บทที่ 913 ฉันก็เป็นลูกผู้ชาย

ส่งอานกับเสี่ยวหมี่โต้ว เดิมทีก็ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน

เพราะตอนที่จัดงานแต่งคืออยู่ที่ต่างประเทศ ตอนนั้นเมื่อ งอาน ได้ยินว่าต่างประเทศ กำลังลังเลไม่ค่อยอยากจะไปนัก เมื่อได้ยินทั้งสองสามีภรรยาบอกว่า จะจัดงานแต่งงานใน

ประเทศจีนอีกครั้ง สั่งอานก็ยิ่งไม่อยากจะไปแล้ว อย่างไรก็ตามเธอเข้าร่วมงานแต่งต่างประเทศหรือในประเทศ

เพียงแค่ได้เข้าร่วม ก็มีค่าเหมือนกัน

แต่ในในเวลานั้น สูงอานไม่คาดคิดว่าเยโม่เซินจะเกิด อุบัติเหตุ ตอนที่ได้ทราบข่าวร้าย เธอเกือบจะเป็นลมตายจากไป เพราะยังไงแล้ว นั่นเป็นลูกที่พี่สาวได้ฝากไว้ให้เธอดูแล

โชคดีที่ต่อมาหาตัวเจอ สั่งอานถึงได้รู้สึกโล่งใจ

หลังจากนั้น ซูจิ๋วเลขาของหานชิง ได้มาหาตัวเอง หลังจากที่ บอกกับเธอเกี่ยวกับเรื่องของหาน จื่อ สงอานนิ่งเงียบไป บอกว่า จะคิดพิจารณา

เธอคิดไม่ถึงว่า ตาเฒ่าฉือจะดื้อรั้นขนาดนี้ และไม่คาดคิดว่า เย่โม่เซินจะถูกตาเฒ่าฉือจินนั้นช่วยไว้ โดยบังเอิญขนาดนั้น

หรือว่าทั้งหมดนี้เป็นชะตากรรม?

แม้ว่าสังอานจะเอ็นดูเย่โม่เซินมาก แต่เธอไม่อยากจะเจอยู่คือจีน อีกจริงๆ เหตุการณ์ในอดีต ยังคงอยู่ในใจอย่างชัดเจน ในใจ ของเธอรู้สึกสับสนอย่างมาก

และในตอนที่สูงอานลังเลตัดสินใจไม่ได้ หานชิงจอมมารรัก น้อง หลังจากฟังคำพูดที่ซูจิ๋วฝากมาบอกอย่างชัดเจนแล้ว ขมวด คิ้วไว้แน่น รู้สึกว่าน้องสาวของตัวเอง ช่วงเวลาที่อยู่ต่างประเทศ ก็มีชีวิตที่ย่ำแย่มากพอแล้ว

เธอก็ไม่ยอมให้พี่ชายคนนี้ลงมือ

มือของเขาไม่สามารถยื่นไปถึงต่างประเทศได้ งั้นเรื่องใน ประเทศ เขาก็สามารถจัดการได้ใช่ไหม?

ดังนั้นหานชิงจึงไปหาสังอานถึงบ้านด้วยตัวเอง เพื่อเพิ่มความ น่าเชื่อถือ หานซิงก็เลยพาตัวเสี่ยวหมี่โต้วไปด้วย

ตอนที่เห็นเสี่ยวหมี่โต้ว อาจพูดได้ว่า ส่งอานมึนงงไปหมด

ต่อมายังเป็นเจ้าตัวเล็ก ที่เรียกเธอว่าคุณย่าเล็ก ด้วยเสียงเด็ก น้อยที่น่ารัก ขอให้คุณย่าเล็กช่วยเหลือด้วย สรุปคือเพียงแค่ไม่กี่ ค่า ก็พูดจนทำให้สั่งอานแหลกสลายพ่ายแพ้

ต่อมาเรื่องนี้ คือเสี่ยวเหยียนที่รู้เข้า แล้วส่งข้อความบอกให้ หานมู่จื่อ

ตอนที่หานมู่จื่อรู้เรื่อง อารมณ์ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย งอานเจอกับเสี่ยวหมี่โต้ว เป็นเรื่องในไม่ช้าก็เร็ว

ส้งอานชอบเสี่ยวหมี่โต้วมาก เจ้าตัวเล็กพูดเก่ง และมี มารยาท เอาใจเธอจนยอมเชื่อฟังทุกอย่าง แต่เธอไม่คาดคิดว่าเสี่ยวหมี่โต้วถึงกับวิ่งมาถึงต่างประเทศจริงๆ

“ช่วงตรุษจีน ทำไมพวกเธอวิ่งออกมาที่ต่างประเทศหมดเลย? อยู่ในประเทศไม่ดีหรือไง? มันจะออกมาให้เหนื่อยลำบาก?

ในขณะที่พูด สั่งอานก็เหลือบมองไปที่เซียว จากนั้นก็ยื่นมือ ไปหยิกแก้มของเสี่ยวหมี่โต้ว

เสี่ยวหมี่โต้วก็เลยกอดมือของสงอานไว้ ใช้แก้มถไถอย่างรัก ใคร่ แล้วอธิบายว่า “คุณย่าเล็ก เสี่ยวหมี่โต้วคิดถึงหม่ามี แดด ดี้ และ คุณย่าเล็กแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วไม่เหนื่อยเลย

เมื่อได้ยินลำดับที่เขาพูดถึง สั่งอานก็อดไม่ได้ที่จะล้อเขา “ส่วน ใหญ่คิดถึงหม่ามีของหนูเป็นหลักใช่ไหม?”

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาที่ใสบริสุทธิ์ “คิดถึงทั้งหมดเลย คุณย่า เล็กตั้งใจเดินทางมาครั้งนี้ เหนื่อยมากเลย เสี่ยวหมี่โต้วคิดถึงอยู่ เสมอ”

ส่งอานหัวเราะเย้ย “ทำเป็นแต่หยอกล้อ ให้ย่าเล็กดีใจ และ พูดจาฉาดฉานเฉลียวฉลาดแบบนี้ ดีกว่าแดดดี้ปากจัดของหนู นั่น ไม่รู้กี่เท่า”

ทั้งๆที่เป็นลูกของเย่โม่เซิน ทำไมถึงแตกต่างได้มากขนาดนี้?

เย่ไม่เป็นนายบ้านั่น พูดจาทำได้เพียงให้คนสำลักตาย วัน ไหนที่ไม่ปากจัดก็ไม่สบายตัว เมื่อก่อนตอนที่เป็นน้าของเขา โดนเขาเถียงกลับไม่น้อย และเอะอะก็มองตัวเองเป็นอากาศ

จะเหมือนกับเจ้าตัวเล็กตรงหน้าเสียที่ไหน เรียกคุณน่าน้อยแต่ละคํา เรียกจนใจเธอละลายหมดแล้ว

“คุณย่าเล็ก นี่เรียกว่าคนรุ่นหลังเหนือกว่าคนรุ่นก่อน~”

บรรยากาศดูเหมือนจะคึกคักในทันที ไม่ได้ตึงเครียดเหมือน ก่อนหน้านี้

แน่นอนว่า ทุกคนรู้ดีว่า นี่เป็นเพราะหลังจากที่หมอบอกว่า เช่ โม่เซ็นไม่มีปัญหาอะไรมาก ถ้าอากาศของเยโมเงินย่ำแย่มาก ถ้าอย่างนั้นไม่ว่าจะยังไง บรรยากาศก็จะไม่คึกคักขึ้นมาแน่นอน

ทุกคนก็ยืนอยู่ที่อีกสักพัก หานมอก็พูดขึ้นว่า “น้าเล็ก วันนี้ เป็นวันสิ้นปีจีน เดิมทีพวกเราควรจะนั่งด้วยกัน ทานอาหารข้าม คืนต้อนรับปีใหม่พร้อมกัน ค่ำในวันส่งท้ายปีเก่าด้วยกัน

แต่ว่า…….ตอนนี้สถานการณ์แบบนี้ ฉันก็ไปไหนไม่ได้แล้ว เสี่ยวเหยียนพวกเขาเพิ่งมาถึงวันนี้ เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ไม่อย่างนั้น…….คุณพาพวกเขากลับบ้านไปก่อน ที่นี่ฝากไว้ให้ ฉัน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สั่งอานก็ทำหน้าเคร่งขรึมคัดค้านทันที “นี่จะ ได้ยังไง? เธอก็เพิ่งจะออกจากโรงพยาบาล ให้เธอเฝ้าไว้ที่นี่ เกิด เรื่องขึ้นอีกจะทํายังไง?

เซียว ออกตัวรับหน้าที่เอง

“คุณหญิง ที่นี่มีฉันเพียงผู้ชายคนเดียว พวกคุณกลับไปก่อน ให้ฉันอยู่ดูแลคุณชายเย
“หึม!” เสี่ยวหมี่โต้วไม่พอใจทันที “ลุงเซียว ฉันก็เป็นผู้ชาย! เซียวซูชะงัก จากนั้นก็ทำหน้ายิ้ม

“เกือบลืมไปแล้ว คุณชายน้อยก็เป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน แต่

ว่า……. คุณยังเป็นเด็กอยู่

เสี่ยวหมี่โต้วตอบกลับด้วยความไม่พอใจ “ลุงเซียวเห็นว่า เสี่ยวหมี่โต้วอายุน้อย เลยดูถูกฉันเหรอ?”

เซียวซูกล้าดูถูกเขาเสียที่ไหน ยังไม่ได้ตอบกลับ เสี่ยวหมี่โต้ วก็ถูกสั่งอานหยิกเบาๆ “ลุงเซียวของหนูจะดูถูกหนูได้ยังไง แค่ เป็นห่วงหนูเท่านั้น”

เสี่ยวหมี่โต้วครุ่นคิดสักครู่ ตัดสินใจด้วยตัวเอง

“ฉันจะอยู่กับลุงเซียวดูแลแดดด้วยกัน คุณย่าเล็กพวกคุณ กลับไปก่อนเถอะ !

เมื่อเห็นฉากนี้ หานมู่จื่อไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร

ธ……จริงไม่อยากไปมากที่สุด

เธอ

เย่โม่เซิน ในสภาพแบบนี้ เธอตัดใจกลับบ้านได้อย่างไร? ความทรงจําของเขาฟื้นกลับคืนมา จะทำอย่างไร?”

หลังจากคิดทบทวนไปมา หาน จื่อยังคงยืนกรานในความคิด ของตัวเอง

“ฉันอยู่ที่นี่เองก็พอแล้ว พวกคุณกลับไปก่อนเถอะ มีเรื่องอะไร ฉันจะโทรหาพวกคุณ”
“ไม่ได้”

ลังอานก็เช่นเดียวกับเธอ ยืนกรานในความคิดของตัวเอง “สภาพร่างกายของเธอ ในตอนนี้ ฉันรู้ดี เธอไม่เหมาะที่จะอยู่ดูแล โม่เซิน เหน็ดเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน เธอควรกลับไปพักผ่อนแล้ว มู่จื่อ อย่าโทษว่าน้าเล็กไม่ได้เตือนเธอ ตอนนี้เธอเป็นหญิงตั้ง ครรภ์แล้ว”

“แต่ว่า……

“อย่าแต่ว่าเลย ทำตามที่เซียวซูบอก เขาเฝ้าอยู่ที่นี่ก่อน พวก กลับไปก่อนเถอะ”

ถ้าหากว่าหานมู่จื่อไม่ได้ตั้งครรภ์ในตอนนี้ และไม่มีตรวจเจอ ว่า ลูกในครรภ์สัญญาณที่จะแท้ง ถ้าอย่างนั้นส่งอานก็จะไม่เสนอ ความคิดที่จะให้เธอกลับไปก่อน ทุกคนสามารถเฝ้าอยู่ที่นี่ด้วย กัน

แม้ว่าจะมีคนอยู่ในห้องผู้ป่วย ทุกคนกลับไปแล้ว ก็ยังไม่ สบายใจอยู่ดี

แต่กรณีพิเศษก็จะจัดการเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงสามารถทำได้ เพียงเช่นนี้

เสี่ยวเหยียนดึงแขนเสื้อของหาน จื่อเล็กน้อย “มู่จื่อ ฟังที่น้า ส่งพูดดีกว่า ฉันคิดว่าที่ท่านพูดมีเหตุผล ข้างนอกมันหนาวมาก ขนาดนี้ คุณกลับไปกับเราก่อนเถอะ เซียวซูเป็นลูกผู้ชาย ให้เขา เฝ้าอยู่ที่นี่ ไม่เป็นอะไรหรอก”
ใครจะรู้ว่า ในเวลานี้เสี่ยวหมี่โต้ว กลับพูดเสนอตัวเอง “ฉันก็ เป็นลูกผู้ชายเหมือนกัน ให้ฉันเฝ้าอยู่ที่นี่กับลุงเซียวเถอะ”

เดิมทีหาน จื่อยังอยากจะปฏิเสธ แต่คิดไม่ถึงว่า สังอานกลับ พยักหน้าตอบรับ “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ให้เซียวซูและเสี่ยวหมี่โต้วเฝ้าไว้ พวกเรา

สามคนกลับไปก่อน กินข้าวอาบน้ำ พักผ่อนสักครู่ ถึงเวลานั้น

อยากจะเข้ามา ฉันจะไม่ขัดขวางเธอแน่นอน”

ไม่มีวิธี หานมู่จื่อจึงจำเป็นต้องตอบตกลง

ก่อนที่จะไป หานมู่จื่อหันหน้าไปมองเสี่ยวหมี่โต้ว เดินไปตรง หน้าเธอแล้วนั่งลงไป

เมื่อมองหานนั่งอยู่ตรงหน้าตัวเอง เสี่ยวหมี่โต้วก็ตื่นเต้นใน ใจยิ่งนัก จนแทบจะตะโกนใส่เธอ ในที่สุดหม่ามีก็สังเกตเห็นฉัน แล้ว!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ