บทที่ 1309 คุณมีเรื่องปิดบังฉัน

ตอนที่วิ่งลงไปถึงชั้นล่าง เสี่ยวเหยียนก็รีบวิ่งกลับบ้านอีกครั้ง ขัด กระเป๋าเข้าไปในตู้ของตัวเอง ข้างในเต็มไปด้วยแท่งตรวจครรภ์ ทั้งนั้น ถ้าถูกหานซึ่งเห็นเข้าก็แย่แล้ว

ไม่ถูกต้อง

การเคลื่อนไหวของเสี่ยวเหยียน ชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นเธอ จ้องไปที่กระเป๋าแล้วเหม่อลอย

ทำไมหานซึ่งถึงมาหาเธอที่ร้าน ในเวลานี้

แล้วเสี่ยวเหยียนก็นึกถึงหลินสวี่เจ๋งที่มาหาเธอเมื่อไม่นานมานี้ หรือว่า? แต่……..ทั้งๆพี่หลินได้สัญญากับตัวเองแล้ว ว่าจะช่วยตัว เองเก็บเป็นความลับนะ? ทำไมแค่หันหน้าแล้วก็ได้พูดออกไปเลย

ในขณะที่คิดทบทวนอยู่ โทรศัพท์มือถือของเสี่ยวเหยียนที่ไว้ ในกระเป๋า ก็สั่นขึ้นมา ในบรรยากาศที่เงียบสงบ ทำให้เธอ ตกใจสะดุ้งใหญ่ เสี่ยวเหยียนรีบหยิบออกมาดู

แล้วเธอก็แทบจะหยุดหายใจ

เพราะหานซึ่งเป็นคนที่โทรหาเธอ

เสี่ยวเหยียนหายใจเข้าลึกๆ ทำให้ตัวเองหายใจคงที่แล้ว ถึง รับโทรศัพท์ “ฮัลโหล?”

“ฉันจะไปหาคุณดีกว่า” หลังจากหานชิงได้ยินสิ่งที่หลัวหุ้ยเหม่ยพูดแล้ว ถึงได้โทรหาเสี่ยวเหยียน และหลัวหุ้ยเหม่ยก็ได้พูด ท่าทางของเสี่ยวเหยียน ในวันนี้ ให้หานชิงฟัง

“ไม่ต้องแล้ว ฉันจะออกจากบ้านเดี๋ยวนี้เลย คุณรอฉันนะ ฉัน

ไปหาคุณ

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็จะหันออกไป น้ำเสียงหนักแน่น ของหานซิง ก็ดังมาจากปลายสาย

“เชื่อฟัง รอฉันที่บ้าน อย่าขยับ”

เสี่ยวเหยียน………..

“ฉันเป็นแฟนของคุณ สิ่งเหล่านี้ล้วนคือสิ่งที่ฉันควรจะทำ มี บางสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ คุณสามารถเรียกใช้ฉันได้ แต่ไม่ใช่ว่า เดิน เข้าหาฉันตลอดเวลา เข้าใจไหม?”

คำพูดที่อ่อนโยนเหล่านี้ หากได้ยินในเวลาปกติ เสี่ยวเหยียน จะรู้สึกซาบซึ้งใจมาก แต่วันนี้เธอได้ยินคำพูดของหานชิงเหล่านี้ กลับยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกขวัญผวา

เพราะปกติแล้ว หานชิงจะไม่ได้เป็นแบบนี้ กลายเป็นเอาใจใส่ อย่างอ่อนโยนแบบนี้กะทันหัน จะคิดว่าเธอท้องแล้วหรือเปล่า? ถึงปฏิบัติกับเธอแบบนี้?

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างไว้ “คือว่า คุณคิดว่า ……

“หืม?”

“ไม่ ไม่มีอะไร คุณจะมาจริงๆเหรอ?”
“อืม รออย่างเชื่อฟังนะ คุณป้าบอกว่าวันนี้คุณไม่สบาย ฉันพา คุณไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อย”

หลังจากนั้นหานซิงก็วางสายลง เพราะเขาบอกว่าจะเข้ามา

ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็ขี้เกียจวิ่งแล้ว อยู่ที่บ้านเสียเลย

ปัญหาที่เธอควรคิดในตอนนี้คือ หานซึ่งมาที่นี่ เพราะๆหลินส เจิ้งได้พูดอะไรกับเขาใช่ไหม แล้วยังเอาใจใส่มากขนาดนี้

ถ้าเขาคิดว่าตัวเองท้อง จะทำยังไงดี? เธอจะอธิบายยังไง?

ตอนนี้เธอยังไม่ได้ตรวจเลย เธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตัวเองได้ตั้ง ครรภ์หรือเปล่า? เพราะมันก็แค่ประจำเดือนของเธอเลื่อนออกไป สองวันเท่านั้น

และประจำเดือนของเธอ ในช่วงก่อนหน้านี้ ก็ไม่ตรงด้วย ตอนนี้เธอทั้งตื่นเต้นและคาดหวัง ถ้าหากไม่มี งั้นความคาด หวังของเธอก็จะผิดหวัง

เสี่ยวเหยียนเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วไปนั่งในห้องนั่งเล่นอย่างเชื่อ ฟัง ก่อนที่ทานชิงยังมาไม่ถึง เธอครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา ว่าเดี๋ยว จะบอกเรื่องนี้กับหานซิงอย่างไร

ด้วยเช่นนี้ เวลาก็ผ่านไปแล้ว

โทรศัพท์มือถือดังขึ้น เสี่ยวเหยียนรับสายก็ได้ยินหานชิงพูดว่า “เปิดประตู ฉันอยู่ข้างนอก

เสี่ยวเหยียนลุกขึ้นไปเปิดประตู แล้วได้เห็นเขาตามคาด
เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้โดยไม่รู้ตัว “ทำไมคุณถึงมา เข้ามากะทันหันล่ะ? ในเวลานี้ คุณน่าจะทำงานในบริษัทไม่ใช่เห รอ? หรือว่า……พี่หลินไปหาคุณแล้ว?”

เมื่อพูดถึงตอนหลัง น้ำเสียงของเสี่ยวเหยียนดูอ่อนลงอย่าง เห็นได้ชัด มองดูหานชิงอย่างประหม่า “พี่หลิน ได้บอกอะไรกับ คุณใช่ไหม?”

หานซิงก้าวเดินเข้าไป เดิมทีคิดที่จะถอดรองเท้า แต่เมื่อคิดได้ ว่า จะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาล เลยไม่ได้ถอดรองเท้า เพียง แค่มองเธอแล้วพูดว่า “เรื่องบางอย่าง คุณควรจะบอกฉัน

เมื่อได้เช่นนี้ หัวใจของเสี่ยวเหยียนกระตุกวูบ

“หมาย หมายความว่าอะไร ..” เธอประหม่ามากจนริม ฝีปากสั่นเล็กน้อย ในขณะที่พูด หรือหานชิงรู้แล้วจริงๆ? หลินส เพิ่งได้บอกกับเขาแล้วจริงๆเหรอ? แต่ว่า………ทั้งๆที่เขาสัญญา กับตัวเองแล้วนะ!

คนหลอกลวง! คนหลอกลวงตัวยง

ไม่รู้เพราะเหตุใด เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่า ตัวเองถูกหลอกลวง อย่างรุนแรง ในใจโกรธเคืองและโกรธแค้นมาก

และในตอนที่อารมณ์ของเสี่ยวเหยียน เปลี่ยนแปลงขึ้นๆลงๆ หานชิงก็ได้เดินเข้ามาหาเธอ เอาผมที่อยู่ข้างแก้มของเธอ แนบที่ หลังหูฝ่ามือที่อบอุ่น จับใบหน้าขาวนวลของเธอไว้

“ควรจะเป็นแฟนที่ดีอย่างไร?”
อืม? เสี่ยวเหยียนกลอกตาหมุนไปมา “ฉันไม่ค่อยเข้าใจ หมายความว่าอะไร……

“หลินสวีเจิ้งบอกฉันว่า คุณวิ่งขึ้นวิ่งลงในร้าน งานยุ่งมาก บอกว่าฉันไม่รู้จักเป็นห่วงคุณ

เสี่ยวเหยียน “???”

ฮะ?

“เพียงแค่นี้เหรอ?” เสี่ยวเหยียนเบิกตากว้าง เมื่อทำให้เธอ ตกใจกลัวแทบตายจริงๆ “ฉันยังนึกว่า……..

“นึกว่าอะไร?” หานซึ่งมองเธออย่างละเอียด “คุณมีเรื่อง ปิดบังฉัน?”

เสี่ยวเหยียนปฏิเสธอย่างรวดเร็ว แล้วหัวเราะแห้งๆ “ฉันจะมี เรื่องปิดบังคุณได้อย่างไร? สิ่งที่พี่หลินพูดกับคุณ คุณไม่จำเป็น ต้องใส่ใจนะ การเปิดร้านนั้นก็ต้องยุ่งมากเป็นธรรมดา และคุณก็ ยุ่งมากในบริษัทแล้วด้วย คุณยุ่งขนาดนี้ จะมีเวลาที่ไหน…….

เธอยังพูดไม่ทันจบ คนตรงหน้าก็ก้มโน้นตัวมาโอบเธอเข้าไป ในอ้อมกอด ลมหายใจที่ร้อนอ่อนๆ พ่นอยู่ที่ท้ายทอยของเธอ

“โง่ เรียกความต้องการจากแฟน ออดอ้อน เอาแต่ใจ เป็นสิ่งที่ คุณควรทําทั้งหมด อยู่ต่อหน้าฉัน ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลมากเกิน ไป
คุณงานยุ่งก็ไม่ต้องส่งซุปให้ฉันแล้ว ทำไมตัวเองเหนื่อย ขนาดนั้นทําไม?”

เดิมที่มือของส่งเสียง ห้อยอยู่ทั้งสองข้าง แต่ตอนนี้ยกขึ้นมา เล็กน้อย กอดหานซิงไว้อย่างระมัดระวัง พูดด้วยเสียงเบา “ฉัน ฉันแค่อยากจะไปเจอคุณเท่านั้น ฉันไม่เหนื่อย ฉันมีความสุข มาก”

เธอเจอทานชิงวันละครั้ง เห็นเขาดื่มซุปที่ตัวเองปรุง กินอาหาร ที่ตัวเองทำ รู้สึกทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพลัง

จะเหนื่อยได้อย่างไร?

หลังจากหานชิงได้ยินคำพูดของเธอ ก็เงียบไปเนิ่นนาน

ถ้าไม่ใช่เสี่ยวเหยียนเป็นฝ่ายริเริ่มก่อน บางทีเขาอาจจะกลาย เป็นฝ่ายริเริ่มก่อนก็ได้ แต่เมื่อเสี่ยวเหยียนได้ริเริ่ม เขาก็จะกลาย เป็นนิ่งเฉยเลย บางที……..คือเขาผิดไปแล้ว

ถ้าไม่ใช่หลินสวี่เจ๋งที่เตือนสติเขา เขาอาจจะไม่รู้อะไรเลย

ส่วนสาวน้อยของเขา ยังคงวิ่งไปที่บริษัทเจอเขาทุกวันอย่าง

โง่ๆ โดยไม่พูดอะไรเลย

ช่างโง่จริงๆ โง่จนไม่ไหวแล้ว

แต่ยิ่งเธอไร้เดียงสาไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรแบบนี้ ในความ สัมพันธ์นี้ แค่ทุ่มเทให้เขาอย่างเดียว ไม่เคยคาดหวังอะไรเลย ก็ ยิ่งทำให้หานชิงรู้สึกผิด และยิ่งชอบเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
สาวน้อยของเขา……..

หาเชิงใช้แรงกอดเธอเข้าไปในอ้อมกอดของตัวเองไว้แน่น

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าหานซิงเกิดอะไรขึ้น เพียงรู้สึกว่าอ้อมกอด ของเขาร้อนมากๆ

“คือว่า ……. นิ้วมือของเสี่ยวเหยียน สะกิดหลังของเขาเบาๆ

“คุณมาที่นี่เพราะเรื่องนี้หรือ?”

“อืม ได้ยินคุณป้าบอกว่าคุณไม่สบาย เราไปโรงพยาบาล เดี๋ยวนี้?”

“ไม่ใช่ ฉันแค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น แม่ฉันเข้าใจผิดแล้ว “เหนื่อย? ถ้าอย่างนั้นฉันพักผ่อนกับคุณสักพัก?” ทันทีที่สิ้นเสียง โทรศัพท์มือถือของหานชิงก็ดังขึ้นเขาปล่อย

เสี่ยวเหยียนออก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย

“ประธานหาน มีเอกสารฉบับหนึ่ง ต้องการให้คุณลงนาม ไม่ ทราบว่าตอนนี้คุณ

“วางไว้ก่อนแล้วกัน เห็นพรุ่งนี้

ซูจิ๋ว “แต่เอกสารนี้ จะต้องใช้ในบ่ายวันนี้ ประธานหาน

“เลื่อนไปถึงพรุ่งนี้ แค่นี้ก่อนนะ”

จากนั้นหานชิงก็วางสายโดยไม่ลังเลเลย เสี่ยวเหยียน มอง อย่างตกตะลึงอยู่ข้างๆ “คุณคงไม่ใช่ว่ายังทำงานอะไรไม่เสร็จก็ มาที่นี่หรอกนะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ