บทที่ 1457 อย่าทําให้เสียบรรยากาศ

แผนเดิมของเจียงเสี่ยวไปก็คือ จะเอาเขาเพื่อมาหยุดปากของแม่ ตัวเอง ให้เธอไม่ต้องวันๆ เอาแต่บอกให้เธอไปนัดบอดหรือว่าหา แฟน และเธอก็จะได้ใช้ชีวิต โสดอย่างสบายใจ

แต่ใครจะไปรู้ว่า เรื่องราวจะพัฒนาจนมาถึงขั้นนี้ได้

ตอนที่เซียวเลิกงาน ก็ซื้ออาหารว่างมากฝากเจียงเสี่ยวไป นี่ เป็นสิ่งที่ช่วงนี้เขาจะทำทุกวัน และเขาพยายามที่จะอยู่ให้เป็น พอ รู้ว่าเธอชอบพวกของชิ้นเล็กๆ หลายวันมานี้ก็นำของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้เธอ

บางทีก็สร้อยคอ บ้างก็สร้อยข้อมือ สองวันต่อมาก็เป็นต่างหู ตอนนี้ตู้ของเจียงเสี่ยวไปเต็มไปด้วยเครื่องประดับที่เซียวซู่ซื้อมา ให้ เธอคิดว่า ถ้าเกิดว่าเซียวซูยังซื้อให้เธอต่อไปเรื่อยๆ อีกไม่ นานกล่องเครื่องประดับเธอต้องเต็มอย่างแน่นอน

“ของขวัญ อาหารว่าง

เซียวซูในวันนี้ยื่นกล่องให้เจียงเสี่ยวไป เจียงเสี่ยวไปลุกขึ้นมา นั่งบนโซฟา แล้วก็ยกมือขึ้นไปรับอย่างเกียจคร้าน “วันนี้ซื้ออะไร มาให้ฉันอีกล่ะ? ”

“ก็ดูเองสิ”

เจียงเสี่ยวไปเปิดออกดู ก็พบว่าของที่เซียวซู่ซื้อให้เธอในวันนี้ เป็นแหวนวงหนึ่ง ดีไซน์ของแหวนวงนี้มีความพิเศษมาก ดูท่าทางราคาน่าจะสูงอยู่

เจียงเสียวไปไม่รีบเอาใส่นิ้วของตัวเอง แต่กลับจ้องมองไปที่ เซียวซู แล้วก็ถามเขาแบบติดตลอด “นี่ขอฉันแต่งงานเหรอ?” พอได้ยินดังนั้น ท่าทางที่กำลังถอดเสื้อสูทของเซียวซูก็หยุดลง

ทันที หลังจากนั้นก็หันมามองเธอ แววตาของเขาดูงงงวยเล็ก

น้อย

“ทําไม ไม่ขอแต่งงานแล้วจะเอาแหวนให้ฉันทำไม? ” เจียง เสี่ยวไปเขย่าแหวนที่ส่องแสงในมือของเธอ รอยยิ้มบนริมฝีปาก นั้นดูยั่วแหย่ “พวกเราพึ่งจะคบกันได้ไม่นานเองนะเซียวซู นายก รีบร้อนขอฉันแต่งงานแล้วเหรอ? ”

“ไม่ต้องอธิบาย! ” ยกมือขึ้นตัดบท “ฉันรู้ว่านายอยากพูดอะไร นายกลัวว่าฉันจะปฏิเสธนายใช่ไหม? ”

เซียวซูรู้สึกพูดอะไรไม่ออกเล็กน้อย ที่จริงแล้วตอนที่เขาซื้อ แหวนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไรมากมายเลยจริงๆ พนักงานขาย แนะนำเขาว่าอันนี้มันแพง เงินที่เขาสะสมมาตั้งแต่สมัยก่อนนั้น ช่วงนี้ก็จะเอามาซื้อของขวัญให้เจียงเสี่ยวไป

วันนี้ซื้อแหวน เพราะว่าอย่างอื่นเขาเคยให้มาหมดแล้ว ก็เลย อยากจะซื้อให้ไม่เหมือนกัน หลีกเลี่ยงการที่ว่าถ้าให้แล้วเธอ จะไม่มีความสุข

แต่นึกไม่ถึงเลยว่า เจียงเสี่ยวไป๋จะเข้าใจความหมายของเขาถ้ายังงั้นเขาจะพูดว่ายังไงดี ปฏิเสธยังงั้นเหรอ?

ถ้าเกิดว่าปฏิเสธล่ะก็ ด้วยนิสัยแปลกๆ ของผู้หญิงคนนี้ จนถึง ตอนนี้เธอต้องถามเขาแน่นอนว่า การที่คบกับเธอนั้นเขาไม่เคย คิดจะแต่งงานกับเธอเลยเหรอ?

ถ้าว่าถ้าเกิดไม่ปฏิเสธ ถ้ายังงั้น……..

คบกับเธอมานานแล้ว ถูกเธอหลอกมาก็เยอะ เซียวไม่ได้เป็น ชายแท้ แมนทั้งแท่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ดังนั้นพอคิดไปคิดมา เขาก็เลยรู้สึกว่าเขาไม่พูดอะไรเลยจะดีกว่า

พอเห็นว่าเขาไม่พูดอะไร เจียงเสียวไปก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ เท่าไหร่อีกครั้ง เธอนึกว่าเซียวซูจะต่อต้านและโต้กลับเธอ ทำไม ถึงได้เงียบล่ะ?

ดังนั้นเธอก็เลยไม่พอใจ และหาเรื่องเซียวซู

“ทำไมนายไม่พูดอะไรเลยล่ะ นายไม่ยอมรับ ใช่ไหม? ถ้ายังงั้น แหวนวงนี้นายซื้อให้ใครกัน? ”

เซียวซูนึกว่าเธอจะพอใจแล้วก็สวมแหวนซะ ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ เธอจะกลับมาถามตัวเองแบบนี้ เขาแขวนเสื้อไว้ หลังจากนั้นก็ เดินเข้ามาหาเจียงเสี่ยวไป แล้วก็หยิบแหวนในมือของเธอมา

เจียงเสี่ยวไปสีหน้าเปลี่ยนไป “อดไม่ได้ที่จะให้ฉันยังงั้นเหรอ? งั้นก็ได้ งั้นนายเอากลับไป……
เธอยังไม่ทันจะพูดจบ ก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีน้ำแข็งระหว่างนิ้ว ที่แท้เซียวซูก็สวมแหวนใส่นิ้วมือของเธอ

“ตอนนี้ยังจะถามฉันอีกงั้นเหรอ? แหวนนี้ซื้อให้ใครเธอไม่รู้เห รอ? ในบ้านนอกจากเธอกับฉันแล้ว ยังมีคนอื่นอีกเหรอ? หรือว่า เธอนึกว่าฉันซื้อให้ตัวเอง? ”

นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเขาฉลาดและมีวาทศิลป์ทำให้เธอรู้สึก ตกใจ เจียงเสี่ยวไปทำปากมั้ย แล้วก็มองดูมือของตัวเองที่ถูก สวมแหวนเข้ามา หลังจากนั้นก็พูดว่า “ใครจะไปรู้ไม่แน่นายอาจ จะซื้อให้ตัวเองจริงๆ ก็ได้? ”

พอได้ยินดังนั้น เซียวซูก็หน้าแดงเพราะความอับอาย “ถ้าฉัน ซื้อตัวเองแล้วฉันจะใส่ได้เหรอ? ”

ตอนนี้เจียงเสี่ยวไปไม่ได้พูดอะไร เธอมองแหวนที่อยู่บนนิ้วมือ

ของตัวเอง ยิ่งมองยิ่งรู้สึกชอบ ในใจเธออดไม่ได้ที่จะกระโดด

โลดเต้นด้วยความดีใจ แต่ว่าเธอไม่ได้แสดงออกทางสีหน้า

“ถ้าเกิดว่านายเอาแต่ซื้อของให้ฉันแบบนี้ ถึงเวลานั้นนายจะ ไม่ได้ใช้เงินหมดเลยเหรอ? เซียวซู ฉันจะบอกอะไรให้นะ ของ พวกนี้นายเป็นคนยินยอมให้ฉันเองนะ ถึงเวลาถ้าเกิดว่าพวกเรา เลิกกันเมื่อไหร่ ของพวกนี้ฉันไม่มีทางคืนให้นายหรอกนะ”

ตอนแรกเซียวซูกุมมือของเธอไว้ บรรยากาศระหว่างทั้งสอง คนยังคงดีอยู่ ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ เจียงเสี่ยวไปก็จะพูดคำว่าเลิกขึ้น มา ทําลายบรรยากาศดีๆ ไปหมดสิ้น

เขาเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างทำอะไรไม่ถูก “ต่อไปเธออย่าพูดคำว่าเลิกในตอนช่วงจังหวะที่สำคัญแบบนี้ได้ไหม? ”

เจียงเสียวไปจ้องหน้าเขา ไม่ได้พูดอะไรต่อ

บรรยากาศแย่มาก ได้รับของขวัญ ก็ควรจะมีความสุข ฉันให้ ของเธอ ไม่ใช่เพื่อให้เธอมานั่งคิดมาก

“ถ้ายังงั้นบอกมาก่อน ว่านายจะมาเอาคืนรึเปล่า? ” เจียง เสี่ยวไปก้าวไปด้านหน้า ล็อคสายตาไปที่เขา “ถ้าเกิดว่า ฉัน หมายถึงถ้าเกิดว่าพวกเราเลิกกันวันไหน ของที่นายให้ฉันมันก็ ไม่ใช่ถูกๆ จนถึงตอนนั้นนายจะไม่มาเอา…….

ให้เธอไปแล้ว เธอคือของเธอ ฉันไม่มีทางไปเอาของเธอคืน หรอก! ”

“เซียวซู่! ” เจียงเสี้ยวไปตะคอกออกมาเสียงดัง เพราะว่าอยู่ ใกล้กัน ดังนั้นเซียวซูก็เลยรู้สึกว่าหูของเขาสั่น ตะลึงไปในทันที ไม่คิดว่าเจียงเสี่ยวไปที่อยู่ใกล้ๆ จะโกรธขึ้นมาแบบนี้ ใบหน้าดู

โกรธเกรี้ยว

“ที่แท้นายก็เคยคิดจะเลิกกับฉัน! ”

เซียวซูเบะปาก ใส่ร้ายอีกแล้วเหรอ? โทษเขาเถอะที่เขาเด็ก เกินไป

“นายไม่ควรจะพูดหรอกเหรอว่า พวกเราจะไม่มีวันเลิกกัน ของ พวกนี้เธอก็ไม่จําเป็นต้องคืนหรอก ให้เธอไปแล้ว เธอจะจัดการ ยังไงก็ได้? ”

เซียวซูที่พยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ได้ก็รีบพูดขึ้นมาทันที ฉันผิดแล้ว ครั้งหน้าแก้ไข จะทำแบบ

พอจบจับมือของเจียงเสี่ยวไป พอแล้ว ไหมว่าฉันซื้ออะไรมา? ”

เจียงเสี่ยวไปมองดูของกินที่อยู่ในอะไรอีก แต่ว่าสุดท้ายก็ถูกดึงดูดด้วยของกิน ดังเธอจึง

เซียวซู ก็ได้ จะปล่อยนายไป

พอได้ยินดังนั้น เซียวซูรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

ตอนเจียงเสี่ยวกินอยู่นั้น บางก็ป้อนแรกเซียวซูก็หน้าแดง รู้สึกเก้อเขิน หลังจากนั้นก็ค่อยๆ กลับมา

เป็นปกติ “นายอาบน้ำก่อนเดี๋ยวอาบเสร็จฉันจะทายาให้

ร่างกายของเซียวซูจําเป็นต้องทำแผลทุกวัน หลายวันมานี้ ฟื้นฟูได้ดังนั้นหมอก็เลยให้เขาแผลที่บ้าน แล้วก็ สามารถอย่าให้ลวกแผล

หลังและผิวหนังก็งอกขึ้นมาใหม่ช้าๆ อ่อนนุ่ม มาก

เซียวซูก็ไม่ข้อคิดเห็นอื่น ไปอาบน้ำ หลังจากนั้นก็ถอด เสื้อผ้าแล้วนอนลงเตียง เจียงเสียวทำแผลให้เขา

พอเสื้อผ้าเขารู้สึกสยดสยอง ผู้ชายคนไม่รู้จักแหนตัวเองเลยจริงๆ ถ้าเกิดว่าเธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้ เธอต้องเจ็บจนวันๆ ไม่ อยากจะขยับเลย แต่ว่าเขากลับทำเป็นสบายดี ไปทำงานทุกวัน ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

พอคิดได้แบบนี้ เจียงเสี่ยวไปก็พูดอย่างคับแค้นใจ “บริษัท พวกนายทุ่งขนาดนั้น จะลางานไม่กี่วันไม่ได้เหรอ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ