บทที่ 623 ไม่ขาดแคลนคนจีบ

หลังจากเย่โม่เซินหยิบมือถือออกมา ก็ รีบเช็คทันที

“นายกลัวอะไร? ฉันแค่บันทึกเบอร์มือถือ ของฉันในเครื่องนายแค่นั้นเอง นายพิงส์” ดวนมเสวกดโทรออก จากนั้นมือถือของ

เยโม่เซินก็ดังขึ้น

แคบันทึกเบอร์มือถือแค่นั้น คงไม่ถือสา อะไรเยอะเนอะ?”

หลังจากนั้น เย่ไม่เซินก็บล็อกเบอร์มือ ถือของหล่อนทันที เมื่อตวนมู่เสวี่เห็นเช่นนั้น รู้สึกไม่พอใจ : “ทําไมนายท่าแบบนี้ล่ะ? มือถือ มีเบอร์ฉันเพิ่มมาอีกหนึ่งเบอร์คงไม่เป็นอะไร หรอก นาย…”

หล่อนลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้เยโมเซ็น เย่ ไม่เขินกลับทําหน้านิ่งขรึมและยืนหันข้างให้ หล่อน พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น : “ออกไป ใบหน้าอันสง่างามเรียวสวยของความเส วแย่ลงทันที แต่ยังฝืนยิ้มและพูดต่อ : “อย่าท แบบนี้กับฉันสิ เข้ามาตรงนี้ดีกว่า นี่ฉันออกแรง เยอะเลยนะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เยโม่เซินขมวดคิ้วบัน

“เอาบัตรห้องมา

ควนเสวส่ายหน้า “นายต้องปลดบล็อก เบอร์ฉันก่อน ฉันจึงจะคืนบัตรห้องให้ จากนั้น ค่อยออกไป

เมื่อถูกขู่เข็ญเช่นนี้ สีหน้าของเย่โม่เซ็น โมโหและโกรธขึ้นมาทันที เขาพูดเย้ยขึ้น : “เห็นทีตระกูลตวนมู่คงไม่อยากร่วมงานกันดีๆ ชะแล้ว”

“นี่มันเกี่ยวอะไรกับพี่ชายฉันล่ะ ฉันชอบ นายก็เป็นเรื่องของฉัน ส่วนพี่ชาย…ที่ทำงาน ร่วมกับนายก็ทํากันต่อไปส” โมเชิน นายอย่า มาพาลใส นนะ

หน้าผากของเย่ไม่เขินกระตุกขึ้นด้วย ความตึงเครียด จากนั้น เดินตรงไปที่ข้างเตียง หยิบผ้าห่มขืนมามัดตัวควนเสาไว้

ดวน เสว่ยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกผ้าห่มมัด ตัวเองไว้ จากนั้นหล่อนก็ถูกโยนออกไปนอก ประตูโรงแรมทั้งในสภาพที่ถูกผ้าห่มห่อไว้

โครม!

เสียงดังไม่เบาเลย อีกทั้งแขนของตวน เสวยังไปกระแทกกับผนัง เจ็บจนทําให้หล่อน ร้องโอดครวญ

ลูกน้องสองคนที่เฝ้าอยู่ที่หน้าประตูเห็น เช่นนั้นจึงรีบเข้าไปช่วยหล่อน

“คุณตวนมู่ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

ตอนที่สวนมู่เสน่โผล่หัวออกมาจาก ผ้าห่ม เย่ไม่เป็นก็ปิดประตูใส่อย่างไม่สบ อารมณ์ จากนั้นล็อคประตูทันที

“คุณดวน ?”

“คุณตวนมเสส แขนของคุณได้รับบาด เจ็บ”

ตวนมเสก้มหน้าลง เห็นว่าแขนตัวเอง ถูกกระแทก จนตอนนี้เป็นรอย ดวงใหญ่

สีหน้าของหล่อนเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ ไม่ได้โมโหอะไร กลับใช้มือค่อยๆนวดลงตรง รอยชา จากนั้นพูดขึ้น : “เป็นผู้ชายที่ไม่รู้จัก ทะนุถนอมจริงๆเลย

“นั่นสิ คุณดวนม เย่โม่เซินเป็นคนเอาใจ ยาก เดาทางไม่ถูก หรือว่า…”

เมื่อพูดจบ ตวน เสบสายตาของ หล่อนอย่างไม่พอใจ : “หรือว่าอะไร? เธอกล้า ออกความเห็นโง่ๆไหม? อีกอย่าง เธอห้ามปาก โป้งไปพูดเรื่องนี้กับพี่ชายฉันเด็ดขาด ไม่เช่น นั้นพี่ชายก็รู้ว่าฉันหลอกใช้เขาเพื่อไปเอาบัตร ห้องของเย่ไม่เขินมา ถึงตอนนั้น…ไม่รู้ว่าเขา จะสั่งสอนฉันยังไง”

เมื่อลูกน้องได้ยินเช่นนั้น จึงทำได้เพียง พยักหน้าตอบอย่างกระอักกระอัก : “เข้าใจ แล้วค่ะคุณตวนม จั่นตอนนี้พวกเราทำยังไงกัน ต่อดีคะ?”

“หึ ยังไงฉันก็ได้เบอร์มือถือมาแล้ว สิ่งที่ อยากทำก็ทำสำเร็จแล้ว” ตวนมู่เสวนึกถึงเรื่อง ที่หล่อนลบเบอร์นั้นไป และรู้สึกว่า….หล่อนได้ ปฏิเสธโทรศัพท์ที่สําคัญมากไป

“วันนี้พวกเรากลับกันก่อนเถอะ” สวนเส ลุกขึ้น จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย มองไปที่หน้า ประตูห้อง ยิ้มมุมปากพูดขึ้น : “ไม่ว่ายังไง ต่อ ไปก็ต้องมีโอกาสได้เจอกัน”

หลังจากที่เย่ไม่เขินปิดประตูห้อง เขา หยิบมือถือขึ้นดูและเปิดไปมา การปรากฏตัว ของดวนเสว่ทําให้เขาโกรธหงุดหงิดขึ้นมา

ภายในห้องคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นน้ำหอม อันแสบจมูก

เย่ไม่เขินขมวดคิ้วขึ้น เปิดหน้าต่างออก ทั้งหมด จากนั้นเรียกพนักงานมาทําความ สะอาด และออกมาเดินสูดอากาศที่ระเบียง

สถานที่ตั้งของโรงแรมอยู่ในตำแหน่งที่ มาก ถือเป็นจุดศูนย์กลางของเมือง เมื่อยืน อยู่ตรงระเบียงสามารถมองเห็นความคึกคัก ของเมืองได้ทั้งหมด

ถ้าตอนนี้มีคนอยู่เคียงข้างเขาก็คงจะดี เยโม่เซินเปิดหน้าวีแชทขึ้นมา กดไปที่ ข้อความสนทนาระหว่างเขากับทานมู่จื่อ

ข้อความสุดท้าย คุยกันผ่านมาเนิ่นนาน แล้ว ช่วงไม่กี่วันมานี้เขากับหล่อนไม่ได้คุย อะไรกันเลย

เหตุผลสะ…

เยโมเงินเข้าใจเป็นอย่างดี

เป็นเพราะคําค่าของลุงอ้วน ตอนไป ตลาดวันนั้น

ตอนนั้นเขาจะบอกวิธีการเดินทางมาให้ กับเขา เยโมเงินรู้สึกว่าไม่ต้องการ ซ้ำยังถูก ลุงอ้วนต่อว่า บอกว่าเขาไม่อยากฟัง ก็ไม่ยอม บอกเขา

แต่ลุงอ้วนยังคงบ่นดาเขาอยู่ด้านหลัง บอกว่าตอนนี้เขาแนบชิดสนิทกันเกินไป มีแต่ จะทําให้อีกฝ่ายอึดอัด กระทั่งพื้นที่ให้ตัวเอง ได้ครุ่นคิดยังไม่มีเลย

วิธีที่ดีที่สุดก็คือ ห่างกันสักพัก ให้อีก ฝ่ายได้มีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง เมื่อเวลาผ่านไป พร้อมกับเขาที่จู่ๆก็หายตัวไป ก็จะคิดถึงอีก ฝ่ายเอง

เดิมที่เย่โม่เซ็นไม่ได้รู้สึกสนใจคำพูด พวกนี้ แต่ช่วงนี้เขากลับรู้สึกเหมือนว่าคำพูด ของลุงอ้วน…ก็มีเหตุผล

เพราะช่วงนี้เขาคอยคิดถึงมู่จื่อคลอด คิดถึงจนแทบจะบ้าคลั่ง

แต่หล่อนล่ะ?

ช่วงนี้เขาไม่ได้ไปเจอหล่อนเลย หล่อน จะคิดถึงตัวเองบ้างรึเปล่า? มองไปที่หน้าจออันว่างเปล่า ดูเหมือนว่า คําตอบจะชัดเจนอยู่แล้ว

วีแชท โทรศัพท์ ไม่มีอะไรเลย

หญิงสาวผู้นั้น…คงไม่อยากให้เขาไปรบ กวนรึเปล่า?

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เยโม่เซินก็ยิ้มมุมปาก เยาะเย้ยตัวเอง

เย่โม่เซินนะเย่โม่เซ็น รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่อง แบบนี้ไม่ควรใช้กับจืดใจของผู้หญิง ทำไมนาย ถึงทําอะไรโง่ๆแบบนี้?

หล่อนคงชอบวิธีที่เฉียบขาดมากกว่า ครอบครองทั้งร่างกายและจิดใจของเธอ จาก นั้นไม่เปิดโอกาสให้หล่อนได้คิดถึงใครทั้งนั้น

ไม่นานนักพนักงานทําความสะอาดก็เข้า มา เขาทําตามคําสั่งของเย่โม่เซ็น ฉีดน้ำยาฆ่า เช็อไป สิ่งของทุกอย่างภายในโรงแรม ผ้าปูที่นอนและหมอนถูกเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด

เพราะเย่ไม่เซินเป็นถึงแขกวีไอพีของ โรงแรม ดังนั้นไม่ว่าเขาต้องการอะไร โรงแรม ก็สามารถทำให้เขาได้ทั้งหมด

หาน จื่อนอนไม่หลับอีกแล้ว

ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ขอบตาทั้งสองของ หล่อนดาเป็นหมีแพนด้า เมื่อเห็นสภาพอิดโรย ของตัวเองที่ยืนอยู่หน้ากระจก หานมู่จื่อคิด อยากจะคบหน้าตัวเองสักครั้ง จะได้ทำให้ตัว เองตื่นสักที

เพียงเพราะแค่โทรศัพท์สายหนึ่ง เป็น แค่เสียงของผู้หญิงเท่านั้น แต่หล่อนกลับต้อง นอนไม่หลับเพราะเรื่องนี้

ช่างน่ากลัวเสียจริง

แสดงให้เห็นว่าตอนนี้หล่อนให้ความ สนใจการกระทําทุกอย่างของเย่ไม่เขินมาก รวมถึงคนรอบข้างของเขาด้วย

เมื่อคิดถึงตอนนี้ หานมู่จื่อดูเหมือนจะบ้า ไปหน่อย จนออกแรงจิกผมของตัวเอง จากนั้น ผมจนยุ่งเหยิงไปหมด และรู้สึกใจเย็นลง

หล่อนล้างหน้าแปรงฟันต่อ จากนั้นแต่ง หน้าเปลี่ยนเสื้อผ้า

ช่างเถอะ แค่ผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น คน อย่างหล่อนไม่ขาดคนจีบสักหน่อย ทําไมต้อง มาคิดฟุ้งซ่านกับผู้ชายแบบนี้ด้วย

เขาไม่ปิดกั้นหวงแหนตัวเอง งั้นหล่อนก็ ไม่จําเป็นที่จะต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวอีกต่อไป

หลังจากที่หาน จื่อลงมาด้านล่าง เตรียมจะออกไปส่งเสี่ยวหมี่โต้วที่โรงเรียน

กลับพบว่าเสี่ยวหมี่โค้วที่ยืนอยู่หน้า โซฟา กำลังมองไปที่คนที่นอนอยู่บนนั้นด้วย ท่าทางสงสัย

“หม่ามี้ ทำไมน้าเสี่ยวเหยียนถึงมานอน อยู่ตรงนี้ล่ะครับ?”

หานมู่จื่อชะงักไป เดินเข้าไปก็เห็นว่า ตอนนี้เสี่ยวเหยียนยังใส่ชุดของเมื่อวานอยู่ นอนนิ่งอยู่บนโซฟา เกิดอะไรขึ้น?

หาน จื่อเข้าไปสะกิดหลอน “เสี่ยวเห ขียน?”

“ง่วงมาก ให้ฉันนอนต่อสักพักนะ” เสียว เหยียนพลิกตัวไปมา สุดท้ายหล่นลงมาจาก โซฟา

หล่อนเจ็บจนลืมตาขึ้น เมื่อเห็นหานมู่ลี่ อกับเสี่ยวหมี่โต้วยืนจ้องหล่อนอยู่ด้านข้าง สายตาของหล่อนจึงเต็มไปด้วยความสงสัย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ