด่วน ให้คุณก่อน ไหม”

เย่ไม่เห็นสิ่งของหลายอย่างที่วางอยู่ในห้องครัว ก็เลิกคิ้ว ขึ้นอย่างอดไม่ได้ “คุณอาหารหลายอย่างหรือ

อืม พอใช้ได้ พื้นฐานเลยก็กับข้าวสามอย่างซุปหนึ่งอย่าง คุณหิวหรือยัง ต้มบะหมี่สักหน่อยดีไหม” พูดจบ หานมอก็เขย่ง เท้า คิดจะหยิบซองบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่อยู่บนชั้นวาง

การเขย่งเท้าเคลื่อนไหวของเธอทำให้ไม่ไม่ได้อยู่ บ้าง จึงยื่นมือขึ้นเพื่อช่วยหยิบสิ่งของลงมาแทนเธอ ถือโอกาส พูดไป ไม่ต้อง ผมไม่กินบะหมี่

ผิดหวังเล็กน้อย “อย่างนั้น……..

“ต้องการให้ผมอะไร” จู่ ๆ เยโม่เป็นก็ถามขึ้น

“เอ๊ะ” หานจื่อเบิกตากว้าง ราวกับว่าไม่กล้าที่จะเชื่อ “คุณ คุณต้องการจะช่วยหรือ
เย่ไม่เขินหลบสายตาของเธอ สีหน้าปกติ “ยังไงก็ไม่ควรมา พิ่มกินฟรีหรือเปล่า

“ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้” ทาน ซื้อครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นจึงได้ปฏิเสธแย่ไม่เป็นไป “ฉันคิดว่าท่านประธานควรรอ ฉันอยู่ด้านนอกน่าจะดีกว่า

เยโมเงินจ้องมองเธออยู่สักพัก แล้วหัวเราะขึ้นทันที “คุณ รังเกียจผมหรือเปล่า”

“ไม่เลย ไม่มี”

เธอส่ายหัวท่าการปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะรังเกียจเขาจริง ๆ ก็ตาม

เข้าไม่เคยเข้ามาในห้องครัวมาก่อนเลย จะทําอาหารได้ที่ไหน กัน ให้เขามาช่วย หาหมอก็กลัวเพียงจะยิ่งช่วยยิ่งยุ่ง

“ซี” เย่ไม่เป็นหัวเราะอย่างเยือกเย็น ร่างกายดูมีออร่าที่ดุร้าย “ดูเหมือนว่า คุณจะรังเกียจผมจริง ๆ”

“ไม่มีจริง ๆ”

โธ่ หานมอก็ช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่พูดว่า “หากว่าคุณต้องการ จะช่วยละก็ อย่างนั้น……..วยฉันฆ่าปลาแล้วกัน”

สีหน้าของเย่ไม่เซินเย็นชาและปลดกระดุมแขนเสื้อของเขา คิดในใจ ผู้หญิงคนนี้…กล้าดูถูกเขา

แต่เมื่อทานจื่อนำถังปลาสดมาให้เขา เยโม่เป็นก็กลับเงียบ

ไป
เขามองดูปลาที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในถังอย่างมีความสุขอย่าง เงียบๆ สีหน้าที่เป็นชาลง เขาเงยหน้าขึ้น “คุณจะให้ผมฆ่าหรือ แบบนี้ใช่ไหม

ดวงตาของท่านจื่อเปล่งประกายขึ้น พยักหน้า “อืม มีปัญหา หรือ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ