บทที่1442 ทรัพย์สินในอ้อมอกอ้อมใจ

ในคืนวันนั้น บรรยากาศของที่แห่งนั้นก็สนุกสนานกันมาก เพราะ ว่าบนเวทีมีผู้หญิงคนนึงมาปรากฏตัวขึ้น

ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสวยสดงดงาม อีกทั้งสิ่งที่ทำให้คนปางตาย ได้เลยก็คือในความไร้เดียงสาของผู้หญิงคนนี้ที่ยังแฝงไปด้วย เสน่ห์ที่น่าเย้ายวนใจ แต่เสน่ห์นี้เองก็ยังคงมีขอบเขตอยู่ไม่ ทําให้คนรู้สึกว่ามันดูมากเกินไป ก็เลยไม่ได้ดูดาษดื่นธรรมดา ยิ่งเธอเต้น ก็รังแต่จะทำให้คุณรู้สึกว่ามันยิ่งไม่อาจหยุดความ ต้องการได้เท่านั้น

ในที่สุดเจียงเสี่ยวไปก็ปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จ จากนั้นก็ โยนเสื้อตัวนั้นปลิวออกไป

“อ๊าก!!!”

การกระทำนี้ได้ทำเอาผู้ชายที่อยู่ด้านล่างแย่งกันอย่างบ้าคลั่ง

มองพวกผู้ชายที่อยู่ด้านล่างที่ได้ทำการเหมือนอย่างกับ หมาป่าที่หิวกระหายกระโจนเข้าหาอาหารพวกนั้นแล้ว เจียง เสี่ยวไปก็เหยียดหยันอยู่ในใจ คนพวกนี้เป็นอะไรไปหา? เธอแค่ เต้นเองไม่ใช่หรอ? แค่เห็นเสื้อคลุมหัวเดียวก็บ้าคลั่งกันถึงขนาด

น่าเบื่อเสียจริง!

นักเต้นประจำร้านก็โกรธจนดวงตาแดงออกมา เพราะเธอเห็นว่าหลังจากที่เจียงเสียวไปถอดเสื้อคลุมออกไปแล้ว ก็เผยให้ เห็นชุดราตรีเจ้าตรงอกที่อยู่ด้านในปรากฏออกมา

กระโปรงชุดราตรีของเธอไม่ได้สั้น ยาวปิดเข่าพอดี แล้วยัง เป็นแบบที่ไม่ได้ดูพิธีการเท่าไหร่นัก กระโปรงอย่างนี้ต้องพึ่งร่าง เอามากๆ คนที่สวมไม่ดีจะทำให้ดูอ้วนดูขาสั้นได้ง่ายๆ แต่เจียง เสี่ยวไปนั้นไม่ กระโปรงเมื่ออยู่บนร่างของเธอแล้ว ทำให้เธอดูขา เรียว สองขาเรียวยาว

หลังจากที่ถอดเสื้อคลุมออกแล้ว ไหล่ขาวเนียนประหนึ่งหยก นั้นของหญิงสาวได้เผยออกมาท่ามกลางแสงไฟที่ส่องลงมา ยิ่ง เรียกความสนใจจากผู้คนได้ดีขึ้น

นักเต้นประจำร้านเริ่มโมโหตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย ทำไมเธอถึง ได้ให้โอกาสผู้หญิงคนนี้ได้ถอดเสื้อคลุมออกด้วยนะ? แต่คงเป็น เพราะเธอบ้าไปแล้ว เธอไม่อยากเชื่อว่าจะแพ้ไปอย่างนี้ เธอเป็น ถึงนักเต้นประจําร้านเลยนะ ทำไมแค่ผู้หญิงคนเดียวมา ก็แย่งซีน เธอไปหมด?

ชิส์ ก็แค่เด็กน้อยคนนึง ยังคิดจะมาสู้กับเธออีก? ไม่ดูสัก หน่อยว่าตัวเองแน่แค่ไหน?

นักเต้นคนนั้นก็เลยตัดสินใจที่จะปล่อยใหญ่ออกไป เธออ้อม ไปตรงด้านหน้าเจียงเสี่ยวไป๋ เจียงเสี่ยวไปมองเธอไปด้วยความ หงุดหงิดเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไรอีก

บนร่างของเธอไม่มีเสื้อคลุมที่จะถอดได้แล้ว หรือว่าเธอยังคิด ที่จะถอดเสื้อกล้ามตัวจิ๋วบนตัวออกอีกงั้นหรอ?
ถ้าเธอกล้าทําอย่างนี้จริงๆ อย่างนั้นแล้วเจียงเสี่ยวไปจะต้องสู้ ไม่ไหวแน่ ถึงยังไงเธอยังไม่มีความกล้านั้นจริงๆ

กลัวอะไรอยู่อย่างนั้นก็มาถึง ในบทที่เจียงเสี่ยวไปกำลังสงสัย อยู่ว่าเธอจะถอดเสื้อกล้ามที่อยู่บนร่างเธอออกไปหรือเปล่านั้น เอง นักเต้นของร้านที่อยู่ตรงหน้าก็ได้เริ่มการขยับ เธอค่อยๆเอา มือวางไปที่เอวตัวเอง ค่อยๆดึงเสื้อขึ้นข้างบนทีละนิดๆ

เสียงร้องด้านล่างก็ได้ดังขึ้นอีกอย่างที่คิด

นักเต้นยกยิ้มได้ใจออกมา จงใจถอดเสื้อกล้ามออกไปต่อหน้า เจียงเสี่ยวไป เผยให้เห็นชุดชั้นในลายลูกไม้ที่อยู่ด้านใน

ภาพนี้ได้ทำเอาเจียงเสี่ยวไปถึงทำอะไรไม่ถูกขึ้นมามองเธอ ไปอย่างไม่อยากเชื่อ

เล่นใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ? น่านับถือจริงๆ เจียงเสี่ยวไปส่ง

สายตานับถือไปให้ผู้หญิงคนนั้น จากนั้นก็ถอนสายตาหันมาเต้น

ของตัวเองต่อ

นักเต้นที่ร้านมีสีหน้าอึ้งออกมา เธอทำอย่างนี้ก็เพื่อท้าทาย

เจียงเสี่ยวไป เธอไม่กล้าทำอย่างนี้แน่ๆ ถึงยังไงเธอก็เกิดมาจาก

แถวๆที่สถานที่อโคจรอะไรทำนองนั้นอยู่แล้ว ก็เลยปล่อยเนื้อ

ปล่อยตัวอย่างมาก ส่วนเจียงเสียวไปนั้นเห็นได้ชัดว่าเธอไม่

สามารถปล่อยเนื้อปล่อยตัวได้อย่างเธอ ผลสุดท้ายแล้วก็เลยไม่

ควรจะเป็นไปได้ เธอเห็นตนเรียกสายตาจากผู้คน ส่วนเจียงเสียว

ไปนั้นทำไม่ได้ แล้วก็จะรีบเดินออกไปด้วยไม่พอใจหรือเปล่า?

แต่เจียงเสี่ยวไปกลับถือดี ไม่นึกเลยว่าจะยังยืนเต้นอยู่ตรงนั้นเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อีก

อารมณ์ของนักเต้นตอนนี้ก็คือตนปล่อยหมัดออกไป นึกไม่ ถึงว่าจะเป็นเพียงการต่อยลงไปบนฝ่ายเท่านั้น จึงทำเอาเธอไม่ พอใจเอามากๆ เธอได้เดินไปยังด้านหน้าเจียงเสี่ยวไปอีกครั้ง

“ทําไมเธอไม่ถอด?”

ได้ยินอย่างนั้น เจียงเสี่ยวไปก็มองเธอเหมือนกับมองคนโง่ ไม่ปาน จากนั้นก็เอ่ยออกมาว่า “ฉันไม่ได้ฟังการเอาใจพวกเขา เพื่อใช้ชีวิตนี้ ทำไมต้องถอดด้วย?”

นักเต้นถูกเธอพูดมาอย่างนี้ ก็พูดไม่ออกขึ้นมาทันที

ใช่แล้ว เธอก็แค่ขึ้นมาเต้นสนุกๆเท่านั้นเอง ทำไมต้องถอด เสื้อผ้าเพื่อมาเอาใจเจ้าพวกสุนัขตัวผู้พวกนี้ด้วย?

“ยัยดอกบัวขาว แล้วเมื่อทำไมถึงถอดเสื้อคลุมออกล่ะ?”

เจียงเสี่ยวไปก็ยิ่งมีสีหน้าไม่แคร์ออกมาอีก เพราะฉันร้อนไง!” เธอเต้นอยู่ตรงนี้อยู่นาน อากาศตรงนี้มันทั้งอบอ้าวอย่างมาก เธออยากถอดเสื้อคลุมออกตั้งนานแล้ว เพียงแต่นักเต้นของร้าน ได้ให้โอกาสดีๆกับเธอมาก็เท่านั้น

นักเต้นประจําร้าน “…แก!”

เจียงเสี่ยวไปเอ่ยยิ้มๆออกมา “เธอคงไม่คิดหรอกว่าฉันทำไป เพื่อยั่วอารมณ์เธอก็เลยถอดเสื้อคลุมออกไปหรอกมั้ง ใช่มั้ย?”

นักเต้นของร้านถูกเธอทำเอาโกรธจนพูดไม่ออก เอ่ยออกมาด้วยอาการโกรธฮึดฮัด “โกหก ฉันไม่เชื่อแกหรอก”

“แล้วแต่เธอแล้วกัน เธอจะเชื่อหรือไม่สำหรับฉันแล้วมันไม่ได้ สำคัญเลย นอกจากนี้คุณผู้หญิงท่านนี้ ถอดออกมาอย่างนี้แล้ว แต่ก็ไม่อาจทําให้ผู้ชายหยุดได้เลย หรือว่าเธอไม่เคยได้ยินมา หรือว่ายิ่งปกซ่อนมันยิ่งเห็นชัด อยากเตาะหรือไม่ถึงจะสำคัญ ที่สุดไม่ใช่หรือไง? อย่างเช่น เหมือนอย่างแบบนี้ไง

เสียงพูดของเจียงเสี่ยวไปเพิ่งจะหลุดออกมา ทันใดนั้นเธอก็ ยกมือขึ้นมาดึงกระโปรง ขาข้างหนึ่งก้าวออกไปข้างหน้าเผยให้ เห็นน่องขาขาวเรียวยาวออกมา

เธอเผยออกไปไม่เยอะ ผ้าที่ปิดคลุมอยู่บนเข่า แค่เพียงอากัป กิริยานิดๆหน่อยๆ ผู้ชมทั้งหมดในที่ตรงนั้นก็เอิกเกริกกันไปแล้ว

สีหน้าของนักเต้นของร้านมืดครึ้มออกมาทันที

“เธอดูสิ” เจียงเสี่ยวไปมองเธอไปด้วยความขบขัน “ผลลัพธ์ที่ เธออยากได้ ไม่ต้องถอดก็ได้มาแล้ว ทำไมเธอจะต้องทำให้มัน เสียเปรียบอย่างนั้นด้วยล่ะ?”

นักเต้นของร้านรู้สึกว่าตัวเธอนั้นโกรธจนจะตายอยู่แล้ว แต่ กลับดันไม่มีทางที่จะตอบโต้คำพูดของเธอได้ เพราะว่าเจียงเสี้ยว ไปได้ใช้การกระทำมาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้ว เธอจึงตอบโต้กลับ ไปไม่ได้เลย

สุดท้ายเธอก็คงต้องโกรธจนขาดสติแน่เลย จึงได้พูดกับเจียง เสี่ยวไปไปว่า “นั่นไม่ใช่ว่ามันเป็นเพราะว่าเธอสวยหรือไง”
พูดจบ นักเต้นของร้านก็แทบอยากจะกัดปากตัวเองให้แตก เธอเป็นอะไรไป ทั้งๆที่เกลียดชัยเด็กที่มาแย่งซีนไป แต่สุดท้าย ยังไปชมอีกฝ่ายว่าสวยอีก!

เพียงแต่นึกไม่ถึงว่า เจียงเสี่ยวไปจะมองเธอมาอย่างขบขัน จากนั้นก็พูดต่อออกมา “อย่าพูดอย่างนั้นเลยพี่สาว พี่สาวสวย กว่าฉันเยอะ”

ได้ยินอย่างนั้น นักเต้นของร้านคนนั้นก็นิ่งอึ้งไป “เธอ เธอคิด ว่าฉันสวยกว่าเธอจริงๆหรอ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว ฉันก็แค่ขึ้นมาสนุกๆ ด้วยความที่โกรธสุนัข ตัวผู้บางตัวเท่านั้นเอง ยังไงที่นี่ก็เป็นถิ่นของพี่สาว พี่สาวเป็นผู้ ที่เชี่ยวชาญแล้ว!”

เธอพูดไปเสียอย่างนั้นแล้ว นักเต้นของร้านคนนั้นก็รู้สึกว่าใจ ได้ถูกปลอบประโลม ไม่ได้หาเรื่องเจียงเสียวไปอีก แล้วยังได้เริ่ม พูดคุยเม้าท์มอยกับเธอ

“เธอทำไปเพื่อยั่วโมโหผู้ชาย? แฟนเธอ?”

“อ่าฮะ!”

“งั้นเธอทำอย่างนี้ไม่ได้นะ แค่ถอดเสื้อคลุมตัวเดียวไม่ทำให้ เขาโกรธหรอก”

“เอ๋? แล้วพี่สาวมีความคิดอะไรที่ดีกว่านี้หรอ?”

เพราะว่าเจียงเสี่ยวไปไม่ยอมถอดชุดราตรี นักเต้นของร้านคน นั้นเองก็ไม่มีทางที่จะให้เธอถอดออกเหมือนกัน เพราะถึงยังไงค่าใช้จ่ายที่ต้องเสียไปมันยิ่งใหญ่มากจริงๆ ดังนั้นแล้วเธอจึงแสยะ ยิ้มแล้วหยิบไมค์ขึ้นมา จากนั้นก็พูดออกไปทันที “คุณผู้ชายทุก ท่าน คุณหนูที่อยู่ข้างฉันท่านนี้บอกมาแล้วว่าคืนวันนี้คนที่ยอม เหมาค่าใช้จ่ายทั้งร้าน จะสามารถมาเต้นด้วยกันกับเธอได้หนึ่ง ชั่วโมงนะคะ”

หลังจากที่คำพูดนี้ได้พูดออกไป ในที่แห่งนั้นก็ลุกโชนขึ้นมา ทันที

เซียวซูที่อยู่ด้านล่างก็มีสีหน้าอึมครึมกว่าเก่า

บทที่เจียงเสี่ยวไปยังตกตะลึงอยู่นั้นเอง นักเต้นของร้านคนนั้น ก็ได้ประกาศออกไปแทนเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอมีท่าทางเอ๋อ ไปเล็กน้อย พอได้สติกลับมาถึงได้พูดออกไปว่า “นั่นมันอะไรกัน ถ้าเกิดมีคนเลี้ยงทุกคนขึ้นมาจริงๆ ฉันก็ต้องเต้นกับคนนั้น?”

พี่สาวนักเต้นของร้านยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา “เธอกังวล อะไร? โอกาสที่จะได้ทดสอบแฟนของเธอมาแล้วนะ ดูสิว่าคืนนี้ เขาจะยอมตัดใจยอมจ่ายหรือเปล่า ถ้าไม่ยอม อย่างนั้นแล้วแฟน สาวจะไปเป็นทรัพย์สินในอ้อมอกของคนอื่นเขาแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ