บทที่ 1395 เสี่ยวไป๋หนีไปแล้ว

“ในเมื่อยังไม่ได้คิดอะไรให้ชัดเจน แล้วทำไมนายถึงทำแบบนี้ ล่ะ? น่าโมโหมากจริงๆ เสี่ยวไปเด็กคนนี้ดีขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลย ว่าจะยอมให้นาย….จริงๆ

เหลียงหย่าเหอโกรธมากจนจะไม่ไหว ขบกัดฟันพูดว่า: “เซียว ฉันจะบอกนายให้ ถ้าหากนายไม่รับผิดชอบ ต่อจากนี้ไปนาย ก็ไม่ใช่ลูกชายของเหลียงหย่าเธออย่างฉัน”

นี่คือการบังคับเขา?

เซียวซูมองไปที่เหลียงหย่าเหออย่างช่วยไม่ได้ ” คุณแม่ เสี่ยว ไป๋หนีไปแล้ว”

“อะไรนะ?”

เหลียงหย่าเหอได้ยินว่าเจียงเสียวไปหนีไปแล้ว ก็เริ่มไม่ สามารถตอบสนองกลับได้เล็กน้อย จากนั้นก็อาศัยสมองของตัว เองในการเชื่อมต่อก่อน และทันใดนั้นก็เบิกตากว้างและพูดว่า “หนีไปแล้ว? ทำไมหนีไปล่ะ? เป็นเพราะเรื่องนี้เหรอ? ลูกชาย นายคงไม่ได้บีบบังคับเธอหรอกสินะ? ”

บีบบังคับ?

เซียวซูนึกกลับไปที่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ความทรงจำของ เขายังไม่หายไปอย่างสมบูรณ์ เพราะว่าตอนนั้นเขายังมีสติอยู่ ดังนั้นจึงรู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น เป็นเขาเองที่ไม่ได้ควบคุมตัวเองให้ดี

แม้ว่ามันจะไม่ใช่การบีบบังคับ แต่ว่าเสียวไปเมามากถึง ขนาดนั้น คำนวณดูแล้ว เขาก็นับว่ามีความเสี่ยงแล้ว เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซียวซูก็ลดสายตาลง และไม่ตอบ

“นายสับสนล่ะสิ!”

เมื่อเหลียงหย่าเหอมองเห็นดวงตาของเซียวซูเป็นเช่นนี้ ก็รู้ว่า เขากำลังคิดอะไรอยู่ โมโหจนตบเข้าไปไหล่ของเซียวซู่หนึ่ง ฝ่ามือ และพูดอย่างโมโหว่า: “ทำไมฉันถึงสอนลูกชายแบบนาย คนหนึ่งได้ แม้ว่าการรุกจะเป็นเรื่องที่ดี แต่นายก็ไม่สามารถบีบ บังคับเธอได้ ผู้หญิงดีๆ คนหนึ่ง พอถึงตอนนั้นถูกนายทำให้ ตกใจกลัวจนหนีไปแล้ว นายจะไปหาผู้หญิงดีๆแบบนี้ได้ที่ไหน ล่ะ? ”

เซียวซูเม้มริมฝีปาก “คุณแม่ ก็ไม่นับว่าบีบบังคับนะครับ เราแค่ … ”

“นายฟังดูนะ นายพูดอย่างไม่มีความมั่นใจเช่นนี้ จะไม่ถือว่า เป็นการบีบบังคับได้อย่างไร? ฉันจำได้แล้ว เมื่อคืนเสี่ยวไปเมา นายก็อาศัยจังหวะที่เธอเมาใช่ไหม? ตอนนี้เธอตื่นแล้ว ก็เลย โมโหจนหนีไป นายยังมีอารมณ์มาจะทานข้าวเช้าอีกเหรอ?

เซียวซูอธิบายอย่างจนปัญญา: “ผมไม่ได้ลงมาทานอาหารเช้า ผมลงมา … ”

“ ยังไม่รีบไปตามเสี่ยวไปมาให้ฉันอีก นายยังมีอารมณ์มานั่งอยู่ตรงนี้อีกเหรอ? นายมันไอ้ชั่ว

อย่างไรก็ตามเหลียงหย่าเธอไม่ได้ตั้งใจจะฟังเขาพูดให้จบ ที่ เขาแรง ๆ เซียวซูถูกทุบตีจนทำได้เพียงแค่ลุกขึ้น ” คุณแม่ หยุด ได้แล้ว ผมไม่ได้ลงมาทานอาหารเช้า ผมแค่ลงมาคุยกับคุณ

“จะมาคุยอะไร? จะมาคุยอะไร? เรื่องไปถึงไหนต่อไหนแล้ว นายยังมีอารมณ์มาคุยอีก? ยังไม่รีบไปตามเซียวไปกลับมาให้ ฉันอีก!”

สุดท้ายเซียวซูก็ถูกทุบจนต้องหนีไป เหลียงหย่าเธอนั่งอยู่บน เก้าอี้ด้วยอย่างโมโห รอให้เรื่องจบลง เหลียงหย่าเหอถึงจะรู้ตัว ว่ามีคนที่อยู่ใกล้ ๆ กำลังมองเธออยู่

แย่แล้ว เมื่อสักครู่นี้ตื่นเต้นจนพูดจาเพ้อเจ้อไป แล้วก็ไม่รู้ว่า คนเหล่านั้นได้ยินหรือเปล่า?

ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงยิ้มและพูดว่า “คู่รักทะเลาะกัน ฉันให้ ลูกชายของฉันตามแฟนของเขากลับมา หวังว่าไม่ได้รบกวน ทุกๆคนนะคะ ทุกคนทานต่อเถอะค่ะ”

เซียวหมิงจื้อที่นั่งอยู่ข้างๆเหลียงหย่าเหอเมื่อคืนและดื่มมาก เกินไป หลังจากตื่นมาในเช้านี้ศีรษะของเขายังคงมึนงง เดิมที อยากนอนต่ออีกสักหน่อย แต่ถูกเหลียงหย่าเหอบังคับให้ลงไป ทานอาหารเช้า แต่ว่าเขาไม่มีอารมณ์ทานอาหารอะไร นั่งอยู่ ตรงนั้นอย่างมึนงงซะส่วนใหญ่

เมื่อเขาตื่นขึ้นก็มองเห็นภรรยาของตัวเองกำลังทุบตีลูกชาย ของเขาอย่างเมามัน จนกระทั่งเซียวซูถูกทุบตีจนหนีไป เขาก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เจียงเสี่ยวไปกลับไปยังที่พัก หลังจากผลักเปิดประตูก็ตะลึง

เธอยังจำได้ว่าครั้งแรกที่มาที่นี่ ที่นี่ว่างเปล่าแทบจะไม่มีอะไร เลย แต่ตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาอยู่นั้น ที่นี่ก็กลายเป็นเหมือนบ้าน ของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในช่วงเวลานี้ เธอล้วนแต่มีภาพลวงตาหนึ่งอย่าง ราวกับว่าที่ นี่ก็คือที่อยู่อาศัยของเธอ และเป็นของของเธอ แต่ตอนนี้กลับพบว่า ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่ภาพที่ปรากฏใน

ใจ เพียงแค่เธอคิดไปเองในใจก็เท่านั้นเอง

เพียงแค่นำสิ่งเหล่านี้ที่เป็นของเธอออกไป สถานที่แห่งนี้ก็

ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอเลยแม้แต่น้อย

คิดๆดูแล้ว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย เจียงเดี่ยวไป ยื่นมือออกมาเช็ดน้ำตาที่เหมือนคริสทัลตรงมุมตา ริมฝีปากเผย รอยส่วนโค้งที่สวยงามขึ้นมา

“จันทรามีคืนอับแสงย่อมมีคืนเพ็ญอำไพ เฉกเช่นเดียวกับคน มีพบย่อมมีจาก เดิมทีก็ไม่ใช่ความจริง มีอะไรให้ฉันน่าเศร้าใจ เหรอ?

หลังจากพูดจบ เธอก็ปิดประตูห้อง หลังจากนั้นนำโทรศัพท์ และกระเป๋าไปวางไว้ข้าง ๆ แล้วเริ่มเก็บข้าวของของตัวเอง
ตอนก้มตัวนั้น ขาและเอวที่เจ็บปวดยังคงยกเรื่องที่เกิดขึ้นกับ เธอ ในเมื่อคืนมาตลอด อันที่จริงเธอไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดเรื่อง แบบนี้ขึ้นเลย

ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ควรดื่มไวน์ไปตั้งหลาย แก้ว

แต่ว่าตอนนั้นถูกเซียวทำให้โมโหมากๆ ก็เลยไม่ได้คิดอะไร

มากมายชั่วขณะ เลยดื่มไปสองสามแก้ว

สีสันของไวน์ ทำให้คนเข้าใจผิด เป็นเช่นนั้นจริง ๆ !

เมื่อนึกถึงตัวเองได้สูญเสียครั้งแรกไป เจียงเสี่ยวไปก็รู้สึก ขมขื่นเล็กน้อย แต่ก็เริ่มปลอบใจตัวเองด้วยทันที

“ไม่เป็นไร เราเป็นผู้หญิงยุคใหม่ นี่นับว่าอะไร? อย่างไรฉัน ก็รู้สึกดี ถือว่าไม่เสียแล้วกัน!!

หลังจากปลอบใจตัวเองเสร็จ เจียงเสี่ยวไปก็เริ่มเก็บข้าวของ ของตัวเองอย่างช้าๆอีกครั้ง และเตรียมตัวหยิบโทรศัพท์มือถือ เพื่อจะเรียกคนของบริษัทขนย้ายของให้มาช่วย

เปิดเครื่อง จากนั้นเจียงเสี่ยวไปก็รีบหาหมายเลขเบอร์ โทรศัพท์ของเซียวซูเพื่อบล็อกอย่างรวดเร็วหลังจากนั้นก็

โทรศัพท์หาคนของบริษัทขนย้ายของ

หลังจากที่คนของบริษัทขนย้ายของได้ยืนยันราคาและที่อยู่กับ เจียงเสี่ยวไปเรียบร้อยแล้วจึงวางสายไป และรับปากว่าจะเข้ามา ภายในหนึ่งชั่วโมง
เจียงเสี่ยวไปวางโทรศัพท์ลง และภายในหัวใจก็ค่อยๆสงบ

ลง

หลังจากผ่านวันนี้ไป ทั้งสองน่าจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน อีกแล้วใช่ไหม?

แล้วก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาตื่นมาแล้วนั้น จะมีปฏิกิริยา อย่างไร? เขาในตอนนี้ได้ไปหาเหลียงหย่าเหอเพื่อสารภาพ ความจริง และบอกให้ชัดเจนว่าทั้งสองแกล้งเป็นแฟนกันแล้วใช่ ไหม?

เหอะ ตอนนี้เธอยังคิดเรื่องนี้ไปทำไม ยังไงซะก็ตกลงเรื่องนี้ ตั้งแต่แรกไปแล้ว จะรู้สึกแย่เพราะเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?

เจียงเสี่ยวไปสายศีรษะของตัวเองแรง ๆ บอกตัวเองว่าอย่าไป คิด หลังจากนั้นก็เก็บข้าวของต่อ

แล้วก็ไม่รู้ว่าเซียวซูตื่นขึ้นมาตอนไหน แค่หวังว่าเธอจะเก็บ ของเสร็จก่อนที่เซียวซูจะกลับมา พอถึงตอนนั้นเขากลับมาก็จะ เห็นพื้นที่ว่างเปล่า และเธอก็ไม่ต้องเจอเขาอีก

อย่างไรก็ตามโลกใบนี้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ หลังจากที่เจียง เสี่ยวไปเก็บของจนเกือบหมดแล้ว คนของบริษัทขนย้ายของก็ยัง ไม่มา เจียงเสี่ยวไปจึงทำได้แค่โทรศัพท์ไปหาพวกเขา ทว่าคน กลุ่มกลับบอกว่า ยางรถยนต์แตกบนถนน อาจจะล่าช้าไปครึ่ง ชั่วโมง

เจียงเสี่ยวไปอารมณ์มากภายในทันที อยากที่จะใส่อารมณ์ แต่คิดดูแล้วพวกเขาเป็นแค่พนักงานเฉยๆ ยางแตกยังต้องเสียเงินซ่อมเลย และพวกเขาก็ไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้

ทำอะไรก็ผ่านไปได้อย่างไม่ง่าย เธอจึงทำได้เพียงระงับความ โกรธกลับไป “ฉันเข้าใจแล้ว งั้นพวกนายซ่อมเสร็จแล้วค่อยมา แล้วกัน”

“โอเคครับ ขอบคุณ คุณเจียงที่เข้าใจครับ”

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปวางสายโทรศัพท์นั้น ก็ทำได้เพียงนั่ง รอบนโซฟา และเลื่อนดูโทรศัพท์มือถือไปพลาง หลังจากที่เธอ บล็อกหมายเลขเบอร์โทรศัพท์มือถือของเซียวซูไปนั้น ก็ไม่ได้รับ สายจากเขาอีกเลย

ใน WeChat นอกจากน้องสาวที่แสนดีของเธอและฟางถังถัง ที่ส่งข้อความมาหาเธอแล้วนั้น ก็เงียบกริบ ราวกับว่าไม่มีอะไร เกิดขึ้นเช่นนั้น

แท้จริงแล้ว เธอกำลังกลัวอะไรอยู่?

บางทีเซียวซูก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับเรื่องนี้ก็ได้ เพียงแค่เธอ รู้สึกประหม่าไปเองเท่านั้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ