บทที่ 60 กลับไปที่เจ้าของเดิม
ป้าเฉินเห็นสีหน้าเสิ่นเฉียวของดูผิดหวัง ก็รู้ว่าสิ่งที่ ตัวเองปลอบประโลมนั้นไม่มีประโยชน์ ทำได้เพียงแค่พูด เบา ๆ อีกครั้งว่า “คุณนายน้อยสองอย่าเพิ่งท้อใจ ถึง อย่างไรคุณก็เพิ่งแต่งงานเข้าตระกูลเย่จำเป็นที่จะต้อง ปลูกฝังความรู้สึกกับคุณชายสอง ป้าเฉินดูออกว่าคุณชาย สอง ปฏิบัติต่อคุณนายน้อยสองไม่ธรรมดา”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสิ่นเฉียวก็เงยหน้าขึ้น สายตามอง ไปที่เธออย่างอ่อนโยน
“ขอบคุณ ป้าเฉิน”
หลังเสิ่นเฉียวทานโจ๊กเสร็จก็เข้านอน ป้าเฉินบอก ว่าตัวเองจะอยู่ดูแลที่นี่ในตอนกลางคืน จากนั้นเสิ่นเฉียวก็ บอกให้ป้าเฉินไปนอนพักผ่อนที่เตียงผู้ป่วยข้าง ๆ พอดีที่ ห้องผู้ป่วยนี้มีเพียงเธอคนเดียว ด้วยเหตุนี้จึงป้าเฉินตอบ
รับ
เสิ่นเฉียว นั่งอยู่สักพัก จากนั้นก็ส่งข้อความไป อธิบายต่อหานเส่โยวถึงสถานการณ์ของตัวเอง แล้วก็ไป
นอน
วันต่อมา หานเส่โยวก็มาที่มาเยี่ยมเธอที่โรง
พยาบาล
“ขอบคุณคุณน้าที่ดูแลเฉียวเฉียวตลอดทั้งคืน วันนี้ ฉันจะมาดูแลเธอเอง คุณรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ หานเส่ โยวกระตือรือร้นจับแขนของป้าเฉินและพูดสิ่งที่ดีมากมาย ทำให้ป้าเฉิน เบิกบานด้วยความยินดี ไม่นานก็กลับไป”
หลังจากรอให้ป้าเฉินกลับไป หานเส่โยวก็รีบเดิน ออกไปส่งที่ประตูห้องผู้ป่วย ก่อนเดินกลับมา
“เป็นอะไรเหรอ? ทำไมถึงดูลับ ๆ ล่อ ๆ” เสื่นเฉียว อดไม่ได้ที่จะถามออกมา
เมื่อได้ยินอย่างนี้ หานเส่โยวก็จ้องมองเธอ “คุณยัง จะพูดอย่างนี้กับฉันเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยคุณตรวจ สอบเรื่องต่าง ๆ ฉันจะลับ ๆ ล่อ ๆ อย่างนี้เหรอ?”
ตรวจสอบเรื่องต่าง ๆ ? เสิ่นเฉียว คิดถึงกระดุมนั่น “ได้เรื่องเหรอยัง ? ”
หานเส่โยวเปิดกระเป๋าออก แล้วหยิบกระดุมออก มา กระดุมสีทองส่องแสง “กลับไปที่เจ้าของเดิม”
เสิ่นเฉียวยื่นมือไปรับเอามา แล้วถามด้วยความ สงสัย ไม่ต้องใช้สิ่งนี้ค้นหาเบาะแสเหรอ? ทำไมถึงไม่ใช้ แล้ว?”
“ดูให้แน่ใจก็พอแล้ว จำเป็นต้องพกติดตัวตลอด เวลาด้วยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือสิ่งของที่มีค่าสำหรับ คุณ และจะต้องส่งคืนให้คุณ” พูดจบ หานเส่โยว ก็ยิ้มให้ เธอ “เฉียวเฉียว คุณช่างโชคดีจริง ๆ”
เสิ่นเฉียว ? ? ?”
“พี่ชายฉันพูดแล้ว กระดุมแบบนี้มีไม่เยอะในตลาด ดังนั้นส่วนประกอบที่ใช้หายากมาก ตอนนี้ให้คนไปตรวจ สอบแหล่งที่มาแล้ว รอให้หาต้นตอพบ อยากจะรู้ว่าเป็น ใครก็ไม่ยากแล้ว”
เดิมทีเส้นเฉียวคิดว่าการพึ่งพากระดุมนี้เพื่อค้นหา คนจะเป็นเรื่องที่ยาก แต่คิดไม่ถึงว่าหานเส่โยว จะช่วยเธอจัดการได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว เธอรู้สึกซาบซึ้ง “เส่โยว ขอบคุณ”
“ยัยโง่ คุณจะมาพูดขอบคุณอะไรกับฉัน พวกเรา เป็นอะไรกัน?” หานเส่โยวเม้มริมฝีปาก แล้วคิดอะไรขึ้นมา ได้บางอย่าง “ถ้าหากว่าหาคนเจอแล้ว คุณคิดจะทำ อย่างไรเหรอ? หย่ากับเย่โม่เซินเหรอ?”
เมื่อกล่าวถึงเย่โม่เซิน การแสดงออกของก็เสิ่น เฉียวเปลี่ยนเป็นซับซ้อน
“ทำไมอยู่ดี ๆ ก็ไม่พูดอะไรออกมา” หานเส่โยว เหลือบมองไปที่เธอ” เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันเอง ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ไม่รู้อะไร มีเรื่องอะไรก็พูดกับฉัน ฉันจะวิเคราะห์
ให้คุณ”
เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าที่กระตือรือร้น ของ หานเส่โยว ริมฝีปากของเธอก็ขยับจากนั้นก็บอกถึง เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้แก่เธอ หลังเสิ่นเฉียวพูดอธิบายจน จบ หานเส่โยวก็จับมือทั้งสองของเธอ และมองเหมือนผี สางเทวดา: “ฟังคุณแล้ว นับว่าเย่โม่เซินนั้นไม่เลวสำหรับ คุณ”
ไม่เลวอย่างนั้นเหรอ? เสิ่นเฉียวเองก็รู้สึกอย่างนี้ แต่เมื่อนึกถึงภาพคำพูดเย็นชาของเขากับตัวเอง ก็รู้สึกว่านี่ อาจเป็นภาพลวงตาของเธอเอง
“แต่เขาอารมณ์เสียเล็กน้อย อาจเป็นเพราะอาการ บาดเจ็บที่ขา ฉันได้ยินมาว่าคนที่มีความบกพร่องทาง ร่างกาย มักมีอารมณ์ที่แปรปรวนง่ายและยากที่จะควบคุมอีกทั้งเขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ ถ้าหากจะเป็นคนไร้ มนุษยธรรม มันคงเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาแน่ ๆ ”
เสิ่นเฉียวคิดถึงวันที่เธอเข้าตระกูลเย่ในวันแรก เพื่อที่จะอยู่ต่อไปเธอพูดคำพูดที่ไร้ยางอายต่อ เยโม่เซิน ต่อมาเขาลากเธอไปบนตัก แล้วปล่อยให้เธอรับความรู้สึก
หากเยโม่เซินไม่มีมนุษยธรรมล่ะก็ แล้ววันนั้นเกิด อะไรขึ้นกับเธอเหรอ?
“คิดอะไรอยู่เหรอ ? หน้าแดงหมดแล้ว”
ขณะที่กำลังคิดจนวิญญาณจะออกมา คำพูดของ หานเส่โยว ดึงสติของเธอกลับมา เสิ่นเฉียวจ้องมองที่ หาน เสี่ยว อุณหภูมิบนในหน้าของเธอก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจาก นั้นก็เปล่งเสียงออกมาว่า “ฉันคิดว่า เป็นการดีที่จะไม่พูด คุยเรื่องนี้”
“ทำไม คุณเป็นทุกข์หรือเปล่า ? ”
“เปล่า”
“ถ้าอย่างนั้น คุณบอกฉันว่าเมื่อสักครู่คิดอะไร ? ทำไมเมื่อฉันพูดเรื่องด้านนั้นของเขา คุณต้องหน้าแดง ? หรือว่าคุณทดลองมันแล้ว ? ” สีหน้าของหานเส่โยวยิ้ม ออกมาอย่างมีเลศนัย , คิดขึ้นมาได้ก็พูดว่า “ไม่สิคุณชาย สองแห่งตระกูลเย่นั้นไร้ความสามารถนี่ ไม่สามารถทำให้ คุณหน้าแดงได้ ถึงจะถูกสิ”
“เส่โยว คุณไม่ต้องพูดแล้ว” เสิ่นเฉียวทนไม่ไหวกับ เธอ มันแย่มาก
“ฉันไม่ได้พูดอะไร เห็นได้ชัดว่าคุณหน้าแดงไปเอง ฉันก็แค่ถามเท่านั้นเอง”
เสิ่นเฉียว
ก๊อก ก๊อก
ทันใดนั้นประตูก็ถูกกระแทก จากนั้นลูกบิดประตูก็ บิด แต่ก็ไม่สามารถเปิดได้ ดังนั้นเสียงที่น่าสงสัย จึงดังมา จากนอกประตู
“ผู้ช่วยเสิ่น ?”
หานเส่โยวมองดูเสืิ่นเฉียวก็พบว่าใบหน้าของเธอ เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“คนที่บ้านคุณเหรอ ? ” หานเส่โยวเดาตัวตนของ คนที่จะมาถึง
“คุณชายเยประตูล็อค”
หน้าของเสิ่นเฉียวขาวซีด เขามาจริง ๆ ด้วย
เมื่อวานมาแล้วก็ไปไม่ใช่เหรอ? ทำไมวันนี้ถึงมา อีก? สุดท้ายแล้วเขาจะทำอะไรกันแน่?
“อย่ากังวล” เมื่อเสืิ่นเฉียวรู้สึกเป็นกังวลมากเกินไป มือของหานเส่โยว กอดเธอไว้ แล้วเธอก็กะพริบตา “มีฉัน อยู่”
พูดจบก็ไม่รอให้เส้นเฉียวตอบ หานเส่โยวก็ลุกขึ้น ไปเปิดประตู
เซียวซู่กำลังเตรียมที่จะใช้มาตรการ ประตูก็ถูกเปิด ออก จากนั้นก็มีหญิงแปลกหน้าปรากฏตัวออกมาหน้า ประตู เซียวซู่นิ่งอยู่สักครู่ และกำลังคิดว่าพวกเรามาผิด ห้อง แต่เมื่อมองดูรอบ ๆ ก็พบว่าถูกต้องแล้ว
“พวกคุณมาหาเสิ่นเฉียวเหรอ?” ยังไม่ทันที่จะรอ
ให้เซียวซู่ได้คิดอย่างถี่ถ้วน หานเส่โยวก็เริ่มสอบถาม
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวซู่ก็มองเข้าไปในห้องผู้ป่วย เมื่อเห็นเส้นเฉียวนั่งอยู่บนเตียง เขาตอบโต้และพยักหน้า
“อืม”
“เข้ามาสิ” หานเส่โยว หันไปด้านข้าง เซียวซู่เดินไป เข็นเย่โม่เซินจากด้านหลัง
ในตอนนี้หานเส่โยว เพิ่งจะมองเห็นเย่โม่เซินได้ อย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าจะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่อย่างไรก็ตาม ออร่าที่ทรงพลังยังคงอยู่บนใบหน้า และคุณสมบัติที่ สวยงามบนใบหน้าที่หล่อเหลาดึงดูดสายตาของหานเส่ โยวในทันที
สายตาของเขาเย็นชา เขามองไปที่เธอเพียงครู่ เดียว ก็หันกลับมา
หานเส่โยวดูเซียวซูเข็นเขาเข้าไปในห้องผู้ป่วย เธอมีปฏิกิริยาออกมาเล็กน้อย นั่น คนนั้น คือทายาท
ตระกูลอันดับแรกตระกูลเย่ของเมืองเป่ยเย่โม่เซินหรือ ?
แต่ เขาไม่ได้พิการอย่างนั้นเหรอ? เดิมที่คิดว่าคนที่ นั่งบนรถเข็นนานแรมปี คงจะอ้วน ผิวเหลือง ผมมัน ตาสี ขาวและเป็นผู้ชายที่น่าเกลียด
คิดไม่ถึงว่าเขาจะหล่อขนาดนี้
ก่อนที่จะพึ่งพาจินตนาการของหานเส่โยว เธอยัง เป็นทุกข์จากการถูกบังคับให้แต่งงานกับ เสิ่นเฉียวตอน นี้
หานเส่โยวกลืนน้ำลาย คิ้วที่ดูดีของ เย่โม่เซิน นั้นปรากฏขึ้นในหัวสมองที่คลุมเครือ จนรู้สึกอึดอัดขึ้นมา
เธอค่อย ๆ หันหน้ากลับไปช้า ๆ เมื่อมองเห็น ท้ายทอยที่ดูสมบูรณ์แบบของผู้ชาย ก็ราวกับว่าหัวใจนั้น ถูกจับด้วยมือใหญ่ ๆ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
