บทที่ 1283 แมลงวันน่ารำคาญ

จริงๆแล้ววันนี้เชียวมีงานสังสรรค์ และบังเอิญมีนัดที่โรงแรมที่ เดียวกันกับเจียงเสี่ยวไป

คนในห้องวีไอพีกำลังสูบบุหรี่ กลิ่นควันหนาแน่น เซียวซูจึงใช้ ข้ออ้างออกมาเข้าห้องน้ำเพื่อสูดลมหายใจ สุดท้ายเพิ่งจะออก จากห้องวีไอพี ก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวกำลังพูดอยู่

เสียงของหญิงสาวนั้นฟังดูฉลาด สง่างาม และเต็มไปด้วยพลัง

คุ้นเคยมากๆ เซียวซูหันไปทางมุม และเห็นร่างสูงผอมยืนพิง หน้าต่างกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ “จะพาเขามาทําไม สถานที่แบบนี้ดูผืนๆเหมือนจะสงบสุข แต่

จริงๆแล้วมีกลิ่นคาวเลือดคลั่งเต็มไปหมด ใครจะอยากมาสถาน

ที่แบบนี้กันละ?

นอกจากนี้ เขาและฉันไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ตั้งแต่แรก ให้ เขามารับการเบียดเบียนเป็นเพื่อนฉันนะเหรอ แบบนี้ก็ไม่ค่อยดี หรอกนะ ”

“ใช่ไหมละ? เฮ้อ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณแม่ของฉันให้ฉันมาให้ได้ ฉันอยากอยู่บ้านดูละครทีวีในที่นอนจริงๆเลย นอนก็ได้ ตอนนี้ งานเลี้ยงวันเกิดยังไม่เริ่มอย่างเป็นทางการ ฉันก็อยากนอ นมากๆแล้ว ”

“ทนหน่อยเหรอ? เนี่ยต้องทนทั้งวันหนึ่ง ใจมากจริงๆเลย”
สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยการแสดงออกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่อีก แล้ว เซียวซู่ที่ยืนอยู่ตรงหัวมุมเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ ก็อดไม่ได้ที่ จะขมวดคิ้วขึ้นมา

กลิ่นคาวเลือดคลั่งเต็มไปหมด?

งานเลี้ยงวันเกิดคุณย่าของเธอเองไม่ใช่เหรอ? จะมีกลิ่นคาว เลือดคลั่งเต็มไปหมดได้อย่างไร? เซียวซูรู้สึกงงงวยเล็กน้อย แต่ สิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่า คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ มาเจอ เธอที่นี่ด้วย

ในตอนที่เซียวซูกำลังลังเลอยู่ว่าจะออกไปทักทายเจียงเสียว ไปดีหรือไม่ ก็มีหนึ่งคนออกมาจากด้านหลังของเธอ “ไม่อยากมางานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าขนาดนี้เชียวเหรอ

ทำไมจะต้องเสแสร้งวิ่งมาที่นี่ด้วยล่ะ มาแล้วก็วิ่งออกไปข้างนอก

เพื่อคุยโทรศัพท์ เจียงเสี่ยวไป เธอช่างเจ้าเล่ห์ซะเหลือเกิน”

คนที่มาก็คือเจียงเหมย

หลังจากได้รับความอับอายจากคำพูดของเจียงเสี่ยวไป๋ไป แล้วนั้น ความโกรธที่อัดแน่นอยู่ในใจไม่ได้ปล่อยออกมา บังเอิญ งานเลี้ยงวันเกิดยังไม่เริ่มพอดี ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถควบคุม อารมณ์ของตัวเองที่อยากจะสร้างปัญหาให้กับเจียงเสี่ยวไปได้ อีกแล้ว

หลังจากมองหาไปตั้งรอบหนึ่ง ถึงจะพบว่าเธอวิ่งออกมาแล้ว จากนั้น เธอก็ได้ยินคำพูดของเจียงเสี่ยวไปที่บอกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่

” ใครเหรอ?” ฟางถังถังทางนั้นเมื่อได้ยินอีกเสียงออกมา

อย่างกะทันหัน ก็ถามอย่างซุบซิบ เจียงเสี่ยวไปเหลือบมองไปที่ผู้มาเยือนหนึ่งครั้ง รอยยิ้มเย้ย หยันปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก แล้วกล่าวว่า “แมลงวันน่ารำคาญมา

อีกแล้ว”

คำคุณศัพท์ที่เรียกแมลงวันคำนี้ทำให้สีหน้าของเจียงเหมย เปลี่ยนสี เธอกัดฟันเดินไปตรงหน้าของเจียงเสี่ยวไป และถาม เสียงดัง

“เจียงเสี่ยวไป เธอหมายความว่าอะไรกันแน่? ฉันทำอะไรให้ เธอขุ่นเคืองเหรอ? เลยทำให้เธอมุ่งเป้าไปที่ฉัน ในการเจอกัน ครั้งนี้ขนาดนี้?”

“ ถังถัง เดี๋ยวฉันค่อยคุยกับเธอนะ รอให้งานเลี้ยงวันเกิดจบ งานแล้วฉันค่อยโทรหาเธอ จุ๊บจุ๊บ”

หลังจากพูดเสร็จ เจียงเสี่ยวไปก็วางสาย จากนั้นก็เก็บ

โทรศัพท์มือถือ และมองไปทางเจียงเหมย ด้วยสีหน้าตลกเล็ก น้อย

“เจียงเหมย เป็นฉันที่มุ่งเป้าไปที่เธอ หรือว่ามุ่งเป้าไปที่ฉัน กันแน่? ”

เจียงเหมย “…

“ฉันอุตส่าห์วิ่งออกมาคุยโทรศัพท์แล้ว เธอยังตามออกมาด่าว่าฉันอีก เป็นใครที่มุ่งเป้าไปที่ใครกันแน่? ” เจียงเสียวไปจับ ปอยผมจากหน้าผากเหน็บที่ด้านหลังศีรษะ ด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย “ตัวเธอเองยังอยู่ในเงามืดและจ้องจะทำร้ายคนอื่น ยังโทษว่าคน อื่นทำให้คนอื่นไม่สบายใจอีกเหรอ?”

“เธออย่าเสแสร้ง! ถ้าหากเมื่อสักครู่นี้เธอไม่ได้ว่าฉันแบบนั้น ฉันจะต้องถึงกับตามเธอออกมาด้วยเหรอ? เห็นได้ชัดว่าเป็นเธอ ที่ว่าฉันก่อน!”

“เธอแน่ใจเหรอเจียงเหมย เป็นใครที่เห็นฉันจากระยะไกลแล้ว วิ่งเข้ามาพูดเสียดสีฉันทุกรูปแบบ ฉันก็แค่หนามยอกเอาหนาม บ่งเท่านั้นเอง”

“แก!”

เมื่อเห็นท่าทางของเจียงเหมย เจียงเสี่ยวไปก็หัวเราะอย่าง สะใจหนึ่งครั้ง เดินเข้าไปหาเธอและเคาะจมูกของเธอเบาๆ “ทำไมละ? แค่นี้เธอก็รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้วเหรอ? ในเมื่อเล่นไม่ได้ขนาดนี้ ต่อจากนี้ไปเธอก็ประพฤติตัวดีๆหน่อย ไม่ต้องมาริเริ่มยั่วโมโหฉัน ตอนนี้ฉันไม่ได้น่ารังแกเหมือนตอน เรียนหนังสือ ในตอนนั้นแล้วนะ ”

หลังจากพูดเสร็จ เจียงเสี่ยวไปก็เก็บมือกลับ รอยยิ้มบน ใบหน้าก็หายไปด้วย จากนั้นก็เดินเข้าไปข้างใน

เจียงเหมยยืนอยู่ที่เดิม โมโหจนสีหน้าซีดขาว แต่ก็ทําอะไรเธอ

ไม่ได้

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปเดินออกไปแล้วนั้น เจียงเหมยก็โมโหแล้วค่าออกมาหนึ่งประโยคว่า “เจียงเสี่ยวไปเธอมันหญิง ชั่ว อีก สักพักฉันจะดูว่าหล่อนจะขายหน้าต่อหน้าคุณย่าอย่างไร!

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็โบกมือ และเดินตามเข้าไป

หลังจากรอให้ทุกคนออกไปนั้น เซียวถึงจะเดินออกมาจาก มุม ขมวดหัวคิ้วแน่น

บทสนทนาระหว่างหญิงสาวทั้งสองคนถูกเขาได้ยินอย่าง ชัดเจน และก็ได้ยินคำพูดสุดท้ายของเจียงเหมยตามธรรมชาติ

แม้จะไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเกิดอะไรขึ้นระหว่างทั้งสองคน แต่ว่าดู จากบทสนทนาแล้ว เซียวซูก็สามารถเดาได้คร่าวๆว่า ทั้งสองคน ไม่ลงรอยกัน และเจียงเสี่ยวไปก็ไม่ใช่คนที่ยอมคนและไม่มี ปฏิกิริยาใดต่อฝ่ายตรงข้ามพวกนั้น ดังนั้นทั้งสองคนถึงได้ ทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้

คิดไม่ถึงว่า งานเลี้ยงวันเกิดงานหนึ่งจะเป็นเช่นนี้ …

เซียวซูหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กำลังเตรียมตัวจะส่ง ข้อความถึงเจียงเสี่ยวไป แต่กลับมีคนที่อยู่ข้างหลังตบไหล่เขา ครั้งหนึ่ง

” ผู้ช่วยเชียว ทำอะไรอยู่? ออกมานานขนาดนี้ ฉันยังคิดว่า นายยังไม่ออกมาจากห้องน้ำซะอีก

เซียวซูกลับมามีสติ และหันศีรษะกลับไป

“ ประธานจ้าว ”
“ไปกันเถอะ ทุกคนอยู่ในห้องวีไอพีรอนาย กลับไปนะ”

เซียวซู่หยุดไปชั่วขณะ คิดถึงเจียงเสี่ยวไป๋ และในที่สุดก็เม้ม ริมฝีปาก และกลับไปกับประธานจ้าว

เมื่อเจียงเสี่ยวไปกลับมา งานเลี้ยงวันเกิดก็เกือบจะเริ่มขึ้นแล้ว

ตู้เชียวหยู่ ดึงแขนของเธอหนึ่งครั้ง และถามด้วยเสียงต่ำ “เธอ ไปไหนมา สถานที่แบบนี้เธอยังกล้าวิ่งไปมั่วซั่ว กลัวว่าคุณย่า ของเธอจะมีความประทับใจต่อเธอแย่ไม่พอเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงเสี่ยวไปก็ยักไหล่อย่างเฉยเมย “คุณแม่ ไม่ได้แย่มากที่สุดนะคะ มีเพียงแย่ไปกว่านั้น ยังไงซะความ ประทับใจของท่านที่มีต่อฉันจะไม่ดีไปกว่านี้แล้ว ก็แล้วแต่ท่านไป แล้วกัน แล้วอีกอย่างทำไมฉันต้องเอาใจท่านด้วยละ?”

ตั้งแต่เล็กจนโตคุณย่าคนนี้ก็ไม่เคยแสดงหน้าดีๆ ให้เธอเห็น เลย เป็นเพราะว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง

เจียงเสี่ยวไปไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงจะมีอะไรผิดไป แต่ว่าทัศนคติ ของคุณย่า มักจะให้ความรู้สึกเธอแบบ เธอเป็นผู้หญิงเท่ากับเธอ ผิด

ดังนั้นไม่ต้องพูดว่าคุณย่าไม่ชอบเธอ เธอก็ไม่ชอบคุณย่าคนนี้ มากๆเช่นกัน

ใครใช้ให้เธอเอาใจท่านละ ก็แค่ให้เธอทำตัวดีๆเป็นตัวของ ตัวเอง อย่าปล่อยให้เธอพูดข้อบกพร่องของเธอได้ วันนี้มีคนมาที่นี่ตั้งมากมาย ถ้าถึงตอนนั้นตำหนิข้อบกพร่องของเธอต่อหน้าทุก คน พูดข้อเสียของเธอ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งยังมีหน้าอยู่อีก ไหม?”

เจียงเสี่ยวไป๋ “คุณแม่ คุณดูถูกคุณย่าของฉันมากเกินไปแล้ว แม้ว่าฉันจะทำอย่างสมบูรณ์แบบไม่มีที่ติท่านก็จะพบข้อบกพร่อง อย่างแน่นอน คุณเชื่อไหม?”

ตู้เชียวหยู่ ”

เธอจะไม่เชื่อได้อย่างไร เพราะว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมากกว่า หนึ่งครั้งแล้ว เฮ้อ

” แล้วเธอจะโทษว่าแม่ให้เธอมาว่างั้น?”

“เปล่าค่ะ หลังจากวันนี้มาตอกกลับคน รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ

หลังจากที่เธอตอกกลับเจียงเหมยและคุณป้ารองแล้ว และหลัง จากได้เห็นสีหน้าของทั้งสองคนนั้นเจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกสะใจมากๆ นี่เรียกว่าสบายใจไปทั้งตัว

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจในเวลานั้นว่า นั่นก็คือเธอจะไม่ยอมให้ ใครจู้จี้จุกจิกหรือพูดเสียดสีใส่ร้ายเธออีกแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นใคร ตราบใดที่กล้าพูดเสียดสีเธอ เธอก็จะสู้กลับ โดยปราศจากความเมตตา

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะทําอะไรผิด งั้นก็ขอให้ตัวเองสบายใจ ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
“ใช่สิ คุณพ่อของฉันละ?

“ช่วยงานอยู่ด้านหลัง

“เอ๊ะ งานเลี้ยงวันเกิดอีกนานแค่ไหนกว่าจะเริ่ม? ”

“ใกล้แล้ว อีกสักพักหนึ่งตอนที่เธอมอบของขวัญเธอก็มอบดีๆ นะ อย่าลืมพูดดีสักสองสามคำละ”

“อืม”

เธอพูดดีไม่เป็นเหรอ? เอ๊ะ ต้องคิดว่าจะพูดอย่างไรถึงจะถูก ก็ พูดแบบพื้นฐานที่สุดว่า ขอให้มีบุญบารมีกว้างใหญ่ไพศาล มีอายุมั่นขวัญยืน แบบนี้ดีไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ