บทที่ 1070 ให้เขาปลอดภัยก็พอ

“ไม่เหมือนกันยังไงคะ?” หานคู่จื่อถามขึ้น ในใจก็ลุ้นระทึกตาม ไปด้วย

จากนั้นหล่อนก็ปลอบใจตัวเอง คุณหมอมักจะพูดให้ใหญ่ไว้ ก่อน ให้คนในครอบครัวและผู้ป่วยได้เตรียมใจ แต่โดยปกติ ผลลัพธ์จะดีกว่าที่คิดไว้เยอะ

เมื่อคิดถึงตอนนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

“ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกว่า คุณเย่เคยสูญเสียความทรงจำใช่ ไหม?”

“ค่ะ”

“ที่ตอนนี้เขายังนอนสลบอยู่ คงเกี่ยวกับเรื่องความทรงจำของ เขา ถ้าในกรณีปกติทั่วไป ขอเพียงแค่พ้นช่วงระยะอันตราย วัน สองวันก็ฟื้นแล้ว แต่ถ้าเป็นกรณีพิเศษ อาจจะนานถึงสามสี่วัน จนถึงสี่ห้าวัน หรืออาจจะนานกว่านั้น…

นานกว่านั้น?

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ หานคู่จื่อตกตะลึงไปทันที

“คุณนายเย่ ผมรู้ว่าคุณกังวล แต่กรณีนี้ไม่มีวิธีอื่นจริงๆ “หรืออาจจะพูดได้ว่า…เขาอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลย

คุณหมอสะอึกไปสักพัก พูดอย่างไม่มีทางเลี่ยง: “คุณนายเอย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายเกินไป ทุกๆเรื่องต้องมีสิ่งที่ดีเกิดขึ้น เสมอ ฟื้นขึ้นมาแล้วกลายเป็นผักนั้นเป็นไปได้น้อยมากๆ แม้ว่า คุณเย่จะเคยได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ แต่ต่อมาเขาก็ฟื้นตัวได้ดีมาก ดังนั้นเรื่องแบบนี้จึงมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นน้อยมาก คุณไม่ต้อง กังวลใจไป”

เรื่องที่มีความเป็นไปได้

นั่นก็หมายความว่ายังสามารถเกิดขึ้นได้

ไม่ใช่ว่าหาน จื่อคิดไปในทางที่ไม่ได้ แต่หล่อนเพียงแค่กังวล หานมอกัดริมฝากปากแน่น “ขอบคุณค่ะคุณหมอ ฉันเข้าใจแล้ว ค่ะ”

“ยิ้ม”

หลังจากที่คุณหมอกลับไป หานมอก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตามลำพัง กำมือถือไว้ในมืออย่างไร้เรี่ยวแรง

หล่อนหวังว่า เย่ ไม่เซินจะฟื้นขึ้นมาหลังจากผ่านช่วงอันตรายนี้ ไปได้

จะจำเหตุการณ์เมื่อก่อนได้หรือไม่ก็ช่าง หล่อนขอเพียงแค่ให้ เขาปลอดภัย

ขอเพียงให้เขาปลอดภัยก็พอ

ถ้าครั้งนี้เขาฟื้นขึ้นมาได้ ต่อไปหานคู่จื่อจะต้องคอยควบคุม เขา และจะอยู่เคียงข้างเขาทุกวัน ไม่ให้เขากลับไปคิดถึงเรื่องใน ความทรงจํา ไม่ให้เขาต้องทนทรมานอีก
ขอเพียงแค่เขาปลอดภัยก็พอ

“มู่จื่อ?”

เสียงดังขึ้นด้วยความไม่มั่นใจ

หานมู่จื่อถูกดึงสติกลับมาอีกครั้ง เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็น งยานพาฉือจีนเดินเข้ามาทางนี้

“คุณน้า”

“คุณตา”

สั่งอานสังเกตเห็นว่าสีหน้าของหล่อนซีดขาวมาก จึงรีบเดินไป ประคองหล่อน

“นั่งก่อนแล้วค่อยพูด ทำไมสีหน้าเธอดูแย่ขนาดนี้ล่ะ ไม่สบาย

รึเปล่า?”

เมื่อพูดจบ สั่งอานก็นึกขึ้นมาได้ว่าหล่อนตั้งท้องอยู่ท้องของ หล่อนเดิมที่ไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้ว ยังต้องมาที่โรงพยาบาลอีก ทั้งกังวลทั้งกลัว ว่าไปแล้วกลับไปต้องให้หล่อนดูแลรักษาตัวเอง

แม้ว่าตอนนี้ลูกในท้องใกล้สี่เดือนแล้ว แต่ก็ห้ามให้เกิดเรื่อง อะไรขึ้นมาเด็ดขาด

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ”

“เดี๋ยวฉันไปตรวจกับเธอเอง ห้ามให้เกิดเรื่องอะไรเด็ดขาด”

หานคู่จื่อไม่ปฏิเสธอะไร จากนั้นพยักหน้าลง
ยูฉือจีนเดินเข้ามา เขายอมรับลูกสะใภ้คนนี้แล้ว อีกทั้งตอน แรกยังให้สร้อยเพชรอัญมณีพิเศษเป็นของขวัญแรกพบกับหล่อน หลังจากกลับมาจากต่างประเทศก็พักอยู่แต่ที่วิลล่าให่เจียง

เมื่อได้เจอกับมู่จื่อบ่อยๆ แม้ว่าทั้งสองเคยไม่ลงรอยกันมาก่อน แต่เมื่อได้อยู่ด้วยกันสักพัก ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เริ่มดีขึ้น และเข้าใจกันมากขึ้น

อีกทั้ง เสี่ยวหมี่โต้วยังคอยมอบความรู้สึกดีๆ ให้กับจื่ออี กด้วย

ดังนั้นเมื่อเห็นว่าสีหน้าของชื่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เฉือจีนก็รู้สึก

เป็นห่วงเช่นกัน “เป็นอะไรรึเปล่า?” อานอาน คุณพาหล่อนไปตรวจให้

สบายใจหน่อยดีกว่า

“ ทำไมจู่ๆคุณถึงคิดเป็นห่วงลูกสะใภ้แล้วล่ะ? ฉันยังคิดว่า คุณมาเพราะไม่เซินซะอีก

เมื่อได้ยินเช่นนั้นฉือจีน ลูบเคราขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “คุณ พูดอะไรของคุณ? ผมเป็นห่วงทั้งสองคนไม่ได้หรือไง? จริงสิ ไม่ เซินเป็นยังไงบ้าง หมอบอกว่ายังไง?

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา หานคู่จื่ออ่อนแรงลงทันที

“คุณหมอบอกว่าต้องเฝ้าดูอาการต่อ ก็ต้องรอต่อไปค่ะ”

ในส่วนของเรื่องอื่น ตอนนี้หล่อนไม่มีแรงที่จะพูดซ้ำอีกหนึ่ง รอบ
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว พวกเราก็ช่วยอะไรไม่ได้” สั่งอ่านหันไป เหลือบมองฉือจิน: “ฉันว่านะไอ้แก่ คุณเฝ้าอยู่ตรงนี้ก่อน ฉันจะ พาหล่อนไปตรวจร่างกาย

ฉือจนเคยชินกับการที่ถูกสั่งอานเรียกว่าไอ้แก่แล้ว หลังจาก เขาฟังคําพูดของสังอานแล้ว ก็ไม่มีความคิดเห็นอะไร

“โอเค งั้นคุณรีบพาหล่อนไปเถอะ มีเรื่องอะไรบอกผมทันทีนะ สูงอานเหลือบตามองบน ใส่เขา จากนั้นก็จูงมือหาน จื่อออก

“ไปกันเถอะ”

ทั้งสองเดินตรงไปด้านหน้า หานมจื่อมองสั่งอานอย่างเงียบๆ “มองฉันทำไมล่ะ?” สั่งอานทำสีหน้าสงสัย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หานมู่จื่อจึงยิ้มให้ “หลังจากคุณน้ากับคุณปู่ ดีกันแล้ว รู้สึกว่ามีชีวิตชีวาขึ้นเยอะเลยนะคะ”

เมื่อสั่งอานได้ยินเช่นนี้ ทำท่าทางแปลกใจขึ้นมาทันที

“อะไรคือมีชีวิตชีวามากขึ้น? หรือเธอคิดว่าฉันมีความสุข? ไอ้ แก่คอยตามฉันตลอดทั้งวัน น่ารำคาญขนาดไหน ถ้าฉันรู้ว่าต้อง เป็นแบบนี้ ตอนนั้นฉันคงไม่อยู่ต่อแล้ว

ถึงแม้ว่าคำพูดพวกนี้จะดูแรงและไร้น้ำใจ แต่หาน จื่อกลับ สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แสดงออกมาผ่านแววตา สำหรับส งอานแล้ว หล่อนต้องจากบ้านกับพี่สาวมาตั้งแต่เด็กๆ หล่อนจะไม่อยากมีความรักได้เช่นไร?

ถ้าหล่อนไม่มีความรัก คงไม่โมโหแบบนี้มาตลอดหลายปี หรอก

“อันที่จริงจนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ให้อภัยเขา

จู่ๆสั่งอ่านก็ถอนหายใจ: “ฉันยกโทษให้กับการกระทำของเขา ตอนนั้นไม่ได้ แต่…ฉันรู้ดีว่าตอนนี้เขาอายุเยอะมากแล้ว และยัง ดูแลบริษัทอย่างทุ่มเท ฉันเคยคิดว่าชีวิตนี้ ฉันไม่อยากรู้จักเขา อีกต่อไป แต่ต่อมากลับพบว่า ความรักที่ฝังลึกลงในกระดูกไม่ว่า ยังไงก็ไม่มีทางหายไปได้ เขายังเป็นพ่อที่รักพวกเราเหมือนตอน นั้น ชีวิตของคนเราสามารถทำผิดพลาดได้ทั้งนั้น และยังทำเรื่อง โง่ๆขาดสติได้เช่นกัน คิดดูแล้ว ตอนนั้นฉันก็เคยทำเรื่องผิด พลาดหลายครั้ง ฉันไม่ใช่เทพพระเจ้า เขาก็เช่นกัน ฉันมีสิทธิ์ อะไรเรียกร้องให้เขาต้องทำตามใจฉันทุกอย่าง ดังนั้น แม้ว่าฉัน ยังคงไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ฉันสามารถอยู่ร่วมกับเขาได้ แล้ว อย่างน้อย…ต่อไปหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น คงทำให้ฉันไม่รู้สึก เสียใจภายหลัง”

เมื่อฟังถึงตอนนี้ หานมู่จื่อจึงเข้าใจความหมายของหล่อนขึ้น

มา

สั่งอานยังคงไม่ยกโทษให้กับการกระทำของฉือจีน ในตอน นั้น แต่หล่อนยังมีเลือดเนื้อที่เหมือนกันติดตัวอยู่ ยังทำให้หล่อน ได้คิดถึงความรักระหว่างพ่อกับลูก อีกทั้งตอนนี้ฉือจีนอายุมาก แล้ว หล่อนกลัวมากจริงๆ กลัวว่าตอนนั้นถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะมาเสียใจหลัง ก็ไม่ทัน

คุณน้า รักษาสิ่งอยู่ตรงหน้าไว้เป็นสิ่งดีมากค่ะ

สั่งรักษาไว้ๆนะ โมเป็นจะต้องไม่เป็นอะไร ตอนเองและลูกในท้องด้วย เรื่องอื่น…พวกเราต้องเชื่อมั่นในตัว คุณหมอ”

“ค่ะ

หลังจากที่ผลตรวจออกมา หาน จื่อสุขภาพไม่ค่อยนัก ทารก ในมีความผันผวนแต่ไม่ถือเป็นใหญ่อะไร ต้องรักษาครรภ์ให้ต่อไปห้ามออกไปไหนเยอะ อย่าเรื่องให้ คิดกังวลใจเยอะไม่มีปัญหาอะไร

เดิมสั่งจะรับหล่อนกลับไปด้วย แต่เมื่อคิดไปคิดมาก็พูด ขึ้น“หรือเธอในห้องคนไข้ก่อนพัก ในขณะรอโม่เป็นจะอยู่ดูแลทารกในครรภ์ไปด้วย

หล่อนไม่ได้เรียกร้องด้วยความเข้าใจและเห็นใจอย่างมาก ทำให้จื่อรู้สึกซาบซึ้ง ใจ

“ขอบคุณค่ะคุณน้า”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ