บทที่ 614 ผมมีเพียงแค่คุณ

ดูคนไปพลาง ทานอาหารไปพลางเห

รอ?

หานมู่จื่ออดไม่ได้ที่อยากจะกลอกตาใส่ เย่โม่เชิน แต่การกระทำนี้จะทำให้ภาพลักษณ์ ของเธอหมดไป ช่างมันไปเถอะ ดังนั้นเธอจึง อดทนอดกลั้นและสุดท้ายก็ไม่พูดอะไร

หลังจากนั่งลงได้สักพักหนึ่ง บริกรก็ เดินมาพร้อมกับเมนูอาหาร สาวน้อยมองไปที่ ดวงตาของเย่โม่เซินเกือบจะเป็นประกายแล้ว

“สวัสดี สวัสดีค่ะ สั่งอะไรดี ? ” หญิง สาววางเมนูลงตรงหน้าแย่ไม่เป็นอย่าง ประหม่า มองเขาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

หานมู่จื่อที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่สนใจมัน อย่างสิ้นเชิง เธอเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาว หนึ่งครั้ง โดยไม่ได้มีปฏิกิริยาใด ๆเป็นพิเศษ

เย่ไม่เป็นผลักเมนูอาหารไปให้ทานมู่จื่อ แล้วถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “อยากทาน อะไร ? ”

หญิงสาวถึงจะพบว่ามีใครบางคนอยู่ตรง ข้ามกับเย่ไม่เป็น เธอผงะไปชั่วขณะแล้วมอง ไปที่หานมู่จื่อ การมองอย่างฉับพลันเช่นนี้ ทําให้หานมู่จื่อกระตุกริมฝีปากด้วยความ ลำบากใจ แล้วพูดว่า “อะไรก็ได้”

เมื่อเห็นเธอไม่สนใจ เย่ไม่เป็นจึงไม่ได้ ถามเธออีก และเขาก็ตัดสินใจเองโดยสั่งส เต็กสองชิ้นและไวน์แดง จากนั้นจึงเก็บเมนู อาหารให้กับอีกฝ่าย

หลังจากที่หญิงสาวหยิบเมนูขึ้นมาแล้ว นั้น เธอก็แอบเหลือบมองไปที่เย่โม่เซินหนึ่ง ครั้ง จากนั้นก็เดินถือเมนูอาหารกลับไป

หานมู่จื่อมองไปที่ด้านหลังของหญิงสาว จากนั้นมองไปทางเย่ไม่เป็นที่อยู่ตรงกันข้าม ท่าทางสุขุม และอดไม่ได้ที่พูดเหน็บแนมเขา หนึ่งประโยค “เสน่ห์ของนายยังคงเหมือนเดิม ไม่มีเปลี่ยน” เมื่อได้ยิน เยโมเงินก็หยุดกะทันหัน แล้วเลิกคิ้วขึ้น ราวกับว่ากำลังคิดอะไรบาง อย่าง

“หึงเหรอ?”

หานมู่จื่อ “..

เธอสามารถเพิกเฉยต่อเขาได้แล้วจริงๆ หานมู่จื่อมองออกไปทางข้างนอก ไม่พูดไม่ จา แต่เย่ไม่เป็นอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวไปข้าง หน้า และกระซิบว่า “ไม่ต้องกังวล ในใจของ ผมมีเพียงแค่คุณคนเดียว”

เมื่อได้ยินหานมู่จื่อก็จ้องเขาอย่างดุร้าย หนึ่งครั้ง แต่กลับเห็นแค่รอยยิ้มแคบ ๆ บนริม ฝีปากของเขา

กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด ฉันจะบอกพวกเธอให้ มีผู้ชายที่หล่อเหลาไร้ที่เปรียบมาอยู่ที่ร้านของ พวกเรา เขามองมาที่ฉันแค่ครั้งเดียวก็รู้สึกว่า ฉันแทบจะหลงในสายตาของเขาแล้ว ฉันรู้สึก ว่าฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่หล่อขนาดนี้ใน โทรทัศน์มาก่อนเลย ”

หญิงสาวชื่อซูฉินเมื่อเธอถือเมนูอาหาร ไปทางด้านหลังก็อดไม่ได้ที่จะซุบซิบกับเพื่อน ร่วมงานของเธอ

เส็นอีอึมองไปที่เธออย่างแปลก ประหลาดหนึ่งครั้ง “หล่อขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงได้ทำให้เธอหลงใหลถึงขนาดนี้”

ซูฉิน พยักหน้าอย่างแรง “จริงๆ หล่อ มากๆ! ไม่ใช่หล่อแบบธรรมดา เป็นคนที่แบบมี เสน่ห์มากๆ และลักษณะท่าทางทั้งหมดก็ดูมี ราศีมากๆด้วย”

“ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ดูเหมือนว่าจะ หล่อจริงๆด้วย ถ้าไม่อย่างนั้น… เดี๋ยวฉันจะ ไปเสิร์ฟให้เธอเอง”

ซูฉิน มองไปที่ใบหน้าแดงระเรื่อของ เสี่ นอีอีหนึ่งครั้ง ทั้งสองคนเพื่อนสนิทกันนี่นา ซู ฉิน ก็เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่โต คิดดู แล้วก็พยักหน้าเห็นด้วยทันที “งั้นก็ได้ ให้เธอ เสิร์ฟแทนฉัน ตอนเธอกลับมาเธอต้องแบ่ง ในประประสบการณ์ของเธอด้วยนะ

“ไม่มีปัญหา”

เงินอี ลูบหน้าอกตอบรับโดยทันที

หลังจากนั้นก็นำเมนูอาหารส่งไปให้พ่อ ครัว รอให้พ่อครัวทำสเต๊กเสร็จ ตอนที่เสิ่นอีอี จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อเสิร์ฟอาหารนั้น ทว่า กลับชนคนคนหนึ่งเข้าอย่างรุนแรง

เพลง!

เงินอีอีล้มลงกับพื้นโดยทันที ร้องด้วย ความเจ็บปวด และไม่มีการตอบสนองเป็น เวลานาน

“อีอี!” ซูฉินที่อยู่ข้างๆเมื่อเห็น

สถานการณ์นี้เข้า ก็อุทานและเข้ามาประคอง เธอ “เธอโอเคไหม?”

ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมา ถึงจะตระหนักได้ ว่าคนที่ทําให้ เงินอีอีลัมก็คือเมิ่งเล่โยว “เมิ่งเสโยว เธอจะทําอะไร ? ” เสิ่นอี ตะโกนใส่ เมิ่งเสโยว อย่างโกรธเกรี้ยว

และเมื่อ ซูฉิน เห็นว่าเป็น เมิ่งเสโยว ที่ ทําให้ล้ม เสิ่นอีอีนัน สีหน้าของเธอก็เปลี่ยน ไปอย่างมาก ขบกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง และไม่กล้าพูด

” จะทําอะไรเหรอ?” เมิ่งเสโยว ใช้สายตา ลําพองใจกวาดมองไปที่เธอหนึ่งครั้ง ยิ้ม เหยาะเอ่ยว่า “เข้าใจกฎหรือเปล่า ? ในที่นี้ถึง ตาที่พวกเธอตัดสินใจเองตั้งแต่เมื่อไหร่ สเต๊ก จานนี้ให้ฉันเป็นคนเสิร์ฟแล้วกัน”

เธอก็อยากเห็นว่า เป็นผู้ชายแบบไหน กันแน่หล่อขนาดนั้น ถ้าหากว่าเป็นลูกชายคน ร่ำรวยละก็ เธอก็สามารถเปลี่ยนเป้าหมายได้ เช่นกัน

จะได้ไม่ต้องโมโหอยู่ในร้านอาหารนี้ ทุกๆวัน เมื่อเธอคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสองวัน ก่อน เธอกลายเป็นโมโหยิ่งขึ้นไปอีก “นี่ เธอจะทําแบบนี้ได้อย่างไร ? บิลล์นี้ เป็น ซูฉินที่รับมา แม้ว่าฉันจะไม่มีส่วนแบ่ง ก็ ตกไปเป็นของเธอไม่ได้หรอกสินะ ? ” เน อีกล่าวอย่างโกรธเคือง

“เหอะ” เมิ่งเสโยว ยกจานอาหารพร้อม กับเดินไปข้างหน้าเธอ ทว่าทันใดนั้นก็ยกเท้า ขึ้นและเตะ เสิ่นอีอีหนึ่งครั้ง เสิ่นอีอีตะโกน ด้วยความเจ็บปวด และจับขาของตัวเอง “เธอ จะทําอะไร?”

“ก็ทำให้เธอรู้ว่าใครเป็นคนพูดคําไหน เป็นคำนั้นในที่นี้” เมิ่งเสโยว ยิ้มอย่าง เหี้ยมโหด “ตอนนี้ฉันเตะเธอ ล้วนแต่ไม่มีใคร มาช่วยเธอ เธอก็น่าจะรู้ว่าในที่นี้ใครเป็นคน พูดคำไหนเป็นคํานั้นแล้วสินะ ? ฉันอยากจะไป ส่งโต๊ะไหนก็จะส่งไปที่โต๊ะนั้น ถึงคราวที่เธอ จะมาซักถามฉันแล้วเหรอ ?

ดวงตาของ เส็นอีอีโกรธจนเป็นสีแดง อยากที่จะพุ่งไปข้างหน้าและคุยกับ เมิ่งเสียว ให้สิ้นซาก แต่ทว่า ซูฉิน กลับดึงเธอไว้แน่น อย่าไปอีอี อี !”

“ปล่อยฉันไป!” เสิ่นอีอึตะโกนออกมา ด้วยความโกรธ “ฉันจะสู้กับหล่อน ทำไม หล่อนถึงทำแบบนี้กับฉันได้ ทำไมเหรอ?”

“ไม่โอเคเหรอ ? ” เมิ่งเสโยว ยกคางของ เธอขึ้นมาอย่างมีชัย “ไปหาผู้จัดการ และ บอกว่าเมื่อสักครู่นี้ฉันเตะเธอ ดูสิว่าเธอจะ สามารถทํางานนี้ต่อไปได้อีกหรือไม่”

หลังจากพูดเสร็จ เพิ่งเสโยว ก็หันกลับ ไปอย่างมีชัย และยกจานอาหารออกไป

เสิ่นอีอ้อยากที่จะรีบพุ่งออกไปราวกับจะ บ้าคลั่ง แต่ก็ถูก ซูฉิน จับไว้แน่นอยู่ตลอด เวลา

อย่าไปอีอี เธอจะตกงานนะ พวกเรา หางานทํามันไม่ง่ายนะ ถ้าหากพวกเราตกงาน ไป ค่าเช่าห้องจะทําอย่างไร ? ”

“ปล่อยฉัน หางานทํามันไม่ง่าย หล่อน ก็สามารถปฏิบัติกับฉันแบบนี้ได้เหรอ ? วันนี้ ฉันต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องให้ได้”

แต่ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เส้นก็ถูก ซู ฉิน จับไว้แน่นอยู่ตลอด และคนข้างๆที่มองมา เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

ยังไงซะเธอก็ช่างมันไปเถอะ ก็นับว่า เธอจะไปคุยกับหล่อนให้รู้เรื่องก็ไม่ได้หรอก ถึงอย่างไรก็ตามใครๆก็รู้ว่าผู้จัดการเข้าข้าง ทางหล่อน ถ้าเธอไปอย่างมากก็ทำได้แค่ให้ เธอโกรธมากๆ ในความเป็นจริงไม่มีข้อดีใดๆ เลย ”

“ถูกต้อง ถูกต้อง และหล่อนก็คว้าจาน นําออกไปเสิร์ฟ นี่คือการแย่งงานของเธอทำ เธอทําไมคิดไม่ออกล่ะ ? ดูคนหล่อไง พวก เราไม่ต้องเสิร์ฟอาหารก็ดูได้นี่ เดี๋ยวอีกสักพัก หนึ่งหาข้ออ้างออกไปเช็ดโต๊ะข้างๆก็ดูได้แล้ว ไม่ใช่เหรอ ? ”

“ใช่อีอีพวกหล่อนพูดถูก เธอคิดให้ กว้างๆหน่อย ” เงินอีถูกเธอทําให้ล้ม แล้วก็ถูกเตะอีก หนึ่งครั้ง เลือดของความโมโหพุ่งขึ้นตรง หลังจากที่ฟังคำพูดของพวกเธอนี้ ก็ยังไม่ สามารถระงับไฟความโมโหลงได้

เธอกัดริมฝีปากล่าง “ฉันจะต้องตอบโต้ สําหรับความเกลียดชังนี้ หล่อนคิดว่าตอนนี้ ตัวหล่อนเองอยู่เหนือกว่าแล้วเหรอ ? รอให้ หล่อนตกมาจากหลังมาก่อน ฉันจะบอกให้ หล่อนรู้ว่า เสิ่นอีอีไม่ใช่ยั่วยุได้ง่ายๆ”

เมิ่งเสโยว รู้สึกภาคภูมิใจในหัวใจ และ แม้แต่รอยยิ้มตรงมุมริมฝีปากของเธอก็กว้าง ขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน และท่าทางในการเดินไป เสิร์ฟ์จานอาหารนั้นก็เปลี่ยนเป็นมีเสน่ห์ สวยงามขึ้นมา

แม้ว่าทุกคนจะสวมชุดทํางาน แต่ชุด ทำงานของเธอก็ได้รับการปรับเปลี่ยนเป็น พิเศษเพื่อเธอ กระโปรงสั้น เสื้อคอกว้าง รองเท้าส้นสูง ถุงน่องสีดำลายดอก ล้วนแต่ งดูดใจเป็นอย่างมาก สิ่งที่เธอคิดในใจในตอนนี้ ก็ล้วนแต่เป็น ตอนที่จะพบเจอกับหนุ่มหล่อ จะต้อง แสดงออกให้ดีที่สุดอีกครั้งหนึ่งแน่ๆ

ในไม่ช้า เพิ่งเสียว ก็เดินมาถึงข้างๆ โต๊ะอาหารหมายเลข 8 ดวงตาของเธอจับ จ้องไปที่แผ่นหลังร่างสูงตรงของชายคนนั้น อย่างแน่น และเธออดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง

ทำไมรู้สึกว่าแผ่นหลังนี้ … คุ้น ๆ เล็ก น้อย? ดูเหมือนว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ?

แน่นอนว่า ในตอนนี้สายตาของ เมิ่งเล่ โยว มีเพียงผู้ชายคนนี้คนเดียว และไม่ได้ สังเกตว่ามีใครบางคนอยู่ฝั่งตรงข้ามของเย่ไม่ เซิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ