บทที่ 297 ที่แท้ฉันมองคนผิดไปเหรอ
“จริงเหรอ?” เสี่ยวเหยียนเลิกคิ้วอย่างดีใจ: “รอง ประธานเย่ ขอบคุณมากจริงๆ”
“แต่ว่า…เย่หลิ่นหานกลับพูดอย่างกะทันหัน เขา มองเสี่ยวเหยียนแล้วถามอย่างเจาะลึกว่า: “ในเมื่อเป็น เพียงเรื่องเล็กขนาดนี้ ทำไมเฉียวเฉียวถึงปฏิเสธที่จะรับ การช่วยเหลือจากผม?”
เสี่ยวเหยียนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ตัดสินใจ อย่างเด็ดขาดแล้วว่าจะไม่เปิดเผยความลับ จึงตอบเพียง แค่ว่า: “เพราะเธอได้รับความช่วยเหลือจากคุณมามาก เธอบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องเงินสามแสนแล้ว รองประธาน เย่เฉียวเฉียวน่ะ คุณช่วยเธอแค่นิดเดียวเธอก็จดจำไว้ใน ใจมาโดยตลอดหลังจากนั้นก็เตือนตัวเองเสมอว่าจนเป็น นิสัยว่าติดหนี้ใครบางคนอยู่ ดังนั้นเธอเลยไม่หวังความ ช่วยเหลือจากคุณ ฉันคิดว่าฉันเข้าใจจิตใจของเธอ”
พอฟังเสร็จ เย่หลิ่นหานก็ดูเหมือนจะคิดว่ามี เหตุผล หลังจากที่ตนช่วยเธอโดยการให้เงินสามแสน กับคุณแม่ของเธอ เธอก็มีท่าทางที่ลำบากใจมากทุกครั้ง ที่เจอหน้าคน คงเป็นเพราะเงินสามแสนนั่นสินะ
“เงินสามแสนนั่น แต่ไหนแต่ไรมาผมก็ไม่เคยคิด ที่จะให้เธอคืนผม” “คงเป็นเพราะแบบนี้ เลยทำให้เธอยิ่ง ลำบากใจ” เสี่ยวเหยียนมองเย่หลิ่นหานอย่างตั้งใจ แล้ว สูดหายใจ: ถึงแม้ว่าฉันกับเสิ่นเฉียวจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่ นาน แต่นิสัยของเธอกลับเรียบง่ายมาก เป็นคนที่เอาจริงเอาจัง ดื้อรั้นและหัวแข็ง เธออยู่ในกรอบ แค่ในโลกของ เธอ คุณก็คงจะมองออกสินะเพราะรองประธานเย่มีใจที่ อยากจะช่วยเธอ แต่นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกละอายใจมาก ขึ้น”
สายตาเย่หลิ่นหานจ้องมองไปที่เสี่ยวเหยียนอ ย่างอ่อนโยนมากขึ้น คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเข้าใจเสิ่น เฉียวได้มาก
“เธอไม่ได้ละอายใจต่อผม แต่แค่กลัวว่าเป็นหนี้ ผมมากเกินไป แล้วจะหาทางชดใช้ให้ไม่ได้แค่นั้น”
“ใช่แล้ว ความจริงฉันก็รู้ เดิมที่ฉันรู้สึกลำบากใจ ที่มารบกวนรองประธานเย่ แต่ว่าฉันนึกไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าจะขอความช่วยเหลือจากใคร
เพราะฟังถึงตอนนี้ เย่หลิ่นหานก็ยิ้มออกมาเล็ก น้อย: “เป็นเกียรติของผม ที่ได้รับใช้คุณผู้หญิงทั้งสอง”
“พอแล้ว เรื่องนี้ก็เล่าให้คุณฟังถึงเท่านี้ ฉันต้อง รีบไปอธิบายกับเส้นเฉียวแล้ว”
“อืม ส่งให้ผมเถอะ” เย่หลิ่วหานพยักหน้า: “ผมจะ รีบนำข้อมูลมาบอกคุณ”
“ขอบคุณค่ะรองประธานเย่”
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนจากไป นิ้วเรียวยาวของเย่ หลิ่นหานก็เคาะที่โต๊ะเบา ๆ เขานั่งนิ่ง ๆ มองชามสองใบ บนโต๊ะด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิด
สีท่าเรื่องนี้…มีบางอย่างไม่ถูกต้อง
ดูแล้วเขาคงจะต้องตรวจสอบอย่างละเอียด บางที…อาจจะตรวจเจออะไร
เสิ่นเฉียวนั่งรถกลับไปที่วิลล่าไห่เจียง เธอเพิ่งจะ กลับถึงวิลล่าไม่นาน จูหยุนก็มาบอกเธอว่าเสี่ยวเหยีย นมาหาเธอ แล้วยังถามเธอแปลก ๆ: “คุณนายน้อย ตอน เช้าคุณออกไปกับเสี่ยวเหยียนไม่ใช่หรือ? แล้วทำไม..”
เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงจูหยุนที่คิดมากเกินไป เสิ่น เฉียวจึงบอกแค่: “เธอคงจะลืมของแล้วล่ะมั่ง พาเธอเข้า มาเถอะ”
สุดท้ายจูหยุนก็พาเสี่ยวเหยียนเข้ามาหลังจากนั้น ก็เดินจากไป ในห้องตกอยู่ในความเงียบ เสิ่นเฉียวค่อย ๆ เดินลงมาทางนี้อย่างเงียบ ๆ พอเสี่ยวเหยียนเห็นเธอ ก็ รีบเข้ามากอดแขนของเธอ: “เฉียวเฉียว เธอยังโกรธฉัน อยู่ไหม? เรื่องนี้แก้ไขได้แล้ว เธออย่าโกรธเลยได้ ไหม?”
“เรื่องนี้แก้ไขได้แล้ว?” เสิ่นเฉียวยิ้มอย่างขมขื่น “สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังเอาเรื่องนี้ไปบอกเขา?”
เสี่ยวเหยียนหน้าซีด แล้วรีบอธิบายให้เสิ่นเฉียว “เธออย่าเข้าใจผิด ฉันแต่งเรื่องไปแล้ว เขาไม่มีทางรู้ เรื่องนี้แน่นอน”
“เธอโง่หรือเปล่า? ถึงแม้ว่าเธอจะแต่งเรื่อง อย่างไร ผลก็ยังเหมือนเดิม”
“แต่ว่า…”
“เธอคิดว่าคนอื่นเขาจะโง่เหรอ? เรื่องนี้ถ้าเธอเอาไปพูดให้คนอื่นฟังก็คงไม่มีใครเชื่อ ยิ่งพูดกับเย่หลี่ นหานแล้วด้วย เขาเป็นคนฉลาดขนาดนั้น คิดว่าไม่ต้อง เดาก็คงจะพอรู้เรื่องแล้ว”
พอฟังจบ เสี่ยวเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตาก ว้าง: “คงไม่ใช่หรอกนะ คนธรรมดาจะเดาเรื่องนี้ได้ อย่างไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นพี่น้องของคุณชายเย ไม่น่าจะนึกถึงได้”
“นึกไม่ถึง เขาจะตรวจสอบไม่ได้เหรอ?” เสิ้น เฉียวมองเธออย่างจนปัญญาแวบหนึ่ง สูดหายใจแล้ว เอ่ย: “เธอไม่รู้ว่าเย่หลิ่นหานเป็นคนอย่างไรเขาไม่ได้ เรียบง่ายอย่างที่เธอคิดขนาดนั้น”
ที่สำคัญคือเขาปลอมตัวเก่งเกินไปแล้ว ถ้าเป็น คนนอก คงไม่รู้แน่ ๆ ว่าเย่หลิ่นหานเป็นคนอย่างไร คำ พูดในครั้งนั้นของนายท่านทำให้เฉียวเฉียวรู้ว่าพวกเขา เป็นพวกปากหวานกันเปรี้ยว ยังมีประโยคนั้นที่เย่หลี่ นหานพูดกับเธอในครั้งก่อน จึงทำให้เธอรู้ว่าเย่หลิ่นหาน ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนกับใบหน้าของเขา แถมเขายัง ไม่ใช่คนที่เรียบง่ายขนาดนั้น สิ่งที่เสี่ยวเหยียนพูดกับ เขาในครั้งนี้ จะทำให้เขาสังเกตเห็นอะไรอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นเขาจะตรวจสอบแน่ ๆ
“ที่แท้ฉันมองคนผิดไปเหรอ?” เสี่ยวเหยียนกัม หน้าลงและพูดพึมพำ: “บางทีฉันอาจจะไม่รู้จริง ๆ ว่าเขา เป็นคนแบบไหน? แต่สายตาที่เขามองเธอนั้นไม่ผิดแน่ ฉันรู้แค่ว่า เขาไม่มีทางทำร้ายเธอ”
เสิ่นเฉียวยิ้มเบาๆ: “บางทีเจตนาดีก็ทำเรื่องร้ายได้นิ? เรื่องนี้ก็พอแค่นี้แหละ ฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
“งั้น….เธอคงไม่โกรธฉันแล้วใช่ไหม? เฉียวเฉียว ฉันแค่อยากช่วยเธอคิดจริง ๆ นะ”
พอมองเสี่ยวเหยียนที่อยู่ตรงหน้า เส่นเฉียวก็รู้สึก จนปัญญาทันที บอกตามตรง แน่นอนว่าเสี่ยวเหยียนอ ยากทำดีเพื่อเธอ ถึงแม้ว่าระหว่างทางเธอจะพยายาม ยับยั้งอย่างสุดความสามารถ แต่คิดไม่ถึงว่าผลจะออกมา เหมือนเดิม
“เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว ไม่มีอะไรจะต้องโกรธแล้ว ล่ะ” เสิ่นเฉียวพูดเสียงเบา
ยิ่งเห็นเธอไม่โกรธ แบบนี้ยิ่งทำให้เสี่ยวเหยียนก ลัวขึ้นไปอีก เสี่ยวเหยียนก้าวเข้าไปดึงมือเธอ “เฉียว เฉียว…”
“ตอนนี้ดึกมากแล้ว เธอกลับไปก่อนเถอะ” เสี่ยวเหยียน: “ฉัน…
“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอ” คำพูดต่อมาของเสิ่น เฉียวกลับทำให้เสี่ยวเหยียนดีอกดีใจ เธอยิ้มแย้มออก มา: “พรุ่งนี้เธอจะมาหาฉันจริงเหรอ? เธอไม่โกรธฉันแล้ว จริง ๆ ใช่ไหม?”
เสิ่นเฉียวจนปัญญา: “เมื่อครู่เป็นฉันที่ตื่นเต้นเอง ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อฉัน ฉันจะให้ลุงจินไปส่งเธอ”
หลังจากนั้นเสิ่นเฉียวก็ให้จูหยุนพาเสี่ยวเหยียน ไปหาลุงจิน ก่อนจะไปเสี่ยวเหยียนมากอดเธอ ขอให้พรุ่งนี้เธอต้องไปหาหล่อน เสิ่นเฉียวจึงตอบรับไป
รอเสี่ยวเหยียนกลับไป เสิ่นเฉียวก็มองไปที่ค่ำคืน อันไม่มีที่สิ้นสุดนอกหน้าต่าง กลัวว่า..หลังจากนั้นคงจะ ไม่สงบได้อีกแล้ว
ในความเป็นจริงแม้ว่าจะไม่ได้เจอเย่หลิ่นหาน แต่ วันนี้ก็จะมาถึงไม่ช้าก็เร็วใช่ไหม?
เพียงแต่…ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
ข่าวของเย่หลิ่นหานเร็วมาก แค่สองวันก็ส่งข่าว ให้เสี่ยวเหยียนแล้ว แถมยังนัดเวลาให้พวกเธอมาพูดคุย ต่อหน้าด้วยกันตอนเย็น
ตอนที่เสี่ยวเหยียนโทรศัพท์หาเสิ่นเฉียว เสิ่น เฉียวก็ไม่ได้ปฏิเสธ พร้อมตอบรับ
“งั้นพวกเราเจอกันตอนเย็น ตอนกลางวันเธอไม่ ต้องมาหาฉันแล้ว”
“ได้” เสิ่นเฉียวยักหน้า
พอถึงเวลาพลบค่ำ เสิ่นเฉียวก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมที่จะออกไปข้างนอก แล้วก็เจอเข้ากับเย่โม่เซินที่ กลับมาจากบริษัทก่อนเวลาพอดี
เยโม่เซินที่เห็นการแต่งตัวของเธอ จึงสอบถาม : “จะไปไหน?”
เส้นเฉียวตะลึงไปสักพัก หลังจากนั้นพยักหน้า แล้วถาม: “ทำไมวันนี้เลิกงานเช้าขนาดนี้ล่ะ?” เยโม่เซินมองเธอแวบหนึ่งแล้วเม้มปากสักพักแล้วเอ่ย: “ต้องไปร่วมงานเลี้ยง”
พูดจบ เซียวซูก็เดินมาข้างหน้า แล้วนำกล่องส่ง ให้เธอ
“นี่คือ?” เสิ่นเฉียวมองกล่องอย่างลังเลแวบหนึ่ง “ส่งของอะไรมาน่ะ?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
