บทที่ 633 ผมอยากเป็นพ่อของลูกคุณ
การกระทำกับเสียงทั้งหมดหยุดลงใน เวลาเดียวกัน
เห็นหานมู่จื่อที่อยู่ต่อหน้าของเย่หลิ่ นหาน เย่โม่เซินจึงหรี่ตาจ้องเธอ: “คุณกำลัง ปกป้องเขา?”
สายตาที่ลึกล้ำ ราวกับบ่อน้ำแข็งที่อยู่ใน ฤดูหนาว ทำให้คนที่เห็นอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ด้วยความหนาวเย็น
เย่หลิ่มหานที่โดนปกป้องอยู่ แม้จะล้ม ลงไปบนพื้น แต่ได้เห็นหานมู่จื่อขวางอยู่ที่ ด้านหน้าของตนเอง กลับยิ้มออกมาอย่างพึง พอใจ
สําหรับเยโมเชินแล้วรอยยิ้มของเขาเต็ม ไปด้วยความยั่วยุ เย่ไม่เซ็นจึงยิ้มอย่างเย็นชา “ถือเป็นเล่ห์เหลี่ยมที่ดีจริงๆ แกล้งทำเป็น อ่อนแอต่อหน้าผู้หญิง?” “คุณพอได้แล้วเย่ไม่เขิน!” หานมู่จื่อ
ตำหนิเขาออกมาเสียงดัง: “คุณค่อยเขาไป ขนาดนั้น แต่เขาไม่ตอบโต้กลับสักครั้ง แล้ว คุณยังจะทำให้เขาอับอายอีกเหรอ?”
พูดจบ หานมู่จื่อหายใจเข้าลึกๆ แล้ว หมุนตัวไปประคองเย่หลิ่นหานขึ้นมา
ตอนที่เย่หลิ่นหานลุกขึ้น ตั้งใจจับข้อมือ ขาวๆเล็กๆของหานมู่จื่อเอาไว้ แรงครึ่งหนึ่ง จากร่างกายด้านบนก็พึ่งพิงร่างกายของหา นมู่จื่อเอาไว้ แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน
ฉากนี้สำหรับเย่โม่เซิน ก็เหมือนกับลูก ระเบิด เพียงครู่เดียวก็ทำให้ความเดือดดาล ของเขาพุ่งขึ้นจนถึงจุดสูงสุด
เย่โม่เป็นก้าวเข้าไปค่อยเย่หลิ่นหานคว่ำ ลงไปบนพื้นอีกครั้ง หานมู่จื่อเบิกตาโพลง ประคองเขาขึ้นมาไม่ทันอยู่แล้ว ตอนที่หันไป อยากจะโต้เถียงกับเย่โม่เซิน แต่กลับโดนอุ้ม นพาดบ่า “นี่ คุณทําอะไรน่ะ? ปล่อยฉันลงนะ!”
ท้องของหาน จื่อพาดอยู่บนบ่าของเย่ไม่เซ็น ทำให้ค่อนข้างเจ็บ เธอพยายามตบไปที่หลัง ของเยโม่เป็นอย่างเต็มที่
“เงียบ ผู้หญิงของผมไม่อนุญาตให้ไป ประคองผู้ชายคนอื่น โดยเฉพาะเย่หลั่นหาน สุภาพบุรุษจอมปลอมที่แสร้งทำตัวเป็นคนดี”
เขาพาดเธอไว้บนบ่า ก้าวเท้าอย่าง รวดเร็ว ออกไปจากที่จอดรถทันที
เสียงคนๆหนึ่งที่ค่อยๆห่างออกไป เหลี่ นหานที่ได้รับบาดเจ็บยังคงนอนอยู่บนพื้น เย็นๆ เขากำลังมองเพดานที่อยู่เหนือหัว ด้าน หลังรู้สึกได้ถึงความเย็นที่แพร่เข้ามา ราวกับ ตกลงไปในนรกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
พักใหญ่ เขาก็ปรากฏรอยยิ้มออกมาอีก ครั้ง พร้อมกับรอยเลือดที่ดูแล้วน่าสะพรึงกลัว
“เย่โม่เซิน!!!”
เย่หลิ่มทานกัดฟันพูดชื่อนี้ มือกําหมัด แน่น เล็บจิกลงไปในเนื้อ
“ปล่อยฉันลง คุณจะพาฉันไปไหน? เย่ โม่เซิน!” หานมู่จื่อยังคงตะโกนอยู่ ก็โดนเย่ไม่ เซ็นจับยัดเข้าไปในรถ แล้วเขาก็ยื่นตัวตาม เข้าไปติดๆ เบียดเข้าไปในรถ
“ออกรถ!!
เย่โม่เชินสั่งอย่างเย็นชา เซียวซูจึงรีบ ออกรถทันที
หลังจากที่รถแล่นไปในทางที่ถูกต้อง แล้ว หานมู่จื่อโมโหจนด่าออกมา “เย่ไม่เซ็น คุณเป็นบ้าเหรอ? คุณจะพาฉันไปไหน? คุณรู้ ไหมว่าตอนนี้ฉันต้องไปรับลูกชาย?”
ได้ยินลูกชายคนี้ เย่ไม่เซ็นค่อนข้าง วุ่นวายใจ แต่ยังคงถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ: “อยู่ โรงเรียนไหน ผมจะให้คนไปรับเขา หานมู่จื่อ: * ..คุณพูดอย่างนี้คือไม่คิด จะปล่อยฉันลงไป?”
เย่โม่เขินไม่พูด เพียงแค่หยิบมือถือออก
มา: “โรงเรียนไหน?”
หานมู่จื่อยิ้มเย็นชา: “ไม่ต้องให้คุณไปรับ ฉันจะลงจากรถ ฉันจะไปรับเอง”
ให้เขาส่งคนไปรับได้อย่างไร? เช่นนั้น ไม่เท่ากับเอาเรื่องที่เสี่ยวหมี่โต้วเป็นลูกของ เขาไปวางไว้ต่อหน้าเขาเหรอ?
และเธอก็เป็นกังวลเย่หลิ่นหานนิด หน่อยด้วย เมื่อครูเย่ไม่เซ็นลงมือหนักขนาด นั้น ต่อยเสียจนเขาล้มไปนอนบนพื้นลุกขึ้นไม่ ไหวแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรไหม
สรุปแล้ว หานมู่จื่อกังวลมาก แต่หมด หนทางตั้งแต่แรกแล้วก็เลยต้องมากับเย่ไม่เชิ นอย่างนี้
“ลงจากรถไม่ได้” เย่โม่เซ็นเอ่ยปาก อย่างเมินเฉย: “อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณคิด อะไรอยู่นะ เขาไม่ตายหรอก เพียงแค่แสดง ละครต่อหน้าคุณเท่านั้น”
“แสดงละคร?”
หานมู่จื่อเบิกตาโพลง มองเขาอย่างไม่ อยากจะเชื่อ
“คุณต่อยเขาไปขนาดนั้น แม้แต่ครั้ง เดียวเขาก็ไม่ตอบโต้ แล้วคุณมาบอกว่าเขา แสดงละคร? หรือว่ากำปั้นที่คุณโบกออกไป ล้วนแต่เป็นของปลอมอย่างนั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่” เย่โม่เป็นปฏิเสธ: แน่นอนว่า เป็นของจริง ถ้าไม่ใช่ว่าคุณขวางเอาไว้ จะ ต่อยเขาให้ยับเยินก็เป็นไปได้
หาหมู่จื่อ: “คุณ! คุณมันคนป่าเถื่อน”
เย่โม่เซินเขยิบเข้าไปใกล้ๆทันที หรี่ ตาตั้งใจจ้องมองไปที่เธอ: “ตอนนี้คนป่าเถื่อน จะพาคุณไปสนามบิน
“คุณว่าอะไรนะ?” ไปสนามบิน??
ไปสนามบินทำอะไร? หานมู่จื่อโดนเย่ไม่ เช่นก่อกวนจนจะประสาทแล้วจริงๆ ตาคนนี้ เป็นบ้าเหรอ?
คุณไม่ได้บอกเหรอ ถ้าผมไม่สามารถ ให้ความสุขและความไว้วางใจอย่างถึงที่สุด กับคุณได้ ก็ไม่ต้องมาปรากฏตัวต่อหน้าคุณ ก ตลอดไป?” เย่โม่เซินพ่นลมหายใจอุ่นๆมาบน หน้าของเธอ พัดเส้นผมเล็กๆที่หน้าผากของ เธอขึ้นมา
ผมให้เซียวซูจองตั๋วเครื่องบินไว้แล้ว
บินคืนนี้สองทุ่ม”
หานมู่จื่อ: “…
มือของเย่ไม่เชินจับเธอเอาไว้ บีบจนนิ้ว มือของเธอกับตนเองทั้งสิบนิ้วติดกันแน่น
“เครื่องบิน? คุณจะพาฉันไปทำอะไรที่ ต่างประเทศ?”
“ไปพบตวนมเสว” ความเลว?
“ใคร?” หาน จื่อถามอย่างระวังตัว เย่โม่เซ็นมองเธออยู่: “ผู้หญิงคนนั้นที่
แอบเข้ามาในห้องของผม”
“ผมพาคุณไป เผชิญหน้ากับผู้หญิงคน นั้นโดยตรง อย่างนี้สามารถให้ความมั่นใจ อย่างเต็มที่กับคุณได้แล้วใช่ไหม?”
“คุณ……. หาน บ่อตกใจจนพูดไม่ออก แม้ว่าเธอจะรู้มาโดยตลอดว่านิสัยของเย่ไม่ เซินเป็นสไตล์ที่ทำทุกเรื่องอย่างรวดเร็วและ เฉียบขาด แต่ว่า………ไม่ถึงไม่นึกว่าเขาจะ หุนหันพลันแล่นขนาดนี้
ตอนเที่ยงเพิ่งจะเจอกันชัดๆ และเขาก็ ไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว ดวงตาเต็มไปด้วย เส้นเลือดอย่างชัดเจน แต่ไม่นึกว่าจะยังซื้อตั๋ว เครื่องบิน วางแผนพาเธอไปต่างประเทศ?
ก็เป็นเพราะเธอพูดกับเขาอย่างนั้นเห
รอ? ขณะที่กำลังครุ่นคิด หานมู่จื่อรู้สึกว่าเป โม่เซ็นจับมือเธอแน่นมากขึ้น สายตาเขาจ้อง มองเธออย่างวางอำนาจ เสียงทุ้มต่ำ
“หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป กลับมาคุณต้อง พาผมไปหาลูกชายคุณ
ตาดำของหานมู่จื่อขยายใหญ่ ได้ยิน เสียงที่มีความมั่นใจอย่างยิ่งของเขา
“ผมไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว”
“ปู่จื่อ ผมอยากเป็นผู้ชายที่ถูกต้องตาม กฎหมายของคุณ
“แล้วผมก็ยังอยากเป็นพ่อของลูกคุณ
ด้วย”
ตอนที่ถึงสนามบิน แม้จะผ่านไปครึ่ง ชั่วโมงกว่าแล้ว แต่หานมู่จื่อยังคงไม่มีสติกลับ มาเพราะตกใจกับคําพูดของเย่ไม่เซ็น
รอจนหลังจากเธอได้สติกลับมา จึงนึก ขึ้นได้ถึงเรื่องก่อนที่เธอจะสับสนวุ่นวาย ปฏิเสธคำขอที่เย่ไม่เซ็นจะหาคนไปรับเสี่ยว หมี่โค้วทันที และโทรหาเสียวเหยียน ให้เสียว เหยียนไปรับเสี่ยวหมี่ โต้วกลับบ้าน
จากนั้นจึงวางโทรศัพท์
สนามบินยามค่ำคืนสว่างไสวมาก อาคาร ที่ใหญ่โตเหลือเกินมีผู้คนลากกระเป๋าเดินทาง กันทั้งนั้น ยังมีคนที่เข็นรถเข็นกระเป๋าเดินทาง ทุกคนล้วนแต่ดำเนินการจัดการตั๋วเครื่องบิน ต่างๆนานา
เย่ไม่เซินพาเธอเดินไปช่อง VIP ทันที
ตอนที่นั่งลงบนเก้าอี้ หานมูจื่อมองข้าง กายตนเองที่ว่างเปล่า พบว่าตนเองไม่ได้เอา อะไรมาด้วยเลยตั้งแต่แรก ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า หรือเครื่องสําอาง ไม่มีอะไรเลย
เย่ไม่เชินก่อกวนเกินไปจริงๆ
แม้จะรู้ว่าเขาสร้างปัญหามาก แต่เพราะ เรื่องนี้ใจของหาน จื่อยังคงสั่นไหวอยู่ตลอด เธอไม่คิดว่าเย่ไม่เซ็นจะจองตั๋วเครื่องบิน ในทันที แล้วลักพาตัวเธอมาที่สนามบิน
เธอ…..ต้องไปพบผู้หญิงคนนั้นที่ต่าง ประเทศกับเขาจริงๆเหรอ?
เป็นแค่คำพูดประโยคหนึ่งเท่านั้นชัดๆ ต้องทำเรื่องให้ใหญ่โตขนาดนี้จริงๆเหรอ?
ไม่มีเหตุผลอย่างชัดเจนไปไหม?
ก็ตอนที่หานมู่จื่อกำลังคิดเพ้อเจ้ออยู่นั้น เย่โม่เป็นก็โอบเข้ามาที่เอวของเธอ “หิวไหม? พาคุณไปกินอะไรนิดหน่อยก่อนดีกว่า?”
หานมู่จื่อได้สติกลับมา มองเย่โม่เซินที่ อยู่ข้างกาย “คุณจะพาฉันไปต่างประเทศจริงๆ เหรอ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
