บทที่1045 ไม่แยแสกับความรัก

เรื่องของ เสี่ยวเหยียน ?

เย่โม่เซ็นขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย มือที่จับหานอก็ค่อนข้างแน่น ขึ้น “ไม่ใช่บอกคุณแล้วเหรอว่าอย่าไปยุ่ง ? ว่าอย่างไร อยากเป็น แม่สื่อเหรอ ?”

ไม่รู้ว่าทำไมเย่โม่เซินถึงได้นึกถึงผู้ช่วยของตนเองคนนั้นขึ้นมา เซียวซู

นึกขึ้นได้ว่าหลายวันมานี้เหมือนเขาจะช่วยตนจัดการเรื่อง บริษัทมาโดยตลอด ไม่รู้ว่าเขากำลังคว้าโอกาสอยู่หรือเปล่า

“เปล่า ฉันก็แค่พูดเฉยๆ จะเป็นแม่สื่อได้อย่างไร

“ถ้าเช่นนั้นก็อย่าไปยุ่ง” เยโม่เซ็นเม้มริมฝีปากอันบอบบางชั่ว ครู่ แล้วพูดออกมาว่า “วันนั้นผมก็ได้บอกไปแล้วว่าถ้าพี่ชายของ คุณมีใจให้เธอ เขาจะลงมือทำด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องให้คนข้างๆ เข้ามาช่วย

หานมู่จื่อ : “แต่ว่า…….

“ในฐานะที่คุณเป็นน้องสาวของเขา ดังนั้นถ้าขอก็ต้องรับปาก แน่นอน ถ้าคุณพูดอะไรบางอย่างไปแล้วทำให้เขาเปลี่ยนใจ คุณ จะรับผิดชอบผลที่ตามมาได้ไหม ?”
“ยังอยากจะยุ่ง ?”

ส่วนหาน จื่อก็หรี่ตาจ้องมองเปโม่เป็นอย่างกะทันหัน แล้ว ถามขึ้นอย่างจริงจัง : “คำพูดพวกนี้คุณพูดออกมาจากใจเห รอ ?”

“หือ ?”

“คือผู้ช่วยของคุณก็ชอบ เสี่ยวเหยียน ดังนั้น…….คุณก็เลยไม่ อยากให้ฉันเป็นแม่สื่อใช่ไหม ?”

เมื่อเธอพูดมาแบบนี้ เย่ไม่เป็นก็ได้เลิกคิ้วขึ้นมาทันที ตอนแรก ที่เขาห้ามเธอเพราะเธอเป็นหญิงมีครรภ์ จึงไม่อยากให้เธอไปยุ่ง เรื่องของคนอื่น เพราะแต่ละคนต่างก็มีชะตากรรมเป็นของตัวเอง

นอกจากนี้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างมีเหตุและผล ถ้าเธอจะแทรกเข้า มาแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดี

เขาไม่ได้คิดที่จะช่วยเซียวซู ตอนที่อยู่ต่างประเทศเขาก็ได้ช่วย เขาไปแล้ว แต่เห็นได้ว่าเพื่อนของมู่จื่อไม่ได้มีใจให้เซียวซู ดังนั้นแน่นอนว่าเขาก็ไม่ควรจะไปบังคับ อีกอย่างเขาก็ไม่มี

อะไรที่จะไปบังคับ

ถ้าหากว่าเขา เย่โม่เซิน จะต้องบังคับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือคนใด คนหนึ่งจริงๆ ก็มีเพียงแค่ หานมู่จื่อ คนเดียว

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เย่โม่เซินก็ยื่นมือไปแตะหน้าผากของหา
“คิดเรื่อยเปื่อยอะไรอยู่ ? เรื่องนี้จะไปเกี่ยวอะไรกับคนอื่น ?” “ถ้าไม่เกี่ยวแล้วทำไมคุณถึงไม่ให้ฉันไปยัง ?”

เมื่อมองไปยังแก้มขาวที่อยู่ตรงหน้าของหาน จื่อ เย่ไม่เซินก็ ได้ยกมือขึ้นเพื่อพันผ้าพันคอของเธอให้ดี เพื่อป้องกันไม่ให้เธอ หนาว และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“คุณคิดว่าหลังจากกลับประเทศแล้ว เวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน

มันนานไหม ?”

“หือ ?” หานมู่จื่อตอบสนองไม่ทันว่าทำไมเขาต้องถามเรื่องนี้ “หมายความว่าอะไร ?”

“คุณก็พูดมาสิ”

จากนั้นหานมู่จื่อก็ได้คิดอย่างละเอียด เหมือนจะไม่ค่อยนาน เท่าไหร่จริงๆ หลังจากกลับประเทศแล้วต่างคนต่างมีเรื่องต้องทำ ทั้งสองคนก็ไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกัน นอกจากตอนกลาง

ในตอนกลางวันต่างก็ยุ่งเรื่องของตนเอง เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอก็กระแอมไปเบาๆ “เป็นอะไรเหรอ ?”

“เวลาที่เราอยู่ด้วยกันมันน้อยมาก แล้วคุณยังจะแบ่งให้คนอื่น ?” ขณะที่เย่โม่เซินพูดก็ค่อยๆ เข้าไปใกล้ ริมฝีบางอันบอบบาง เกือบจะแตะไปถึงหน้าผากของเธอ ตอนที่พูดริมฝีปากอันละมุน ขยับ
หานมู่จื่อ เข้าใจความหมายของเขา แต่เขาหวังไม่ให้เธอแบ่ง ความสนใจไปให้คนอื่น แต่ว่า……..

“หลังจากเสี่ยวหมี่โต้วกลับประเทศแล้ว เวลาที่อยู่ด้วยกัน แบบนี้ก็ยิ่งน้อยลงไปอีก

“เอาล่ะ คุณอย่าพูดเลย” หานมู่จื่อ ขัดจังหวะคำพูดของเขา จากการที่ถูกเย่โม่เซินกล่าวโทษแบบนี้ หาน จื่อก็รู้สึกว่าถ้า ตนเองจะขึ้นไปคุยเรื่องเสียวเหยียน กับหานซิงอีก เธอก็ต้องรู้สึก ผิดไปแล้วจริงๆ

อีกอย่าง หลังจากที่เธอถูกเยโม่เซ็นว่าไปแล้ว ก็รู้สึกว่าตัวเอง ไม่ควรไปยุ่งเรื่องของเสี่ยวเหยียน จริงๆ

ก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยอยากจะไปยุ่ง แต่ในครั้งนี้…เธอก็ ไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไป ถึงอยากจะคุยเรื่องนี้

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หานมู่จื่อ จึงได้พูดเพียงแค่ว่า “ฉันรู้แล้วว่า ควรจะทำอย่างไร แต่ฉันได้บอกให้พี่ชายฉันไปรอฉันที่ห้องอ่าน หนังสือแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันก็ควรขึ้นไปคุยกับเขาสักหน่อยถึง จะไปได้”

“ว่านอนสอนง่าย” เย่ โม่เซินบีบแก้มของเธอ “ให้เวลาคุณห้า นาที ผมจะไปรอคุณอยู่ข้างนอกนะ”

“รู้แล้วนะ”

หลังจากนั้นเย่โม่เชินถึงได้ปล่อยเธอไป แล้วได้ไปรอเธออยู่ ข้างนอก ส่วนหาน จื่อหันหลังไปหาหานชิงที่ห้องอ่านหนังสือแล้ว

ระหว่างทางที่จะไปยังห้องอ่านหนังสือ หาน จื่อ คิดอยู่ตลอด ว่าตนเองจะพูดอะไรเพื่อคลายความอึดอัด เพราะว่าเธอได้บอก เขาว่าตัวเองมีอะไรจะคุย ฟังดูแล้วเหมือนจะมีเรื่องอะไรสำคัญ มาก แต่ตอนนี้เธอก็จะไม่พูดถึงเรื่องของเสี่ยวเหยียน

ถ้าอย่างนั้นยังมีเรื่องอะไรที่สำคัญต้องพูดอีกล่ะ

เมื่อคิดถึงตรงนี้หาน จื่อก็จะรู้สึกปวดหัวไปบ้าง แต่ห้องอ่าน หนังสือก็อยู่ตรงหน้าแล้ว

เธอก้าวไปข้างหน้า ลังเลอยู่ชั่วขณะ แล้วเอื้อมมือไปเคาะประตู

“เข้ามา”

น้ำเสียงเย็นเฉียบกระจายผ่านแผ่นประตูมา หาน จื่อผลัก ประตูไปก็เห็นหานชิงนั่งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ และตรงหน้าก็มี โน้ตบุ๊กวางอยู่ หน้าจอก็ยังคงสว่างอยู่ ส่วนข้างๆ ก็มีเอกสาร หลายชุดวางไว้

เมื่อเห็นแล้วหาน จื่อก็ทนไม่ได้ที่จะถามขึ้น : “พี่คะ เวลานี้ แล้วยังทํางานอยู่เหรอ ?”

หานชิงยื่นมือออกไปพับปิดจอโน้ตบุ๊ก “อืม จัดการเรื่องเล็กๆ น้อย ของบริษัทนิดหน่อย ใกล้จะเสร็จแล้ว”

“พี่ อย่าหักโหมเรื่องงานเกินไปสิคะ ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อน คุณไม่ทำตัวแบบนี้นะ ร่างกายเป็นตัวหลักในการหาเงินนะ
“ยังจะมาว่าพี่ของคุณด้วยเหรอ ?” คิ้วของหาน งอ่อนโยนลง เสียงก็ไม่ได้เย็นชาเหมือนเมื่อก่อน อ่อนโยนลงบ้างแล้ว ก่อน หน้านี้คุณก็ไปทำงานที่บริษัท ทำไมไม่คิดถึงว่าตัวเองเป็นหญิง ตั้งครรภ์ล่ะ ทํางานแบบนั้นไม่ได้ ?”

หานมู่จื่อ : “.………….

นึกไม่ถึงเลยว่าจะโดนย้อน เธอจึงกระแอมไปหนึ่งเสียงเบาๆ

แล้วยิ้มอย่างเขินอาย

“คุณมาพบพี่มีเรื่องอะไรเหรอ ?” หานซิงเคาะปลายนิ้วไปบน โต๊ะ แล้วถามขึ้น

นึกไม่ถึงเลยว่าจะเข้าเรื่องรวดเร็วขนาดนี้ หานคู่จื่อจะไม่คุย เรื่องของเสี่ยวเหยียน อย่างแน่นอน แต่เธอไม่มีเรื่องอะไรจะพูด สุดท้ายก็เลยเปลี่ยนเรื่องไปทันที หานคู่จื่อ จึงได้พูดถึงความทรง จําของเย่ ไม่เซินออกไป

บอกเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้กับหานซิง

เป็นอย่างที่คาดไว้ หลังจากหานซึ่งได้ยินแล้วก็ให้ความสนใจ ขึ้นมา “ถ้าเป็นเช่นนั้น พี่ขอแนะนำว่าคุณยังคงต้องไปหาหมอ เพื่อให้คำแนะนำหน่อย

“หาหมอเหรอคะ ฉันก็คิดแบบนี้นะคะ แต่….ปกติเขาก็ดู เหมือนคนธรรมดา ฉันก็รู้ว่าเขาปิดบังฉันแล้วแบกรับความทุกข์ ไว้คนเดียว ฉันไม่เคยได้ลิ้มรสความทุกข์แบบนี้ก็เลยไม่รู้ว่ามัน เป็นอย่างไร”
“เรื่องจะว่าใหญ่มันก็ใหญ่ จะว่าเล็กมันก็เล็ก ถ้าจะว่าเขาฟื้นฟู โดยตรงแล้วไม่มีอาการแทรกซ้อนค้างอยู่แม้แต่น้อยก็จะดี แต่ว่า อาการของเขา ในตอนนี้แนะนำว่าควรไปรักษานะ มู่จื่อ ตอนนี้คุณ ก็ตั้งท้องแล้ว ไม่ควรไปกังวลกับเรื่องพวกนี้เลย วันหลังพี่จะไป คุยกับเขา”

“หือ ? พี่จะไปคุยกับเขา ?”

หานมู่จื่อ กลับมาคิดก็รู้สึกว่าวิธีนี้ได้ผล ถ้าเป็นพี่ชาย เย่ไม่เชิ นก็อาจจะไม่คิดมากเท่าไหร่ แต่ว่าถ้าเป็นตนเอง แม้แต่หมอก็ อาจจะไม่อยากไปพบด้วยซ้ำ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หานคู่จื่อ ก็พยักหน้าเบาๆ

“ฉันรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็รบกวนด้วยนะคะ แต่ว่า…….พี่ก็ต้องใส่ใจสุขภาพตัวเองบ้าง เรื่องงานก็เอาไว้ก่อน อีกอย่างพี่ก็อายุปูนนี้แล้ว พี่จะไม่วางแผน?”

ดูเหมือนรู้ว่าต่อไปเธอจะพูดอะไรบางอย่าง หานซึ่งจึงได้ยิ้ม จางๆ แล้วตัดบทเธอไป

“คุณก็รู้ พี่ชายของคุณก็อายุปูนนี้แล้ว ถ้าจะหาอีกก็ต้อง รบกวนคนอื่น หลายปีที่ผ่านมานี้พี่ไม่แยแสกับความรัก มีกับไม่มี มันก็เหมือนกัน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ