เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่904 คุณคิดจะขัดขวางฉันเหรอคะ



บทที่904 คุณคิดจะขัดขวางฉันเหรอคะ

บทที่904 คุณคิดจะขัดขวางฉันเหรอคะ

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนอาบน้ำเสร็จ ตอนที่เดินผ่านห้องของ เขา เห็นเขากำลังก้มๆเงยๆเก็บกระเป๋าของตัวเอง จึงอดที่จะ กลอกตาใส่ไม่ได้ เธอเช็ดผมไปด้วยพร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง

“เสี่ยวหมี่โต้ว ทำไมหลานเก็บกระเป๋าตอนนี้ล่ะจ้ะ ยังเหลืออีก ตั้งหลายวันว่าจะถึงวันปีใหม่

เสี่ยวหมี่โต้วได้ยินเสียง แต่ไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง ยังคง ยุ่งอยู่กับการเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า

น้าเสี่ยวเหยียนกำลังพูดกับหลานอยู่นะ”เสี่ยวเหยียนเห็นว่า

เด็กน้อยไม่สนใจเธอเลย จึงกระทืบเท้าอย่างไม่พอใจ

พอได้ยินแบบนี้ เสี่ยวหมี่โต้วจึงหันกลับมามอง แล้วส่งเสียง ฮึดฮัด

“คุณน้าเสี่ยวเหยียนครับ คุณน้าก็รู้ว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงปีใหม่ แล้ว ดังนั้นผมถึงต้องรีบจัดกระเป๋า จะได้เตรียมพร้อมไว้ไงครับ พอพูดจบ เสี่ยวหมี่โต้วรู้สึกว่ายังพูดไม่พอ จึงพูดเสริมขึ้นมาอีก ประโยคหนึ่ง “เสี่ยวหมี่โต้วไม่อยากเป็นเหมือนเสี่ยวเหยียน หรอก ที่เก็บของเอาตอนวันไป มันรีบร้อนเกินไป

พอเสี่ยวเหยียนได้ยิน เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที “หลานพูดว่า อะไรนะน้ำเสียงของเธอเคืองใจอยู่บ้าง
เสี่ยวหมี่โต้วยืนกอดเอว แล้วพูด “เมื่อก่อนตอนที่หม่ามีอยู่ ด้วย หม่ามี้ก็มักจะชอบบ่นว่าน้าเสี่ยวเหยียนชอบหลงๆลืมๆ แม้แต่ตัวเองยังดูแลไม่ดี แล้วต่อไปจะดูแลคนอื่นได้ยังไง

โอ้โห

เสี่ยวเหยียนอยากจะบ้าตายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจื่อแค่บ่นเธอ แค่นั้น เจ้าเด็กน้อยเสี่ยวหมี่โต้วจะจำได้ชัดเจนถึงขนาดนี้

“พอเลยนะ ทำไมถึงได้ชอบบ่นน้าจังเลย ถ้าบ่นอีก น้าจะไม่ สนใจและไม่พาไปหาหม่ามีของหลานที่ต่างประเทศแล้วนะ หลานไปสนามบินเองเลย”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่รู้สึกกลัวเลย ไปเองก็ไปเอง

แต่เขาเด็กเกินไป ถ้าไม่มีผู้ปกครองไปด้วย ตอนที่เขาเดินไป รับตั๋วเครื่องบิน คงจะไม่ผ่านการตรวจแน่นอน

เฮ้อ พอต้องคิดว่าเด็กอัจฉริยะอย่างเขาจะต้องมาขอร้องคุณ น้าเสี่ยวเหยียน เสี่ยวหมี่โต้วก็รู้สึกเสียใจมาก

แต่เพื่อจะได้ไปหาหม่ามีกับแด๊ดดี้ รวมถึงคุณตาของแด๊ดดี้ เขาจะต้องทนเอาไว้

พอนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็วางของในมือลง ก่อนจะรีบวิ่ง ไปกอดขาของเสี่ยวเหยียนไว้ “คุณน้าเสี่ยวเหยียนครับ ผมผิดไป แล้ว ที่จริงแล้วคุณน้าเสี่ยวเหยียนไม่ได้เป็นคนหลงๆลืมๆเลยสัก นิด คุณน้าเสี่ยวเหยียนเป็นคนที่น่ารักมาก ในอนาคตจะต้องเป็น น้าสะใภ้ของผมด้วย
พอได้ยินคำว่าน้าสะใภ้ เสี่ยวเหยียนก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที เธอยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

“เห็นแก่ หลานเรียกว่าน้าสะใภ้ ถึงจะต้องตายน้าก็จะพาห ลานไปแน่นอน แต่ถึงเวลานั้นหม่ามีของหลานเอาผิดน้า หลาน ต้องช่วยพูดแทนน้าด้วยนะ”

“อืม” เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า แล้วกระพริบตาปริบๆ ก่อนจะพูด อย่างไร้เดียงสา “ผมจะพูดตามที่น้าเสี่ยวเหยียนบอกผมไว้ครับ เป็นผมที่ใช้ชีวิตของตัวเองเป็นข้อต่อรองบังคับให้น้าเสี่ยวเหยีย นพาผมไปหาหม่ามี

“ดีมาก ถึงตอนนั้นหลานจะต้องใส่สีเติมแต่งด้วยนะ บอกว่า ถึงแม้หลานจะขอร้องยังไงน้าก็ไม่ยอม จนหลานต้องใช้ชีวิตเป็น ข้อต่อรอง น้าถึงได้ตอบตกลงพาหลานไป เข้าใจไหม

“เข้าใจแล้วครับน้าเสี่ยวเหยียน

พอเห็นเสี่ยวเหยียนทําหน้าตาพึงพอใจ เสี่ยวหมี่โต้วจึงไม่ อยากพูดอะไร ถ้าพูดแบบนี้ออกไปหม่ามีจะต้องจับผิดได้ตั้งแต่ แรกแน่นอนว่าน้าเสี่ยวเหยียนเป็นคนสอนให้เขาพูดแบบนี้

ฮิฮิ น้าเสี่ยวเหยียนเป็นชื่อบื้อจริงๆเลย

“จริงสิ น้าชายของหลานยังไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม อย่าบอกให้เขา รู้เด็ดขาดเลยนะ ถ้าหากเขารู้ว่าเราสองคนแอบหนีไปหาหม่ามี้ ของหลานแค่สองคน เขาจะต้องขัดขวางเราแน่ๆ

ถึงแม้เสี่ยวเหยียนจะอยากให้หานชิงไปกับพวกเธอด้วย เธอจะได้ถือโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์กับหานซึ่งระหว่างการเดิน ทาง แต่ดูจากนิสัยของหาน ง เขาเป็นจอมปีศาจที่รักน้องสาว มาก

ถ้าบอกเขาไป เขาไม่ใช่แค่จะไม่ไปด้วย แต่ยังจะขัดขวางไม่ ให้เธอกับเสี่ยวหมี่โต้วไปแน่นอน

แต่เสี่ยวเหยียนคิดไม่ถึงเลยว่าวันต่อมาหลังจากที่จองตั๋ว เครื่องบินแล้ว จะมีคนมาหาถึงที่

เธอเพิ่งเริ่มทำงานเตรียมเอกสาร พอได้ยินผู้ช่วยบอกว่ามีคน มาขอพบเธอ แล้วเธอได้พาไปนั่งรอที่ห้องรับแขก เสี่ยวเหยียน นึกว่าเป็นลูกค้าจึงเดินตรงไปที่ห้องรับแขก

คิดไม่ถึงว่าพอเปิดประตูเข้าไป กลับเจอกับคนที่เธอคาดไม่ ถึงว่าจะเจอ เซียวซู

พอเห็นเซียวซู เสี่ยวเหยียนก็ประหลาดใจมาก เธอคิดไม่ถึงว่า คนที่มาหาเธอจะเป็นเขา ตั้งแต่ที่เขาได้รับบาดเจ็บ ทั้งสองคนก็ ไม่ได้เจอกันอีกเลย

พอมาเจอกันอีกที แผลของเขาก็หายดีแล้ว จะเหลือก็แต่รอย แผลค่อนข้างลึกที่อยู่บนหน้าของเขา

เสี่ยวเหยียนยืนตะลึงอยู่สักพัก ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง พอเซียวเห็นเธอ เขารีบลุกขึ้นยืน แล้วส่งยิ้มบางๆมาให้เธอ

“มาแล้วเหรอครับ”

พอมองหน้าตรงๆ เสี่ยวเหยียนก็อดที่จะสูดหายใจอย่างตกใจไม่ได้

ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน เซียวซูซูบผอมไปมาก ปลายคางแหลม เพราะผอมลงทําให้ขอบตาของเขาลึกมาก คิ้วเข้มหน้าคม เติมที เสี่ยวเหยียนคิดว่าเขียว มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าจะน่าเกลียด แต่คิดไม่ถึงเลยว่ารอยแผลเป็นไม่มีผลกระทบกับความหล่อเหลา ของเขาเลย อีกทั้งยังทำให้เขาดูมีความแข็งแกร่งและมีอำนาจ มากขึ้นด้วย

แต่ว่า ภาพเหตุการณ์ตอนที่เขาถูกทำร้าย มันปรากฏขึ้นมาใน สมองของเธอตลอด เลือดที่เลอะเต็มตัว แค่นึกถึงเสี่ยวเหยียน รู้สึกเจ็บมากแล้ว

เธอเบะปาก ก่อนจะส่งยิ้มให้เขา “แผลของคุณ… หายดีหรือ ยังคะ”

เซียวซูชะงักไปเล็กน้อย เหมือนคิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นห่วงเรื่อง

อาการบาดเจ็บของตนเอง ก่อนจะพยักหน้ารับ

“หายดีแล้วครับ ขอบคุณที่เป็นห่วง”

หลังจากนั้นทั้งสองก็กลับมานิ่งเงียบเหมือนเดิม เสี่ยวเหยียน เองก็ไม่รู้ว่าทำไมบรรยากาศมันถึงได้อึดอัดขนาดนี้ หรือว่าจะ เป็นตั้งแต่ตอนที่พวกเธอกลับมา แล้วเซียวซูพูดแบบนั้นกับเธอ ทำให้ทั้งสองทะเลาะกัน จนบรรยากาศมันอึดอัดแบบนี้

สักพัก เสี่ยวเหยียนถึงได้เริ่มพูดเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่า

อึดอัดนี้
“เอ่อ คุณมาได้ยังไงคะ มีธุระอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่าคะ

เขียวพยักหน้า ให้เธอนั่งลงก่อน แล้วยื่นเอกสารไว้บนโต๊ะ

การกระทำของเขาทำให้เสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ ก่อนจะมองหน้า

เขาด้วยแววตาสงสัย

“นี่หมายความว่ายังไงคะ

ทำไมถึงยื่นบัตรประจำตัวมาให้เธอ

เซียวซู่นิ่งคิด ก่อนจะคิดเรียบเรียงคำพูดในสมอง ไม่ว่าจะพูด ยังไงมันก็ฟังดูแปลกๆ ต่อมาเซียวซูคิดว่าตัวเองควรจะพูดออก ไปตรงๆจะดีกว่า

ดังนั้นเขาจึงพูดออกมาตรงๆ “พวกคุณจะไปหาคุณจื่อกับคุณ ชายเยู่ที่ต่างประเทศกันใช่ไหมครับ พอได้ยินแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบถาม

กลับ “คุณรู้ได้ยังไงกันคะ

พอถามออกไป เธอถึงได้รู้สึกตัวว่าตัวเองเผลอหลุดปากพูด ออกไปแล้ว เธอรีบพูดแก้ตัวทันที “ไม่นี่คะ คุณไปได้ข่าวนี้มาจาก ไหน”

ปฏิกิริยาตอบสนองที่น่ารักแบบนี้ได้ขายตัวเองไปแล้ว เรียบร้อย เธอยังนึกว่าตัวเองปิดความลับไว้ได้ดีมาก แต่ในแวว ตาของเซียวซูกลับแฝงไปด้วยรอยยิ้ม โดยที่ใบหน้ายังคงเรียบ นึ่ง

“เรื่องที่ผมอยากรู้แน่นอนว่าต้องมีวิธีรู้อยู่แล้วครับ ครั้งนี้พวกคุณไปหาคุณมอกับคุณชายเย่ คุณหานซึ่งคงไม่รู้สินะครับ เสี่ยวเหยียนกำหมัดแน่น สายตาที่มองเซียวซูเริ่มระมัดระวัง มากขึ้น

“ถ้าหากคุณหานซึ่งไม่รู้ล่ะก็ พวกคุณควรจะบอกคุณมู่จื่อ หรือ ก็คือคุณนายน้อยของพวกเราไว้ล่วงหน้าก่อน

เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไงคะ วันนี้คุณมา หาฉัน ก็เพื่อจะมาพูดเรื่องนี้อย่างนั้นเหรอ คุณคิดจะขัดขวางฉัน หรือคิดจะไปฟ้องข่าวให้คนอื่นกันแน่คะ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ