บทที่ 122 งานชิ้นแรกที่ได้ทำคุณประโยชน์

จริงๆ

ไม่มีความสุข?

เสิ่นเฉียวไม่รู้จะบรรยายยังไงดี

ถ้าบอกว่าเธอไม่มีความสุข บางครั้งเย่โม่เซิ นกลับปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าภายนอก เขาจะดูเหมือนร้าย แต่เขากลับช่วยเธออย่าง จริงใจ

ถ้าบอกว่าเธอมีความสุข แต่เธอกลับจน มาก มีหลายเรื่องที่ทำได้ยาก

” พี่? ”

เสิ่นเฉียวดึงสติกลับมา และยิ้ม: ” แกอย่า ถามมาก ไม่ใช่ว่าเพื่อนแกกำลังรอแกอยู่หรอ? ไปสิ”

เสิ่นโย่วถึงค่อยกระพริบตา: ” อือ พี่ งั้น… ฉันไปหาเพื่อนก่อนนะ” เสิ่นโย่วเอาเงินหนึ่งพัน บาทเก็บเข้าในกระเป๋าตังค์ของตัวเอง และพูดขึ้น อย่างระมัดระวัง

” ไปเถอะ พี่ก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
ภายหลัง ทั้งสองคนก็แยกจากกัน เสิ่นโย่ว รอจนเธอเดินจากไปแล้ว ถึงค่อยหยิบบัตร ธนาคารออกมาจากในกระเป๋าตังค์ หล่อนมอง แผ่นหลังของเธอ บนใบหน้าเผยรอยยิ้ม เหน็บแนมขึ้น

” โง่จริงๆ ”

หล่อนคืบบัตรธนาคารมาจูบที่มุมปาก หลัง จากนั้นก็ยิ้มออกมา

” เงินแค่สองพันบาทก็สามารถทำให้พี่ตื้น ตันใจได้แล้ว เป็นคนโง่อย่างที่คิดไว้จริงๆด้วยสิ!”

ภายหลัง เสิ่นโย่วเก็บบัตรธนาคารลง หลัง จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไป

เสิ่นเฉียวถือเงินหนึ่งพันบาทกลับบ้าน เธอ ยังคงกลุ่มใจ ฝ่ายตรงข้ามเป็นถึงผู้อำนวยการ ของบริษัทแห่งหนึ่ง ร้านอาหารที่เธอจองไว้ เงิน หนึ่งพันบาทยังไม่พอกับค่าอาหารเริ่มต้นเลย เธอ มีเงินเลี้ยงอาหารเขาซะที่ไหนละ? ”

แต่ภารกิจที่เยโม่เซินได้มอบหมายให้กับ เธอ..

เสิ่นเฉียวถอดรองเท้าและนอนคว่ำลงไป บนผ้าห่มของตัวเอง อารมณ์ของเธอตอนนี้ตกต่ำมาก

คิดอยู่สักพัก สุดท้ายเธอก็ส่งข้อความหา หานเสโยวอย่างอดไม่ได้ แต่หลังจากที่พิมพ์ ข้อความเสร็จแล้วนั้น การกระทำบนมือของเสิ่น เฉียวก็ได้หยุดลงอีกครั้ง

เสี่ยวทำการหาคนแทนเธอ ก็ยุ่งมากพอ อยู่แล้ว ถ้าหากว่าครั้งนี้เธอยังยืมเงินเส่โย วอีก ….ก็เท่ากับว่ายิ่งรบกวนหล่อนขึ้นไปอีกนะ สิ?

ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทกัน เธอก็ไม่ควรขอให้ คนอื่นช่วยอยู่แบบนี้ไปตลอด

คิดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวจึงกดล็อคหน้าจอ โทรศัพท์ และฝังใบหน้าลงไปบนหมอน

” ภารกิจล้มเหลวแล้ว?”

เสียงของผู้ชายดังขึ้นมาอย่างเย็นชาจาก ทางด้านหลัง ตัวของเสิ่นเฉียวแข็งที่อไปทันที เธอหันหัวกลับมาอย่างรวดเร็ว

เป็นอีกครั้งที่เยโม่เซินโผล่มาที่ด้านหลัง เธออย่างไม่ให้สุมให้เสียง สีหน้าของเสิ่นเฉียว เกิดความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย: นี่นาย….ทำไม นายถึงชอบโผล่มาอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้ด้วยละ? ”

เยโม่เซินเคาะไปที่รถเข็นของตัวเอง: ” ไม่มีเสียง? ”

เสิ่นเฉียว

ก็จริง ตอนรถเข็นของเขาเคลื่อนที่ก็มักจะ เกิดเสียงขึ้น เป็นเธอเองที่คิดเรื่องเพลินไปหน่อย ” เมื่อสักครู่นายถามฉันว่าอะไรนะ? ”

” ภารกิจที่มอบให้คุณ ดำเนินการไปถึงไหน แล้ว?”

เงินเฉียวชะงักไป เขาหมายถึงเรื่องที่ร่วม มือกับบริษัทตระกูลหานใช่ไหม? เสิ้นเฉียวมองเย่ โม่เซินอย่างพิจารณา ไม่งั้น….ลองพูดขอเบิก เงินกับเขาก่อน หลังจากนั้นก็ให้เขาไปหักจาก เงินเดือนของเธอ?

” คือว่า….ฉันอยากยืมเงินนายก่อนสักเล็ก น้อย! ”

เสิ่นเฉียวพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

เยโม่เซินหรี่ตาลง เลิกคิ้วขึ้น: ยืมเงิน? ” เขาค่อยๆยกริมฝีปากขึ้นช้าๆ ในตา ปรากฏการณ์ถากถางขึ้นมา
ซ่อนไว้ได้ตั้งนาน ในที่สุดก็ปรากฏโฉมหน้า ที่แท้จริงออกมาสักที?

” ใช่” เสิ่นเฉียวพยักหน้าอย่างหนักแน่น อาจเป็นเพราะลำบากใจ ตอนเธอพูดจึงมีความ ลังเลอยู่บ้างเล็กน้อย: ” ฉันติดต่อกับคนของ บริษัทตระกูลหานไว้เรียบร้อยแล้ว และฝ่ายตรง ข้ามยอมหาเวลามาเจรจาแล้วด้วย แต่ว่า….ฉัน ต้องเลี้ยงอาหารเขา แต่ฉันไม่มีเงินแล้วน่ะสิ…”

พูดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็เงยหน้ามอง เข้าไปในตาลึกของเย่โม่เซิน และพูดถามอย่าง ระมัดระวัง: ” ฉันยืมห้าพันบาท รอให้ฉันได้เงิน เดือน แล้วฉันค่อยคืนนาย ได้ไหม? ”

เยโม่เซิน: ”

ผู้หญิงคนนี้ …มักจะทำให้เขาคิดไม่ถึงอยู่ เรื่อยเลย

และมักจะไม่เดินไปตามความคิดของเขา อีกด้วย

เขาคิดว่าเธอจะเสนอเงื่อนไขที่มันสูงกว่านี้ แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอคิดจะยืมแค่ห้าพันบาท อีก อย่าง สายตากับสีหน้านั้นหมายความว่ายังไง? ราวกับกลัวเขาไม่ให้ยืมอย่างนั้นแหละ
อาจเป็นเพราะเงียบไปนานจึงทำให้เสิ้น เฉียวคิดว่าเย่โม่เซินไม่อยากให้เธอยืม เสิ่นเฉียว จึงรีบพูดขึ้นมาอย่างร้อนรน: ” ขอโทษค่ะ ฉันรู้ว่า เป็นความผิดของฉันที่ทำให้ความร่วมมือของ บริษัทในครั้งนี้ต้องยุ่งเหยิง และฉันยังรู้ว่าไม่ควร มายืมเงินนาย แต่ฉันไม่มีทางอื่นแล้ว ฉันไม่มีเงิน แล้วจริงๆ….”

พูดจบ เส้นเฉียวก็ก้มหน้าลงไปอย่าง ลำบากใจ

” ถ้านายไม่อยากให้ฉันยืม งั้นฉันคิดหาวิธี เองก็ได้”

พูดจบ เสิ่นเฉียวก็คว่ำหน้ากลับไปบน หมอนของตัวเอง ใบหน้าของเธอซุกเข้าไปใน หมอนนุ่ม ไม่ส่งเสียงอะไรออกมา

น่าแปลก เย่โม่เซินรู้สึกว่าเสิ่นเฉียวในตอน นี้ ชวนให้คนรู้สึกสงสาร

ก็เห็นอยู่ว่าไม่มีทางไปแล้ว เธอคิดอยากจะ พูดกับเขา แต่กลัวว่าเขาจะโกรธจนไม่ตอบรับ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น ตัวเธอกลับปฏิเสธตัวเองไป ก่อนแล้ว

ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆ
ดวงตาของเย่โม่เซินค่อยๆหนักแน่นขึ้น เขา พูดขึ้นมาเสียงเย็น: นี่เป็นบัญชีสาธารณะ คุณจะ ไม่ไปรายงานต่อฝ่ายการเงินหรอ?”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ลุกขึ้นนั่งทันที: ” นาย นายพูดว่าอะไรนะ? ฉันสามารถไปรายงาน ต่อฝ่ายการเงินได้หรอ? แล้วฉันสามารถไปก่อน

ล่วงหน้าได้ไหม? ”

เธอคิดว่าต้องบริโภคและได้รับใบเสร็จก่อน ถึงจะสามารถนำไปเบิกได้ ไม่คิดว่าจะสามารถยื่น เรื่องได้ก่อนล่วงหน้า”

เดิมทีเยโม่เซินอยากจะพูดว่าไม่ได้ แต่เห็น สายตากับสีหน้าที่น่าสงสารของเธอแล้ว อยู่ๆก็ คิดว่าให้เธอเป็นกรณีพิเศษก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ ไม่ อย่างนั้น….เธอก็คงจะไม่มีทางให้ไปแล้วจริงๆ

” ได้สิ” เสียงทุ้มพูดขึ้น

วินาทีต่อมา เย่โม่เซินเห็นดวงตาของเสิ่น เฉียวเป็นประกายขึ้นมา ราวกับท้องฟ้ามืดมิดที่ไร้ ดวงดาวเมื่อสักครู่ ได้ปรากฏให้เห็นดวงจันทร์ หลังจากนั้นก็ส่องแสงสว่างให้กับดวงดาวที่อยู่ ข้างๆ

เย่โม่เซินรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรมาปะทะเข้าที่ทรวงอก

เสิ่นเฉียวลุกขึ้นทันที ” งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปยื่น เรื่อง เย่โม่เซิน สวัสดิการของบริษัทนายช่างดี จริงๆ บริษัทเก่าของฉันทำได้แค่เบิกเงินเท่านั้น แหละ ”

อาจเป็นเพราะแก้ไขปัญหาได้แล้ว ดังนั้น เสิ่นเฉียวจึงอารมณ์ดีขึ้นมาทันที อยู่ๆเธอก็ยื่นมือ มาจับแขนเสื้อของเย่โม่เซิน ครั้งนี้ฉันจะทำมัน ให้ดี จะไม่เพิ่มความลำบากให้กับนายอีก”

มือเล็กของเธอนุ่มมาก เยโม่เซินก้มหน้าลง ไปมองเล็กน้อย ก็เห็นอยู่ว่าจับแค่แขนเสื้อของ เขา แต่เย่โม่เซินกลับมีความรู้สึกว่ามือของเธอ กำลังจับอยู่ที่ทรวงอกของเขา ทำให้เขารู้สึก หายใจลำบาก

ผ่านไปสักพัก เย่โม่เซินก็ได้พูดขึ้นมาอีก ครั้ง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นเสียงแหบที่ทุมต่ำทันที

” ปล่อยมือ”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นเฉียวก็ชะงักไปเล็กน้อย และเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังจับชายเสื้อของเขา เอาไว้อยู่ ถึงได้รีบปล่อยมืออย่างรวดเร็ว และเบะ ปากทันที
ขี้งก ดึงชายเสื้อแค่นี้ก็ไม่ได้

” ไปทำงานพรุ่งนี้ ก็อย่าลืมไปรายงานต่อ ฝ่ายการเงินด้วยละ ” เย่โม่เซินพูดเสร็จ ก็หมุนรถ เข็นและค่อยๆหมุนมือ

“อือ รู้แล้วน่า ” เสิ่นเฉียวอารมณ์ดี แก้ไข ปัญหาได้แล้ว เธอไม่ต้องห่วงว่าเรื่องนี้จะ ยุ่งเหยิงอีกแล้ว

“อย่าดีใจเร็วจนเกินไป หานชิงไม่ใช่คนที่ จะสามารถทำสำเร็จได้ง่ายขนาดนั้น”

น้ำเสียงของเย่โม่เซินดังเข้ามา กระทั่งไป บนหัวของเสิ่นเฉียว ป้องกันไม่ให้เธอดีใจจนเกิน ไป

เสิ่นเฉียวได้ฟังดังนั้น ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล

แต่เธอยังคงรู้สึกดีใจ อย่างน้อยเธอก็ สามารถแก้ไขเรื่องที่แก้ไขยากได้แล้ว ต่อจากนี้ สิ่งที่เธอต้องทำก็คือ พูดให้หานชิงร่วมมือกับ บริษัทตระกูลหานก็เรียบร้อยแล้ว

หานชิงคนนั้น หัวโบราณและเป็นจริงเป็นจัง ไปเจรจางานครั้งนี้ ถือได้ว่าเป็นงานชิ้นแรกที่เธอ ได้ทำคุณประโยชน์จริงๆ ตั้งแต่เข้าบริษัทตระกูล

หานมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ