พูดพวกเสี่ยวเหยียนเห็นด้วยยังไงกัน

หลายเธองานตลอด เห็นความหานทั้งหมด เธอรู้สึกอิจฉามาก แต่แค่เธอ ไม่อยากเป็นน้องสาวของหานตอนเริ่มแรกเธอชอบอะไรหานมากหรอก กระทั่งเวลาต่อมา

คิดถึงตรงแล้ว เสี่ยวเหยียนดึงกลับมาทันที

เธอพูดถูก เขาอาจเป็นคนด้านเข้าใจเรื่องอารมณ์ ความรู้สึก หรืออาจบอกว่า ไม่เข้าใจ แต่เขาเคยมันเลยต่างหาก เสี่ยวเหยียนเอามือทั้งสองข้างเท้าคาง แล้วพูด ด้วยหน้ากลัดกลุ้มว่า บางเขาอาจเกิดมาเป็นคนหัวใจ ได้นะ ถ้าเกิดว่าฉันอยากจะเขา มันคงเป็นเรื่องเป็นไปไม่

เธออย่าพึ่งท้อใจเร็วขนาดนี้ จริงแล้วฉันรู้สึกว่าแบบมัน ถือว่าเป็นเรื่องสำหรับเธอนะหาน จื่อจับมือเสี่ยวเหยียน ยิ้ม จางแล้วพูดว่า ตอนข้างเขาไม่ผู้หญิงคนไหน ตอนโอกาสทั้งหมดเป็นของเธอคนเดียว ถูกไหมล่ะ

ของฉันงั้นเหรอสีหน้าของเสี่ยวเหยียนมึนงง ไม่ค่อย เข้าใจเท่าไหร่ ฉันโอกาสที่ไหนกัน?

เห็นใบหน้าของเธอดูสับสนงุนงง หานไม่ได้จะยื่นมือไปจิ้มคางของเธอ พร้อมกับออกปากเตือนด้วยเสียงเบา

“ศาลาที่อยู่ใกล้ า ย่อมจะได้รับแสงจันทร์ก่อน เธอคิดว่าเธอ มีโอกาสอะไรล่ะ? ”

เสี่ยวเหยียนมึนงงไปอยู่สักพัก แล้วก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบทันที พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมาอีกครั้ง

“เธอพูดถูกนิ ตอนนี้ฉันอยู่กับเสี่ยวหมี่โต้วทุกวัน อยู่ใกล้เขา ขนาดนั้น แน่นอนว่าศาลาที่อยู่ใกล้น้ำย่อมจะได้รับแสงจันทร์ ก่อนจริงๆ ……. เธอนี่ช่างดีจริงๆ เลย เธอเตือนฉัน ! ฉัน ตัดสินใจแล้ว ต่อให้หานซึ่งเป็นคนไร้อารมณ์ความรู้สึก ฉันก็ต้อง ยั่วเขาให้มาอยู่ในกำมือของฉันให้ได้! ”

พอพูดจบ ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนก็หรี่ตาลงคิดแผน ๆ กอดหา นมจื่อแล้วพูดว่า “เธอคิดว่าฉันควรจะวางยาเขาแล้วค่อยลงมือ หรือว่าข่มขืนเขาตรงๆ ไปเลยดี?

หานมู่จื่อ: ” ”

มุมปากของเธอกระตุกเล็กน้อย พบว่าตัวเองไม่สามารถตอบ ได้เลยแม้แต่ประโยคเดียว

“เอ๊ะ แต่ว่าถ้าเกิดว่าจะข่มขืนเขาฉันอาจจะควบคุมเขาไม่ได้ ถ้ายังงั้นฉันวางยาเขาก่อนแล้วค่อยจัดการดีกว่า! ” ทางฝั่งของ เสี่ยวเหยียนก็ยังคงพูดความคิดของตัวเอง มู่จื่อเองก็ปล่อยให้ เธอพูดไป ยังไงเธอก็รู้อยู่แล้วว่าเสี่ยวเหยียนได้แต่คิดแต่ไม่กล้า หรอก
แต่ว่าไม่แน่อาจจะมีวันหนึ่งที่เธอคลุ้มคลั่งขึ้นมา อาจจะวางยา หาเชิงจริงๆ ก็ได้

“ใช่สิ จู่ๆ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็จริงจังขึ้นมา “เรื่องปัญหา ความรักของเธอจัดการไปถึงไหนแล้วล่ะ? “

หานคู่จื่อไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเท่าไหร่ ก็เลยเลี่ยง งานหนักมาพูดเรื่องเบาๆ แทน

“ไม่มีอะไรให้จัดการหรอก ก็เป็นแบบนั้นไปนั่นแหละ

เสี่ยวเหยียนฟังออกว่าเธอพยายามหลบเลี่ยง ก็เลยไม่บังคับ

ถามเธอต่อ

ตอนเช้าผ่านไปอย่างว่องไวมาก จนถึงตอนเที่ยงนั้น ตอนที่ทั้ง สองคนวางงานในมือลงเตรียมจะไปกินข้าวที่โรงอาหารนั้น กลับ มีสายหนึ่งโทรเข้ามา

หานมู่จื่อมองเบอร์ที่โทรมา เหมือนกับว่าจะคุ้นๆ

“ฮัลโหล? ”

“คุณหาน ผมเชียวเองครับ

เซียว? หานมู่จื่อหยุดลงทันที ทำไมเขาถึงโทรหาเธอได้ล่ะ?

“คุณชายเยให้ผมเอาอาหารมามอบให้คุณนะครับ ตอนนี้ผม อยู่ชั้นล่าง สะดวกมารับไหมครับ?

ในห้องทำงานเงียบมาก สิ่งที่เขียวพูดกับหานอนั้นเสียว เหยียนเองก็ได้ยินเหมือนกัน เธอเบิกตากว้างและพูดว่า “ถ้าเอาอาหารมาส่งทําไมไม่เอาขึ้นมาส่งข้างบนล่ะ? ต้องให้เธอลงไป เอาด้วยตัวเองด้วยงั้นเหรอ?

“แผนกต้อนรับของบริษัทพวกคุณไม่ให้ผมเข้าไป” เซียวซูยืน อยู่ตรงหน้าประตู มองพนักงานต้อนรับอย่างไม่มีทางเลี่ยง

พอได้ยินดังนั้น หานจื่อถึงได้นึกขึ้นได้ว่าตัวเองได้กำชับ พนักงานต้อนรับกับรูปภ.ว่าห้ามปล่อยใครเข้ามาตามอำเภอใจ ได้ เพราะว่าหลายวันมานี้เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดค่อนข้างเยอะ เธอกลัวว่าบริษัทจะมีผลกระทบไปด้วย

พอคิดได้แบบนี้ มู่จื่อก็พูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว เดี๋ยวจะลงไป เดี๋ยวนี้”

“เดี๋ยวก่อน ฉันไปเอาแทนเธอแล้วกัน” เสี่ยวเหยียนเสนอทำ เรื่องนี้เอง มู่จื่อก็พยักหน้า “งั้นก็ได้”

หลังจากวางสายแล้ว หานมอก็มองโทรศัพท์ด้วยความงุนงง

ให้ผู้ช่วยอย่างเดียวมาส่งอาหารให้เธอยังงั้นเหรอ? เซียวซู น่าจะโกรธตายแล้วมั้ง

“จู่ๆๆ วิธีง้อเมียอันนี้นี่มันช่างพิเศษจริงๆ เดี๋ยวฉันลงไปเอา อาหารแทนเธอก่อน เธอรอฉันแป๊บหนึ่งนะ

ตอนที่เสี่ยวเหยียนมาถึงชั้นล่างนั้น ก็เห็นเซียวซูยืนถือถุงอยู่ หน้าประตูจากไกลๆ ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้รู้สึกเป็นศัตรู กับเซียวซู่หรอก

แต่ว่าหลังจากตอนนั้นที่เขาพูดกับเธอแบบนั้น แถมยังตั้งคำถามว่าทำไมม่จื่อต้องกลับมาอีก ความคิดที่เสี่ยวเหยียนมีต่อ เขาก็เปลี่ยนไป

ท่าทางที่มีต่อเชียวก็ถือว่าไม่ค่อยจะอารมณ์ดีเท่าไหร่ เดิน เข้าไปแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาทันที “เอาของมาให้ฉัน

พอเซียวซูได้ยินเสียงนั้นแล้วหันมาเห็นเสี่ยวเหยียนขนจมูก ทันที ทําไมถึงเป็นคุณได้? ”

ทำไม? ไม่อยากเจอฉันงั้นเหรอ? ” เสี่ยวเหยียนหัวเราะอย่าง เย็นชา “กลัวว่าฉันจะตินายรึไง? ”

คิ้วของเซียวซูก็ขมวดเข้าด้วยกัน “ผมไม่ได้หมายความว่า แบบนั้น”

“ถ้ายังงั้นก็เอาของมาให้ฉันได้แล้ว พอฉันรับมาแล้วนาย สามารถออกไปได้ทันทีเลยนะ”

เซียวซู:

มองเสี่ยวเหยียน พูดจาด้วยคำพูดและน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด ที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ ทันใดนั้นเขาก็รู้ตัวได้ว่าสิ่งที่เขาพูดก่อน หน้านี้มันทำให้เธอไม่พอใจ ตอนนี้เธอน่าจะมองเขาเป็นศัตรูไป แล้ว

เขาไม่ได้ส่งถุงนั้นให้ทันที แล้วก็พูดด้วยเสียงต่ำว่า “สิ่งที่ผม พูดกับคุณเมื่อก่อนตรงที่จอดรถนั้น คุณยังจำได้อยู่เหรอ? “

“ทีจอดรถ? ” เสี่ยวเหยียนเอามือกอดอก แล้วก็เหล่ตามองเขา พร้อมกับสีหน้าที่เย็นชา “ฉันไม่รู้ว่านายพูดเรื่องอะไร”
” ผมถามว่าทําไมพวกคุณต้องกลับมา” ถ้าเกิดว่าเธอ ปฏิเสธ น่าจะหมายความว่าโกรธมากจริงๆ มองไปที่ผู้หญิงตัว เล็กๆ ตรงหน้าที่ไม่ได้เจอกันมาห้าปี แต่ว่ายังคงโมโหอยู่ เซียวซู ก็พูดอย่างจำใจเล็กน้อย “คำพูดพวกนั้นผมผิดเองแหละ ผมต้อง ขอโทษคุณด้วย หลายปีผ่านมานี้ ในใจของคุณชายเยก็มีคุณ ออยู่มาโดยตลอด แล้วอีกอย่าง… ผมก็มองเธอเป็นคุณนาย น้อยมาโดยตลอด แต่ว่าคุณเป็นเพื่อนสนิทของเธอ คุณต่อสู้เพื่อ ความยุติธรรมให้เธอ ในทํานองเดียวกันผมก็เป็นผู้ช่วยของคุณ ชายเย่ แน่นอนว่าต้องอยู่ฝั่งคุณชายเย่ แน่นอนว่าต้องมีความ รู้สึกแค้นคุณนายน้อยบ้าง แต่ว่า……

“หยุด! ” เสี่ยวเหยียนยื่นมือไปห้ามไม่ให้เขาพูดต่อ เธอสุด หายใจเข้าลึกๆ และอธิบายอย่างใจเย็น “ฉันไม่สนว่านายจะอยู่ ฝั่งไหน ถึงแม้ฉันจะอยู่ฝั่งคู่จื่อ แต่ว่าฉันก็ไม่เคยถามอะไรนาย แบบนั้นเลยไม่ใช่เหรอ? นายไม่ต้องอธิบายอะไรให้ยืดยาว ยังไง ฉันก็ไม่ได้แคร์อยู่แล้ว เรื่องความรู้สึกมีแต่เจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้ดี พนักงานที่ไม่มีตำแหน่งประจำอย่างฉันไม่อยากจะเข้าไปมีส่วน เกี่ยวข้องหรอก นายเอาของมาให้ฉัน แล้วกลับไปได้แล้ว”

เธอมีท่าทางเหมือนกับว่าไม่อยากจะคุยอะไรกับนายมากนัก เซียวซูเองก็ไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ส่งถุงอาหารกลางวันให้เธอ พอเสี่ยวเหยียนได้รับไปก็หันหลังเดินออกไปทันที ไม่ส่งสายตา ให้เขาแม้แต่นิดหนึ่งด้วย

มองไปที่แผ่นหลังของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นที่เดินออกไปแบบ ไร้เยื่อใย เซียวซูย้อนกลับไปนึกถึงภาพที่เธอเมาเมื่อห้าปีก่อนตอนนั้นพอประตูเปิดออกเธอก็พุ่งเข้ามาใส่เขา ริมฝีปากนุ่มๆ ของหญิงสาวประทับลงบนลูกกระเดือกของเขา แล้วก็สัมผัสที่มือ ของเขาหลังจากที่เขาอุ้มเธอไปที่ห้อง

ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา ในฝันของเซียวซูก็มักปรากฏภาพ ของหญิงสาวคนนั้นอยู่บ่อยๆ ห้าปี ที่คุณนายน้อยหายตัวไป คุณชายเย่ตามหาจนแทบบ้า

แต่ว่าคนที่บ้านั้นมีแค่คุณชายเยู่คนเดียวที่ไหนกัน? เซียวเอง ก็จําเด็กผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวเหยียนมาโดยตลอด แต่ว่า……

เขาเป็นผู้ช่วยนะ เป็นลูกน้อง……..

ในทุกๆ เรื่องเขาต้องให้คุณชายเย่มาก่อนอยู่แล้ว เพราะ ฉะนั้นก็เลยทิ้งเรื่องของตัวเองไว้ด้านหลัง

ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอหน้ากันอีกครั้ง แต่ว่าดูเหมือนว่าตอนนี้ ทั้งคู่จะเปลี่ยนไปกลายเป็นศัตรูกันไปแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ