บทที่ 948 ผมก่อน แล้วค่อยเป็นเขา

ทำไมถึงบังเอิญเช่นนี้

ตาของเซียวซูมีความมืดมนแว๊บผ่าน หลังจากนั้น ก็ได้เม้มริม ฝีปากบางของเขาแล้วเดินไปข้างหน้า มองหน้าเสี่ยวเหยียนที่ เชื่อฟังขึ้นมาทันที เปิดปากพูด “บ้าพอหรือยัง? ”

เสี่ยวเหยียนไม่กล้าพูดอะไร

เซียวซูเอื้อมมือไปดึงแขนของเธอ

แต่แล้วหาน จื่อเห็นฉากนี้พอดี

เซียวซูกับพี่ชายตัวเอง ดึงแขนผู้หญิงไว้คนละข้างต่อหน้าตัว เอง เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังชมละครศึกแย่งชิงสาวสวยอยู่ อย่างไรอย่างงั้น

กระพริบตาไปหลายที หาน จื่อได้เดินถอยหลังไปสองก้าว แต่กลับชนเข้าไปในอ้อมกอดของใครบางคน

เย่โม่เซ็นได้ยื่นมือไปโอบเอวของเธอเข้ามาในอ้อมกอดตัวเอง ไว้ จากนั้นก็พูดเบาๆ “เวลาเธออาละวาดเมา คุณควรจะอยู่ห่าง เธอไว้หน่อย กลับห้องไปก่อนเถอะ”

พูดจบ ไม่สนใจว่าหานคู่จื่อจะเต็มใจหรือเปล่า ก็พาเธอกลับ ห้องไปเลย

เสี่ยวหมี่โต้วเห็นแล้ว ทำท่าสีหน้าดุร้ายตามขึ้นไป
“แดด ใจร้าย พอผมไม่ทันสังเกตก็แอบพาหม่ามีไปเลยนะ หยุดนะ! ~”

แต่แล้วสิ่งที่รอเขาคือเสียงปิดประตูรั้งหนึ่ง

เสี่ยวหมี่โต้วถูกปิดกั้นอยู่ข้างนอก หาน จื่อยังไม่ทันได้สติ กลับมาว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้ยินเสียงเย่ ไม่เป็นกดล็อคประตูดังขึ้น

ไอผิดทะเลน กลางวันแสกๆคิดจะทำอะไรของเขา? อีกอย่าง ที่นี่คนเยอะขนาดนี้ เขาพาเธอเข้าห้องอย่างเปิดเผยแบบนี้ และ ยังปิดประตูใสเสี่ยวหมี่โต้วปล่อยให้เขาอยู่ข้างนอกแบบนี้

ถึงพวกเขาจะไม่ได้ทำอะไรในห้อง คนข้างนอกก็อาจจะเข้าใจ ผิดว่าพวกเขาทําอะไร………

จะพูดให้ตายก็ไม่มีใครเขาจะเชื่อ

“แด๊ดดี้ใจร้าย เปิดประตูนะ! จะทำอะไรหม่ามีของผม? หม่า มี หม่ามีรีบเปิดประตูซิครับ เสี่ยวหมี่โต้วจะเข้าไปช่วยหม่ามี แด๊ดดี้ให้น่วมไปเลยครับ”

เสี่ยวหมี่โต้วโวยวายอยู่นอกประตูแบบนี้ หาน จื่อรู้สึกไม่รู้จะ เอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว แค่เฉพาะเด็กคนเดียวเธอก็รู้สึกลำบาก ใจมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ข้างนอกยังมีพี่ชายและเซียวซูอยู่ด้วย ต่อจากนี้จะให้เธอสู้หน้าคนอื่นยังไง? เพราะฉะนั้น รอหานคู่จื่อได้สติกลับมาแล้วก็รีบยื่นมือไปจะเปิดประตูออก กลับถูกเย่ไม่เป็นกดข้อมือเอาไว้ พูดด้วยเสียง เบา: “อย่าเปิด

หานมู่จื่อ:

เธอหันไปมองเขาด้วยสายตาระแวง “คุณจะทำอะไร? สถานการณ์ข้างนอกคุณก็ไม่ใช่ว่าไม่เห็น

“ผมเห็นแล้ว”

มุมปากของเยโมเงินยกขึ้น ยิ้มออกมาบางๆ ระหว่างพูดนั้น เขาก็ได้จับมือสองข้างของเธอไว้แล้ว เข้าไปชิดเธออย่างช้าๆ ลมหายใจยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้

“ก็เพราะเห็นแบบนี้ เลยจะฉวยโอกาส……..แบบนี้ไงล่ะ”

….โอกาสงั้นหรอ?

หานคู่จื่อยังกำลังคิดอยู่ฉวยโอกาสที่เขาว่าคืออะไร ก็เห็น หน้าของเย่ ไม่เป็นขยายอยู่ต่อหน้า ต่อจากนั้นก็จูบลงมาที่ริม ฝีปากของเธอ

หรือฉวยโอกาสที่ว่าคือนงั้นหรอ? ? ?

ทันใดนั้น ใจของหาน จื่อหมดคำบรรยายกับเขาจริงๆ

ตรงหน้าเป็นเย่ไม่เป็นที่ลมหายใจเร่าร้อนจูบเธออยู่ข้างหลัง เป็นบานประตูที่แข็งทื่อ อีกทั้งยังมีเสียงเคาะประตูและเสียงของ เสี่ยวหมี่โต้วดังมา
จูบนี้ หาน จื่อไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย ไม่มีความหมายกับ เธอเลยแม้แต่นิด

เพราะฉะนั้น เธอได้ผลักเยโมเงินออกในไม่นาน พูดด้วย ความโกรธ “ข้างนอกยังมีคนอื่นนะ คุณคิดว่าฉันไม่เอาหน้า หรอ? ”

ได้ยินแบบนี้แล้ว เยโม่เป็นหัวเราะออกมาเบาๆ “มีคนแล้ว

ไง? ตอนนี้ พวกเขาไม่มีเวลามาสนใจเราสองคนหรอก”

“ถึงพวกเขาจะไม่มีเวลามาสนใจ แต่ก็ยังมีเสี่ยวหมี่โต้วอยู่ ทั้งคน”

“ถือเป็นการลงโทษ” เย่โม่เชินพูดคำนี้ออกมา หานมู่จื่อ : “? ? ? ” ลงโทษอะไรกัน?

พอเอ่ยถึงเรื่องนี้ เงาดำในตาของเย่ ไม่เซ็นยิ่งเพิ่มขึ้นมา ลม หายใจของเขาได้พ้นใส่หน้าของเธอ

“แค่นี้ก็ลืมไปแล้วหรอ? ใครเป็นคนพูด ในโทรศัพท์ว่ารัก เสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าผม? ”

“…คุณคงไม่ถึงแม้กระทั่งลูกชายตัวเองหรอกมั่ง? ”

ตอนที่หานจื่อถามคำถามนี้ สีหน้าและแววตาแอบแฝงอา รมณ์ที่เยโม่เซ็นดูไม่เข้าใจ แต่ว่า ราวกับว่าถ้าเขายอมรับว่าตัวเองจึงแม้กระทั่งลูกชายตัวเองล่ะก็ เธอก็จะเผยสีหน้าดูถูกเขา ออกมาอย่างไรอย่างงั้น

แต่ตอนนี้ เขาไม่อยากสนใจแล้วว่าเธอจะดูถูกตัวเองหรือเปล่า

ตอนนี้เขา…… แค่อยากจะแสดงความเป็นเจ้าของ คิดถึงนี่แล้ว ตาคู่นั้นของเยโม่เป็นได้หรี่ตาลงอย่างช้าๆ

ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา

“ผมถึงจะเป็นผู้ชายที่สำคัญที่สุดในชีวิตของคุณ

“ถึงจะเป็นลูกชายของผมก็เหอะ ก็ห้ามมาเทียบเท่าผม ผม ต้องมาก่อน หลังจากนั้น ถึงจะเป็นเขา

หานมู่จื่อ :

นี่เขาทิ้งเสี่ยวหมี่โต้วจริงๆซะด้วย เพราะฉะนั้น เหตุผลที่เขา ดึงเธอเข้ามาฉวยโอกาส หรือว่าก็เพราะที่เธอพูดในโทรศัพท์ว่า รักเสี่ยวหมี่โต้วมากกว่าเรื่องนี้ ?

หานจื่อไม่แน่ใจว่าเสี่ยวหมี่โต้วที่นอกประตูจะได้ยินหรือ เปล่า ก็เลยได้แต่ต้องอธิบายด้วยเสียงเบา : “คุณทำไมถึงได้ ทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ เสี่ยวหมี่โต้วอายุเท่าไหร่ แล้วคุณอายุเท่า ไหร่แล้ว? เขายังเด็ก แล้วคุณล่ะ? ”

แต่ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เยโม่เป็นก็ยังดื้อรั้นคิดว่า “ผมต้อง เป็นอันดับหนึ่งในใจของคุณ

“โอ๊ะโอ! “ระหว่างบานประตูที่กั้นอยู่ เสี่ยวหมี่โต้วได้ยิน เสียงของเย่โม่เซิน
ถึงแม้หานคู่จื่อจะตั้งใจเบาเสียงลงก็ตาม แต่เย่ไม่เป็นกลับไม่ เลย กลับกัน เขายังตั้งใจพูดให้เสียงดังเพื่อให้เสี่ยวหมี่โต้วที่ อยู่นอกประตูได้ยิน

ไอ้เด็กแสบ ตอนเที่ยงเขายังทำท่าสมน้ำหน้าเขาอยู่เลย แถม ตอนท้าย ยังทิ่มแทงหัวใจของเขาไปหลายที

ตอนนี้ ทิ้งเขาอยู่นอกประตูรสชาติเป็นยังไงบ้างล่ะ?

เสี่ยวหมี่โต้วใช้แรงเคาะประตู : “หม่ามีครับ หม่าอย่าไป เชื่อแดดใจร้ายนะครับ หม่ามีรักเสี่ยวหมี่โต้วที่สุด หม่ามีรีบ หาวิธีเปิดประตูซิครับ เสี่ยวหมี่โต้วจะเข้าไป

ตามที่เยโมเงินพูดจริง ข้างนอกๆจากเสี่ยวหมี่โต้วแล้ว คน อื่นๆไม่มีเวลามาสนใจพวกเขาเลยจริงๆ

เพราะจู่ๆเสี่ยวเหยียนก็อาละวาดเมาขึ้นมาอีก แต่ครั้งนี้ คนที่

เธออาละวาดเมา ใส่คือหานซึ่ง

เธอจู่ๆเห็นหานซิงแล้วก็วิ่งเข้าไปกอด หลังจากนั้นก็เรียกพ่อ ซ้ำๆอยู่อย่างนั้น

หานซิงอยากจะผลักเธอออก แต่แขนขาของเธอราวกับ ปลาหมึกกอดพ้นเขาไว้แน่ไม่ยอมปล่อย แล้วเรียกเขาว่าพ่อไม่ หยุด ฉันคิดถึงพ่อแทบตายพูดกับเขา

เซียวเห็นหน้าของหานชิงดำไปทั้งหน้า สีหน้าของเขาเองก็ ไม่ได้ดีไปถึงไหน

หานคู่จื่อไม่มีวิธีเปิดประตู เพราะมือของเธอถูกเย่ไม่เป็นคุมเอาไว้ ดวงตาคมลึกคู่นั้นของเขาจ้องมองตัวเองอยู่

ราวกับว่าถ้าเธอไม่ยอมรับ เขาก็จะไม่ปล่อยเธออย่างไรอย่าง

หานคู่จื่อไม่มีวิธี ได้แต่รีบพูด” “คุณเป็นที่หนึ่ง หลังจากนั้น ค่อยเป็นเสี่ยวหมี่โต้ว แบบนี้พอใจหรือยัง? รีบปล่อยฉันได้แล้ว เสี่ยวหมี่โต้วรอไม่ไหวแล้ว”

พูดจบ หาน จื่อก็ได้กางมือของเยโมเงินออก หลังจากนั้นก็ ไปเปิดประตู

ประตูเพิ่งจะเปิดออก เสี่ยวหมี่โต้วก็ได้วิ่งพุ่งเข้ามาราวกับ สายลม”แตดใจร้าย ออกมานะ

เยโม่เซ็นเชื่อว่าคำพูดที่หาน จื่อพูดนั้น เสี่ยวหมี่โต้วคงได้ยิน หมดแล้ว คราวนี้อารมณ์ดียิ้มขึ้นมาได้ มีเรื่องอะไร เราสอง พ่อลูกคุยกันเป็นส่วนตัวเอาเอง

พูดจบ เขาก็ได้เอื้อมมือไปหิ้วเสี่ยวหมี่โต้วที่ท่าทางดุร้ายขึ้น มา เดินไปอีกฝั่ง

หานมู่จื่อ:

เดิมที เธอยังอยากจะพูดอะไรหน่อย แต่พอหลังเปิดประตู เห็นสภาพอนาถของพี่ชายตัวเองแล้ว เธอได้ตัดสินใจเก็บเรื่อง สองพ่อลูกนี้ไว้ก่อน จัดการเรื่องของเสี่ยวเหยียนเสร็จแล้วค่อยว่า

เสี่ยวเหยียนยังอาละวาดไม่ยอมหยุด ตอนที่หาน จื่อเดินเข้าไปนั้น เซียวซูถึงได้สติกลับมา

“คุณนายน้อย”

“เสี่ยวเหยียนดื่มเหล้าเข้าไปเท่าไหร่เนี่ย? พาเธอเข้าไปใน ห้องก่อนเถอะ ฉันดูแลเธอเอง”

” ไม่ได้ ” หานชิงปฏิเสธข้อเสนอของหานคู่จื่อ ขมวดคิ้วขึ้น พูด : “ตอนนี้ เธอตั้งครรภ์อยู่ เวลาเธออาละวาดเมาขึ้นมา อาจ

จะทําเธอบาดเจ็บได้ตลอด”

หานคู่จื่อ “นยังไง?

“ฉันดูแลเธอเอง”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ