บทที่1471ธรรมชาติของมนุษย์

หานซึ่งไม่รู้สึกว่าสวีเย็นหวั่นเป็นผู้บริสุทธิ์สักนิดเลย

แต่เสี่ยวเหยียนไม่อยากถือสา เขาก็เลยตามใจเธอ “งั้นพรุ่งนี้หาคนไปคืนให้เธอ พวกเราก็ไม่ขัดสนเงินแค่นี้ หรอก”

เสี่ยวเหยียนฟังแล้วใบหน้าแดงก่ำ ได้รับอธิบาย “ไม่ใช่เพราะ คุณมีเงินฉันถึงบอกว่าคืนตังค์ให้เธอนะ แต่ฉันรู้สึกเรื่องนี้บางที อาจจะไม่เกี่ยวกับเธอจริงๆ อีกอย่างว่าไปแล้ว ถ้าเอากำไรให้ คุณหมด งั้นเธอไม่เท่ากับว่าต้องทำงาน ให้คุณตลอดชีวิตเหนือ คะ? ถ้าอย่างนี้ ถึงเวลาคุณก็จะรู้สึกผิดต่ออาวุโสทั้งสองของตระ กูลสวี ฉันคิดแทนคุณทั้งนั้นนะคะ”

หานซึ่งยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วยื่นมือขยี้ศีรษะเสี่ยวเหยียน เบาๆ เอาล่ะ ยังไงซะของผมก็คือของคุณ คุณอยากจัดการยังไง ก็จัดการเลย ผมฟังคุณหมด

เสี่ยวเหยียนกระพริบตา คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากงานแต่งหาน ชิงจะเปลี่ยนไปเลย อาจจะเพราะรอดชีวิตจากภัยพิบัติ ตอนนี้ เวลาที่หานชิงอยู่กับเธอเยอะมาก ถึงขั้นยังได้ซื้อหนังสือมากมาย ประเภทช่วงระหว่างตั้งครรภ์กับคลอดลูกต้องระมัดระวังอะไร จากนั้นคอยศึกษาและดูทุกวันซ้ำๆ ทั้งๆที่เสี่ยวเหยียนเพิ่งจะตั้ง ครรภ์ได้ไม่กี่เดือนเอง ก็ทำเหมือนใกล้คลอดยังไงอย่างงั้น
ตอนนี้เธอถือว่าเข้าใจสักทีทำไมก่อนหน้านั้นเย่ไม่เป็นต้อง คอยตามติดทานจื่ออย่างใกล้ชิด ในขณะเดียวก็คิด ผู้ชายทั้ง โลกล้วนเป็นแบบนี้หมดหรือเปล่า? พอแต่งงาน ภรรยาท้องใบ เปลี่ยนไปเลย?

สรุปสำหรับเสี่ยวเหยียนแล้ว เธอไม่มีความรู้สึกที่วิ่งตามหาน ซึ่งและติดตามเขาทุกฝีก้าวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่คือหานชิงรัก และโอ้เธอ

ความรู้สึกที่ถูกแคร์และถูกประคบหนุ่มแบบนี้ ทำให้เสี่ยวเหยีย นรู้สึกได้ใจจนลืมตัวนิดหน่อยแล้ว

จากนั้นเธอสั่งหานซิงก็ยิ่งอยู่ยิ่งทำได้อย่างราบรื่นแล้ว

อย่างเช่นเมื่อก่อนไม่เคยกล้าเรียกเขาทำอะไรเลย แต่ตอนนี้ ทุกคืนก่อนนอน บางทีเธอจึงอยู่ที่โซฟาเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเดิน ก็จะออดอ้อนหานชิง ขอให้เขาอุ้มตัวเองกลับห้องนอน

จากนั้นหานซิงก็ได้เดินมาอุ้มเธอกลับห้องจริงๆ

และอย่างเช่น ช่วงนี้เสี่ยวเหยียนขี้เซา ทุกวันไม่อยากตื่นนอน เลย ทุกครั้งหานชิงล้วนช่วยเธอบีบยาสีฟันและเตรียมน้ำล้าง หน้าให้พร้อม จากนั้นก็อุ้มเธอไปที่ห้องอาบน้ำ

เรื่องประเภทนี้จากเล็กถึงใหญ่ จนต่อมาเสี่ยวเหยียนยิ่งอยู่ยิ่ง ทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่นแล้ว

ที่จริงตอนแรกเธอยังกังวลอยู่ หลังจากตัวเองเป็นคุณผู้หญิง ของตระกูลดังไฮโซแล้ว จะไม่ชินกับการใช้ชีวิตของที่นี่
ที่ความจริงไม่ได้เป็นเหมือนที่เธอคิด ตระกูลทานไม่มีอาวุโส มีแค่เธอกับหานชิง แล้วก็แมวเหมียวตัวนึง ทุกอย่างช่างเงียบ สงบอะไรปานนั้น

แต่ในขณะเดียวกันก็มีความอ้างว้างเพิ่มขึ้นเสี้ยวนึง ถ้าเป็นไป ได้ล่ะก็ เสี่ยวเหยียนหวังอยากให้พ่อแม่ของหานซึ่งต่างก็ยังอยู่ ต่อไปตัวเองคลอดลูกจะได้มีคุณปู่คุณย่าอุ้ม

แต่เสียดายเรื่องมากมายได้ถูกกำหนดแล้ว

ระหว่างนั้นหาน จื่อเคยมาหลายครั้ง ทุกครั้งก็อุ้มเสียวโต้ว หยามาเยี่ยมเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนเคยอุ้มเสียวโต้วหยามา หลายครั้ง พบว่าเด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งสวย ดวงตาทั้งคู่สวยจนตื่น ตะลึง ผิวพรรณขาวผ่องมาก ริมฝีปากแดง สืบทอดข้อดีของเ โมเงินและหาน จื่อมาหมด

นอกจากเวลายิ้มดูชื่ออนิดหน่อย

แต่เสียวโต้วหยาซึ่งเป็นแบบนี้ เสี่ยวเหยียนยิ่งชอบหยอกเธอ จากนั้นเห็นเธอหัวเราะอย่างซื่อๆก็เอามือถือมาถ่ายไว้ แล้วโพสต์ ลงในโมเม้นท์

หานมู่จื่อ “ฉันจะฟ้องเธอแล้วนะ ทั้งๆที่ตอนเสียวโต้วหยาไม่ ยิ้มดูดีกว่าเยอะ แต่เธอกลับถ่ายให้เธอเหมือนเด็กโง่

“ยัยเด็กโง่ดีจะตายไป เด็กก็ควรจะแบบนี้สิ จะฉลาดขนาดนั้น ทําไม? อีกอย่าง เสี่ยวหมี่โต้วก็ฉลาดมากพอแล้ว ต่อไปเขาจะ ต้องปกป้องน้องสาวให้ดีๆแน่นอน”
หาน เอกลับพูดอย่างกลุ้มใจ ฉันกลัวจริงๆ เธอมีหน้าตา สะสวย แต่ถึงเวลากลับมีไอคิวต่ำ แต่คิดๆแล้ว ถึงไอเดียไม่ได้สูง เหมือนพ่อของเธอ แต่ที่แย่ที่สุดก็เป็นอย่างฉันมั้ง ดังนั้นก็เลย รู้สึกว่ายังโอเคอยู่ ถ้าถึงเวลายืนแย่จริงๆ งั้นก็ต้องโทษฉันเอง

“ไม่หรอก เธออย่าคิดมากเลย เสี่ยวเหยียนกดมือเธอไว้ และ พูดอย่างค่อนข้างอิจฉา:”ฉันก็อยากมีลูกสาวที่น่ารักเหมือนเสียว โค้วหยาจังเลย”

แต่ไม่รู้ตอนนี้เธอท้องลูกสาวหรือลูกชายกันแน่ ถึงแม้จะชาย หรือหญิงเธอก็ล้วนชอบหมด แต่ถ้าได้ล่ะก็ เธอหวังว่าท้องคน แรกของตัวเองจะเป็นลูกสาว ส่วนท้องคนที่สอง ต่อไปก็ดูวาสนา แล้วกัน

“ต้องมีทั้งลูกชายและลูกสาวแน่นอน เธอกับพี่ชายฉัน พยายามหน่อย

เหมือนประเด็นจะเปลี่ยนมาอันนั้นไปหน่อยนะ เสี่ยวเหยียนรู้

ลึกใบหน้าร้อนผ่าว ได้แต่เงียบไม่พูดจา

“อ้อใช่ เธอได้โทรไปถามไถ่เซียวซูบ้างมั้ย?” เสี่ยวเหยียนฟังแล้วอึ้ง “เซียว?”

“ไม่ได้โทรเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนส่ายหัว และพูดด้วยความงงงวย ทำไมต้องโทร หาเขาด้วย?”

มองสีหน้าเธอ คาดว่าคงไม่รู้เรื่องอะไรเลย หาน จื่อคิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่รู้เรื่องนี้เลย เธอยังนึกว่าพี่ชายตัวเองจะบอกกับ เสี่ยวเหยียม คิดไม่ถึงว่าพี่ชายเธอไม่ได้บอก

“ครั้งก่อนบุกเข้าไปช่วยในกองไฟ ที่จริงต่อมาเซียวซูก็ได้ เข้าไปเหมือนกัน

เสี่ยวเหยียนฟังแล้วตกตะลึง สีหน้าสะดุ้งตกใจมาก

“เธอว่าอะไรนะ? เซียวซูเขา…..ก็พุ่งเข้าไปในเพลิงไหม้ด้วย?

“อืม” หานมู่จื่อพยักหน้า “ฉันก็นึกว่าเธอรู้เสียอีก”

“ไม่มีใครบอกฉันเลย พี่ชายเธอก็ไม่ได้บอก”

“อย่าโทษพี่ชายฉันเลย เพราะยังไงซะช่วงก่อนหน้านี้จิตใจเธอ มีปัญหามาโดยตลอด เขาก็เป็นห่วงเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้บอกเธอ มั้ง ถ้าฉันเป็นเขาฉันก็ไม่บอกหรอก”

“ฉันรู้ เธอวางใจเถอะ ฉันไม่โทษพี่ชายเธอหรอก ฉันแค่ไม่รู้ว่า

เขาก็เข้าไปช่วยฉันด้วย แต่ฉันกลับไม่รู้อะไรเลย แม้แต่คำว่า

ขอบคุณก็ยังไม่ได้พูดกับเขาเลย”

ตอนนั้นเหตุเพลิงไหม้นั้นเผาไหม้อย่างดุเดือดมาก เสี่ยวเหยี ยนได้แค่ซ่อนอยู่ในห้องน้ำ ตอนที่หานชิงพุ่งเข้ามาก็ยังได้รับ บาดเจ็บ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเซียวซูที่เข้าไปทีหลังเลย

แต่เธอกลับไม่รู้อะไรเลย

คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนรู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้ว่าเซียวซูชอบ ตัวเอง แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะถึงขั้นนี้
หานมจื่อเหมือนดูความลังเลสับสนของเธอออก “เธอไม่รู้จะพูดกับเขายังไงใช่มั้ย?

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า

“ตอนนี้เซียวซูมีแฟนแล้ว เธอรู้หรือเปล่า?”

เสี่ยวเหยียนได้ยินแล้วอึ้งไปครู่นึง จากนั้นก็ดึงสติกลับมาและ พยักหน้า

“ฉันรู้แล้ว คราวก่อนตอนที่ฉันเอาการ์ดเชิญไปให้เคยเจอกัน ครั้งนึง หน้าตาสะสวยมาก

“อืม”หานอพยักหน้า นึกย้อนถึงวันนั้นเจอเจียงเสียวไปอยู่ ที่โรงพยาบาล หน้าตาสะสวยจริงๆ วันนั้นตอนที่อยู่โรงพยาบาล ฉันก็เจอเธอ เธอไปหาเซียวซู

“เพราะฉะนั้นความหมายของเธอคือ หล่อนรู้ว่าเซียวซูพุ่ง เข้าไปช่วยฉันในเพลิงไฟ?”พูดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนเปลี่ยนมา ลนลานขึ้น แย่แล้ว งั้นเธอจะเข้าใจเซียวซูผิดหรือเปล่า? พวกเขา จะทะเลาะกันหรือเปล่าเนี่ย?”

“อันนี้ฉันก็ไม่รู้แล้ว”หาน จื่อส่ายหัว มีท่าทีกำลังครุ่นคิดอยู่ “แต่ฉันดูหน้าตาหล่อนไม่น่าใช่คนที่ใจแคบขนาดนั้น ตอนนั้น เซียวซูบาดเจ็บค่อนข้างสาหัส ต่อมาเธอได้ไปคุยกับเซียวซู่ที่หัว มุม สุดท้ายตอนที่กลับมามีแค่เซียวซู่คนเดียว พูดตามตรง ถึง เธอโกรธจริงๆ มันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ถ้าหานชิงไปช่วยผู้ หญิงคนอื่นโดยที่ไม่คำนึงถึงอันตราย เธอจะยอมมั้ย?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ