บทที่ 1212 เธอคิดจะแย่งผู้ชายคนนี้

ท้ายที่สุดเสี่ยวเหยียนก็พาหลีนซิ่นเลือกลับไปที่โรงแรม

เพราะตอนแรกเสี่ยวเหยียนจะให้หลินชิ้นเอ่อรักษาตัวอยู่ที่โรง พยาบาลก่อน เธอจะกลับไปคิดหาวิธี แต่หลินชิ้นเอ๋อไม่ยอม บอกว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลคนเดียวรู้สึกกลัว กลัวว่าจู่ๆสามีจะ ออกมา ถึงตอนนั้นเธอคงไม่มีโอกาสมีชีวิตอยู่ต่อไปแน่

ตอนที่พูดคำพูดเหล่านี้กับเสี่ยวเหยียนเรียกได้ว่าพูดด้วยเสียง สะอื้น เสี่ยวเหยียนไม่รู้จะทำอย่างไร จึงถามว่าเธอจะทำอย่างไร

หลินชิ้นเอื้อปาดน้ำตา “คุณพักที่ไหน ให้ฉันไปพักอยู่กับ พวกคุณชั่วคราวสักสองวันได้มั้ย คุณไม่ต้องห่วง หลังจากสองวัน ผ่านไปฉันก็จะซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้าน จะไม่ทำให้คุณเดือดร้อน แน่นอน”

เธอพูดขนาดนี้แล้ว แม้เสี่ยวเหยียนจะรู้สึกลำบากใจมาก แต่ สุดท้ายก็ยังรับปาก

การเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้ ก็กลายเป็นเพิ่มคนเข้ามาหนึ่งคน หนึ่งคน โดยไม่มีเหตุผล เสี่ยวเหยียนผิดหวังเล็กน้อย แต่ไม่นาน ก็ปล่อยวางได้

หลินชิ้นเอ๋อที่ถูกพาตัวกลับมาที่โรงแรมกำลังอาบน้ำใน ห้องน้ำ

เธอมองตัวเองในกระจกที่มีไอน้ำปกคลุมอยู่ แล้วมองไปยังเสื้อผ้าที่เสี่ยวเหยียนหยิบให้เธอ มุมปากกระตุกเป็นรอยยิ้มเจ้า เล่ห์

เด็กน้อยก็คือเด็กน้อย เสื้อผ้าที่ใส่ก็เหมือนเด็กน้อยขนาดนั้น ไม่รู้ว่าเธอเอาชนะใจผู้ชายอย่างหานซึ่งได้ยังไง คนธรรมดาที่ ไม่รู้จักปรับปรุงตัวให้ดีอย่างนั้น จะคุ้มค่าพอ ให้ชื่นชอบเหรอ

หลังจากได้รู้ว่าพวกเขาสองคนไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน หลิน

ชิ้นเอ๋อก็เกิดความคิดอื่นขึ้นมา

ความจริงตอนแรกยังไม่ได้มีความคิดอื่นใด แต่ว่าผู้ชายอย่าง หาเชิงช่างแสนดีเหลือเกิน ไม่ว่าจะมองจากภายนอก หรือ ท่าทางการพูดจา ก็ล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างยิ่ง

ตอนที่เขาจัดการล็อกแขนของผู้ชายที่ใช้ความรุนแรงนั้น หลินชิ้นเอ๋อก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นภาพนั้นพอดี เมื่อเทียบกับหานชิง

สามีของเธอเหมือนเป็นคนอัปลักษณ์คนหนึ่ง ส่วนหานชิง…….

หน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร

มองไปยังหญิงสาวข้างกาย ปัญญาอ่อน รูปร่างบอบบางไม่มี อะไรน่าสนใจเลยสักนิด รูปร่างหน้าตาเทียบกับเธอไม่ได้เลย แต่กลับเป็นผู้หญิงคนนี้ ที่ได้ครอบครองผู้ชายดีขนาดนี้ ส่วนเธอหลินชิ้นเอ่อล่ะ

เห็นชัดว่ารูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ด้อยกว่าเธอ แล้วเธอมีสิทธิ์ อะไรที่ต้องมาถูกผู้ชายเลวๆแบบนี้ด่าทอทุบตีด้วย ดังนั้นหลินชิ้น เอ๋อก็เกิดความคิดขึ้นมา ดังนั้น………วามคิดเช่นนี้จึงพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็กลายเป็นต้นอ่อนเติบโตเป็นต้นไม่สูง ใหญ่

เธออยากได้ผู้ชายคนนี้!

และตรงหน้าก็มีโอกาสที่ดีมากอยู่ หลอกใช้เสี่ยวเหยียนเพื่อ ได้ใกล้ชิดเขาก่อน จากนั้นก็แสดงความสามารถของตนให้เขา เห็น ให้เขารู้ว่าตนเองดีกว่าเสี่ยวเหยียน ไม่แน่ว่า…….

คิดมาถึงตรงนี้ รอยยิ้มของหลินชิ้นเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น ขึ้นมา

แม่สาวน้อยนะแม่สาวน้อย เธอจะมาโทษว่าฉันหลอกใช้เธอไม่ ได้นะ ต้องโทษที่เธอมันโง่เอง

วินาทีนี้ หลินชิ้นเอ๋อคิดว่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามที่เธอคิด วางแผนไว้ทั้งหมด ไม่รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย ด้วยทักษะที่สูงส่ง ของเธอ ไม่นานผู้ชายก็ต้องรีบมาสยบที่แทบเท้าของเธอ

แล้วยังมีสามีของเธอผู้ชายเลวๆแบบนี้อยู่ เรื่องอะไรก็ทำไม่ เคยสําเร็จและยังชอบเอาเธอมาเป็นเครื่องระบายอารมณ์อีก

เธอจะต้องก๋าจัดเขาให้ได้

หานซึ่งก็คือเป้าหมายของเธอ!

เวลานี้ภายในห้องของโรงแรมเสี่ยวเหยียนที่คุยอยู่กับหา นมู่จื่อ ไม่รู้ตัวเลยว่าหานซึ่งแฟนของตัวเองถูกหมายตาเอาไว้ แล้ว ยังคงเล่าบรรยายถึงเรื่องราวที่เจอมาวันนี้ อย่างโกรธมาก
“ฉันจะบอกแกนะว่าฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่เลวร้ายขนาดนี้มา ก่อน จับภรรยากดไว้กับพื้นเรียกได้ว่าจะทุบตีให้ตาย หรือว่าเขา ไม่ใช่สามีของเธอ ฉันรู้สึกว่าตอนที่เขาทุบตีทำร้ายคนอยู่นั้น เหมือนกำลังมีคนร้าย เธอว่า ในโลกนี้ทำไมถึงมีผู้ชายเลวๆแบบ นี้อยู่นะ”

ทั้งสองคนคุยผ่านวิดิโอคอล หาน จื่อมองเสี่ยวเหยียนที่อยู่ ทางนั้นโกรธจนหน้า หน้าแดง โดยไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่ ปลอบด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “เอาละ แกอย่าโมโหไปเลย จะยัง ไงมันก็เป็นเรื่องของคนอื่น ทางเลือกของเขา เรื่องแบบนี้ถ้าเขา อยากจะแก้ไขด้วยตัวเองละก็ มันก็ไม่ต้องมาถึงมือแกหรอก

“อะไรกัน ตอนที่เธอถูกตบตียังไม่มีเรี่ยวแรงที่จะตอบโต้ทั้งตัว มีแต่บาดแผล แผลเก่าแผลใหม่……..เห็นยังรู้สึกตกใจ

หานคู่จื่อไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่จากที่เสี่ยวเหยียนเล่าให้ ฟังก็พอจะสามารถจินตนาการได้ว่าอีกฝ่ายสาหัสมากขนาดไหน คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น จากนั้นเธอก็พูดว่า “ช่วยคนเป็นเรื่องดี แต่ว่าครั้งนี้พวกเธอไปเที่ยวกันนะ ตัวเองก็ต้องระมัดระวังด้วย อีกฝ่ายเลวร้ายขนาดนั้น ตอนนี้พวกคุณก็ยังไปยุ่งเรื่องของเขา อีก ยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดการแก้แค้น

ได้ยินหานคู่จื่อพูดอย่างนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ดัง นั้นจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง

“มู่จื่อ เธอสบายใจเถอะ พวกเราจะคอยระมัดระวังความ ปลอดภัยแน่นอน
ทั้งสองพูดคุยกันถึงเรื่องอื่นอีกเล็กน้อย แล้วจึงวางสาย

เสี่ยวเหยียนเพิ่งจะวางสาย เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นว่าหลินชิ้นเอ๋อ เดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว

ท่ามกลางไอหมอกที่ปกคลุมหลินซิ่นเอ๋อที่สวมชุดของเสี่ยวเห ยียน ซึ่งเดิมตอนที่เสี่ยวเหยียนสวมนั้นยังหลวมอยู่ตอนนี้เมื่อมา อยู่บนร่างของหลินชิ้นเอ๋อ กลับเปลี่ยนเป็นรัดแน่น แนบกับรูป ร่างของหลินชิ้นเอ๋อ และยัง……..ให้เสียวเหยียนตะลึงอ้าปาก ค้างก็คือรูปร่างของหลินชิ้นเอ๋อนั้นเซ็กซี่อย่างมาก มีความเป็น สาวสะพรั่ง มีกลิ่นอายความเป็นผู้หญิงเต็มตัว

…มุมปากเสี่ยวเหยียนต่อเข้ามา

ที่แท้คนเราไม่เหมือนกัน แม้จะใส่เสื้อผ้าเหมือนกันแต่ก็ให้ ความรู้สึกที่ต่างกัน

ถ้าบอกว่าเสื้อผ้าเหล่านี้สวมอยู่บนตัวของเสี่ยวเหยียนแล้วดู เหมือนนักเรียนมัธยมปลาย อย่างนั้นเมื่อหลินชิ้นเอ๋อสวมใส่ ก็ เรียกได้ว่าทำให้ผู้ชายไม่อาจละสายตาไปได้เลย

หลินชิ้นเอ๋อหันไปทางเสี่ยวเหยียนยิ้มๆ ขยับร่างตัวเองส่ายไป

มาอาจจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม

“เป็นยังไงบ้าง ฉันสวมชุดของคุณ ดูแล้วไม่ค่อยเหมาะเท่า ไหร่ใช่มั้ย น้องเสี่ยวเหยียน

เพราะหลินชิ้นเอ๋ออายุมากกว่าเสี่ยวเหยียนเจ็ดแปดปี ดังนั้น จึงเรียกเสียวเหยียนว่าน้องได้เลย
เสี่ยวเหยียนตั้งสติได้ รีบส่ายหน้า: “เปล่าๆไม่ใช่นะ ดูเหมาะ มากเลย คุณใส่แล้วสวยกว่าฉันอีกค่ะ

ได้ยินอย่างนั้นหลินชิ้นเอ๋อยิ้มอย่างเขินๆ เอาผมหยิกปล่อย สยายไว้ด้านหลัง จากนั้นก็มองไปรอบๆ “อ่าว มีแค่คุณคน เดียวเหรอคะ”

เสี่ยวเหยียนตั้งสติได้ว่าเธอถามอะไร จึงพยักหน้าอย่างอึดอัด

เล็กน้อย

สายตาหลินชิ้นเอ๋อฉายความรู้สึกผิดปกติ เธอเดินมาข้างๆ เสี่ยวเหยียนโอบไหล่เธอเบาๆ “พวกคุณมาเที่ยว ไม่ได้อยู่ด้วย กันเหรอ”

คำถามนี้…….เป็นเรื่องส่วนตัวมาก……..

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าต่อไปเธอจะยังถามอะไรอีก แต่ก็ส่ายหน้า อย่างซื่อสัตย์

ได้รับคำตอบหลินชิ้นเอ๋อก็ตกใจอ้าปาก : “พวกคุณไม่ได้อยู่ ด้วยกันเหรอ หรือว่า……..พวกคุณยังไม่ได้อย่างนั้นกัน”

เสี่ยวเหยียนจับมือของหลินชิ้นเอ๋อแน่น หน้ายิ่งแดงขึ้นอีก

“โอ้ย ไม่ต้องอายขนาดนั้นหรอก ฉันก็เป็นผู้หญิงเหมือนกับ เธอ ที่พวกเราคุยกันเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไร เธอจะกลัวอะไร

เสี่ยวเหยียนส่ายหน้าเบาๆ “ฉันไม่ได้กลัว ฉันก็แค่….
“น้องเสี่ยวเหยียนเธอนี่ก็ช่างขี้อายเหลือเกิน เป็นผู้หญิง เหมือนกันเธอยังอายขนาดนี้ ถ้าหากวันหนึ่งเขาเกิดอยากจะ กับ…เธอ”

ท้ายประโยคเธอไม่ได้พูดให้จบ แต่ว่าเสี่ยวเหยียนกลับรู้ว่า เธอหมายถึงอะไร ก็แดงเรือขึ้นมา

เห็นท่าทางเธอแบบนี้ หลินชิ้นเอ๋อก็ยิ้มเยาะอยู่ในใจ

สมแล้วที่เป็นเด็กน้อยผู้ไม่ประสีประสาอะไรเลย ก่อนหน้านี้ เธอยังคิดว่าเด็กคนนี้พิชิตใจของผู้ชายอย่างหานจึงได้ก็ด้วย ความสามารถที่น่าทึ่ง คิดไม่ถึงว่าทั้งสองคนยังไม่มีความ สัมพันธ์อะไรกันเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ