เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่180 ไม่มั่นใจ



บทที่180 ไม่มั่นใจ

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็หลุบตาลง มองไปที่ผิวน้ำ ที่สะท้อนแสงเป็นประกายแล้วไม่ได้พูดอะไร

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น..” หานเส่โยวยิ้มอย่างอายๆ เสี่ยวเหยียนจี๊ปรักครั้งหนึ่ง แล้วก็พึมพำเธอต้องมีความคิดไม่ดีแน่ เสร็จแล้วก็หันมา มองเสิ่นเฉียวที่เริ่มเหม่อ

“เธอรีบชาร์จแบตโทรศัพท์ให้เต็มสิ อีกเดี๋ยวทุก คนเริ่มแข่งพวกเราจะได้ถ่ายรูปกัน”

อยู่ๆหานเส่โยวก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วก็ถามขึ้นอีก “แล้วตอนที่กำลังแข่ง ทุกๆคนก็จะมาอยู่ที่นี่เหรอ?”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ถึง เวลานั้นทุกๆคนก็จะมาที่นี่ แถมพวกเราก็ต้องการ กรรมการด้วย”

“มีแค่ผู้ชายที่แข่งขันได้เหรอ?”

เสี่ยวเหยียนมองหานเส่โยว “คุณหมายความว่า ยังไงคะ?”

“ความหมายของฉันก็คือ พวกผู้ชายแข่งขันได้ พวกผู้หญิงก็แข่งขันได้เหมือนกันนี่”

แววตาของ เสี่ยวเหยียนเป็นประกาย “พูดแบบนี้ก็ น่าจะได้นะ แต่ว่าฝั่งคนจัดไม่ได้จัดการเรื่องนี้ไว้ด้วย น่ะสิ พวกเราก็ไม่มีทางเข้าร่วมแข่งขันด้วยได้”
“ก็ไม่ใช่ง่ายเหรอ?” หานเส่โยวยกยิ้ม เธอเดินไป อยู่ข้างๆตัวเส้นเฉียวแล้วควงแขนเธอเอาไว้ เสร็จแล้วก็ โบกมือให้กับเย่หลิ่นหาน “พี่ใหญ่เย่ !”

เสียงเรียกของหานเส่โยวสามารถเรียกสายตา ของคนอื่นๆได้ ความจริงแล้วสายตาของเย่หลิ่นหาน มองมาทางนี้ตลอด

ตั้งแต่ที่เสิ่นเฉียวปรากฏตัว สายตาของเขาก็โดน สีแดงสดนั้นดึงดูดเอาไว้ จากนั้นทำยังไงก็หยุดมองไม่ ได้

ตอนแรกเข้าใจว่าความรู้สึกสูงส่งงดงามบน ร่างกายของเธอเหมาะกับสีอ่อนๆ ประมาณชุดสีน้ำเงินสี เขียวพวกนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอมาใส่สีแดงสด ก็คล้าย กับผงสีชาดที่ใช้เจิมบนหน้าผาก

ในตอนที่หานเส่โยวโบกมือมาทางเขา เย่หลี่ นหานมองเห็นในทันที แล้วก็มองเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไป ในทันทีของเสิ่นเฉียวด้วย

เส้นเฉียวดึงมือของเธอลง แล้วเอ่ยถามขึ้นเสียง เบา “แกเรียกเขามาทำไม?”

หานเส่โยวตอบกลับยิ้มๆ “ไม่ทำอะไร เขาไม่ได้ เป็นหนึ่งในคนรับผิดชอบที่นี่หรือยังไง ฉันก็แค่อยาก จัดการแข่งขันว่ายน้ำของผู้หญิง ก็แค่อยากขอให้เขา ช่วยเพิ่มให้”

เสิ่นเฉียว “..แบบนั้นก็ไม่เห็นต้องเรียกเขาเลย ตกลงแกจะทำอะไร?” ประโยคสุดท้ายเสิ่นเฉียวกดเสียงให้ต่ำแล้วถามเธอ “อย่าทำตัววุ่นวายสิ”

“วางใจเถอะน่า ฉันไม่ได้จะบอกเขาตอนนี้ ฉัน ต้องถามความสมัครใจของแกก่อนอยู่แล้ว”

“รองประธานเย่มาแล้ว!”

เย่หลิ่นหานเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเธอ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่ “มี อะไรเหรอ?”

“พี่ใหญ่เย่ ! “หานเส่โยวน้ำเสียงตื่นเต้น “ฉัน ได้ยินมาว่าอีกแป๊บหนึ่งพวกพี่จะมีการแข่งขันว่ายน้ำ ชายใช่ไหมคะ?”

“อืม” เย่หลิ่นหานพยักหน้าอย่างอบอุ่น

“ปีที่ผ่านๆมามีแต่พวกผู้ชายที่แข่งขัน ปีนี้ช่วย เพิ่มผู้หญิงเข้าไปด้วยได้ไหมคะ?”

ได้ฟัง เย่หลิ่นหานก็ชะงักไป คิดไม่ถึงว่าหานเส่ โยวจะขอเรื่องนี้กับเขา หานเส่โยวเห็นว่าสีหน้าของเขา เปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง ก็รีบจับมือของเสิ่นเฉียวเอาไว้ แล้วก็ผลักเธอออกไป “นี่ก็เป็นสิ่งที่เฉียวเฉียวตั้งหน้าตั้ง ตารอนะคะ พี่ใหญ่เย่คงจะไม่ปฏิเสธคำร้องขอเล็กๆของ เฉียวเฉียวใช่ไหมคะ?”

“ฉัน.. “เสิ่นเฉียวกำลังจะแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่ หานเส่โยวกลับเกาะเธอเอาไว้แน่น แล้วพูดขึ้นเสียงเบา ข้างๆหูเธอ “ถ้าแกไม่อยากให้ฉันเอาเรื่องไปบอกเขา แก ก็ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆของฉันหน่อยสิ”
ถ้าเกิดถึงตอนนั้นเย่โม่เซินมาละก็ อย่างนั้น เธอ….ก็ต้องอวดหุ่นของเธอต่อหน้าเย่โม่เซินหน่อย

ถึงเสี่ยวเหยียนจะไม่ชอบที่หานเส่โยวผลักเสิ่น เฉียวออกไป แต่ว่าในใจของเธอเองก็ตั้งหน้าตั้งตารอ คอยรายการนี้เหมือนกัน แต่ว่า…สุดท้ายก็ยังพูดขึ้นว่า “รองประธานเยถ้าเกิดว่าลำบากใจละก็ไม่ต้องเพิ่มก็ได้ ค่ะ เหมือนที่ผ่านๆมาก็ดี”

แต่ว่าในตอนนี้ เย่หลิ่นหานกลับพูดขึ้นมาด้วย รอยยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าคำแนะนำของพวกคุณก็ไม่เลว”

นัยน์ตาที่อ่อนโยนเหมือนกับมีแสงส่องออกมา ก็ แค่แสงนั้นเป็นแสงที่อ่อนโยน ไม่มีแววของการทำร้าย ใดใด ทุกคนได้เห็นก็ตะลึงกันไป

“ปีที่ผ่านๆมาก็มีแต่พวกเราที่เป็นผู้ชายแข่งขัน ปี นี้พวกคุณเสนอขึ้น ผมก็เลยคิดได้ว่าถ้าเพิ่มผู้หญิง เข้าไปด้วย ก็คงจะเพิ่มความน่าสนใจในงานเลี้ยงวันนี้ ได้”

เสิ่นเฉียว “.”

เพิ่มความน่าสนใจกับผีนะสิ

นี่เป็นงานเลี้ยงประจำปีนะ ไม่ใช่งานแข่งขันว่าย

น้ำสักหน่อย… แต่ว่าหานเส่โยวกับเสี่ยวเหยียนก็ดูดีใจที่จะได้

ลอง เธอเองก็ไม่มีอะไรให้พูดอีก

“นี่พี่ใหญ่เยรับปากแล้วใช่ไหมคะ? อย่างนั้นอีกแป๊บหนึ่งพวกเราก็ไปลงชื่อสมัครได้แล้วใช่ไหมคะ?”

“แน่นอน เดี๋ยวผมจะไปคุยกับคนรับผิดชอบงาน เรื่องนี้เสียหน่อย เดี๋ยวพอพวกเขาเริ่มลงชื่อรับสมัคร พวกคุณทั้งสามคนจะเข้าร่วมแข่งขันเหรอ? รับจำนวน จำกัดนะ ถ้าเกิดว่าพวกคุณทั้งสามคนอยากจะเข้าร่วม เดี๋ยวผมจะให้คนที่รับผิดชอบเก็บที่ไว้ให้”

“เอาค่ะๆๆ!”เสี่ยวเหยียนกับหานเส่โยวพยักหน้า อย่างไม่รู้ตัว

มีเพียงแค่เสิ่นเฉียวที่ไม่ได้พยักหน้า ดังนั้นทั้ง สองคนเลยมองมาทางเธอ

“เฉียวเฉียวแกไม่เข้าร่วมเหรอ?”

“เอ่อ….เสิ่นเฉียวชะงักไปเล็กน้อย เอ่ยปาก อย่างเขินๆ “ฉันว่ายน้ำไม่เป็น”

แน่นอนว่าเธอเข้าร่วมไม่ได้อยู่แล้ว

เสี่ยวเหยียนตกใจเล็กน้อย “นี่เธอว่ายน้ำไม่เป็น เหรอ? พระเจ้าช่วย ตอนนี้สังคมแบบนี้ ต่อให้เธอว่ายน้ำ ไม่เป็นแต่ก็ต้องหัดนะเข้าใจไหม? ไม่อย่างนั้นแย่แน่ๆ”

“ไม่เป็นไร อย่างนั้นเฉียวเฉียวก็รอให้กำลังใจอยู่ บนขอบสระแล้วกันนะ พี่ใหญ่เย่อย่างนั้นช่วยเก็บไว้ให้ พวกเราสองที่นะคะ”

“โอเค” เย่หลิ่นหานยิ้มบางๆแล้วพยักหน้ารับ

ทราบ

รอจนเขาไปแล้ว ไม่นานก็มีคนที่รับผิดชอบมาประกาศเรื่องนี้ จากนั้นหานเส่โยวก็ไปลงชื่ออย่างตื่น เต้น ส่วนเสี่ยวเหยียนกลับบอกให้เธอไปก่อนเลย ส่วน ตัวเองก็ยังอยู่ที่เดิม

“สายตาที่รองประธานเย่มองเธอ เธอเห็นหรือยัง

ล่ะ?”

เส้นเฉียวชะงักไป “อะไรนะ?”

“นั่นนะเห็นได้ชัดเลยนะว่าเต็มไปด้วยความรัก รองประธานเย่กำลังจีบเธออยู่หรือเปล่า? แต่ว่าแกไม่ ยอมรับ?”

“…..แก้ตาฝาดแล้วแหละ? ฉันกับรองประธานไม่ ได้มีความสัมพันธ์กันในเชิงแบบนั้น”

เย่หลิ่นหานจีบเธอ? นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างสิ้น

เชิง

เธอเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน ต่อให้ไม่ใช่เรื่องจริง แต่ว่าเย่หลิ่นหานก็รู้เขาไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้

“ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้น แต่ ว่าก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้เขาไม่ชอบแกนี สายตาแบบ นั้น ทำให้คนรู้สึกว่ามันดูมีความต้องการสูงมาก อีก อย่างนะแกรู้หรือเปล่า? ครั้งก่อน….”

เสี่ยวเหยียนบอกเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งก่อนที่ห้าง สรรพสินค้าให้เสิ่นเฉียวฟัง

“เพราะฉะนั้นฉันคิดว่ารองประธานเย่กำลังจีบเธอ ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะเคยมีข่าวเสียกับคุณชายเย่ แต่ว่าถ้าเกิดรองประธานเย่ไม่ใส่ใจล่ะก็ ฉันคิดว่าแก สามารถ..”

“เสี่ยวเหยียน” เสิ่นเฉียวใช้แรงทั้งหมดขัดจังหวะ พูดของเธอไว้ “ต่อจากนี้เธออยากพูดเรื่องแบบนี้อีกนะ!”

ต่อให้เธอไม่ได้คบกับเย่โม่เซิน เธอก็ไม่มีทางคบ กับเย่หลิ่นหานแน่!

ไม่อย่างนั้น….แบบนั้นไม่ใช่การที่พี่น้องใช้ผู้หญิง คนเดียวกันหรือไง? น้องสะใภ้ของตัวเองกับพี่เขยของ ตัวเองมาพัวพันกัน ถึงตอนนั้นคนอื่นๆจะมองตระกูลเสิ่น ยังไง? จะมองเธอยังไง?

เสี่ยวเหยียนโดนท่าทางจริงจังของเธอทำให้ ตกใจเลยชะงักไปพักหนึ่ง “ฉันเข้าใจแล้ว”

เสิ่นเฉียวกลับจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

ตอนแรกในใจของเธอก็ตีกันไปมาอยู่แล้ว หลัง จากที่โดนเสี่ยวเหยียนพูดแบบนั้นใส่ ตอนนี้ใจของเธอก็ ยิ่งไม่สงบ

เย่หลิ่นหานคงไม่ได้ชอบเธอจริงๆใช่ไหม?

แต่ว่าทำไมเขาถึงดีกับเธอขนาดนี้ แถมยอมควัก เงินสามแสนเพื่อรักษาแม่เธอโดยไม่ลังเล หลังจาก นั้นยังส่งชุดที่มีราคาประมูลถึงหนึ่งล้านมาให้เธออีก

บวกกับสายตากับรอยยิ้มเมื่อกี้ของเขา อยู่ๆเสิ่น เฉียวก็รู้สึกว่า…มีความรู้สึกที่ไม่ดีไหลผ่าน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ