บทที่ 356 ไฟลนกัน
“หม่ามี กลับมาแล้ว” เมื่อ เสี่ยวหมี่โต้ว กลับมา พร้อมกับตะกร้าสินค้า หานมู่จื่อเองก็เพิ่งศึกษาการ ออกแบบชุดเสร็จ จากนั้นจึงมุ่งหน้ากลับไปรับ เสี่ยว หมี่โต้วมาด้วย
“ลำบากแล้ว เสี่ยวหมี่โต้ว ลูกเข้าไปนั่งในรถเข็น ช็อปปิ้งเดี่ยวแม่จะเข็นลูกไป”
“ได้หรือครับแม่?!” เสี่ยวหมี่โต้ว ดูเหมือนจะตื่น เต้นเล็กน้อย นิ้วมือของเขาชี้เข้าด้วยกัน ดวงตากลอก ไปมา “แต่แบบนั้นออกจะดูไร้ภาพลักษณ์..”
“อุ๊บ” หานมู่จื่ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ลูกยังเด็ก ขนาดนี้จะมีภาพลักษณ์อะไร?”
พูดจบเธอก็อุ้มเสี่ยวหมี่โต้วลงในรถเข็น เสี่ยวหมี่ โต้ว จับขอบตะกร้าสินค้าเอาไว้และนั่งลง “ก็ได้~”
ชั้นล่าง
เย่โม่เซินและสังอานไปที่บริเวณอาหารสดและซื้อ อาหารส่วนหนึ่งจากนั้นจึงไปที่เคาร์เตอร์ชำระเงิน หญิงสาววัยรุ่นหลายคนจ้องมองเย่โม่เซินด้วยดวงตา เปล่งประกาย แต่เมื่อเห็นภรรยาและลูกของเขา ประกายในดวงตาก็มืดลงไป
หลังจากได้รับเงินทอน หญิงสาวที่เก็บเงินก็พบว่าสิ่งของที่พวกเขาซื้อมาดูเหมือนจะซ้ำกันเล็กน้อย เธอ รู้สึกแปลกใจ แต่ภายนอกยังคงเอ่ยด้วยท่าที่อบอุ่นว่า “คุณผู้ชาย ของของภรรยาคุณจะใส่ไปด้วยกันเลย ไหมคะ? ชำระเงินเรียบร้อยแล้ว”
เยโม่เซินกลับดูเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของเธอ เขา ยกถุงขึ้นมา สีหน้าไร้ความรู้สึก
“คุณผู้ชาย?”
สังอานได้ยิน จากนั้นจึงหรี่ตาลง “คุณกำลังพูดกับ เขาหรือ?”
หญิงสาวประหลาดใจและพยักหน้า “ใช่”
“เมื่อครู่คุณเพิ่งพูดว่าภรรยาของเขา? ”
หญิงสาวถูกดวงตาสับสนของสังอานมองจนรู้สึก สับสน เธอลังเลอยู่นานก่อนที่จะพูดว่า เมื่อครู่…ด้าน หลังของพวกคุณมีผู้หญิงสวยมากคนหนึ่งเข้ามาพร้อม กับเด็ก เมื่อครู่เธอเพิ่งจะลงไปชั้นล่าง ฉันยังคิดไป ว่า….พวกคุณเป็นคู่รัก”
เมื่อได้ยิน เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ดวงตาของเขาจ้องไปที่แคชเชียร์หญิง
แคชเชียร์หญิงถูกสายตาคมปลาบของเขาจ้องจน รู้สึกเย็นชาที่หลังของเธอ มีแรงกดที่มองไม่เห็นอย่าง หนึ่งกดทับลงบนไหล่ของเธอทำให้เธอต้องงอหลัง
“เอ่อ…”
เมื่อสังอานเห็นว่าเย่โม่เซินกำลังอารมณ์บูด เขาก็ หัวเราะอย่างประดักประเดิด “พวกเรามาด้วยกันแค่นี้ แต่เดิมไม่มีใครตามมาด้วย คุณมองผิดไปแล้วหรือ เปล่า?”
คนข้างๆ เมื่อเห็นเข้า จึงรีบเข้าไปช่วยเหลือ แคชเชียร์
“ขอโทษนะคะคุณทั้งสอง เพื่อนของฉันสายตาสั้น
ไปหน่อย เมื่อกี้มีผู้หญิงคนหนึ่งวางของไว้ที่นี่และบอก ว่าจะให้สามีของเธอจัดการ เธอก็บอกมาเช่นกันว่ามา กันสองคนเหมือนกับพวกคุณ ดังนั้นก็เลยเข้าใจผิดไป ขอโทษจริงๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” สังอานส่ายหัว “ในเมื่อเป็น เรื่องเข้าใจผิด แก้ไขให้ถูกต้องก็โอเคแล้ว ไม่ใช่เรื่อง ใหญ่อะไร เอาล่ะโม่เซิน ดูหน้าบึ้งตึงขอนาย นายคิดจะ ทำให้คุณผู้หญิงเขาตกใจหรือยังไง? ไปไป”
พูดจบ สังอานก็ดึงเย่โม่เซินออกจากซูเปอร์ มาร์เก็ต
หลังจากพวกเขาออกไป แคชเชียร์หญิงก็ยืนอยู่ที่ นั่น ดวงตาแดงก่ำด้วยความกลัว คนข้างๆ เข้าไปปลอบ
เธอ
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
แคชเชียร์ส่ายหัว เธอกอดอก “ฉันไม่เป็นไร ก็ แค่…เมื่อครู่เขาดูดุร้ายและน่ากลัวมาก”
“ใช่ ฉันก็คิดเหมือนกัน…ดวงตานั่นน่ากลัวเกินไป แล้ว ผู้ชายแบบนี้ ถึงจะดูดีก็เถอะ แต่ตัวเขากลับดู เหมือนน้ำแข็งก้อนหนึ่ง คิดอยากจะอบอุ่นก็อบอุ่นขึ้น มาไม่ได้”
“อืม” เด็กสาวที่ถูกทำให้ตกใจจนตาแดงพยักหน้า “แต่ว่า เด็กคนนั้นดูเหมือนเขาพวกเขาขนาดนั้น พวก เขา..”
“เฮ้อ ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? แต่ที่แน่ๆ คือ สิ่งที่เขาทำเมื่อครู่นี้ไม่ผิดแน่ พวกเราต่อไปอย่าได้ พูดจาเรื่อยเปื่อย คนเขาวว่ายังไงก็ว่าตามนั้นเถอะ
“อืมอึม” %3D
หานมู่จื่อและ เสี่ยวหมี่โต้ว เดินขึ้นไปชั้นบนเป็น เวลานาน ในที่สุดก็ลงมาชั้นล่าง เมื่อชำระเงินเสร็จ หา นมู่จื่อก็ตรวจสอบสิ่งของและพบว่าเธอซื้อของมากเกิน ไป เธอและ เสี่ยวหมี่โต้ว ไม่น่าจะขนย้ายออกไปได้
เมื่อคิดได้เช่นนี้หานมู่จื่อก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
ต้องโทษที่ปกติเธอไม่ค่อยมาซูเปอร์มาร์เก็ต เมื่อ ซื้อของก็มัวแต่จะซื้อของที่จำเป็น ดังนั้นจึงไม่ได้คิดไป ถึงว่าพวกเธอสองแม่ลูกจะขนของพวกนี้ยังไง?
เมื่อจนปัญญาหานมู่จื่อจึงโทรเรียกรถ และติดต่อ คนขับรถให้มาช่วยขนของและให้เงินเพิ่งกับเขา
ทันทีที่คนขับได้ยินว่าจะเพิ่มเงินให้ เขาก็รีบมา ทันทีหานมู่จื่อและ เสี่ยวหมี่โต้ว รออยู่ครู่หนึ่ง ระหว่างรอหานมู่จื่อก็พบว่ามีเด็กผู้หญิงกรอบตาแดงก่ำกำลัง จ้องมองมาที่พวกเธอ ดวงตาของเธอดูเหมือนจะกังวล เล็กน้อย
แม้ว่าหานมู่จื่อจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยว่าเกิด อะไรขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้เข้าไปถามอะไร จนกระทั่งเมื่อ คนขับรถมาช่วยถือของ เธอก็ออกไปทันที
หลังจากคนจากไป สาวๆ เหล่านั้นก็พากันพูดคุย ขึ้นอีกครั้ง
“อะไรกัน ก่อนหน้านี้ฉันยังคิดว่าพวกเขาเป็นคู่ สามีภรรยากันเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะไม่ใช่?”
“ต่อให้ไม่ใช่ ผู้ชายแบบนั้นพวกเราก็ไม่กล้าเข้าไป ทำให้เขาโกรธหรอก”
หานมู่จื่อและ เสี่ยวหมี่โต้ว เพิ่งขึ้นรถได้ไม่นาน เสี่ยวเหยียนก็โทรมา
ในเวลานี้ ….เธอทำงานเสร็จแล้วหรือ?
“หม่าม ให้ผมรับ! ผมอยากคุยกับน้าเสี่ยวเหยียน!” หานมู่จื่อส่งโทรศัพท์มือถือให้ เสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยว หมี่โต้ว เมื่อได้รับมือถือมาก็รับสายทันที จากนั้นจึง เสี่ยวหมี่โต้ว โดยตรงหลังจากยึดโทรศัพท์มือถือแล้ว จึงเรียกด้วยเสียง: “น้า เสี่ยวเหยียน”
“เสี่ยวหมี่โต้ว? ทำไมเป็นหนู?”
“คุณน้าเสี่ยวเหยียน ผมกับหม่าม้มาซื้อวัตถุดิบมากมายในซูเปอร์มาร์เก็ต คืนนี้พวกเราทำปลาตุ๋นน้ำ แดงดีไหมครับ? ”
ปกติแล้วเสี่ยวเหยียนจะต้องคุยเรื่องอาหารกับเขา แน่ แต่วันนี้เธอกลับรีบร้อนอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่ไม่ตอบ คำถามของ เสี่ยวโต้ว แต่ยังเอ่ยออกมาตรงๆ ด้วย ว่า”เสี่ยวหมี่โต้ว ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาพูดเรื่องนี้ แม่ของ นายอยู่ใกล้ๆ หรือเปล่า? เอามือถือให้แม่ของหนู ฉันมี เรื่องจะคุยกับเธอ
เสี่ยวหมี่โต้ว ได้ยินน้ำเสียงกังวลของเธอจึงต้อง ยื่นโทรศัพท์มือถือไปให้ หานมู่จื่อ “หม่ามี้ คุณน้าเสี่ยว เหยียนดูเหมือนจะมีเรื่องเร่งด่วนหาแม่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หานมู่จื่อจึงรับโทรศัพท์มือถือมา “สวัสดี เสี่ยวเยียว เกิดอะไรขึ้น? ”
“โอ้ย หานมู่จื่อช่วยด้วย! หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เธอยังมีกะจิตกะใจไปซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ตอีก!
หานมู่จื่อเลิกคิ้ว “เรื่องอะไรหน้าสิ่วหน้าขวาน เธอ ยังไม่ได้บอกฉันเลย”
“ฉันจะบอกเธอให้ฉันมาวัดตัวให้กับคุณหนูจ้าว อะไรนั่นไม่หรือไง? ผลลัพธ์คืออะไรเธอรู้ไหม? เธอถึง กลับปล่อยให้ฉันรอไปหนึ่งชั่วโมงเพราะฉันมาสายไป หนึ่งนาที! ”
หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้นไปมองนอกหน้าต่าง เธอเห็น รถบัสคันหนึ่งแล่นผ่านไป บนรถแปะโปสเตอร์ของคุณหนูจ้าว จ้าวยี่หรูที่เสี่ยวเหยียนกำลังเอ่ยถึงเอาไว้พอดี
จ้าวยี่หรูผู้มีชื่อเสียงและเสน่ห์อย่างยิ่งในประเทศ จีนตอนนี้ เธอมีชื่อเสียงโด่งดังมาจากบทบาทของเธอ ในละครเรื่อง ชั่วฟ้าทลายดินเมื่อละครออกอากาศเธอ ก็มีแฟนๆ ติดตามเพิ่มขึ้นมาหลายคน จากนั้นละคร หลายเรื่องต่อๆ มาก็ได้รับความนิยมถล่มทลาย ปัจจุบันมีผู้กำกับละครทีวีมากมายที่อยากขอให้เธอมา แสดง แต่ก็มีข่าวว่าเธอหยิ่งอย่างมาก อีกทั้งยังช่าง เลือกบท ผู้กำกับธรรมดาทั่วไปเธอไม่มีทางรับงานแน่ ตอนแรกผู้จัดการของเธอตามหาตนและบอกว่าตน สามารถออกแบบชุดออกงานให้กับเธอโดยเฉพาะ เสี่ยวเหยียนได้ยินก็ยังคิดจะปฏิเสธ แต่สำหรับหา นมู่จื่อแล้วเธอคิดว่าในเมื่องานใหญ่มาถึงแล้ว จะมี เหตุผลอะไรให้ไม่ทำกัน?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
