บทที่1463อวยกันไปมา

เจียงเสี่ยวไปไม่ใช่เพิ่งจะเจอพ่อแม่ของเซียวซูเป็นครั้งแรก เพราะปกติคุยวีแชทกับแม่ของเขาอยู่เป็นประจำ แม่ของเขาดีกับ ตัวเองมาก ทำให้เจียงเสี่ยวไปไม่มีความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยเลยสัก

ดังนั้นสำหรับเรื่องที่ครั้งนี้พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายเจอกัน เจียง เสี่ยวไปไม่ตื่นเต้นเลยสักนิด

เพราะสำหรับเธอแล้ว คนพวกนี้ล้วนเป็นคนกันเอง

แต่เซียวซูก็ไม่ค่อยเหมือนกันแล้ว เขาไม่ได้เผชิญหน้ากับพ่อ แม่ตัวเองทุกวันเหมือนเจียงเสี่ยวไป กับคนในครอบครัวของ เจียงเสี่ยวไปก็เคยเจอกันแค่ครั้งสองครั้ง ครั้งนี้เจอกันอย่างเป็น ทางการ ถึงแม้ภายนอกเขาดูไม่ออก แต่แท้จริงแล้วรู้สึกตื่นเต้น และอึดอัดนิดหน่อย

ห้องVIP ในโรงแรม

พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายพูดคุยกันอย่างคึกคักเร่าร้อน

นิสัยของตู้เชียวหยู่กับเหลียงหย่าเหอคล้ายคลึงกันมาก ต่างก็ มีนิสัยชอบพูดคุย อีกอย่างผู้หญิงทั้งสองคนยังรักสวยรักงาม มาก และเป็นคนยอมทุ่มมาก แค่เจอหน้ากันก็ซื้อขอ อของขวัญให้ ฝ่ายตรงข้ามแล้ว

ตู้เชียวหยู่เอากำไลหยกที่ตัวเองซ่อนไว้หลายปีออกมา เหลียงหย่าเหอก็เอาหยกแขวนชิ้นสุดท้ายที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ออกมา ทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นคนเข้าใจเรื่องหยก พอเห็นของที่ ฝ่ายตรงข้ามเอาออกมา ก็รู้ความจริงใจของฝ่ายตรงข้ามทันที ดังนั้นก็เลยเข้ากันได้ดีมาก

ไม่นานทั้งสองก็นั่งพูดคุยอยู่ด้วยกัน ชายวัยกลางคนที่เหลือ ทั้งสองต่างก็มองหน้ากันไปมา

พ่อของเซียวซูเซียวหมิงจื้อจับเคราใต้คางของตัวเอง จากนั้น ได้เงยหน้ามองเจียงเหนเคยที่อยู่ข้างๆ มาๆๆ ดื่มเหล้าครับ ดื่ม เหล้า

พ่อของเขาเป็นขี้เหล้า ชอบดื่มเหล้า อีกอย่างเขาในฐานะพ่อ ของฝ่ายชายต้องพูดคุยก่อนแน่นอน แต่เซียวหมิงจื้อเป็นคนพูด ไม่ค่อยเก่ง ไม่รู้จะพูดอะไร ดังนั้นได้แต่พูดกับฝ่ายตรงข้ามโดย การดื่มเหล้า

ที่จริงปกติเจียงเหยืนเคอไม่ค่อยชอบแตะเหล้า เพราะภรรยา ของเขาไม่ค่อยชอบให้เขาดื่ม แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ ดังนั้นเขาจึง ไม่ได้ปฏิเสธ ไม่นานทั้งสองก็ได้ชนแก้วกัน

ผู้ชายน้อ พอดื่มเหล้าก็ถือว่ารู้จักกันแล้ว ดังนั้นต่อมาทั้งสองก็ เริ่มพูดคุยกันอย่างคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น

ส่วนแม่ทั้งสองของฝั่ง กลับพูดคุยกันถึงเรื่องแต่งงานแล้ว

“เซียวซูเด็กคนนี้ ปกติเป็นคนแข็งที่ออย่างกับท่อนไม้ เมื่อ ก่อนไม่เคยมีแฟนเลย ก็เอาใจผู้หญิงไม่ค่อยเป็น คุณตู้เชียวห ต้องให้อภัยเขานะคะ ต่อไปฉันจะสั่งสอนเขาให้มากๆเองค่ะ!”
ตู้เชียวหยู่ผายใบหน้าประดับด้วยหน้าที่รังเกียจกว่ายงหย่าเหอ นี่ออกไม่ใช่เหรอไม่เคยแฟนเลยแสดงว่าความสำคัญกับเรื่องงาน กลับเป็นเสี่ยวไปฉันคะ ด้อย เพียบเลย ๆเอาแต่อยู่รู้จักให้มากๆ แถมยังเกียจจะก็ไม่เธอหาแฟนได้ยังไง

หนูเสี่ยวไปมากเลยค่ะ ทั้งเชื่อฟังมาก เซียวซูแต่งงานกับเสี่ยวไป เป็นบุญกุศลบรรพบุรุษของสมเลยค่ะ

ตู้เชียวออกเธอชอบเสี่ยวไปจากใจจริง ดูพวกเธอคงสนิทสนมกัน มากแล้ว

คุณตู้เชียวหยู่ คุณเคล็ดลับอะไรหรือเปล่าคะ?

“หม?

“คุณดูคะดูแลตัวเองดีขนาดนี้ ใบหน้ามีริ้วรอยเลย สักเลยว่าคุณจะแม่ของเสี่ยวแล้ว ถ้าคุณบอก ว่าเป็นพี่น้องกับเสี่ยวฉันก็จะไม่สงสัย

ไหนกันคะ”เชียวหยูดีใจหัวเราะจนรอยตรงตาออก มาแล้ว สาวเลยคุณไม่ได้เลยค่ะ

เหลียงหย่าเหอฟังแล้วยิ้มแก้มตลอด

ผู้ชายวัยกลางคนทั้งสองอยู่ข้างได้ยินพูดนี้แล้ว หันหน้าพร้อมๆกันอย่างควบคุมไม่ได้ มองดูผู้หญิงสองคนที่หัวเราะจนมี ริ้วรอยตรงหางตาอวยกันไปมา

จะทำยังไงได้ล่ะ?

ใครใช้ให้เป็นภรรยาของตัวเองล่ะ?

ระหว่างหัวเราะ เหลียงหย่าเหอก็พูดว่า “คุณตู้เชียวหยู่คะ วันนี้ เราเจอกัน ฉันก็ถามโดยตรงเลยนะคะ คุณว่างานแต่งของเสียว ไปกับเซียวซูจะจัดเมื่อไหร่ดีคะ?”

ตอนแรกตู้เชียวหยู่นึกว่าเธอเรียกตัวเองคุณแม่ลูกสะใภ้คือ อยากดึงความสัมพันธ์ให้ใกล้ชิดกัน คิดไม่ถึงว่าเธอจะจริงจัง ตอนนี้ถามถึงเรื่องของงานแต่ง ตู้เชียวหยู่ค่อนข้างแปลกใจ จัด งานแต่ง? คนหนุ่มสาวสมัยนี้ต่างก็ส่งเสริมการแต่งงานสาย จัด งานแต่งเร็วขนาดนี้ เด็กสองคนจะไม่เห็นด้วยหรือเปล่าคะ? มัน เร็วเกินไปมั้ยคะ?”

เหลียงหย่าเหอยิ้มอย่างเมตตาและสุภาพอ่อนโยนมาก ไม่เร็ว ค่ะไม่เร็ว ตอนนี้ปรึกษาเรื่องงานแต่ง แล้วหาฤกษ์รีบแต่งงาน ไม่ งั้นถึงเวลาดูออกว่าเดี๋ยวไปท้องจะทำยังไงคะ?

ตู้เชียวหยู่ได้ยินแล้วค่อนข้างตะลึงงัน “ดู ดูออกว่าท้อง?” เธอไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน? ทำไมอยู่ดีๆก็ดูออกว่า

ท้อง?

หรือว่าเด็กสองคนนี้มีอะไรอย่างว่ากันแล้ว?

คิดถึงตรงนี้ ตู้เซียวหยูสีหน้าเปลี่ยนทันที และลุกขึ้นมากะทันหัน

ท่าทางของเธอทําเอาคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างกายตกใจหมด สายตา ต่างก็หล่นอยู่ที่บนตัวเธอ เหลียงหย่าเธอยิ่งแล้วใหญ่สีหน้า แปลกใจ “คุณตู้เชียวหยูคะ เป็นอะไรไปคะ?”

ทีนี้ตู้เชียวหยู่ถึงดึงสติกลับมา รู้สึกตัวเองจะเสียมารยาทแบบ นี้ไม่ได้ จึงได้สงบสติอารมณ์ลงมา ใบหน้าถึงประดับด้วยรอยยิ้ม อ่อนๆและนั่งลงอีกครั้ง

“ไม่มีอะไรค่ะ จู่ๆ นึกขึ้นมาได้ว่าลืมปิดแก๊สที่บ้านค่ะ แต่พอคิด อย่างละเอียดแล้ว รู้สึกเหมือนตอนที่ฉันออกจากบ้านได้ไปดูให้ แน่ใจอยู่ น่าจะปิดแล้วค่ะ”

เหลียงหย่าเหอฟังแล้วได้พูดอย่างจริงจังทันที “เรื่องแก๊สไม่ใช่ เรื่องเล็กเลยนะคะ คราวหน้าคุณตู้เชียวหต้องระมัดระวังนะคะ แก๊สระเบิดอันตรายมากค่ะ”

“ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ คราวหน้าจะระวังให้มากกว่านี้ค่ะ”

ตู้เชียวหยู่ฝืนยิ้มให้กับเธอ แต่ในใจกลับคิด เสี่ยวไปยัยเด็ก คนนี้ ทำละครให้เป็นเรื่องจริงถึงขั้นนี้เลย? หรือว่าเพราะเรื่องนี้ เธอจึงเล่นละครให้เป็นจริง?

ไม่ได้ เดี๋ยวรอให้เธอมา เธอต้องถามเสี่ยวไปดูดีๆว่านี่มันยัง

ไงกันแน่!

ถึงแม้เธอที่เป็นแม่หวังอยากให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานมาก แต่ ก็แต่งงานอย่างสับสนปนเปอย่างนี้ไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารัก งั้นก็อย่าแต่งเลยดีกว่า!

แต่เหลียงหย่าเหอไม่รู้ความคิดของตู้เชียวหยู่ ว่าที่ลูกสะใภ้ และพ่อแม่ลูกสะใภ้เธอต่างก็ชอบมาก รู้สึกเซียวสามารถได้ แต่งงานกับเสี่ยวไปเป็นบุญวาสนาที่สั่งสมมาเป็นสิบชาติจริงๆ

ไม่นาน เซียวซูกับเสี่ยวไปก็ถึงแล้ว

ตอนที่ทั้งสองเข้ามา ทันใดนั้นผู้ใหญ่สี่คนที่อยู่ในห้องต่างก็ มองไปที่คนๆเดียว เพียงเสียวไป

ส่วนเซียวซู่ได้ถูกเพิกเฉยอยู่ข้างๆ

“เสี่ยวไปมาแล้วเหรอ” เหลียงหย่าเหอเห็นเสี่ยวไปก็ได้ลุกขึ้น มาทันที ไปดึงมือเธออย่างเป็นมิตรไมตรี มาๆๆ นั่งข้างๆแม่ของ หนูและน้าเร็ว”

ตู้เซียวหยูก็ลุกขึ้น แต่ว่าก็มาเรียกเสียวไปเหมือนกัน แต่คิดไม่

ถึงว่าเหลียงหย่าเหอจะดึงเสี่ยวไปไป เธอจึงได้หยุดและหันมาดู

เซียวซูแว๊บนึง

เหมือนตอนที่เจอกันที่บ้านในครั้งก่อน ก็ยังเป็นใบหน้านั้นอีก เช่นเคย ใบหน้าก็ยังมีแผลๆนั้นอยู่อีกเช่นเคย สีหน้าดุเดือด รุนแรงจะแย่ ทรงพลานุภาพมาก

“สวัสดีครับ คุณป้า”

เซียวซูพยักหน้าถามไถ่ตู้เชียวหยู่ จากนั้นได้หันไปที่เจียงเห นเคอต่อ “สวัสดีครับ คุณลุง
พ่อถามไถ่พ่อแม่ของเสี่ยวไปเสร็จ เขียว ถึงมองไปทางพ่อแม่ ตัวเอง: “พ่อครับ แม่ครับ”

“อืม นั่งตามสบายนะ

ท่าทีที่เหลียงหย่าเทอมีต่อเซียวเย็นชามาก แต่กับเสี่ยวไปนี่ เห็นเธอเป็นสมบัติอันล้ำค่ายังไงอย่างงั้น

“เสี่ยวไปหนูลองดูเมนูว่าอยากทานอะไรนะ? มีอะไรที่ไม่ทาน หรือเปล่าก็บอกน้าด้วย ให้พนักงานอย่าเสิร์ฟมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ