บทที่ 798 รออยู่ตรงนี้

แน่นอนว่า เย่ ไม่เขินมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นก็ถอย กลับไป พูดไปอย่างเย็นชา “ไม่ว่าง”

ท่าทางที่เย็นชาแบบนี้ ราวกับว่าเมื่อคืนนี้ไม่เคยไปกินข้าวที่ บ้านของเธอมาก่อน และไม่เคยอยู่ช่วยเธอในครัว

หานจื่อนึกถึงสิ่งที่เฉียวซื้อบอกกับตนเองระหว่างทางเมื่อกี้นี้ เรื่องที่เขากำลังจะหมั้น

ความเจ็บปวดก็เพิ่มขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า หานมอกัดริมฝีปาก ของตนเองอย่างเงียบ ๆ และพูดออกไป “ไม่ต้องแล้ว ผมกินข้าว เรียบร้อยแล้ว”

เฉียวจอมองกลับไปที่เธออย่างประหลาดใจ ราวกับสายตาคู่ นั้นจะกำลังบอกว่า คุณเอาเวลาตอนไหนไปกิน ผมไปโรงอาหาร ก็เพื่อพาคุณมาไม่ใช่หรือ

“ฉันก็คิดว่าคุณเรียกฉันมาเพราะมีเรื่องของงาน แต่ในเมื่อ ไม่มี อย่างนั้นฉันก็กลับไปห้องเลขาก่อนแล้วกัน”

พูดจบ หานมอก็เดินตรงไปยังห้องเลขา โดยไม่ได้สนใจ ปฏิกิริยาของทั้งสองคน

เอาล่ะ แม้ว่าเธอจะให้คำแนะนำตนเอง ไม่ต้องการจะทำอะไรที่มันไม่คุ้มค่า ไม่ต้องปกปิด เขาเป็นคนความจําเสื่อม เขา บริสุทธิ์ เขาไม่รู้อะไรเลย

แต่ในใจของเธออึดอัดเป็นอย่างมาก และดื้อที่จะเสียใจมา

ตลอด เดินไปได้สองก้าว เฉียวซื้อก็เดินตามมา ลดเสียงพูดลง “พี่

สะใภ้ เมื่อกี้นี้ก็เพิ่งจะพูดกันดี ๆ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้……

“ฉันไม่หิว พวกคุณไปกินกันก็ได้ ฉันขอตัวกลับก่อน”

หลังจากหาน จื่อออกไปแล้ว เฉียวอยังคงยืนนิ่งอยู่อย่าง งุนงง เขารู้สึกเสียใจ คำพูดเหลวไหลของเขาเมื่อกี้นี้ ตอนนี้เรื่อง อะไรก็คงไม่มีเหลือแล้วสินะ ล้วนแต่ต้องโทษเขา

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉียวซื้อก็หันหัวกลับไปมองเย็ไม่เป็นอย่าง

รุนแรง

เยโม่เป็นผู้ไม่เคยรู้อะไรเลย ..………..

“ช่างเถอะช่างเถอะ ในเมื่อข้าวก็ไม่กิน คุณก็ไม่ว่าง อย่างนั้น ผมก็ขอกลับก่อน”

เย่ไม่เป็นไม่ได้รั้งเขาไว้โดยธรรมชาติ เมื่อเดินผ่านห้องเลขา เย่ไม่เป็นก็เหลือบมองเข้าไปด้านในอย่างไม่รู้ตัว แต่กลับไม่เห็น ผู้หญิงคนนั้น”

คิ้วของเขาก็ขมวดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ฝีก้าวของเท้าก็เชื่องช้าลง เล็กน้อย
เขาไม่ได้ค้นหาตัวเธอ เย่ ไม่เขินก็จากออกไปแล้ว

หานจื่อไม่ได้กินข้าวเที่ยง อีกทั้งนอนไม่หลับอีกต่อไป จึง ทำได้แค่ไปที่โรงอาหารและกินอะไรแบบเรียบง่าย เมื่อตอนออก มาก็ได้พบกับหลว

“มู่จื่อ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม

“เอ๊ะ” หานมู่จื่อมีท่าทีดูสับสน “ทำไมหรือ

“เฉียวซื้อนั่นเพิ่งจะมาตามหาเธอที่โรงอาหาร

หานอพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันรู้แล้ว”

“คุณรู้แล้วหรือ” หลัวลี่เบิกตากว้าง “ทำไมเขาถึงมาตามหา เธอล่ะ เพราะเรื่องของท่านประธานหรือ

หาน จื่อมองเธออย่างจริงจัง “อย่ามานินทาแบบนี้ รู้เรื่องมาก

เกินไป ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องที่ดี”

หลัวโค้งริมฝีปากของเธอ “โอเค งั้นฉันไม่นินทาก็ได้ แต่ เธอ ควรจะอยู่ให้ห่างกับเฉียวซื้อไว้นะ เขา…..ไม่ได้มีอะไรมาก

“ขอบใจมากนะที่เตือน ฉันรู้แล้วล่ะ”

หลัวรู้สึกว่าอารมณ์ของหาน จื้อในวันนี้อยู่ในระดับที่ต่ำมาก และนิสัยของเธอยังคงเป็นคนที่ไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยสื่อสารกับผู้ อื่น จะเก็บตัวแบบนี้ได้อย่างไร เธอจึงไม่ต้องการพูดอะไร และ กล่าวคำลากับหาน จื่อ
ในตอนบ่าย หลินให้หาน จื่อชงกาแฟให้กับเย่ ไม่เขิน ตอนที่หานมู่จื่อซงกาแฟ ก็นึกถึงคำพูดนั้นที่เฉียวจื้อพูดกับเธอ เมื่อตอนเที่ยง จึงโกรธมากและเติมน้ำตาลก้อนลงไปสองสาม ก้อนในแก้วของเขา จากนั้นก็นำไปให้กับพี่หลิน

มือของพี่หลินไม่ว่าง จึงพูดไป “ฉันคงจะไปไม่ได้ คุณเอาไปส่ง ที่สำนักงานท่านประธานเถอะ”

หานมู่จื่อ “…..พี่หลิน คุณยุ่งอะไรอยู่ เดี๋ยวฉันช่วยคุณเอง ก็ได้”

“ไม่ต้องๆ มันเป็นงานที่คุณคงจะช่วยไม่ได้ คุณรีบเอากาแฟไป ส่งให้ในสำนักงานก็ได้แล้ว”

หานคู่จื่อไม่ต้องการที่จะนำกาแฟไปส่งให้กับเยโม่เซิน จึงได้

แต่หาข้ออ้างให้กับตนเอง “พี่หลิน ให้ฉันทําเถอะ ถ้าหากว่าท่า

ไม่ได้ฉันก็พร้อมจะเรียนรู้

พี่หลินมองดูเธออย่างกระตือรือร้น และอดไม่ได้ที่จะหยุดการ เคลื่อนไหวในมือเพื่อมองไปที่เธอ

“เอ๊ะ วันนี้คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ก็ให้คุณไปส่งกาแฟไม่ใช่ หรือ หาข้อแก้ตัวทุกรูปแบบอยู่หรือ เกิดอะไรขึ้นหรือ” พี่หลินเป็น คนที่ฉลาดมาก สามารถดูออกว่าหาน จื่อกำลังต่อต้าน

หานคู่จื่อไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะดูออกได้ในพริบตา และตอนนี้ก็ จ้องมองดูเธออย่างระมัดระวัง

เธอรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย ทำได้เพียงเม้มริมฝีปาก “ไม่มีนะพี่หลิน ก่อนหน้านี้คุณเป็นส่งกาแฟไม่ใช่หรือ หากว่าฉันไปละก็ ฉัน กลัวว่าท่านประธานจะไม่พอใจ

“สู้” พี่หลินเชื่อว่าเธอมีเลศนัย ระหว่างเธอและท่านประธานจะ ต้องมีอารมณ์ไม่ปกติบางอย่างแน่นอน เธอไปส่งกาแฟ ถือเป็น ไม่พอใจอย่างนั้นหรือ

“โอเค ๆ ท่านประธานคงจะไม่พอใจ คุณก็เอากาแฟมาน งาน ที่ฉันยุ่งอยู่ในมือ คุณยินดีจะช่วยไหม อย่างนั้นคุณก็วางไว้ตรงนี้ รอให้ฉันเสร็จงานก่อน แล้วค่อยยกไปใหม่ก็ได้

พูดจบ พี่หลินก็ไม่ได้สนใจเธออีก เดินตรงไปทำงาน ไม่ว่าหา นมู่จื่อจะพูดอะไรเธอก็ไม่มีการตอบกลับ

ตอนนี้เธอดูเหมือนคนพาลมาก นั้นก็คือถ้าคุณเต็มใจจะยก อย่างนั้นคุณก็ยก หากว่าคุณไม่ต้องการมัน หากว่าท่านประธาน โกรธขึ้นมาก็ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ

หาน จือปวดหัว ลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ก็ได้หยิบแก้วกาแฟขึ้น มาอย่างไม่เต็มใจและเดินไปยังสำนักงาน

จนกระทั่งเธอเดินออกไปจากห้องเลขา พี่หลินจึงเงยหน้าขึ้น อีกครั้ง มองลึกไปยังทิศทางที่เธอกำลังออกไป

สํานักงานประธาน

หาน จื่อเคาะประตูพร้อมยกกาแฟมาด้วย เมื่อได้ยินว่าเย่ ไม่ เป็นว่าเย่ ไม่เป็นเรียกให้เธอยกกาแฟเข้าไปได้

เมื่อเดินเข้าไป เก๋ไม่เป็นกำลังประชุมทางวิดีโออยู่ทางคอมพิวเตอร์ เสียงพูดอื่นๆก็ดังมาจากชุดหูฟัง แต่สายตาของเ ไม่เขินกลับมองไปยังการเคลื่อนไหวของผู้หญิงที่อยู่ตรงประตู อย่างไม่รู้ตัว

เธอเดินตรงไปข้างหน้าพร้อมกับยกแก้วกาแฟมาหน้าตนเอง แล้ววางกาแฟเอาไว้บนโต๊ะทํางาน จากนั้นก็กลับหลังหันเตรียม จะออกไป

“เดี๋ยวก่อน”

เย่โม่เป็นเรียกหยุดเธอไว้ในทันที

หาน จื่อตกตะลึง คิ้วขมวดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาเรียกตนเอง ทําไมกัน เธอหันศีรษะกลับไป มองไปยังเย่ ไม่เซ็นด้วยความสับสน

“รออยู่ตรงนี้ก่อน” เขาพูดอย่างเย็นชา

หานมู่จื่อ ”

ในเวลาต่อมา หาหมอยังยืนอยู่ที่เดิมมองดูเขากำลังประชุม

ทางวิดีโอ ถ้าเป็นในอดีตเธออาจจะจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เขาพูด และ

อาจจะคิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่วันนี้สมองและหัวใจของเธอนั้น

ยุ่งเหยิงไปหมด เย่ไม่เป็นพูดอะไรในตอนนี้เธอกลับฟังไม่ชัดเจน

สักประโยค

ในระหว่างนั้น เย่ไม่เป็นก็หยิบกาแฟขึ้นมาแล้วจิบกาแฟไปที่ ริมฝีปาก ทันทีที่กาแฟได้ผ่านลงไปยังลำคอ คิ้วนั้นก็ได้ขมวด แน่นทันที
มองไปยังหาน จื่อที่ยืนอยู่ด้านข้างอีกครั้ง ใบหน้าของเขาไม่ เหมือนกับที่เห็นเมื่อตอนเที่ยงเลย

ดูเหมือนว่า…..ตั้งแต่การพบกันครั้งแรกในวันนี้ เธอยังไม่ได้ แสดงสีหน้าที่ดีต่อตนเองเลยหรือ

เย่ไม่เซ็นวางถ้วยลง สีหน้าแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นมืดลง

เขาทำอะไรให้เธอขุ่นเคืองหรือ เรียกเธอทั้งวันแต่ไม่แสดง สีหน้าที่ดีเลย ถึงกับ……ซงกาแฟก็ไม่ชงให้ดีเลยหรือ

ยืนอยู่เป็นเวลานาน ขาของหาน จื่อเริ่มจะเมื่อย ได้แต่เพียง พูดออกไป “ท่านประธาน ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วละก็ ฉันขอตัว กลับก่อน ที่ห้องเลขายังมีเรื่องอีกมากมายที่ต้องทำ

เย่ไม่เป็นไม่ตอบสนอง ยังคงพูดคุยกับบุคคลในวิดีโอ ราวกับ ว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของเธอเลย

เมื่อเห็นดังนี้ หานคู่จื่อกัดริมฝีปากล่างไว้ มีความโกรธเล็ก

น้อย

เห็นได้ชัดว่าต้องประชุม ไม่มีเวลาจะพูดคุยกับเธอ แต่กลับ ปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนี้

หรือเขาจะคิดว่า…นเองเป็นคนริเริ่มที่จะเอาขึ้นมาเอง จึง คิดว่าจะทําอะไรก็ได้ตามที่ต้องการหรือ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ