บทที่ 693 ฉันขอสาปแช่งพวกแก

“เฉียวเฉียว เธอจำเป็นต้องโหดร้ายกับฉันถึงขนาดนี้มั้ย? ฉันรู้ว่า ฉันทำเรื่องไม่ดีไปเยอะ ก็เลยอดไม่ได้ที่จะโทรมาขอให้เธอยก โทษให้ แต่แล้วเธอล่ะ? ทำไมถึงไม่ให้โอกาสฉันเลยสักนิด? ทํา เป็นเห็นแก่ความสัมพันธ์เมื่อครั้งวันวานของพวกเรา แล้วมาพบ ฉันสักหน่อยเถอะนะ ดีมั้ย? ”

หาน จื่อไม่อยากเจอหน้าเธอเลยจริงๆ

จากเรื่อง วๆที่เพิ่งเส่โยวได้เคยทำมาทั้งหมดนั้น อีกทั้งเรื่อง จงใจสะกดรอยตามแล้วนั้น ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะทำอะไรกับเธออีก

อีกทั้งเวลาที่หล่อนโทรมาหาเธอนั้นมันช่างประจวบเหมาะจน

เกินไป

โปสเตอร์เพิ่งติดประกาศออกไป หล่อนก็โทรมาหาเธอ นี่มัน หมายความว่าเป็นไปได้ที่หล่อนจะเห็นโปสเตอร์นั้นแล้ว จากนั้น ก็เกิดความคิดชั่วร้ายกับเธอขึ้นมาอีก

ถ้าเธอไปพบเมิ่งเสีโยวตามลำพังล่ะก็ ไม่แน่ว่าอาจจะเกิดเรื่อง ไม่คาดฝันอะไรขึ้นมาก็เป็นไปได้

เพราะมิตรภาพเมื่อครั้งวันวาน ในตอนนี้ถึงได้เปลี่ยนให้เธอ ต้องมาเตรียมการป้องกันตัวอย่างนี้ไง จะว่าไปแล้วมันก็น่าเศร้า มากเหมือนกัน แต่หาน จื่อก็ปฏิเสธหล่อนไปอย่างไม่รู้สึก เสียดายเลยแม้แต่น้อย
“ไม่ดี ฉันจะวางแล้ว ต่อไปก็อย่าส่งข้อความหรือ โทรมาหาฉัน อีก ถ้าเธอยังตามรังควานฉันอีก ฉันจะไม่เกรงใจเธออีกแล้ว”

เธอออกคําสั่งขับไล่ออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา อันที่จริงเธอไม่ ต้องการติดต่อกับเมิ่งเสีโยวอีกเลยแม้แต่น้อย

“หานมู่จื่อ!”

ทันทีที่ได้ยินว่าเธอจะวางสาย เพิ่งเสีโยวที่อยู่ปลายสาย ร้อนรนขึ้นมาทันที ถือโอกาสร้องเรียกชื่อเธอเสียงแหลมออกมา หานคู่จื่อได้ยินเสียงแหลมๆนั้นแล้ว ก็อดไม่ได้ที่นคิ้วสวยออก มา

นัยน์ตาสวยของเธอครึ้มลงหลายส่วน นี่คือทนไม่ไหวแล้วใช่ มั้ย?

เป็นอย่างที่คิดเลยว่าอีกเดี๋ยวก็จะได้ยินเพิ่งเสียวหลุดตะโกน ต่อว่าเธอออกมา

“หานคู่จื่อ เธอคิดว่าเธอเป็นใครกันหะ? ตอนนี้ได้เป็นคุณหนู ใหญ่แห่งตระกูลหานก็คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมากหรือไง? อ้อ ไม่ สิ เธอกำลังจะเป็นคุณนายน้อยเยู่แล้วนี่นา เธอนี่มันสุดยอดจริงๆ ดังนั้นก็อย่าลืมเสียล่ะว่าเมื่อก่อนฉันให้คำปรึกษาเธอไปตั้งเท่า ไหร่! ตอนที่เธอได้รับความไม่เป็นธรรมในช่วงที่เพิ่งแต่งเข้าตระ กูลเย่ไปใหม่ๆ ในตอนนั้นฉันปลอบเธอยังไง ในใจของเธอก็รู้ดี ตอนนี้ฉันขอเพียงแค่เธอมาพบฉันหน่อยเท่านั้น แต่เธอกลับไม่ ยอมมาเสียอย่างนั้น

หานมู่จื่อ ”
เธอยกมือขึ้นมานวดตรงขมับของตัวเอง ความรู้สึกที่ง่วงงุนอยู่ ตลอดได้ถูกรบกวนจนทำเอาเธอปวดหัวขึ้นมาอย่างมาก นิ่งเงียบ ไปได้สักพักนึง หาน จื่อถึงได้เอ่ยตอบโต้หล่อนกลับไป

“ที่เธอพูดมามันก็ไม่ผิด ในตอนที่ฉันเพิ่งแต่งเข้าตระกูลเย่ไป นั้นจริงอยู่ที่ได้รับความยากลำบากอย่างมาก จะว่าไปแล้ว ฉันก็ ต้องขอบคุณการดูแลช่วยเหลือจากเธอจริงๆนั่นแหละ ที่เข้ามา ช่วยฉันสืบหาความจริงในคืนวันที่ฝนตกวันนั้นให้ จากนั้นก็ยัง เอาผลลัพธ์ปลอมๆมาให้ฉันอีก แล้วยังสร้างภาพลวงให้กับฉัน อีก ฉันจำได้แล้วว่า ในตอนนั้นเธอยังพยายามจับคู่ให้ฉันกับเข่ หลินหานอยู่ตลอดเลยนี่นา ใช่มั้ย?”

เมื่อพูดจนถึงตรงนี้แล้ว หานคู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ ออกมา เพียงแต่เสียงหัวเราะนิ่งๆนั้นได้เต็มไปด้วยความเยาะ หยันและความขมขื่นออกมา

“ในตอนนั้นเธอบอกว่า เธอทำไปด้วยความหวังดีต่อฉันนี่ เพราะกลัวว่าถ้าฉันคบกับเย่หลิ่นหานไปแล้วจะต้องพบเจอกับ ความทุกข์… เสีโยวเธอรู้หรือเปล่า? ในตอนนั้นฉันเชื่อเธออย่าง ไม่มีเงื่อนไขอะไรเลยสักนิด ขอเพียงแค่เป็นสิ่งที่เธอพูดออกมา ฉันก็ล้วนแล้วแต่จะเชื่อเธอทั้งนั้น

“แต่ผลสุดท้ายเป็นไงล่ะ?”

“ผลการตรวจสอบเป็นของปลอม คำพูดที่พูดออกมาครั้งแล้ว ครั้งเล่าว่าหวังดีต่อฉันก็เป็นเรื่องโกหกเหมือนกัน ถึงขนาดที่ยัง สวมรอยขโมยสถานะตัวตนที่แท้จริงของฉันไปอีก อย่างนั้นแล้วถ้าจะให้ฉันลองเดาดูแล้วล่ะก็หลังจากที่ฉันช่วยเธอในตอนนั้น เธอไม่เพียงไม่รู้สึกขอบคุณฉัน แต่ยังเนรคุณขโมยสถานะที่แท้ จริงของฉันไปอีก เมิ่งเสียว ของของคนอื่นมันมักจะดีกว่าของ ของตัวเองเสมอใช่มั้ยล่ะ? สถานะ ผู้ชาย อยากจะแย่งไปเสีย หมด”

หลังจากคำพูดนี้หลุดออกไป หานมอก็ได้ยินเสียงหายใจอยู่ เป็นช่วงๆจากทางปลายสาย เหมือนกับว่าเพิ่งเสีโยวกำลังหอบ หายใจไม่ทันยังไงอย่างนั้น

“ดูเหมือนว่าแกจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วสินะ” เธอเอ่ยออกมา อย่างเกลียดแค้น

เธอฟังเสียงร้องไห้กระซิกของเพิ่งเสีโยวอยู่พักนึง จากนั้น หล่อนก็เอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำที่รุนแรง “แกคิดว่าฉันเต็มใจหรือ ไง? หานมู่จื่อ แกคิดว่าฉันเต็มใจแย่งของของแกมาหรือไง? ถ้า ไม่ใช่เพราะแม่ฉันทิ้งฉันไปตั้งแต่เด็ก ส่วนพ่อฉันก็เป็นผีพนันอีก พอแพ้พนันก็ไปดื่มเหล้า กลับบ้านมาก็ตบตีทําร้ายร่างกายฉัน คนทั้งโรงเรียนดูถูกฉันกันทั้งนั้น พวกมันล้วนคิดว่าฉันเป็นเพียง แค่ขยะชิ้นหนึ่ง ฉันจึงต้องการสถานะพวกนั้น เงินทองความ ร่ำรวยเท่านั้นที่จะสามารถเปลี่ยนทั้งหมดได้! แกรู้มั้ย? ตั้งแต่ที่ ฉันได้เป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหานนั้น คนที่เคยรังแกฉันพวก นั้น พอเห็นฉันก็ล้วนแล้วแต่จะต้องมาเอ่ยขอโทษฉันกัน ทั้งยัง ต้องมาประจบเอาใจฉันตลอด นี่แหละโลกของความเป็นจริง
“ถ้าไม่เพราะเรื่องพวกนี้ ฉันไม่มีทางสวมรอยขโมยสถานะแก ไปหรอก แกมันไม่รู้อะไรเลย! แกก็ไม่รู้เลยว่าเมื่อก่อนฉันต้องทน ทุกข์ทรมานมามากมายแค่ไหน!

หานผู่จื่อ “…ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจอีกหรอ?”

“ฉันต้องเข้าใจอะไร?”

“เธอคิดว่าโลกมันไม่ยุติธรรมกับเธอ ก็เลยมาแย่งของที่เป็น ของคนอื่นเขาไปอย่างนั้นหรอ ยึดครองของของคนอื่น แล้วเธอ เคยนึกถึงความรู้สึกฉันบ้างมั้ย? ช่างมันเถอะเรื่องมาถึงตอนนี้ แล้วเธอก็ยังมีความคิดแบบนี้อยู่ ดูเหมือนว่าชั่วชีวิตนี้เธอก็ไม่มี วันเปลี่ยนไปได้ แต่อย่างไรก็ตามฉันขอแนะนำเธอหน่อยแล้วกัน ว่าทําตัวให้มันดีๆหน่อยเถอะ

เมื่อพูดจบหานมู่จื่อก็เตรียมที่จะวางสายไปทันที

เพิ่งเสโยวที่อยู่ปลายสายก็เริ่มกรีดร้องโวยวายเสียงแหลมดัง ขึ้นมาอีกครั้ง

“หานคู่จื่อ! ฉันไม่จำเป็นต้องทำตัวเองให้ดีๆ ที่ฉันต้องมีชีวิตที่ เจ็บปวดทรมานอยู่ในตอนนี้ทั้งหมดล้วนแล้วแต่จะเป็นเพราะแก ทั้งนั้น แกมีสิทธิ์อะไรถึงได้ลอยหน้าลอยตามีความสุขอยู่ที่นั่น กัน? ฉันบอกแกเอาไว้เลยนะ แกคิดหรอว่าเย่ ไม่เซ็นเขาอยาก แต่งงานกับแกด้วยใจจริงงั้นหรอ? ไม่! มันไม่ใช่! เขาเพียงแค่คิด ว่าเขาติดค้างแกเมื่อห้าปีก่อน ก็เลยอยากชดเชยให้แกก็เท่านั้น! ถ้าเขารักแกพอนะ เมื่อห้าปีก่อนพวกแกคงไม่ต้องแยกจากกัน หรอก ถึงแม้ว่าแกจะแต่งไปเป็นคุณนายน้อยเย่ของเขา ทั้งชีวิตนี้ของแกก็ไม่มีทางมีความสุขหรอก ฉันขอสาปแช่งพวกแก ขอให้ พวกแกไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ถึงแม้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันก็ขอ ให้ไม่มีความสุข!

เพิ่งเสีโยวกำลังต่อว่าออกไปอย่างบ้าคลั่ง โทรศัพท์ก็มีเสียง ของการตัดสายตังออกมา เธอนิ่งอึ้งไปสักพัก จากนั้นโทรออกไป อย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง แต่กลับพบว่าตัวเองได้ถูกอีกฝ่ายบล็อก เบอร์ไปเป็นที่เรียบร้อย

หานคู่จื่อที่จากเดิมเพียงแค่ต้องการจะวางสายไปอย่างสันติ แต่ใครจะรู้ว่าจะได้ยินหล่อนสาปแช่งเธอออกมาอย่างเป็นบ้าเป็น หลังขนาดนั้น จึงโกรธจนแทบทนไม่ไหวขึ้นมาทันที สีหน้าเดี๋ยว ซีตเดี่ยวเขียวคล้ำสลับกันไปมา

เธอตัดสินใจตัดสายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถือโอกาสนั้นดึง หมายเลขนั้นเข้าบัญชีดำไปด้วยเลย

หลังจากทำสิ่งพวกนี้เสร็จ คำสาปแช่งเธอของเพิ่งเสโยวพวก นั้นก็ยังคงดังก้องอยู่ในหัว เสียงของหล่อนมันช่างแหลมเกินไป แล้ว น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น กวนใจเธอจนจิตใจ ว้าวุ่นไปหมด

หาน จื่อรู้สึกว่านิ้วมือของเธอสั่นไปหมด

เธอหลับตาลง ทำการสูดหายใจเข้าลึกๆ อยู่หลายครั้งกว่าจะ ทําให้จิตใจสงบลงได้
เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง หาน จื่อวางโทรศัพท์เอาไว้ข้างๆตัว แล้วนอนลงไปอีกครั้ง

มิตรภาพในวันวานได้กลับกลายมาเป็นศัตรูกันจนถึงขั้นนี้ได้ เป็นสิ่งที่เธอไม่คาดคิดมาก่อนเลย ก่อนหน้านี้ตอนที่เจอเพิ่งเส โยวในร้านอาหาร เธอก็เคยเสียใจและสับสนขึ้นมาเหมือนกัน ต่อจากนั้นมาก็ทําใจได้แล้ว

ประมาณว่าชีวิตนี้มีบางคน ที่ได้มีการลิขิตเอาไว้แล้วว่ามีชะตา ต่อกันเพียงช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น

หลังจากชะตาที่มีต่อกันนี้หมดไป ทั้งสองคนก็ไม่อาจมา บรรจบกันได้อีก!

แต่ไม่นึกเลยว่าเพิ่งเส่โยวที่มีความอิจฉาริษยาในใจที่รุนแรง

ขนาดนั้น ในตอนนี้จะยังโทรมาหาเธอได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว หนังตาก็ค่อยๆ หนักขึ้นมาอีกครั้ง แต่ ไม่ว่าจะอย่างไรภายในใจก็ไม่อาจสงบลงได้เลย ง่วงจนหนังตา ใกล้จะปิดลงแล้ว แต่กลับนอนไม่หลับเสียอย่างนั้น

หาน จื่อถือโอกาสลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเลื่อนดูสิ่ง บันเทิงใจต่างๆ

ไม่รู้ว่าได้ดูสิ่งบันเทิงใจไปนานแค่ไหน หาหมอก็ได้ค่อยๆลืม สิ่งที่เพิ่งเส่โยวพูดกับเธอพวกนั้นไปได้ จิตใจค่อยๆกลับมาสงบ ลงอีกครั้ง จากนั้นก็วางโทรศัพท์ลงแล้วกลับเข้าสู่ห้วงแห่งความ ฝันอีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ