บทที่ 771 เข้ามาเป็นครั้งคราว

ยิ่งคิด ยิ่งทำให้ใจตื่นเต้น เฉียวซื้อคิดว่าคืนนี้จะสามารถแกล้งคู่ ถือเป็นได้ เพื่อแก้แค้นที่เขาฟ้องรายงานคุณ

รถขับไปได้สักพัก หาน จอยกมือขึ้นแล้วเหลือบมองเวลาบน นาฬิกามันขับรถมาได้ยี่สิบนาทีเต็มทำไมยังไม่มาถึง

แค่ไปกินอาหารมื้อดึกต้องไปไกลขนาดนี้เลย?

พอคิดถึงนี้ เธอก็อดที่จะเหลือบไปมองเฉียวจือจากนั้นก็ถาม “ที่ที่จะไปกินมื้อดึก มันไกลมากเหรอ?”

เฉียวจื้อ โบกมือขณะขับรถ “ไม่ไกลไม่ไกล อยู่ด้านหน้านี้เอง เดียวก็ถึงแล้ว เธอวางใจเถอะ หากการประชุมมันดึกเกินไป ฉัน สัญญาว่าจะพาเธอกลับด้วยตัวฉันเอง ไม่ปล่อยให้เธอได้รับ อันตรายเด็ดขาด”

อีกฝ่ายดูเหมือนจะค่อนข้างชอบธรรม หานมู่จื่อไม่สงสัยอีกต่อ ไป

หลังจากนั้นไม่กี่นาที รถก็หยุดเฉียวซื้อก็พาหาน จื่อออกจาก รถแล้วโยนกุญแจให้คนจอดรถซึ่งกำลังจะพาหาน จื่อเข้ามา

“ไป พวกเราถึงแล้ว

หาน จื่อยืนอยู่ที่เดิม มองไปรอบๆ จากนั้นใบหน้าของเธอก็ จริงจังทันที
“นายบอกว่าที่กินมื้อตึกอยู่ที่นี่?

เจียวจื้อไม่สังเกตเห็นความเคร่งขรึมบนใบหน้าและความตื่น ตัวในดวงตาของเธอและพยักหน้าอย่างไร้สมอง: ใช่ที่นี่แหละ

หาหมอเม้มริมฝีปากของเธออย่างเคร่งขรึมและไม่ขยับ เดี๋ยว

จอหันหน้าไปมองเธออย่างสงสัย

“ฉันไม่ไปแล้ว”

พูดจบ หานมอก็หันหลังเดินไป ไม่มีการลังเลและไม่แม้แต่ให้ เวลาเฉียว อคิด

พอเฉียวจื้อได้สติกลับมา เธอก็เดินจากไปไกลแล้ว เขาเรียก

แล้วรีบเดินไปตามหาน จื่อ

ให้ตายสิ ทําไมเธอถึงไปเลยล่ะ? ฉันขับรถมาจะครึ่งชั่วโมง เพื่อมาถึงที่นี่เลยนะ” เฉียวจื้อเดินไปหยุดตรงหน้าของเธอ เพื่อ ขวางไม่ให้เธอเดินไป

หาน จื่อมองเขาเย็นๆ “นายไม่ได้นัดยถือเซ็นไว้ และไม่ได้มา เลี้ยงอาหารฉันด้วย”

ไม่คิดว่าความคิดของตัวเองจะถูก

“ใช่ไง ฉันมาเลี้ยงอาหารเธอไง”

“กินอาหารในสถานที่แบบนี้?

เฉียวอพยักหน้ารับ: “ในที่แบบนี้แหละ เมืองนอกก็เป็นแบบนี่……..กับฉือเป็นก็เป็นแบบนี้ตลอด เธอไม่เคยได้ยินเขาพูด ถึงเหรอ?

หานมู่จื่อ:

หน้าของเขาดูจริงจัง ทำเหมือนตัวเองเป็นคนเชยๆ จนทำให้หา หมู่จื่อเกิดความสงสัยในตัวเอง

หรือว่าเธอเข้าใจอีกฝ่ายผิด? เธอขมวดคิ้วที่สวยแล้วมองไป รอบๆ “ที่แบบนี้ มีอะไรให้กิน

เฉียวจอยิ้ม อธิบายกับเธอเบาๆ “เธอคงไม่รู้สินะ? ครั้งแรก ที่มาที่แบบนี้ของต่างประเทศ ที่นี่มีทุกอย่าง อย่าว่าแต่อาหาร มื้อดึกเลย แม้ว่าเธออยากกินอาหารเช้า ที่นี่ก็ทำให้เธอได้

หานผู่จื่อ: “..

เป็นบาร์ทีดีมากขนาดนี้เลยเหรอ?

และใช่ ที่ที่เฉียวซื้อพาหาน จอมาคือบาร์ เต็มไปด้วยสีแสง เสียงในยามค่ำคืน สถานที่แบบนี้หาน จื่อเคยไปน้อยครั้งมาก

ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจสถานที่แบบนี้ แต่เพียงแค่ว่า ในปกติเวลา พักผ่อนของเธอมันน้อยมาก และเธอก็คิดว่าผู้ใหญ่ก็ควรจะ ควบคุมตัวเองหน่อยเช่นกัน

“ไปเถอะไปเถอะ ฉันพาเธอเข้าไปก่อน

ในขณะที่เธอกำลังเหม่อ เฉียวซื้อก็ดันหาน จื่อเข้าไป หลัง จากเข้ามาหาหมอก็พบว่า สุขอนามัยของบาร์ที่นี่ดีมาก แถมข้างในยังต่างกับที่ตัวเองคิดไว้ แม้ว่าจะเปิดเพลงที่ดังมาก แต่ ทุกคนก็นั่งดื่ม ในที่ของตัวเองอย่างสุภาพ เว้นแต่อีกฝ่ายจะ เต็มใจ มิฉะนั้นจะไม่มีสถานการณ์ที่บังคับพาคนไป

“ที่นี่ไม่ใช่ว่าใครก็มาได้” เฉียวจื้อเห็นเธอที่มองสำรวจ แล้ว เขาก็อธิบายดังๆ สามารถมาที่นี่ได้ ล้วนแต่เป็นคนที่มีหน้ามีตา ทั้งนั้น ทุกคนรู้ดีว่านอกจากทั้งสองคนจะเต็มใจ ก็ไม่กล้าทำอะไร มาก”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ หานมอก็มองออกว่าเฉียวซื้อเป็นคน ที่เชี่ยวชาญมาก เห็นได้ชัดว่ามาที่แบบนี้บ่อย แถมยังคุ้นเคยกับ กฎของที่นี่

เมื่อคิดคำพูดก่อนหน้านี้ของเขาว่าถือเป็นมาที่นี่บ่อย หา นมู่จื่อก็ขมวดคิ้วทันที

หรือว่าหลังจากที่เย่ ไม่เป็นความจำเสื่อม ก็ถูกเฉียวอพามาที่ แบบนี้ หรือว่ามา…..มาหาความสนุกแบบนั้น?

พอคิดถึงนี้ หาน จื่ออดถามไม่ได้ “เมื่อกี้นายบอกว่า…….อ เงินมาที่นี่กับนายบ่อย?

เฉียวจื้อผงะ เมื่อเห็นเธอขมวดคิ้ว ก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

จริงๆแล้วถือเป็นเคยมาที่นี่กับเขาแค่หนึ่งครั้ง จากนั้นดื่ม เหล้าแล้วก็จากไป เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจสถานที่แบบนี้

และแน่นอนว่าตอนที่เขามามีผู้หญิงหลายคนเข้าหาเขา ถ้าจะบอกว่า ถือเป็นไม่สนใจสถานที่แบบนี้ บอกว่ากลัวหญิงพวกนั้นจะดีกว่า

แน่นอนว่าเฉียว จะไม่บอกทานชื่อ เขาจึงรีบโบกมือ “ไม่มี

อะไร เขามาเป็นครั้งคราว เธอไม่ต้องคิดมาก ท่าทีที่เขาจะพูดแต่ก็ไม่พูดแบบนี้ ทำให้ทาน จอรู้สึกเหมือน

ถูกปกปิด

ดูเหมือนว่าเย่ไม่เซ็นจะมาที่นี่บ่อยๆ และเฉียวซื้อก็เหมือนช่วย เขาปกปิด

ทานจื่อรู้สึกอึดอัดมาก เดินตามเฉียวซื้อขึ้นไปชั้นสองด้วย สีหน้าจริงจัง

“พวกเราจองห้องไว้ อยู่ข้างหน้าไม่ไกลจากตรงนี้

พูดๆอยู่ เฉียวซื้อก็พาเธอมาถึงหน้าห้องๆ หนึ่ง จากนั้นก็ดัน

ประตูเดินเข้าไป

เมื่อเข้ามาในห้อง กลิ่นฉุนของเหล้าก็เข้าหน้า หาน จื่อแทบ จะเวียนหัว และถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“เป็นอะไร?” เฉียว อหันไปมองเธอ

“ที่นี่กลิ่นเหล้าแรกมาก” เธอยันจมูกแล้วพูด

เฉียวจอมองไปในห้อง พูดยิ้มๆ “งั้นฉันเปิดประตูให้กลิ่นมัน จางหายก่อน และให้พวกเขาหยุดดื่ม เธออย่ากลัว เข้าไปก่อน เถอะ”

มาก็มาแล้ว หานมู่จื่อก็ต้องตามเฉียวจื้อเข้าไป เดินไปด้วยขมวดคิ้วไปด้วย คิดในใจว่าสถานที่แบบนี้เย่ไม่เห็นจะมาจริงๆ เหรอ?

เขาที่ให้ความสำคัญกับสุขอนามัยขนาดนั้น แถมยังมีโรครัก ความสะอาดอีก จะมาสถานที่ยุ่งเหยิงแบบนี้เหรอ?

เมื่อทุกคนเห็นเฉียวซื้อก็ไม่ได้สนใจเขา แต่ว่าเห็นผู้หญิงที่อยู่ ด้านหลัง และเธอยังแต่งตัวมิดชิด ไม่ได้แต่งหน้าด้วย แถมยังผม ทั้งหัว จนอดไม่ได้ที่จะมอง

“เห้ย คุณชายเฉียวนี่เปลี่ยนรสนิยมเหรอ? ชอบแนวแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

*ใช้ได้หนี เบื่อแนวเซ็กซี่ร้อนแรง เปลี่ยนมาเป็นแบบใสๆ แต่ ” มีผู้ชายคนหนึ่งเท้าคางไว้ ยิ้มอื่นๆ ไม่รู้ว่าข้างในจะใส เหมือนข้างนอกหรือเปล่า?”

คำพูดเหล่านี้ทำให้หานจอสตั้นท์ไม่กล่าวอะไรออกมา จาก นั้นเธอก็มองตามเสียงไปเห็นชายชาวต่างชาตินั่งอยู่ที่นั่นกอด ไซร้หญิงสาวหุ่นเซ็กส์ซี่เขาพูดภาษาอังกฤษ เห็นว่าหาหมู่จื่อเป็น คนจีนและคิดว่าเขาฟังไม่ออก ดังนั้นคำพูดคำจาของเขาเห็นได้ ชัดว่าก๋าเริบเสิบสานเป็นพิเศษ

สีหน้าของเฉียวจื้อก็เปลี่ยน เขาก็แค่อยากหยั่งท่าทีของฉือ เซ็น แต่ไม่คิดจะเกี่ยวข้องกับผู้หญิงของฉือเป็น ไม่อย่างนั้น……. คนที่จะช่วยคงจะเป็นตัวเอง

เขารีบปฏิเสธทันที “อย่ามาพูดมั่ว ผู้หญิงคนนี้เป็นของพี่อ เขิน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ