บทที่1452 ลูกก็ต้องการเธอ

หลังจากนั้นตอนที่เขาเห็นว่าสวีเย็นหวั่นพูดว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว สีหน้าที่เธอแสดงออกมาเป็นสีหน้าที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย

มันไม่ใช่การตกหลุมรักอย่างสุดซึ้ง แต่ว่ามันเป็นการเฝ้า ปรารถนาถึงสิ่งมหัศจรรย์

นี่เป็นครั้งแรกที่เห้อเหลียนจึงเห็นสีหน้าแบบนี้บนใบหน้าของ ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขา ตอนที่เธอพูดถึงผู้ชายคนนั้นขึ้นมาสายตา ของเธอมีแต่ความปรารถนา ไม่มีอะไรผสมปนเปเลย มีแต่ความ ชอบคนคนนั้นอย่างบริสุทธิ์ใจ

ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้เห้อเหลียนจึงเป็นคนที่ถ้าต้องการอะไร แล้วไม่ได้ก็จะทิ้งระเบิด แต่ว่าหลังจากนั้นสิ่งที่เขาแสดงหาก็คือ ความจริงใจ เพราะว่าเขาอยากจะเป็นผู้ชายคนนั้นที่สวีเย็นหวั่น ปรารถนา

พ่อกับแม่ของเขา ตลอดชีวิตนี้ไม่มีวันรู้ว่าความสัมพันธ์นั้น รสชาติมันเป็นยังไง คนรอบข้างที่เขาเคยเจอก็เอาแต่ผล ประโยชน์เป็นหลักเท่านั้น เพราะฉะนั้นเขาจับสวีเย็นหวั่นให้ได้ อย่างถึงที่สุด

ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไร แต่เขานึกไม่ถึงเลยว่า สุดท้าย เขาก็ทําผิดไป

สุดท้ายสวี่เย็นหวั่น ก็เริ่มรังเกียจเขาลึกขึ้นๆ
และเสี่ยวเหยียน ในอีกด้านหนึ่งนั้น ตั้งแต่เธอฟื้นขึ้นมาจิต วิญญาณของเธอก็ผิดปกติเล็กน้อย เธอหลับลึกมากทั้งวัน แต่ว่า ในตอนที่หลับลึกอยู่นั้นก็เอาแต่บ่นอุบอิบ เอาแต่บอกให้ทานซึ่ง หนีไป ไม่อยากให้เกิดเรื่องขึ้นกับเขา

หาเชิงพาเธอกลับบ้านมาสองวันแล้ว แต่ว่าสถานการณ์ของ เธอยังไม่ดีขึ้นเลย เพราะว่าหลัวหุยเหม่ยกับพ่อจางเป็นห่วงเธอ หานซิงก็เลยจัดแจงให้พวกเขามาอยู่ที่นี่ และในระหว่างนี้หาน อก็มาเยี่ยมเหมือนกัน ทุกครั้งที่อยากจะพูดกับเสี่ยวเหยียน เธอก็ จะเริ่มพูดมั่วซั่ว ไม่ก็หลับไป

ในสถานการณ์แบบนี้ เหมือนกับเธอกำลังสะกดจิตสมองของ ตัวเอง แล้วสมองของตัวเธอก็บังคับให้เธอเข้าสู่อาการฝันร้าย สถานการณ์แบบนี้ ถึงแม้ว่าตอนเริ่มต้นจะไม่ได้มีอะไร

เปลี่ยนแปลงนัก แต่ในระยะยาว หากอารมณ์ของเธอไม่ได้รับ

การปรับหรือผ่อนคลายลง สุขภาพจิตของเธอจะมีปัญหาในไม่ช้า

ถ้าเกิดว่าสุขภาพจิตมีปัญหาเมื่อไหร่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้ว

หาน จื่อคิดแล้วคิดอีกก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก จะปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปไม่ได้ เธออยากจะแนะนำพี่ชายของเธอ ให้พาเสียวเหยียนไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา แต่ว่าพอเห็น หานชิงใต้ตา เพราะอดหลับอดนอนดูแลเสี่ยวเหยียน สุดท้าย เธอก็เลยกลืน พูดกลับลงคอไป

เขาเป็นคนพาเสียวเหยียนออกมา ถ้าเธอไปเกลี้ยกล่อมให้เขาพากลับไปอีก เขาต้องไม่ยอมตกลงแน่ๆ

แต่ในฐานะที่เคยเป็นพี่สาวของสาวที่ดีกับเสี่ยวเหยียนมา

ตั้งแต่สมัยก่อน ส่วนตอนนี้เป็นน้องสะใภ้ แน่นอนว่าเธอไม่อยาก จะเห็นเสี่ยวเหยียนมีสภาพจิตใจที่ไม่ปกติแบบนี้ต่อไป ดังนั้นเธอก็เลยไปหาหานซิง แล้วก็พูดคุยเรื่องนี้กับเขาอย่าง

จริงจัง

“ปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้วนะ มันผ่านมานานแล้ว ฉันกลัวว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นกับเธอ

หานซึ่งมองเธอด้วยสายตาที่เหนื่อยล้า เขาดูหมดหนทางเป็น อย่างมาก เธอนึกว่าพี่ไม่กลัวเหรอ? ”

เขากลัว กลัวกว่าใครทั้งนั้น เขาไม่ได้ปกป้องเธอให้ดีในงาน แต่งงาน ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นจะช่วยเธอออกมาได้ แต่ว่าการที่ เสี่ยวเหยียนเป็นแบบนี้ยิ่งทำให้เขากังวลจนนอนไม่ได้เลย เอาแต่เฝ้าเธออยู่แบบนั้นทั้งวันทั้งคืน

ตอนที่หาน จื่อเห็นว่าหานซึ่งเป็นแบบนี้นั้น ก็รู้สึกอึดอัดใจ มาก คิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า “พี่ ถ้าเกิดว่าพี่พูดจูงใจเธอ หรือ กล่อมเธอแล้วยังไม่ได้ผล ถ้ายังงั้นฉันแนะนำให้ใช้ยาที่มีความ แรงหน่อย”

“ยาที่มีความแรงงั้นเหรอ? ”

“อืม” หานมู่จื่อพยักหน้า “พี่ไม่เคยเป็นแม่คน ดังนั้นพี่ก็จะไม่รู้ ความรู้สึกของการเป็นแม่หรอก ตอนนี้เสี่ยวเหยียนท้อง สำหรับเธอแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดนอกจากแล้วก็แบบต่อไปเรื่อยๆ เด็กรอดมาได้อย่างยากลำบากนั้นอาจจะมีปัญหาได้ พูดพวกลองเตือนเสี่ยวเหยียนหน่อย ให้ เธอ ใจเย็นบ้าง

พอได้ยินดังนั้น หานซึ่งขมวดคิ้วหากัน เห็นได้ชัดเขา เป็นนี้

“พี่ต้องคิดนี้นะ ถ้าเกิดว่าปล่อยให้เป็นแบบต่อไป เรื่อยคนที่ได้รับบาดเจ็บสุดท้ายคือได้ยินเรื่องนี้แล้ว จะไม่สนใจความปลอดของลูกหรอก”

พูดแบบแล้ว ก็ดูราบรื่น

หานชิงรับปาก โอเค จะหาโอกาสลองคุยกับเธอดู” หานจื่อจากไปอย่างรวดเร็ว

ถึงว่าหลัวเหม่ยกับพ่อจางจะประจำวันเสี่ยวเหยียนจะเป็นหานชิงเป็นดูแลตลอด ช่วยล้างหน้าเธอ แปรงฟันให้เธอ อาบน้ำล้างหน้า

อาการของเสี่ยวเหยียนไม่ได้แย่ขนาดนั้น เธอฝันร้ายบ่อยๆ แต่มีบางเองได้ แต่บางทีเริ่มเข้าสู่โหมดกองไฟและไม่สามารถออกไปได้

ตามที่หมอพูด คือเธอตกใจมากเกินไป เลยสามารถเดินออกมาได้

แต่ว่าเสี่ยวเหยียนในคืนนี้เชื่อฟังเป็นอย่างมาก ตอนที่ท่านซึ่ง ให้เธอกินข้าวนั้น เธอก็เงียบ ไม่ทำเสียงดัง เธอไปนั่งที่โต๊ะด้วย ตัวเอง แล้วก็รอให้หานซึ่งเอาข้าวมาเสิร์ฟให้

หานชิงหยิบชามแล้วยื่นให้เธอ เห็นท่าทางที่เธอยื่นมือมารับ ไป หลังจากนั้นก็หยิบตะเกียบ ในใจเขาก็รู้สึกจนปัญญาอย่าง มาก แต่ว่า ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าเสี่ยวเหยียนเชื่อฟังผิด ปกติ ดังนั้นก็เลยยื่นมือไปลูบหัวของเธอ แล้วก็พูดเบาๆ ว่า “เย็น นี้ทำแต่อาหารที่เธอชอบกิน เธอลองชิมดูว่าชอบรสชาติไหม?

เสี่ยวเหยียนกินข้าวเข้าไปคำหนึ่งอย่างเชื่อฟัง หลังจากนั้นก็ พยักหน้า “ชอบ”

“ชอบก็ดีแล้ว” หานชิงยิ้มจางๆ “เธอต้องกินเยอะๆ กินอิ่มแล้ว

ก็ไปดูทีวี หลังจากนั้นก็ไปอาบน้ำ”

แต่ว่าในใจของหานชิงกลับรู้สึกอันแน่น เพราะว่าเขากำลังคิด อยู่ว่าจะพูดในสิ่งที่มีจื่อแนะนำเมื่อตอนกลางวันยังไงดี ไม่พูดไม่ ได้ว่าความคิดของมู่จื่อนั้นถูกต้อง บางทีก็อาจจะลองดูก็ได้

ตอนที่คิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ หานซึ่งก็คืบอาหารให้จานของเธอ แล้วก็ลองพูดดูว่า “ตอนนี้อาการของเธอค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นก็ เลยต้องกินอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากขึ้น อย่าเอาแต่ กินข้าวเปล่า”

พอได้ยินว่าอาการของพิเศษนั้น การเคลื่อนไหวของเสี่ยวเหยี ยนก็หยุดลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรเอาแต่กินข้าวเงียบๆ

พอเห็นว่าเธอไม่ได้ตอบสนองอย่างก้าวร้าว หานซิงก็ลองพูด อย่างระมัดระวัง “ถ้าเกิดว่าไม่บำรุงร่างกายให้ดี มันจะไม่ดีต่อ การเจริญเติบโตของลูกน้อยนะ

พอได้ยินดังนั้น มือของเสี่ยวเหยียนก็หยุดทันที เธอมองดู เหตุการณ์ตรงหน้า มีบางสิ่งบางอย่างปรากฏขึ้นมาในหัวของ

เธอ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามือและสั่นไหว

พอสังเกตได้ว่ามีอะไรไม่พูดต้อง หานซิงก็หรี่ตาลง กลัวว่าเธอ จะเสียการควบคุมอารมณ์ ก็เลยจับข้อมือของเธอไว้ ไม่ต้องไป คิดเรื่องนั้นอีกแล้ว ตอนนี้พวกเราออกมาจากกองไฟได้แล้ว เธอ ไม่ได้เป็นอะไร ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไร ลูกก็ปลอดภัย

“ปล่อย ปล่อยฉัน”

เสียงที่เสี่ยวเหยียนพูดเริ่มสั่นเครือ ถูกหานชิงจับมือที่ถือ ตะเกียบไว้ ตอนนี้ตะเกียบหล่นไปหมดแล้ว อีกมือหนึ่งยังถือชาม ข้าวอยู่ แต่เห็นได้ชัดว่ามันก็ไม่ปลอดภัยเช่นกัน

หาเชิงว่า ในสายตาของเธอมีแต่คำว่าหลบนี้ เขาไม่เข้าใจ จริงๆ ว่าทำไม ทำได้แค่ใช้ยาแรงกับเธอ

“ฉันเข้าใจที่เธอตกใจมากเกินไป แต่ว่าตอนนี้พวกเราออกมา ได้แล้ว แต่ว่าเธอกลับเอาแต่ฝันร้ายตลอดวัน แล้วเธอจะให้ฉัน ทำยังไง? ลูกในท้องของเธอจะทำยังไง? เธอไม่ต้องการฉันกับ ลูกแล้วเหรอ? ”
ปัง!

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินดังนี้ ชามข้าวในมือของเธอก็ร่วงลงพื้น ด้วยความตกใจ และแตกเป็นเสี่ยงๆ

เธอเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่หานชิงด้วยสายตาที่ตื่นตระหนก

“ฉันต้องการเธอ ลูกก็ต้องการเธอ เพราะฉะนั้นอย่าเป็นแบบนี้ อีกเลยโอเคไหม? ” หานซึ่งจับข้อมือของเธอไว้แน่น ไม่ปล่อยให้ เธอหนีไป

และภาพที่สั่นไหวตรงหน้าของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยนไปกลาย เป็นสถานการณ์ในกองไฟนั้น ค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อง หลังจากนั้น ก็เปลี่ยนไปกลายเป็นใบหน้าของหานชิง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ