บทที่ 541 คุณลุงที่แปลกๆ

ทั้งสองคนเดินไปที่ด้านหลัง เสียงของพวกเขาค่อยๆ

คลุมเครือขึ้นมา

“ผู้จัดการ, ที่เขาพูดเป็นความจริงนะ ถ้าคุณไม่เชื่อ……. ให้เขาไปอธิบายให้คุณฟังอย่างละเอียดในคืนนี้ได้ไหม

“อู๋ น่าเกลียดอ่ะ……

พนักงานคนอื่นเมื่อเห็นภาพนี้ แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น และไม่แสดงอาการใดๆบนสีหน้าเดินออกมาทันที

เพราะผู้หญิงคนนี้ชอบแสดงท่าที่ยั่วยวน พวกเคยคุ้นชิน กับเหตุการณ์แบบนี้อยู่แล้ว

หลังจากนั้นสิบห้านาที เมื่อจัดการกับผู้จัดการร้านอาหาร เสร็จแล้ว หญิงสาวได้เข้าไปทําความสะอาดตัวเองที่ห้องน้ำ หลังจากทำความสะอาดได้สักพักได้เงยหน้าขึ้น แล้วมองดู ตัวเองในกระจก

เมื่อก่อนเธอคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลหานที่แต่งตัวเลิศ หรูอลังการ แต่ตอนนี้กลับตกอับกลายเป็นพนักงานเสิร์ฟใน ร้านอาหาร รับเงินเดือนอันน้อยนิดทุกเดือน ไม่เพียงพอให้ เธอได้ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย
ดังนั้น……..เธอจึงเลือกที่จะขายตัวเอง

หลังจากที่เธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้จัดการแล้ว เงิน เดือนของเธอเพิ่มขึ้นสองเท่า เธอรู้สึกได้ใจ รู้สึกเหมือนตัว เองสูงส่งกว่าคนอื่นๆ ในร้านอาหาร

จนมาวันนี้เธอเห็นสภาพของผู้หญิงคนนั้นผ่านจอ มอนิเตอร์

ระยะเวลาห้าปี เธอตกอับลำบากจนกลายสภาพเป็นแบบ นี้ ส่วนเธอกลับเฉิดฉายอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอกมัดแน่นเข้าหากัน เล็บที่แหลมคม แทงเข้าไปที่เนื้อ แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด มอง สภาพที่ตกต่ำของตัวเองผ่านกระจก ทำให้เธอโกรธจนต้อง กัดฟันแน่น

“เส้นเฉียว! เงินเฉียว! เสิ่นเฉียวเส้นเฉียว! ! ! ”

ตอนแรกแค่ขานชื่อเธอออกเพราะความโกรธ ตอนหลังน่า จะเริ่มบ้า ตะโกนเสียงดังออกมาอย่างบ้าคลั่ง สุดท้ายกลาย เป็นคนบ้า ใช้เล็บที่เต็มไปด้วยเลือดข่วนกระจกอย่างบ้าคลั่ง จนเสียงดังแสบหู

มีรอยเลือดติดอยู่บนกระจก จากที่ห้องน้ำโดยปรกติแสงก็ ไม่ค่อยสว่างอยู่แล้วเมื่อมีรอยเลือดเพิ่มยิ่งทำให้ดูน่ากลัวขึ้น ไปอีก
หาหมู่จื่อออกไปตามหาตั้งนานกว่าจะหาเสี่ยวหมี่โต้วเจอ ปรากฏว่าเด็กน้อยคนนี้ไม่ได้ไปที่หน้าร้าน กลับมานั่งชิงช้า เล่นที่สวน และยังสวมหน้ากากการ์ตูนไว้บนหน้าอีกด้วย

ถึงแม้ว่าหน้าจะถูกหน้ากากบังไว้ แต่หน้ากากนี้เมื่อเทียบ กับชุดที่เขาใส่แล้ว ดูแล้วน่ารักและน่าดึงดูดมากเป็นพิเศษ

หานจื่อเมื่อเห็นภาพนี้ อดไม่ได้ที่จะชะลอฝีเท้าตัวเอง หยุดเดิน จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของเสี่ยวหมี่โต้ มาจากระยะไกล

คาเซะ—

เพิ่งกดเลนส์กล้องลง ถ่ายไปได้แค่ใบเดียว เมื่อมองผ่าน หน้าจอของกล้องมือถือก็เห็นเสี่ยวหมี่โต้วหันมา ดวงตาที่ ใสเหมือนแก้วนั้นหันมองมาทิศทางนี้พอดี

“หม่า? “เด็กน้อยขยับปากพูด และเหมือนทำท่าจะลงมา

จากชิงช้า

รอก่อน! “หานมอบอกให้เขาหยุด ปากแดงโค้งขึ้นเล็ก น้อย : “ขอแม่ถ่ายรูปอีกสองสามใบให้ลูกก่อน

พูดจบ เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่ขยับตัวจริงๆด้วย จากนั้นนั่งรอ เป็นเด็กดีอยู่กับที่เพื่อรอให้คุณแม่ถ่ายรูปให้

ทานจื่อเดินไปหา ถ่ายรูปให้เสี่ยวหมี่โต้วสองสามใบ เสี่ยวหมี่โต้วเลือกมุมกล้องได้ดีมาก สามารถทำท่าเท่ห์ๆให้ความร่วมมือในการถ่ายภาพของหานจื่อได้เป็นอย่างดี สุดท้ายยังทำท่าหน้าผีทะเล้นใส่อีกด้วย ทานออดขำไม่อยู่ หัวเราะออกมากับท่าทางทะเล้นของเขา

เมื่อเธอเก็บมือถือแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วกระโดดลงมาจาก ชิงช้แล้วไปอุ้มเธอไว้ ” หม่ามี หานจื่อยื่นมือไปลูบไล้หัวของเด็กน้อยอย่างความรักใคร่

ความจริงแล้วตอนที่เห็นเสี่ยวหมี่โต้วสวมหน้ากากอยู่ เธอ รู้สึกโล่งออกมาทันที

คืนนี้ ถ้าเสี่ยวหมี่โต้วสวมหน้ากากไว้ ถึงแม้ว่าต้องเจ อกับเย่ ไม่เซ็น เย่ไม่เป็นก็คงจะจำ เสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้

ส่วนเสี่ยวหมี่โต้วนั้น เขาเป็นเพียงเล็กน้อยที่อายุห้าขวบ เท่านั้นเอง และเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะไปสำรวจหน้าตาของ อีกฝ่าย และถึงแม้จะสำรวจ ก็คงแค่สงสัยทำไมคนคนนี้ หน้าตาเหมือนตัวเองมาก แต่คงไม่ไปไล่ติดตามหาสาเหตุ แน่นอน

ดังนั้นตอนนี้เธอจึงวางใจเรื่องนี้ได้มาก แต่ก็อดว่าไม่ได้ที่ จะถามขึ้นมาเบาๆ

“เมื่อลูก …นั่งเล่นชิงช้าอยู่ที่นี่ตลอด ไม่ได้ไปที่อื่นเลย ใช่ไหม? ”

ไปที่อื่น? คุณแม่หมายถึงที่ไหนเหรอ? “เสี่ยวหมี่โต้วเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่นั้นมองไปที่เธอด้วยความสงสัย

สายตาที่ไร้เดียงสานี้ทำให้ท่านจื่อรู้สึกละอายใจขึ้นมา เธอหลบสายตาและกระแอมออกมาเบาๆแล้วถามขึ้นว่า

“ก็หมายถึงที่อื่นไงจ๊ะ? เวลาผ่านไปนานมากแล้ว ลูกยัง เล่นชิงช้าอยู่ตรงนี้ไม่รู้สึกเบื่อหรือจ๊ะ?”

เสี่ยวหมี่โต้วทำท่ามุ่ยปาก” คุณแม่ ไม่เบื่อหรอก เสี่ยวหมี่ โต้วอยู่ที่นี่ได้เจอคนมากมายเลย

“คนมากมายเหรอ?

“ใช่แล้ว! ตอนแรกมีคนอยากถ่ายรูปให้เสี่ยวหมี่โต้ว เยอะมากเลย แต่คุณแม่เคยบอกกับเสี่ยวหมี่โต้วไว้ ห้ามให้ คนอื่นถ่ายรูปโดยพลการเด็ดขาด”

“หลังจากนั้นหล่ะ? “เมื่อลูกพูดอย่างตั้งใจ ทำให้ทานอ เกิดความสงสัยขึ้นมา นั่งลงแล้วไปหยิกที่คางนุ่มๆของเขา แล้วถามขึ้นมา

“หลังจากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็ใส่พวกเขาไง บอกกับพวก เขาว่าห้ามถ่ายรูปเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นคุณแม่จะไปจัดการ พวกเขา”

“ฮาฮา”ฟังเสี่ยวหมี่โต้วอธิบายจริงจังขนาดนี้ หานมออก ไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จากนั้นได้หยิกไปที่อ่อนนุ่มนั้น เบาๆ “ลูกนี่ พูดเหมือนแม่มาก แม่จะไปจัดการคนอื่นโดยพลการได้ยังไง? อย่างมาก…….. แค่ฟองพวกเขาว่า ละเมิดสิทธิส่วนบุคคลของลูก แล้วให้พวกเขาชดใช้ค่าเสีย หายให้เท่านั้นเอง”

“หึ คุณแม่ใจร้าย! “เสี่ยวหมี่โต้วที่ออกมา แล้วยื่นนิ้วจิ้ม ลงไปที่ใบหน้าขาวนั้นของหานจื่อ จากนั้นหยออกมา แต่ ว่าคุณแม่ พวกเขาถ่ายรูปไม่สำเร็จหรอก ตอนแรกพวกเขา ร้ายมาก ไม่ฟังคำปฏิเสธของเสี่ยวหมี่โต้วเลย ดึงดันจะถ่าย รูปให้ได้ แต่ว่า หลังจากนั้นมีคุณลุงคนหนึ่งมาช่วยลูก ไว้”

อิ่ม?

หานมู่จื่อไม่ได้คิดไปในแง่มุมอื่นในตอนแรก ดังนั้นจึงยิ้ม และถามออกมาว่า “คุณลุงได้ช่วยเหลือลูกไว้ แล้วลูกได้ บอกขอบคุณคุณลุงแล้วหรือยัง? ”

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า แสดงให้เห็นว่าตัวเองได้ขอบคุณ กับคนอื่นไปแล้ว

แต่หลังจากนั้นสักพักเขาก็พูดขึ้นอีกว่า “แต่ว่าคุณลุงคน

นั้นแปลกมากเลย…….

“แปลก? “หานคู่จื่อสงสัย ทำไมเหรอ?

“เขาสวมหน้ากากเหมือนเสี่ยวหมี่โต้วไง”

เสี่ยวหมี่โต้วพูดขึ้นมาอย่างตะลึง ท่านจื่อได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเอง เกือบจะกระโดดออกมาจากลำคอ และในเวลาเดียวกันดวงตาของเธอก็ได้ขยิบขึ้นอย่างรุนแรง มาทีหนึ่ง

“ลูก ลูกพูดอะไรนะ? คนที่ช่วยลูกคนนั้น ก็ใส่หน้ากาก

เหมือนกันเหรอ? ”

เสี่ยวหมีโต้วตอบอึมออกมา และพยักหน้าให้

“ใช่แล้วหม่ามี ทำไมเหรอ? ……เวลานี้เสี่ยวหมี่โต้วถึง สังเกตเห็นในมือของหาน จื่อก็ได้ถือหน้ากากเหล็กไว้อัน หนึ่งเหมือนกัน “หม่ามี หน้ากากอันนี้ของหม่ามีเหมือนของ คุณลุงคนนั้นมากเลย หม่ามีรู้จักคุณลุงคนนั้นด้วยเหรอ?

หานมู่จื่อ :

เธอไม่ได้ตอบคำถามของเสี่ยวหมี่โต้ว นั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น เหมือนมีคนมาสกัดจุด ขยับตัวไม่ได้

เธอรู้สึกเย็นขึ้นมาจากฝ่าเท้า ความเย็นกระจายไปทั่ว ร่างกายของหาน จื่อในชั่วพริบตา เธอตัวเย็นเหมือนตกลง ไปในถ้ำน้ำแข็ง

เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้จะเจอกันได้

ไม่น่าจะเป็นเพราะไม่ว่าเธอจะป้องกันยังไง ก็ไม่สามารถ หลบหนีเย่ ไม่เป็นได้

เขาต้องการทําอะไรกันแน่? ใส่หน้ากากไว้แล้วมาช่วยเหลือเสี่ยวหมี่โต้ว?

เรื่องนี้คือจงใจหรือไม่ได้จงใจกันแน่?

ริมฝีปากของหานมู่จื่อเริ่มซีดขาวลง หรือว่าเขา กับชาติกำเนิดของเสี่ยวหมี่โต้วแล้ว? รู้เกี่ยว

หรือว่าอาจจะเป็นเพราะความบังเอิญ เพราะมางานเลี้ยง จึงมาเจอเข้ากับเรื่องนี้พอดี

และหรือ เป็นเพราะเขารู้เรื่องแล้ว แล้ว…..เล่นเป็นเพื่อน เธอเพื่อเล่นเกมสามคนหลบซ่อนไปมาแค่นั้นเองเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ แล้ว……. อีกหน่อยเธอควรทำยังไง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ