บทที่1156 จัดการเรื่องของเธอให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน

บ้านจาง

“เป็นยังไงบ้าง? เขียนเหยียนได้บอกหรือเปล่าว่าลูกจะกลับมา กี่โมง?”ที่จริงหลัวหุ้ยเหม่ยตื่นขึ้นมาทำโจ๊กตั้งแต่เช้าแล้ว สอง สามีภรรยาเป็นห่วงลูกจนนอนไม่หลับทั้งคืน เมื่อเห็นว่าเช้าแล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยจึงตื่นขึ้นมาทำโจ๊ก เธอหวังว่า หลังจากที่ลูกสาว กลับมาจะได้กินเลย

ใครจะไปรู้ว่าพวกเขารอแล้วรอเล่าลูกสาวก็ยังไม่กลับมา แม้แต่โทรศัพท์ยังไม่โทรมาเลย

ทั้งสองคนจึงตัดสินใจโทรไปหาลูกสาวแทน หลังจากที่รู้ว่า

เยียนเหยียนจะกลับมา หลัวหุยเหม่ยเร่งให้พ่อจางรีบมากินโจ๊ก

และกินให้เยอะๆหน่อย

“ลูกบอกว่าเดี๋ยวก็กลับมาแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณจะเร่งทำไม กิน โจ๊กของคุณไปเลย”

พ่อจาง: “ที่ผมนอนไม่หลับทั้งคืนก็เพราะเป็นห่วงลูก ตอนนี้ยัง ไม่ได้เจอหน้าลูก ผมจะกินลงได้ยังไง?

“กินไม่ลงคุณก็ไม่ต้องกิน คุณมีแรงพูดตอนที่ลูกกลับมาก็ พอแล้ว ถึงเวลานั้นอย่าให้เห็นว่ากินเหมือนคนตายอดตายอยาก ต่อหน้าลูกนะ”

พ่อจาง: ” ไม่ใช่แบบนี้สหุ้ยเหม่ย คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง?ลูกเรามีเรื่องนี้ คุณไม่กังวลเลยหรือไง? ดูคุณกินแต่ละคำ คำโต ขนาดนั้น หัวใจของคุณเจ็บปวดไม่เป็นเลยหรือไง?

หลัวหุ้ยเหมียแทบจะบ้าตาย เธอไปเก็บถ้วยที่อยู่ตรงหน้าเขา ทันที “คุณจะกินไม่กิน ถ้าไม่กินจะไปที่ไหนก็ไป หัวใจของฉันไม่ เพียงแต่เจ็บปวดไม่เป็น แต่ยังดีมากเลยด้วย ทำไมไม่คิดว่าฉัน เรียกคุณให้มากินเพราะอะไร คุณกินไม่อิ่มแบบนี้ เดี๋ยวถ้าเรื่องที่ ลูกเล่าทำให้คุณโมโห แล้วคุณจะมีแรงไปสั่งสอนไอ้เด็กเมื่อ วานซืนนั่นแทนลูกได้ยังไง? เท่าที่ดูแล้ว หลี่ซื้อบ้านต้องทำอะไร เสี่ยวเหยียนแน่ๆ มิเช่นนั้นจะไปอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง?”

เมื่อได้แบบนี้ พ่อจางเข้าใจขึ้นมาทันที

“เป็นแบบนี้นี่เอง! งั้นผมจะรีบกินเดี๋ยวนี้แหละ กินเยอะๆหน่อย ถ้าไอ้เด็กหลี่ซือห้านนั้นกล้ารังแกเสี่ยวเหยียน รับรองว่าผมจะส่ง มันกลับไปทํานาที่บ้านเกิดแน่!

พูดจบ พ่อจางก็ทำท่าจะไปเอาถ้วย ในมือของหลัวหุยเหม่ย หลัวหุ้ยเหม่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น จะกินก็ไปตักเอง ไม่มีมือหรือ ไง?”

ทำอย่างไรได้ล่ะ เพราะเมื่อสักครู่เขาทำให้หลัวหุ้ยเหม่ย โกรธ ตอนนี้เขาก็เลยโดนเธอว่า พ่อจางกลัวจนไม่กล้าทำอะไร ทำได้ เพียงเดินตรงไปยังห้องครัว

หานชิงมาส่งเสี่ยวเหยียนที่ชั้นล่าง เสี่ยวเหยียนปลดเข็มขัด นิรภัยแล้วหันไปมองหานซึ่ง
“ขอบคุณที่มาส่งนะ แล้ว…..………………………ขอบคุณนะ

หลังสิ้นสุด าพูด เสี่ยวเหยียนก็เห็นหานซึ่งปลดเข็มขัดนิรภัย

เช่นกัน

เธอตกตะลึงไปครู่หนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า “นายทำอะไรน่ะ?” “จะขึ้นไปเป็นเพื่อน และช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเอง”

เสี่ยวเหยียน : “! | | |

มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ ถ้าให้หานชิงขึ้นไปด้วย หลัวหุยเหม่ย ต้องเข้าใจผิดแน่เลย เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็รีบพูดขึ้น เพื่อห้ามเขา

“ตอนนี้ก็เก้าโมงแล้ว นายไม่ไปทำงานเหรอ?”

“เลื่อนตารางงานทั้งหมดออกแล้ว ตอนเช้าฉันว่าง

“แต่ว่า นายเป็นประธานบริษัทนะ ไม่ไปทำงาน…………….. ค่อยดีหรอกมั้ง?”

เสี่ยวเหยียนยังคงพยายามอธิบาย ทันใดนั้นหานชิงก็หยุด การกระทำทั้งหมด แล้วหันมามองเธอเงียบๆ

เมื่อสักครู่เธอยังพยายามพูดอยู่เลย แต่ตอนนี้ เมื่อสายตาที่ เยือกเย็นของเขาจ้องมายังเธอ เธอเกรงจนไม่กล้าพูดอะไรออก

มา

“ไม่รีบ” เขามองเสี่ยวเหยียนแล้วพูดขึ้นอย่างช้าๆทีละคำว่า “จัดการเรื่องของเธอให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน
เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากตัวเอง เธอกำลังวุ่นวายใจ แต่เธอ รู้สึกว่าไม่จำเป็นให้เขามาช่วยจัดการเรื่องของตัวเองก็ได้ เขา กระทืบคนๆนั้นจนเข้าโรงพยาบาลแล้ว ฝั่งนั้นคงไม่กล้ามาทำ อะไรตัวเองแล้ว

“จริงๆแล้ว…….……

เสี่ยวเหยียนอยากจะพูดอะไรอีก ทว่าหานซิงนั้นเปิดประตูรถ และลงไปจากรถแล้ว เธอยังนั่งอึ้งอยู่ที่เดิม เมื่อคิดว่าสิ่งที่เขา ตัดสินใจทำนั้นจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆทั้งสิ้นอย่างแน่นอน เธอจึงทําได้เพียงลงจากรถไปพร้อมกับเขา

ไปพร้อมกันก็ไปพร้อมกัน ถึงเวลาค่อยจัดการตาม สถานการณ์ก็ได้

ขณะที่ทั้งสองเตรียมตัวที่จะขึ้นไปข้างบน ก็มีเสียงที่แหลมเล็ก ดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“ว้าวๆ ฉันว่าแล้วว่าลูกสาวบ้านจางต้องมีแฟนแล้วแน่ๆเลย ก่อนหน้านี้ยังมีหน้าพูดว่าตัวเองนั้นโสด ฉันอุตส่าห์แนะนำคู่ให้ เธอ ใครจะไปรู้ว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว ถ้ารู้แบบนี้แต่แรก ก็ไม่ควร ทำให้คนอื่นเสียเวลานิ

เสียงของป้าจางลอยมาแต่ไกล

ไม่ว่าจะใกล้หรือไกลก็ได้ยิน

เพื่อนบ้านหลายคนยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู บางคนนั้นกำลังเล่นกับลูก และบางคนก็กำลังจับกลุ่มเม้าท์มอยกัน นี่คือภาพของ เพื่อนบ้านของเสี่ยวเหยียนที่พบบ่อยที่สุด ป้าจางตะโกนมาแต่ ไกลแบบนี้ ก็เพราะอยากให้คนนั้นได้ยิน

ว่าร้ายคนอื่น แล้วทำให้ตัวเองดูดีงั้นเหรอ? เธอไปมีแฟนตอนไหน? เพียงเพราะหานซึ่งยืนอยู่ข้างๆเธอ ตอนนี้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะหานชิงช่วยไว้ เมื่อคืนเธอ………..

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ในใจของเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกเคืองเล็กน้อย เธอกำมือทั้งสองข้างแน่น

เธอรอให้ฝ้าจางเดินเข้ามาหาด้วยความเงียบสงบ

ถึงแม้ว่าป้าจางจะอายุมากแล้ว ทว่าเมื่อเธอก็ไม่ได้เดินช้า ขนาดนั้น ไม่นานเธอก็มายืนอยู่ตรงหน้าเสี่ยวเหยียน ตอนแรก เธอคิดที่จะพุ่งเข้าหาเสี่ยวเหยียนโดยตรง แต่พอเห็นชายร่างสูง ที่ยืนอยู่ข้างๆ เสี่ยวเหยียนแล้ว เธอก็หยุดความคิดนั้นทันที และ รักษาระยะห่างจากเสี่ยวเหยียน

“ยัยเด็กบ้านจาง เธอเป็นอะไรไป? เธอมีแฟนอยู่แล้วแบบนี้ ทำไมถึงยังให้ป้าจางแนะนำให้ล่ะ? เสี่ยวหลี่เป็นเด็กขยันและ แน่วแน่ แถมไปช่วยที่ร้านเธอทุกวัน หลังเลิกงานเขาก็ไปที่ร้าน เธอทุกวัน เป็นเด็กคนหนึ่งที่ซื่อสัตย์และพึ่งพาได้ เขาจริงจังกับ เธอมาก แม้เธอจะไม่ชอบเขาก็ควรบอกเขาดีๆสิ ทำไมถึงให้แฟน ตัวเองทำร้ายเขาจนเข้าโรงพยาบาลล่ะ? ตอนนี้เขานอนอยู่ที่โรง พยาบาลด้วยสภาพที่จะตายแหล่มิตายแหล่ โอ้พระเจ้า บาดเจ็บ สาหัสเลยนะนั่น ฉันได้ยินหมอบอกว่ากระดูกหักไปหลายซี่เลย”
“เสี่ยวเหยียนแสยะยิ้มมุมปาก ในใจคิดว่าเธอกำลัง สร้างเรื่องโกหก กระดูกหักไปหลายสิบแล้วเขายังมีชีวิตอยู่ได้ เหรอ? ไม่ใช่ว่าไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้ แต่แค่อยู่ในสภาพที่จะ ตายแหล่มิตายแหล่

ที่จริงสำหรับเสี่ยวเหยียนแล้ว หลังจากที่เมื่อคืนหลี่ซื้อบ้านทำ เรื่องแบบนั้น เธอก็เกลียดคนๆนั้นเข้าไส้ เพราะถ้าหานซึ่งไม่มา ผลมันจะเป็นอย่างไร หลังจากนั้นเธอควรทําอย่างไร?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ แววตาของเสี่ยวเหยียนก็เย็นชาลงครู่หนึ่ง เธอเงยหน้าขึ้นไปมองป้าจางด้วยแววตาที่ไม่มีความกลัวใดๆทั้ง สิ้น

“ป้าจางคะ ป้าเปิดประเด็นมาก็พูดว่าแฟนฉันทำร้ายเขาจนเข้า โรงพยาบาล ขอถามหน่อยค่ะว่าป้าเห็นมันกับตาเหรอคะ?”

เสียงของเธอนั้นไม่ได้เบา ดังพอที่จะทำให้พวกที่กำลังซุบซิบ

นินทานั้นได้ยิน

และเพื่อนบ้านที่แสดงความอยากรู้อยากเห็นชัดเจนก็ค่อยๆ เดินเข้ามายืนล้อมพวกเขาสามคน

เสี่ยวเหยียนรู้ดีว่า ถ้าวันนี้ไม่พูดให้มันชัดเจน พวกเพื่อนบ้านก็ จะไปนินทาลับหลัง แม้คนเหล่านี้จะว่าร้ายลับหลังจนเสียหาย เธอก็ไม่สน

แต่เธอไม่สามารถทนเห็นพ่อแม่ของตัวเองมาตกเป็นขี้ปาก ของคนอื่นได้
ป้าจางอึ้งไปเลย เธอไม่คิดว่าเสี่ยวเหยียนจะโต้ตอบเธอ หลัง จากที่อึ้งไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นว่า “ฉันไม่ได้เห็นกับตา คนแก่อย่าง ฉันอยู่บ้านทั้งวัน จะไปเห็นเหตุการณ์ได้ยังไง? แต่วันนี้เสี่ยวหล โทรมาบอกฉันว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บ ฉันก็ไปเยี่ยมเขาที่โรง พยาบาลมาแล้ว อาการสาหัสเลย!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ