เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่106 ผู้หญิงของเย่โม่เซิน



บทที่106 ผู้หญิงของเย่โม่เซิน

“ด้านนั้นมีปัญหา?” แววตาของเย่โม่เซินค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็นแววตาที่ดุดันและลุ่มลึก “ใครเป็นคน บอกคุณ?

แววตาของเขาดูดุร้ายมากทำให้เสิ่นเฉียวกลืน น้ำลายตัวเองโดยไม่รู้ตัว “คนข้างนอกบอกมา”

“หี คนข้างนอกพูดอะไรคุณก็เชื่อหมดงั้นหรอ? ด้านนั้นของฉันมีปัญหารึเปล่า คุณไม่รู้รึไง?”

อยู่ๆเยโม่เซินจับข้อมือของเธอแล้วดึงมือเธอไป วางอยู่บนจุดจุดหนึ่ง เสิ่นเฉียวตกใจจนร้องออกมา เธอ อยากจะดึงมือกลับมา!

“สัมผัสดูดีดีว่าแท้จริงแล้วฉันมีปัญหาด้านนั้นรี เปล่า!

ในสมองของเสิ่นเฉียวขาวโพลนไปหมด ใครจะ ไปมีเวลาหรือมีความคิดที่จะไปสัมผัสเขา เธอตกใจจน ก้มหน้าลงแล้วกัดไปที่ไหล่ของเขาหนึ่งที่จากนั้นอาศัย จังหวะที่เขาเผลอรีบดึงมือของตัวเองกลับไป

“เยโม่เซินคุณคือไอ้โรคจิต!”

“ฉันโรคจิต? เมื่อคืนตอนที่คุณขอร้องให้ฉันเอา คุณ ทำไมไม่บอกว่าฉันโรคจิตล่ะ?” เย่โม่เซินหัวเราะ อย่างชั่วร้าย เขาก้มหัวแล้วกัดไปที่คางเล็กๆของเธอ หนึ่งที่ “คิดว่าตัวเองเป็นแมวป่างั้นหรอ? เอะอะก็มากัด คนอื่น?”
ใบหน้าของเสิ่นเฉียวแดงก่ำราวกับว่ามีเลือดไหล ออกมา

ทำไมเธอถึงรู้สึกว่า….ความรู้สึกที่เยโม่เซินมีต่อ เธอมันไม่ค่อยเหมือนเดิมแล้ว!

“จำเอาไว้!” เย่โม่เซินพูดที่ข้างหูของเธอ น้ำเสียง หนักแน่น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณคือผู้หญิงของเยโม่ เซิน”

หัวใจของเสิ่นเฉียวเต้นรัว

เขาพูดอะไรนะ?

“ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเป็นสามีเก่าของคุณคนนั้น หรือ ว่าเย่หลิ่นหาน หรือว่าจะเป็นผู้ชายคนอื่น คุณห้ามติดต่อ กับพวกเขาอีก แล้วก็ห้ามคุณมองคนอื่นด้วย”

เสิ่นเฉียว : “..”

“ถ้าฉันเห็นว่าคุณยังติดต่อข้องเกี่ยวกับพวกเขา หรือคุณนอกใจละก็….”

ก๊อก ก๊อก

ในจังหวะนั้นเอง มีคนมาเคาะประตูห้อง เย่โม่เซิ นขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไร?”

เซียวซู่พูดอย่างนอบน้อมจากนอกห้อง “คุณชาย เย่ ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้วครับ”

“เข้าใจแล้ว”

เยโม่เซินจ้องมองสีหน้าที่เหม่อลอยของเสิ่นเฉียว เขายื่นมือไปดีดหน้าผากของเธอ “ได้ยินมั้ย?”

ถึงแม้ว่าเสิ่นเฉียวจะยังไม่ได้ดึงสติกลับมา แต่ เมื่อได้ยินคำคำนี้ เธอก็เอามือไปจับที่หน้าผากของตัว เองแล้วพยักหน้า

“วันนี้พักผ่อนอยู่ในโรงพยาบาลให้ดีๆ ฉันจะให้ คนมาคอยเฝ้าคุณ หลังจากเลิกงานแล้วฉันจะมารับคุณ

.อิ่ม”

หลังจากที่เยโม่เซินเดินออกไปแล้ว เสิ่นเฉียวก็ ยังคงเหม่อลอย ไร้สติอยู่อย่างนั้น ตกลงมันเกิดเรื่อง อะไรขึ้น

ดังนั้นเธอจึงนั่งอยู่บนเตียงแล้วตั้งใจเรียบเรียง เรื่องราวที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน รวมไปถึงคำพูดที่เยโม่เชิ นพูดออกมาเมื่อตะกี้นี้

เมื่อคืนเธอโดนวางยา ในห้องจุดยาสลบเอาไว้ ลู่ สุนฉางนึกว่าเยโม่เซินไร้สมรรถภาพทางเพศ ดังนั้นจึง ตั้งใจจะวางยาเขา จุดประสงค์คือต้องการรังควานเยโม่ เซิน อีกทั้งยังสามารถทำร้ายเธอในเวลาเดียวกัน แต่สุด ท้ายเย่โม่เซินสบายดีไม่เป็นอะไร เธอตื่นมาก็โอเคดี มี เพียงร่องรอยแห่งรักมากมายอยู่ทั่วร่างกายของเธอ โดยที่ไม่รู้สาเหตุ

ในตอนนี้เยโม่เซินก็มาบอกกับเธออีกว่า จากนี้ เป็นต้นไปเธอคือผู้หญิงของเย่โม่เซิน นั่นหมายความว่าเมื่อคืนพวกเขาทั้งสองอยู่ด้วย

กัน?
เมื่อคิดถึงรอยช้ำบนร่างกายคือสิ่งที่เย่โม่เซินเป็น คนทำแล้ว อุณหภูมิบนใบหน้าของเสิ่นเฉียวอยู่ๆก็พุ่งสูง ขึ้นมาทันที

พระเจ้า

ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าสวรรค์ต้องล้อเล่นครั้งใหญ่ อะไรกับเธอ ต้องการจะแกล้งเธอให้ตายไปเลย

นึกไม่ถึง…

นึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ด้วยกันกับเธอเมื่อคืน จะเป็น

เขา

ในตอนนั้นเอง เสิ่นเฉียวไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดีใจ

หรือเสียใจดี

เธออยู่ในโรงพยาบาลคนเดียวเป็นเวลาครึ่งวัน ต่อมาเธอเริ่มรู้สึกเบื่อ เธออยากจะทำเรื่องออกจากโรง

พยาบาล

แต่ข้อมูลที่เธอได้รับคือ ตอนที่เย่โม่เซินยังไม่ได้ กลับมา เธอห้ามออกจากโรงพยาบาล ต้องรอเขาอยู่ที่นี่

เสิ่นเฉียวทำได้เพียงเดินกลับห้องพัก จากนั้นเริ่ม ต้นวันเวลาที่น่าเบื่อ

หลังจากที่เธอกลับมาจากการเข้าห้องน้ำ ขาทั้ง สองข้างของเสิ่นเฉียวสั่นเล็กน้อย เธอลองสังเกตตัวเอง ต่อจากเมื่อตะกี้ นอกจากบริเวณคอแล้วบนร่างกายของ เธอก็เต็มไปด้วยรอยช้ำ ขาทั้งสองข้างที่กำลังสั่นก็คอยเดือนเธอว่าเมื่อคืนพวกเธอสองคนได้ทำเรื่องที่บ้าบิน ด้วยกันมากมาย

แต่เธอกลับมีเรื่องมากมายที่นึกไม่ออก เธอจำ ลางๆได้แค่เย่โม่เซินถามเธออยู่ตลอดว่าสบายดีมั้ย ยัง อยากจะเอา…

จากนั้นเธอก็..

สรุปแล้ว เสิ่นเฉียวในตอนนี้รู้สึกอับอายเป็นอย่าง

มาก

เธอรู้สึกว่า ตัวเองไม่มีหน้าไปเจอกับเย่โม่เซิน

แล้ว

ตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงดังแว่ว มาจากนอกห้อง เหมือนว่าจะเป็นเสียงของล้อรถเข็น

เขาเลิกงานแล้ว?

สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปทันที เธอรีบ หลับตาแกล้งทำเป็นนอนหลับทันที

“คุณชายสองเลิกงานแล้วหรอคะ? คุณนายน้อย สองง่วงอยู่ทั้งวัน ตอนนี้น่าจะหลับไปแล้วค่ะ”

ขอบคุณป้าเฉิน! ยะฮู้! ในเวลานี้เสิ่นเฉียวกำลังโห่ ร้องด้วยความดีใจ เธอน่าจะสามารถแกล้งหลับต่อเพื่อ หลบหนีเย่โม่เซินได้

“อืม”

น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและเยือกเย็นฟังไม่ออกว่า

อารมณ์ของเขาคืออะไร
เสียงล้อรถเข็นค่อยๆเบาลง จากนั้นหยุดนิ่งอยู่ ตรงหน้าเตียงที่เธอนอนอยู่ เสิ่นเฉียวแกล้งทำเป็นไม่ ได้ยินอะไร ยังคงแกล้งหลับต่อไป

“พวกคุณออกไปเถอะ”

เสิ่นเฉียวได้ยินฝีเท้าของคนสองคนเดินออกไป น่าจะเป็นเซียวซู่และป้าเฉิน

จากนั้นบรรยากาศภายในห้องพักเริ่มเงียบสนิท เมื่อผ่านไปสักพักเสิ่นเฉียวได้ยินเสียงพลิกแผ่นกระดาษ เธอแอบลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย เธอมองเห็นตำแหน่งที่เย่ โม่เซินอยู่เปลี่ยนไป เขากำลังก้มหน้าอ่านนิตยสารอยู่

เสิ่นเฉียว : “”

บ้าอะไรเนี้ยะ เขาจะไม่ออกไปรึไง? จะนั่งอยู่ที่นี่ อ่านนิตยสาร?

เสิ่นเฉียวหลับตาลงอีกครั้ง ห์ คุณก็อ่านไปเถอะ ฉันจะแกล้งนอนหลับไปเรื่อยๆ

เสิ่นเฉียวยังคงไม่ขยับตัว เย่โม่เซินยังคงนั่งอ่าน นิตยสารต่อไป

เยโม่เซินค่อยๆพลิกกระดาษ แต่หลังจากที่เขา ได้ยินเสียงลมหายใจของคนที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ สงบลง เสียงพลิกหน้ากระดาษของเขาเบาจนแทบจะไม่ ได้ยิน สุดท้ายเขาเงยหน้าขึ้น สายตาที่เย็นชาจ้องมอง ไปที่ใบหน้าเล็กๆที่ขาวผ่องใบนั้น

เธอกำลังแกล้งหลับ เขารู้ดี
เธอคิดว่าคนอื่นจะดูไม่ออก แต่ลมหายใจของคน ที่คนนอนหลับกับคนที่ไม่ได้นอนหลับมันไม่เหมือนกัน อีกทั้งเสียงหัวใจเต้นก็สามารถแยกแยะได้

ผู้หญิงโง่คนนี้ยังคิดว่าตัวเองแกล้งทำได้อย่าง

แนบเนียน

ตระกูลเสิ่น ทำไมถึงหาคนแบบนี้มาให้?

เยโม่เซินหรี่ตาเล็กน้อย

เขานึกถึงเอกสารที่เซียวซูเอามาให้เขา

การใช้ชีวิตของเสิ่นเฉียวนั้นจำเจและเหมือนเดิม ทุกวัน ทุกๆวันนั้นเรียบง่าย เธอไปทำงานแล้วก็กลับบ้าน ทำอาหาร ดูแลและอำนวยความสะดวกเรื่องทั่วไปให้ สามี

แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างนอก

ตลอดเวลา

แม้แต่การแต่งงานในครั้งนั้นก็เต็มไปด้วยการ

หลอกลวง

ก่อนแต่งงาน ผู้ชายก็มีเรื่องนอกใจอยู่แล้ว แค่เขา กับผู้หญิงคนนั้นทะเลาะกันเลยมาประชดแต่งงานกับ เสิ่นเฉียวด้วยความโกรธ ต่อมาผู้หญิงคนนั้นก็กลับมา…

จนกระทั่งผู้ชายถูกลอตเตอรี่ในวันนั้น ทั้งสองจึง หย่าร้างกัน

ถึงแม้ว่าเธอจะเจอกับเรื่องที่เลวร้ายมาก แต่ทำไม ถึงเป็นเธอที่ได้แต่งเข้ามาในตระกูลเย่? ในเมืองเป่ยมีผู้คนมากมายที่อยากจะมาสร้างความสัมพันธ์กับตระกูล เย่ แต่คนส่วนใหญ่ต้องการเย่หลิ่นหาน แต่ไม่ได้ต้อง การเข้าเยโม่เซิน

เพราะในสายตาของทุกคนเย่โม่เซินเป็นแค่คนไร้ ค่าที่นั่งอยู่บนรถเข็นตลอดเวลา ในทุกๆวันต้องมีคนคอย ดูแล อีกทั้งยังมีด้านนั้นที่ไร้สมรรถภาพ

ดังนั้นการแต่งงานกับเขามันมีความหมาย แอบแฝงว่า ไม่เพียงแค่เป็น คนรับใช้” คนหนึ่งที่ต้อง คอยดูแลเขาแล้ว อีกทั้งยังต้องใช้ชีวิตโดดเดี่ยว ไม่มี ชีวิตรักเหมือนคู่สามีภรรยาทั่วๆไป

อย่างน้อย ในสายตาของคนข้างนอกมองว่าเป็น เช่นนี้

ผู้หญิงทั่วไปใครจะอยากมาทำแบบนี้? นอกจาก ซะว่ายังไงๆก็ต้องการจะมาผูกสัมพันธ์กับตระกูลเย่ให้ได้ เพื่อหวังจะได้ครอบครองผลประโยชน์และทรัพย์สินของ ตระกูลเย่

แต่ทว่าจากพฤติกรรมของเสิ่นเฉียวในวันนี้แล้ว มันทำให้เย่โม่เซินดูไม่ออกซะแล้ว

ในช่วงระยะเวลานี้ที่เธอมาอยู่ในตระกูลเย่ เธอไม่ ได้มีพฤติกรรมอะไรออกมา ทุกๆวันทำแต่เรื่องแปลกๆ

แม้แต่ในเมื่อคืน…


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ