เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1188 ตั้งชื่อ



บทที่1188 ตั้งชื่อ

ตามความหมายของสั่งอานคือ ไม่แนะนำให้ทานคู่จื่อให้นมแม่ กับเสี่ยวโต้วหยา เพราะถ้าให้นมแม่เองเธอก็ต้องตื่นบ่อยๆ ใน เวลากลางคืน รวมทั้งตอนกินข้าวอยู่ก็อาจจะต้องให้นมลูก มัน วุ่นวาย และลำบากตัวเธอเอง

สั่งอานก็เลยแนะนำให้หานคู่จื่อให้นมผงแทน ถ้าเป็นเช่นนี้ เธอก็จะมีเวลาพักผ่อน ให้เย็ไม่เป็นไปเป็นมนุษย์พ่อเลี้ยงลูกอ่อน

หานคู่จื่อรู้ว่าสั่งอ่านหวังดีกับเธอ ทว่าก่อนหน้านี้กับเสี่ยวหมี่ โต้วเธอก็เลี้ยงด้วยนมแม่ ตอนนี้ลูกคนที่สองเธอก็จะเลี้ยงด้วย นมแม่เช่นกัน เธอก็เลยไม่ได้ทำตามคำแนะนำ

“ไม่เป็นไรค่ะ ถึงกินลูกก็กินได้ไม่นาน ให้ลูกกินนมแม่นี่แหละค่ะ”

ส้งอานกะพริบตา “เธอคิดไว้แล้ว?”

“ค่ะ”

“โอเค”สังอานหันไปมองเย่ไม่เป็นที่อยู่ข้างๆ “ถึงแม้จะให้นม แม่ แต่นายที่เป็นพ่อของลูกก็ต้องช่วยๆกันนะ ดูแลภรรยาที่เพิ่ง คลอดดีๆ เข้าใจไหม? ผู้หญิงหลังคลอดเป็นโรคซึมเศร้าได้ง่าย เมื่อเด็กร้องไห้หรือต้องการอะไรในยามดึกก็ต้องลุกขึ้นมาช่วย นะ!”

ที่จริง ถึงส้งอานไม่พูดเย่ไม่เป็นก็ทำได้อยู่แล้ว
เพราะเมื่อคืนเธอเหนื่อยมาก จากนั้นตอนที่เธอรู้สึก สะลึมสะลือก็เหมือนได้ยินเสียงลูกร้องไห้ เธอจึงตื่นขึ้นมา ก็พบ กับเย่ไม่เป็นที่หันมาบอกเธอให้เงียบ จากนั้นเขาก็อุ้มลูกแล้วเดิน ออกไป

ท้ายที่สุดไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาอุ้มลูกผิดท่าหรืออะไร เพราะ เสียวโตวหยายิ่งร้องดังขึ้น ร้องจนทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นพ่อทำ อะไรไม่ถูก และไม่รู้ว่าควรปลอบอย่างไร

ที่หานมู่จื่อได้ยินก็คือเสียงปลอบที่เงอะงะ “อย่าร้องนะ ไม่ร้อง นะครับ….……

เธอจึงเอาผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นมานั่ง แล้วยื่นมือไปทางเย่ไม่ เซิน “คงจะหิวแหละ ส่งลูกมาให้ฉันสิ

เย่ไม่เป็นเลิกคิ้วขึ้น เพราะหานจื่อเพิ่งพักผ่อนได้ไม่นาน เขา

กังวลว่าเด็กตรงหน้าจะรบกวนภรรยาของตน

“เธอเป็นลูกสาวของนายนะ อย่าไปคิดมาก รีบส่งลูกมาเร็ว”

เย่โม่เซ็นทำได้เพียงส่งลูกให้หานจื่ออย่างระมัดระวัง โดย ไม่มีทางเลือก หาน จื่อก็รับลูกมาแล้วให้นมลูก และมองไปยัง เขาอย่างเคืองๆ

“นายคิดยังไง?”

เย่โม่เซินเม้มริมฝีปาก แล้วเหลือบมองหานมู่จื่อครู่หนึ่ง แต่ไม่

ได้ตอบอะไรไป

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาฝึกและเตรียมความพร้อมไว้แล้วแท้ๆ ไปเรียนคอร์สเลี้ยงลูกต่างๆกับหานคู่จื่อ แม้ในตอนที่เรียนจะถูก และวิจารณ์อยู่บ่อยครั้ง ทว่าสุดท้ายก็ผ่านไปได้ด้วยดี

ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับเหตุการณ์จริง ถึงรู้ว่ามันไม่ง่ายเลย

เพราะเด็กจำลองที่ใช้ในการเรียนนั้นขยับไม่ได้ แต่ตอนที่เขา อุ้มเสี้ยวโต้วหยาในเมื่อสักครู่นั้น เขารู้สึกแข็งที่อไปทั้งตัวเลย

เพราะเดี๋ยวโต้วหยานั้นนุ่มนิ่มและเล็กกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก ตัวเล็กจนมือใหญ่ของเขาไม่สามารถรองรับได้ และตัวนุ่มนิ่มจน รู้สึกว่าถ้าเขาออกแรงนิดหนึ่งก็จะทำให้ลูกสาวได้

เพราะฉะนั้นเย่โม่เซินก็เลยต้องระมัดระวัง มือไม้ทำอะไรไม่ถูก

ที่แท้เสี่ยวโต้วหยาก็หิวแล้วจริงๆ หลังจากที่ได้กินนมแม่ก็ หยุดร้องไห้ ในห้องนั้นตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงทารกที่ กำลังดูดนม เวลาค่อยๆล่วงเลย เสี่ยวโต้วหยากินอิ่มก็ค่อยๆ หลับไป

หาน จื่อวางลูกลงข้างๆตัวเอง เย่ไม่เป็นที่อยากจะเข้าไปหา รับรู้ถึงสัญญาณเตือนจากสายตาของเธอ เขาจึงทำได้เพียงหยุด การกระทําไป

เขาถูกรังเกียจแล้ว

เพราะไม่ดูแลลูกดีๆ หาน จื่อกำลังกล่อมเสียวโต้วหยานอน ส่วนเย่โม่เช่นนั้นทำได้เพียงเฝ้ารออยู่ข้างๆ

จนกระทั่งเช้ามืด หานมู่จื่อจึงพูดขึ้นว่า “นายไปนอนที่เตียง ข้างๆนี้ก่อนเถอะ เดี๋ยวถ้าเสียวโต้วหยาตื่นแล้วจะเรียก
ทว่าเย่ไม่เป็นไม่ไปนอน ยังคงเฝ้าเธออยู่เหมือนเดิม

ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ เขานั้นยังไม่ได้หลับเลย จึงทำให้

เขานั้นใต้ตาดำ ตอนที่พูดก็เสียงแหบเล็กน้อย หานมู่จื่อเป็นห่วงเล็กน้อย จึงให้สั่งอานมาอยู่เป็นเพื่อน และ ไล่ให้เย่ โม่เซินกลับไปพักผ่อน ตอนแรกเย่ไม่เซินยังคงไม่ยอม

สุดท้ายก็โดนสั่งอาน สองสามประโยค

“นายคิดว่าร่างกายนายสร้างมาจากเหล็กเหรอ? จนถึงตอนนี้ แล้วยังไม่กลับไปพักผ่อนอีก ถ้าเหนื่อยจนเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมา ใครจะมาดูแลหาน จื่อกับเสี่ยวโต้วหยา? อีกอย่าง นายอยู่ที่นี่ มาโดยตลอด คิดว่ามู่จื่อจะไม่เป็นห่วงนายหรือไง? เมื่อเป็นห่วง นายแล้ว คิดว่าเธอจะพักผ่อนได้เต็มอิ่มอย่างสบายใจเหรอ?” เมื่อถูกสั่งอานพูดแบบนี้ใส่ เยโม่เซินก็รู้สึกว่าเธอพูดมีเหตุมีผล เขาถึงตัดสินใจกลับไปพักผ่อน

หลังจากที่หาน จื่อคลอดได้ห้าวัน

เห็นได้ชัดว่าเสียวโต้วหยาคุ้นเคยกับทุกคนแล้ว ตอนที่คุณ ท่านถือหยอกเล่นกับเธอ เธอก็จะหัวเราะออกมา ไม่ว่าใครจะ มาหยอกเล่นด้วย เธอก็จะหัวเราะออกมา

เพราะเช่นนั้นทุกคนก็เลยชอบหยอกเสียวโต้วหยาเล่น

วันนี้ไปเล่นกับเสี่ยวโต้วหยาที่โรงพยาบาลหรือยัง? get! วันนี้เสียวโต้วหยายิ้มหรือยัง? และยังget!

เสี่ยวเหยียนถ่ายรูปเสี่ยวโต้วหยามากมาย แล้วโพสต์ลงบนโซเชียล มีคนมากมายมากดถูกใจ และถามเธอว่า เมื่อไหร่เธอ ถึงจะ………

เสี่ยวเหยียนรู้สึกละอายใจมาก เธอคิดผิดมากที่ลงรูปไปและ อยากจะตัดมือตัวเองทิ้งเสียจริง ทำไมต้องโพสต์ให้ทุกคนเห็น เธอน่าจะโพสต์แล้วตั้งค่าเป็นการส่วนตัว

ในวันนี้ คุณท่านถือกับเสี่ยวหมี่โต้วกำลังเล่นกับเสี่ยวโต้วห ยา หาหมอก็นั่งมองอยู่ข้างๆ ฟังเสียงหัวเราะคิกคักของเสียวโต้ วหยา ก็รู้สึกสบายใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อย

ทำไมเธอ….ถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มของเสียวโต้วหยานั้นดูชื่อ แปลกๆ? เสี่ยวโต้วหยาคงจะไม่……….ความคิดหนึ่งอยู่ในใจ ทว่าหาน จื่อไม่กล้าคิดและไม่กล้าพูด

เพราะเสี่ยวหมี่โต้วนั้นฉลาดมาก ตอนที่คลอดออกมาจึงไม่ ค่อยเหมือนเสียวโตวหยาที่ใครมาเล่นด้วยก็หัวเราะคิกคักตลอด

รอยยิ้มของเสียวโต้วหยาดูชื่อจริงๆ หวังว่าเธอจะเป็นเด็กปกติ ธรรมดาทั่วไป

และเสี่ยวหมี่โต้วก็คิดเหมือนเธอ ไม่เพียงแต่คิดเหมือนเธอ แถมยังพูดออกมาอีกด้วย ดวงตาน้อยๆของเขามองไปยังหา นมู่จื่อ “หม่ามีครับ ผมรู้สึกว่าน้องสาวดูเหมือนโง่ๆนิดหนึ่งนะ ครับ”

พูดจบ ยังเอียงศีรษะเล็กน้อย หน้าตาน่ารัก ราวกับกำลังบอก ว่าผมบริสุทธิ์ผมไม่ผิด
หานมู่จื่อแทบจะกระอักเลือดออกมา

คุณท่านคือที่อยู่ข้างๆทนฟังต่อไม่ไหว ยื่นมือออกไปเขกหัว เสี่ยวหมี่โต้วอย่างอดไม่ได้ “ไอ้เด็กนี่ พูดจาอะไรไร้สาระ? นี่เป็น น้องสาวของหนูนะ ดูเหมือนโง่อะไรกัน?”

เสี่ยวหมี่โต้วกุมตรงที่โดนเขาไว้ แล้วพูดออกมาอย่างน่า สงสารว่า “ผมก็แค่พูดเองนะครับ คุณทวดทำไมต้องดุด้วย มี เสี่ยวโต้วหยา ก็ไม่เอาเสี่ยวหมี่โต้วแล้วใช่ไหมครับ?”

“น้องเป็นผู้หญิงนะ หนูที่เป็นพี่ชายต้องรักน้องให้มากๆ ต่อไป

อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกนะ!”

แม้เสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้พูดอะไรออกมา ทว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มโง่ๆ ของเสียวโตวหยานั้น ในใจก็ยังคงเป็นกังวลเล็กน้อย

ถ้าน้องสาวของเขาไม่ได้ผิดปกติ งั้นก็คงไร้เดียงสาเกินไป

เอ๋ หรือว่าความฉลาดนั้นเขาได้มาหมดแล้ว? เสี่ยวโต้วหยาจึง ไม่ได้อะไรเลย?

คุณท่านถือกลับไปคิดอยู่เป็นเวลานาน จึงจะตัดสินใจตั้งชื่อ ได้

“เรื่องชื่อ เมื่อคืนฉันคิดได้แล้ว เสี่ยวโต้วหยาชื่อเสียวโต้วหยา ใช่ไหม? ฉันคิดไปคิดมา เลยหาคำที่มันพ้องเสียง งั้นตั้งชื่อเป็น หานหยาแล้วกัน”

หานหยา? ทำไมฟังแล้วรู้สึกเหมือนชื่อของผู้ชาย?
หานผู่จื่อลังเลเล็กน้อย แล้วมองไปยังเย็ไม่เป็นที่อยู่ข้างๆ เยโมเงินเม้มปาก แล้วครุ่นคิดเรื่องนี้ จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ชื่อ สองพยางค์เป็นยังไงครับ? พยางค์เดียวรู้สึกว่าแมนไป ไม่ เหมาะกับผู้หญิง ถ้าเป็นหานหยาหยาฟังดูดีขึ้นมากเลยนะครับ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ