บทที่656 ใจที่อยากรู้อยากเห็น

จู่ๆก็โพล่งขึ้นมาแบบนั้น ทำให้คนที่อยู่ในห้องประชุมต่างตก

ตะลึง

แม้แต่เซียวซูที่อยู่ข้างๆก็ตะลึงตาม จากนั้นก็มองเย่ ไม่เป็นอ ย่างหวาดระแวง พูดเตือนเสียงเบาว่า“คุณชายเย่ครับ…….

มีชายแก่สวมแว่นคนหนึ่งมองเย่ โม่เซินลอดแว่น “เมื่อกี้คุณ ชายเย่ว่าอะไรนะครับ พูดอีกรอบได้ไหมครับ เมื่อผมได้ยินไม่

ถนัด”

ในหัวของเย็ไม่เห็นมีแต่เรื่องซื้อของขวัญให้ลูกชาย จึงหลุด

ปากออกมา

“ส่วนใหญ่เด็กชอบอะไรกัน

พวกคนที่มาประชุม ส่วนมากเป็นวัยกลางคน บางคนเป็นผู้สูง วัยที่ลูกหลานเต็มบ้าน หากแต่ยังไม่ถึงวัยเกษียณ

พวกเขาต่างก็เป็นคุณพ่อคุณปู่กันไปหมดแล้ว ที่บ้านมีลูก หลานเต็มไปหมด ต้องรู้แน่ว่า เด็กชอบอะไร

มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งมองมา และมองมาอย่างไม่น่าเชื่อ

คุณชายเยถามกลางที่ประชุมว่าเด็กชอบอะไร

ทำไมจู่ๆถึงมาถามอะไรที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องงานแบบนี้ พวกเขาเป็นนักรบในสมรภูมิการค้า มีอะไรที่ไม่รู้ไม่เห็นบ้าง

หลังจากที่หลายๆคนมองหน้าซึ่งกันและกัน ต่างก็มีปฏิกิริยา

โต้กลับ

มีคนหนึ่งถามขึ้นว่า”คุณชายเย่จะซื้อของขวัญให้เด็กหรือ

ครับ

“อืม”เย่ไม่เซินเม้มปากพยักหน้า ขมวดคิ้ว

“คุณชายเย่ ปัญหานี้ผมรู้ เด็กส่วนมากชอบของน่ารักๆ ซื้อ ของน่ารักๆไม่พลาดแน่ครับ”

“ของน่ารักเหรอ “เยโม่เซ็นติดงงๆ เขาหรี่ตาลง เช่น

“เช่นตุ๊กตาหุ่น หรือ ตุ๊กตาขน ถ้าไม่ใช่ก็พวกตัวต่อไม้ ตอนนี้มี ออกมาหลายรูปแบบเลย เมียผมซื้อให้ลูกสาวเล่นเป็นประจำ

ลูกสาว

จู่ๆรู้สึกว่ามีลูกสาวก็ไม่เลวนะ แต่ว่า……ลูกของมู่จื่อเป็น

ลูกชาย

“รอเดี๋ยวนะ เรายังถามไม่ชัดเจน ทำไมจู่ๆถึงพูดถึงล่ะครับ

เห็นเต่ไม่เป็นสนใจ ทุกคนเลยตั้งประเด็นขึ้น เลยการเป็น ประเด็นที่ถกเถียงกัน

“คุณชายเย่ ขอถามได้ไหมครับซื้อให้เด็กหญิงหรือเด็กชาย ความชอบของเด็กหญิงเด็กขายต่างกันนะครับ ถ้าให้ผิด คงไม่”อืม”เย่ไม่เชินพยักหน้า เด็กชาย

“ถ้าขอให้เด็กชาย ต้องซื้อพวกหุ่นยนต์ตัวต่อ

หุ่นยนต์ตัวต่อเหรอ

เย็ไม่เป็นไม่รู้สึกแปลกหน้ากับคำๆนี้ แต่ว่า……เด็กก็เล่นแบบ นี้ด้วยเหรอ

“ผมหมายถึงหุ่นยนต์ตัวต่อที่ออกแบบให้เด็กเล่น โดยเฉพาะ ครับ เด็กผู้ชายนี่ จะต้องชนหน่อย จะชอบไม่เหมือนเด็กผู้หญิง หรือไม่ก็ซื้อเกมส์กด เครื่องบิน รถยนต์

“คุณชายเย่ครับคุณชายเย่ บ้านผมซื้อบ่อย…….

กลุ่มคนแสดงความเห็นจ้อกแจ้กจอแจ ยกตัวอย่างกัน มากมาย เย่ ไม่เซ็นขมวดคิ้ว เม้มปาก

ชั่วครู่นั้น เขาตะโกนขึ้น

“เซียวซู”

“ครับ”

เซียว โดนเรียกตกใจ จึงขานรับครับออกไปเพียงคำหนึ่ง

แต่ว่าไม่นานนัก เขาก็ลุกขึ้นยืนขึ้นตรงหน้าเยโม่เซ็น

“คุณชายเย่ มีอะไรจะสั่งไหมครับ”

เย่ไม่เป็นกวาดตามองเขาทีหนึ่ง เม้มปาก”จุดที่พวกเขาพูดเอาไว้

เชียว”……”

“ผู้ช่วยเชียว เมื่อกี้ผมพูดว่านะ……

คนกลุ่มหนึ่งเริ่มส่งเสียงจ้อกแจ้กจอแจอีกครั้ง และแย่งกัน แสดงความเห็น เดิมทีเป็นประชุมชั้นสูงแท้ๆ แต่กลับส่งเสียง เอะอะมะเพิ่งราวกับตลาดสด

อีกอย่างของแต่ละอย่าง เซียวซูรู้สึกว่าตัวเองไม่น่าจะเคยรับรู้ ด้วยซ้ำ สุดท้ายก็ต้องมานั่งจดชื่อของเล่นของปวดเศียรเวียน เกล้า

รอจดเสร็จ เซียวจึงส่งหน้านั้นให้แก่เย่ ไม่เซ็น “คุณชายเย่ นี่คือที่ผมจดเมื่อกี้ครับ”

เย่ ไม่เซ็นเห็นกระดาษจดเสร็จเรียบร้อย จึงพยักหน้าอย่าง

พอใจ

“อืม ลิสรายการมา แล้วไปซื้อซะ”

เซียวซู”ซื้อจริงๆ หรือครับ คุณชายเย่ นี่คือ……

“ซื้อให้ลูกชายผม มีอะไรเยโม่เซ็นยักคิ้ว ถามเย็นชา

เซียวซูเม้มปาก ราวกับได้ยินไม่ชัดเจน

“มีปัญหาอะไร”เย่ไม่เซ็นส่งสายตาไม่พอใจ

เขียวส่ายหน้า”ไม่มีปัญหาครับ ผมจะรีบไปเตรียมเดี๋ยวนี้ ซื้อทั้งหมดเลยนะ ครับ วางใจครับ โอเคครับ! ”

แม้ว่าเซียวซูจะรู้สึกตลกฝืด ซื้อของเล่นหมดนี่นะ ที่จริงข้างใน รายการมีหลายอย่าง แค่ชื่อไม่เหมือนกัน แต่ในเมื่อเป็นคำสั่ง

เย่ไม่เขิน เขาก็ไม่ขัด

พอเลิกการประชุม ทุกคนต่างไปถูกกันต่อ ในลิฟต์

“สองวันนี้คุณชายเย่เป็นอะไรนะ”

“นั่นสินะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่กี่วันนี้ไม่ได้ อยู่บริษัท พอกลับมารับโทรศัพท์แล้วก็ไป กลับมาก็ถามว่าเด็ก ชอบอะไร ว่ามาสิ คุณชายเยบอกว่าซื้อให้เด็ก ซื้อให้ลูกชายตัว เองหรือเปล่า”

ไม่หรอกมั้ง คุณชายเมีลูกชายตอนไหนกัน

“เอ่อ คงให้ลูกของญาติมั้ง”

“ไม่เคยได้ยินว่าคุณชายเย่ไปมาหาสู่กับใคร……

“หรือว่าเป็นลูกชายของเขาจริงๆ

หลังจากที่คนทั้งกลุ่มมองจ้องหน้ากัน เห็นเซียวเดินแฉลบ ข้างออกไป จึงรีบวิ่งตามไปถาม ผู้ช่วยเชียว สองสามวันนี้คุณ ชายเย่เป็นอะไรเหรอ ไม่ค่อยอยู่บริษัทก็ช่างเถอะ แต่ประชุม ครึ่งๆกลางๆก็ไป

“นั่นสินะ บริษัทตระกูลเยใหญ่ขนาดนี้ คุณชายเย่คงไม่คิดวางมือหรอกมั้ง”

ฟังคําพูดแล้ว เขียว อดไม่ได้ที่จะชะงักฝีเท้า มองพวกเขาด้วย ความอ่อนใจ

“คุณก็บอกเอง ว่า บริษัทตระกูลเย่ใหญ่ขนาดนี้ คุณชายเย่อง ไม่วางมือทิ้งไปหรอกมั้ง จะว่าไปนะ อย่างน้อยบริษัทก็ไม่ได้มี ปัญหาอะไรนี่”

คนหมู่มากได้ฟัง จึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ

“ผู้ช่วยเชียว พวกเราไม่ได้กังขาในความสามารถของคุณชาย

พวกเราแค่อยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย คุณชายเยมีลูกชายแล้วเห

รอ”

เซียวซู”…….…….

เขาเบ้ปาก กลอกลูกตาขึ้น แววตานิ่งเฉย คุณอยากรู้ขนาดนั้น ทําไมไม่ไปถามเองเล่า

คนๆนั้นเกาหัวแกรกๆ ให้เขาไปถามคุณชายเย่ เขาจะไปกล้า ได้ไงกัน ไว้เขาไม่อยากมี ชีวิตเมื่อไหร่ค่อยไปถามแล้วกัน

“ในเมื่อพวกคุณไม่กล้าถาม ก็อย่ามาถามผม พวกคุณกลัว ผมก็กลัว! “เซียวซูพูดจบ จึงเข้าไปในลิฟต์

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง คนทั้งกลุ่มยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบ กลับ ในลิฟต์จึงมีแต่เซียวซู่คนเดียว เขาบ่นพึมพำกับผนังลิฟต์”ยังมีหน้ามาถาม กูก็รู้ไม่มากนักหรอก ต่อให้รู้ก็ไม่บอก หรอก คิดไม่ถึงเลยยยย…..คนแก่กลุ่มนึงสอดรู้สอดเห็นกันได้ ขนาดนี้”

เซียวซู่ซื้อทุกอย่างตามรายการของเย่ไม่เป็น พอซื้อมาแล้วค้น พบว่า รถที่ตัวเองขับอยู่ใส่ไม่ลงเลยด้วยซ้ำ

เขาก็เลยเรียกรถขนส่งมาขนไปบ้านเย่ไม่เซ็น

พอเย่ไม่เป็นเห็นรถขนของเล่น ก็ยืนสีหน้าไร้อารมณ์อยู่ตรงนั้น

“ของพวกนี้ใช่ไหม”

เซียวซูพยักหน้า กลืนน้ำลาย “อยู่นี่หมดแล้วครับ คุณชายเย่จะ ให้จัดการอย่างไรดี

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ