บทที่ 735 พวกเรามารอคุณพ่อไปด้วยกัน

คนรับใช้ตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะเธอมาถึงจึงต้องรีบลุกเพื่อไป ทำความสะอาดห้องและจัดการเพื่อให้หานจื่อและเสี่ยวหมี่โต้ว ได้เข้าพัก

กลุ่มของพวกเขาทั้งหมดรู้เรื่องเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นใน ครั้งนี้ และพวกเขาก็ยังเห็นสื่อถ่ายภาพทานชื่อด้วย

ตอนนั้นเธออยู่ในเพจและสวมชุดแต่งงานอยู่ แต่เจ้าสาวคน สวยกลับมีใบหน้าซีดเซียวและยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนและ กลุ่มสื่อมวลชนก่อนจะถูกกลุ่มชนเบียดแน่นจนต้องล้มลง

แม้ว่างานแต่งงานนั้นจะไม่ราบรื่นเท่าใดนักแต่สําหรับพวก เขาแล้ว ตราบใดที่เย่ ไม่เซ็นระบุแล้วว่าหญิงสาวคนนั้นคือคน ของตระกูลเย่

ยิ่งไปกว่านั้นคือคุณชายตัวน้อยอีกคนด้วย

“คุณผู้หญิงคะ เริ่มดึกแล้ว ท่านกับคุณชายน้อยรีบพักผ่อนกัน นะคะ”

“รบกวนมากจริงๆ พวกเธอก็ไปพักผ่อนเหมือนกันนะ”

หลังจากคนรับใช้ออกไปแล้วภายในห้องก็เหลือเพียงแค่เสี้ยว หมี่โต้วและหานมู่จื่อสองแม่ลูก

ทั้งสองแม่ลูกไม่ได้นอนด้วยกันมานานแล้ว ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วจึงรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อเห็นว่าเขาจะได้แชร์ห้องนอนกับหม่ามี เสี่ยวหมี่โต้วเขย่งปลายเท้าก่อนจะดึงปลายเสื้อของเธอ “หม่าม หม่ามีไม่ได้นอนกับเสี่ยวหมี่ไวมานานแล้ว ตอน เสี่ยวหมี่โต้ วกอดหม่ามีไว้ได้ไหม?

หาน จอบีบจมูกนั่นเบาๆ “ได้ จากนี้เราสองคนแม่ลูกมา นอนด้วยกันทุกคืนเลยเนอะ

“ขอบคุณครับหม่ามี้”

เสี่ยวหมี่โค้วตื่นเต้นมาก ก่อนจะเปลี่ยนรองเท้าเพื่อเข้าไปอาบ น้ำ ก่อนจะหันกลับมาพูดกับแม่ตัวเองว่า “หม่าม เสี่ยวหมี่โต้วไป อาบนํ้าก่อนนะ”

“อืม โอเค”

ทานอพยักหน้าให้ หลังจากที่เห็นประตูห้องน้ำถูกปิดลง เธอก็นั่งลงขอบเตียงก่อนจะก้มหน้าลงและไส้ปลายนิ้วไปตาม ผ้าปูที่นอน อารมณ์ของเธอเริ่มดาวน์อีกครั้ง

คนนั้นที่สองแม่ลูกนอนพักผ่อนด้วยกัน เสี่ยวหมี่โต้วเกิดกลัว ว่าเธอจะหายไป มือเล็กๆนั้นจึงกอดเอวเธอไว้แน่นก่อนจะกด ใบหน้าตัวเองเขากับแขนเธอและถูไถอย่างออดอ้อน

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อที่เพิ่งผ่านมากเธอก็พูดกระซิบราวกับ คุยกับเสี่ยวหมี่โต้ว

“เสี่ยวหมี่โต้ว เกิดเรื่องขึ้นกับพ่อของลูกหม่ามีเสียใจมาก จริงๆ”
ท่ามกลางความมืดไร้เสียงตอบกลับจากเสี่ยวหมีตัว

หาน จื่อยังกล่าวต่ออีกว่า “ดังนั้นหม่ามีเลยไม่รู้จะเผชิญหน้า กับลูกยังไงและไม่รู้จะบอกเรื่องราวพวกนี้กับลูกยังไงดีเลยไม่วิดี โอคอลคุยกับลูกจนทำให้เสี่ยวหมี่โค้วต้องร้องไห้ด้วยความ เสียใจ ทั้งหมดเป็นเพราะหม่ามี หม่ามีขอโทษลูกจริงๆนะ

“อื้อ” เสียงเสี่ยวหมี่ โต้วดังขึ้นเบาๆ จากนั้นจึงเกิดแรงกระชับที่ เอวเธอเพิ่มขึ้น “หม่ามีอ่า เสี่ยวหมี่โต้วบอกไปแล้วว่าหม่ามีไม่ ต้องกังวลใจเลย ใครทำหม่ามีของเสี่ยวหมี่โต้วกัน? หรือจะเป็น ผู้หญิงบนทีวีที่ทำให้แม่อารมณ์ไม่ดี เสี่ยวหมี่โต้วก็ควรปล่อยแม่ ไปก่อน

ยิ่งเสี่ยวหมี่โต้วเห็นอกเห็นใจกันมากเท่าไร หานมอก็ยิ่งรู้สึก ผิดมากขึ้นเท่านั้น เธอขาดความรับผิดชอบ………ในฐานะแม่ จริงๆ

พอคิดถึงเรื่องพรุ่งนี้ที่ต้องไปจัดการ หานมอก็ทำได้เพียงแค่ ถอนหายใจ

“ถ้าหม่ามรู้สึกไม่ดี หม่ามีก็จับโป๊ะๆเสี่ยวหมี่โต้วเร็ว!” เสี่ยว หมี่โต้วถหัวไปมาที่เธอ “แค่แม่โป๊ะๆเสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็ ไม่โกรธแล้ว”

หานคู่อรู้สึกอบอุ่นหัวใจเธอก้มศีรษะจูบที่หน้าผากของเสียว หมี่โค้วก่อนจะกระซิบว่า “เราจะรอพ่อกลับมาไปด้วยกันนะ

“ซึม! หม่ามีไม่ต้องห่วง ถ้ามีเรื่องอะไรลำบากใจเสี่ยวหมี่โต้ วจะช่วยแม่เอง”
หานมู่จื่อทําได้เพียงแค่ยิ้ม ซึ่งไม่ได้ช่วยเธออะไรมากเพราะ ท้ายสุดแล้วเสี่ยวหมี่โต้วอายุเพียงแค่สี่ห้าขวบจึงไม่ได้ช่วยเธอ มากนัก

“รีบไปนอนได้แล้ว ฝันดีนะลูก”

ฝันดีครับหม่ามี!”

วันต่อมา

หานมู่จื่อตื่นตรงเวลาก่อนจะลุกไปเริ่มแต่งหน้าที่โต๊ะเครื่อง

แป้ง

เธอไม่ได้แต่งหน้ามานานหลายวันแล้วตั้งแต่วันที่เป็นเจ้าสาว

ป้ายแดง จากนั้นเธอก็หน้าสดมาโดยตลอด

ตัวเธอเองก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะลุกขึ้นมาสะบัดแปรง แต่งหน้าเช่นกัน แต่วันนี้กลับต่างออกไป เธอรู้ตัวเองว่าเธอจะ ต้องไปที่บริษัทตระกูลเย่ ถ้าเธอไปแบบโทรมๆเช่นนี้คงทำให้คน อื่นได้หัวเราะเยาะเธอแน่นอน

อย่างน้อยต้องแต่งหน้าเพื่อแสดงความเคารพ

พอคิดถึงเรื่องนี้หาน จื่อก็มองไปที่กระจกด้วยความจริงจัง เธอกรีดอายไลน์เนอร์พร้อมทั้งปัดมาสคาร่า

การเคลื่อนไหวไม่ได้ช้าจนเกินไปแต่ก็ราบรื่นไปอย่างดีและใช้ เวลาแต่งหน้าไม่นานนัก
เมื่อเธอลุกขึ้นยืนก็พบว่าเสี่ยวหมี่โต้วยังคงนอนอยู่บนเตียง โดยมีผ้าห่มคลุมร่างน้อยๆไว้อยู่ ดูเหมือนคนไม่ได้นอนหลับเต็ม อิ่มมาเป็นเวลานาน

หาหมู่จื่อครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอไม่ได้ปลุกให้เขาตื่นแต่เลือกที่ จะไปเปลี่ยนชุดหลังจากเสร็จเรียบร้อยก็เปิดประตูเพื่อออกไป ข้างนอก

คนรับใช้ตื่นขึ้นมาได้สักพักแล้วและรอเธออยู่ที่ข้างนอกประตู เมื่อเห็นว่าเธอออกมาเขาจึงกล่าวอย่างเคารพว่า “คุณผู้หญิง อาหารเช้าเตรียมพร้อมแล้วค่ะ”

หานผู่จื่อครุ่นคิด ที่นี่ห่างจากบริษัทของตระกูลค่อนข้างไกล หากขับรถไปที่นั่นเอง ในช่วงเวลานี้อาจจะต้องรถติด

“ขอบคุณมากค่ะ แต่วันนี้ฉันไม่มีเวลาพอทานข้าวเช้าแล้ว สายๆค่อยปลุกเสี่ยวหมี่โต้วนะคะอย่าลืมให้เขาดื่มน้ำร้อนสัก หน่อยก่อนนะคะ”

รับทราบค่ะคุณผู้หญิง แต่ท่านไม่ทานอาหารเช้าจริงๆเหรอ คะ? ถ้าไม่กินอะไรจะปวดท้องเอานะคะ งั้น…ให้ฉันทำข้าวโอ๊ต ให้ไหมคะ ไว้ทานตอนเดินทาง?”

ข้าวโอ้ต? หาน จื่อคิดสักครู่ก่อนจะพยักหน้า “โอเค ขอบคุณ มากๆค่ะ

คนรับใช้รีบจัดการให้เป็นพัลวันรับนำข้าวโอ๊ตมาให้เธอ ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที ก่อนจะปิดไว้ให้อย่างดีเพราะกลัวหกยิ่งไปกว่านั้นคือสาวรับใช้เตรียมแซนด์วิช ให้เธอด้วย เธอยิ้มเขินๆ “เดินทางปลอดภัยนะคะคุณผู้หญิง” หาน จื่อกล่าวขอบคุณก่อนจะเดินไปที่โรงรถ

รถของเธอยังคงจอดอยู่ที่นี่จึงสะดวกมาก ทำให้เธอไม่ต้องไป หาคนขับรถมารับเธอ

หลังจากขับรถออกไปแล้ว ยามรักษาความปลอดภัยก็อดไม่ ได้ที่จะเอนตัวมาเพื่อกระซิบกระซาบกันเงียบๆ

“คุณผู้หญิงไปไหนแต่เช้าขนาดนี้? หรือว่าจะเข้าบริษัท

“อืม ดูแล้วจะเหมือนก็ไม่เหมือน พวกแกได้ดูข่าวไหม? คุณ ท่าน…ก็จะกลับเข้ามาทํางานแล้ว

“อะไรนะ?” ทุกคนต่างอุทาน “ไม่ใช่คุณท่านอยู่บ้านพักคน ชราหรอกเหรอ? ได้ยินมาว่าสภาพจิตใจไม่ค่อยปกตินัก จู่ๆเขา จะกลับเข้ามาทํางานได้ไง???

“พวกแกก็รู้นี่เกี่ยวกับคุณชายของพวกเรากับตระกูลเย่ ถ้าคุณ ท่านไม่รีบออกมา พอเกิดเรื่องกับคุณชายเย่ของเราที่มันบิดเบี้ยว และพูดยาก”

“….ช่างเถอะๆ ไม่ใช่ว่าคนสามัญชนอย่างพวกเราจะมองแล้ว เข้าใจ ดังนั้นเราอย่าเดาสุ่มสี่สุ่มห้าเลย

“โอ้ย พวกแกลองทายดูว่าคุณผู้หญิง…….จะไปบริษัทไหม?”

หาน จื่อเดินทางไปที่บริษัทจริงๆ เพราะซูจิ๋ว ให้ข้อมูลที่น่าเชื่อถือและถูกต้องกับเธอ โดยบอกว่าหลังจากที่เหลื่นทานมานาย ท่านตระกูลเย่ออกจากบ้านพักคนชรา เย่หลิ่นหานก็ได้วางแผน จะกลับเข้าสู่ตระกูลเยอีกครั้ง

แต่เพราะเขาไม่มีหุ้นบริษัทตระกูลเย่อยู่ในมือจึงทำได้เพียงแค่ เชิญให้นายท่านตระกูลเยออกตัวเท่านั้น

วันนี้ตระกูลเยจะมีการประชุมภายในเกิดขึ้น ทุกคนรู้ดีแก่ใจว่าเนื้อหาที่จะประชุมคืออะไร ดังนั้นหานจื่อจึงต้องรีบเข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้ด้วย เธอเองก็อยากจะรู้คำพูดของเย่หลิ่นหานที่พูดต่อหน้าเธอนั้น แท้จริงแล้วคือโกหกหรือเปล่า? เขามองหาโอกาสเพื่อจะแทนที่ จริงๆ ใช่ไหม?

แต่เกิดการจราจรติดขัดบนท้องถนนพอดี หาน จื่อจึงหยุดรถ และยกข้าวโอ๊ตขึ้นมาทานก่อนจะตามด้วยแซนด์วิช แต่แล้วในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ