บทที่1382ไม่อยากคลุกคลีมากเกินไป

“งานแต่ง?”

ตอนแรกเซียวซูแค่ขมวดคิ้วครู่นึง จากนั้นก็คลายออก ถ้าคุณ อยากไปร่วมงานล่ะก็สามารถไปได้

อะไรนะ?

เธออยากไปร่วมงานก็สามารถไปได้? เขารู้หรือเปล่ากันแน่ว่า ตอนนี้เรื่องมันพัฒนาไปในทิศทางแบบไหนแล้ว?

“เอ่อ อะไรนะ คุณรู้มั้ยว่าตอนนี้แม่ของคุณชอบฉันมาก จะคอย มาอยู่กับฉันทุกวัน ฉันรู้สึกว่าท่านเห็นฉันเป็นว่าที่ภรรยาของท่าน อย่างเต็มตัวแล้ว

เรื่องมันใหญ่ไปหน่อย ใหญ่จนเธอคาดคิดไม่ถึง

เดิมทีแค่รับมือหน่อย ใครจะไปรู้ว่ารับมือเป็นแบบนี้

“อืม ผมรู้”

ที่จริงเซียวซูก็ยังไม่ได้คิดหาวิธีรับมือ คือจะบอกกับแม่ โดยตรงว่าพวกเขาไม่ใช่แฟนกัน หรือบอกว่าพวกเขาเลิกกัน แล้ว?

“ตอนนี้คุณมีความคิดยังไง?”

ก่อนจะทำการตัดสินใจ เซียวซู่ตัดสินใจลองถามความคิดของ เจียงเสี่ยวไปดู
เจียงเสี่ยวไปถูกเขาถามแบบนี้ใบ จู่ๆพบว่าตัวเองก็ไม่เคยคิด มาก่อน เพราะช่วงนี้เธอกับเหลียงหย่าเหอเข้าหากันได้อย่างมี ความสุข จึงพูดด้วยจิตใต้สำนึก “ฉันไม่มีความเห็น อย่างไร ก็ตามแค่งานแต่งเฉยๆ ก็ถือว่าไปเที่ยวก็แล้วกัน แต่ถ้าคุณกังวล ล่ะก็ ฉันก็ปฏิเสธคุณน้าก็โอเคแล้วค่ะ”

“ถ้าคุณอยากเล่นล่ะก็ งั้นก็ไปเถอะ”เซียวซูสรุปโดยตรงใกล้ งานแต่งแล้ว งั้นก็รบกวนคุณเป็นครั้งสุดท้ายก็แล้วกัน พอกลับ มาจากงานแต่ง ผมค่อยพูดกับท่านให้รู้เรื่องเถอะ”

เจียงเสียวไปอึ้งไปครู่นึง จากนั้นได้พยักหน้า “โอเคค่ะ

เธอเข้าใจความหมายของเซียวซู่แล้ว ก็คือร่วมงานแต่งก่อน หลังจากร่วมงานแต่งเสร็จ เขาก็บอกความสัมพันธ์ของเธอกับ เขาให้แม่ฟังอย่างตรงไปตรงมา ถึงเวลา……..เธอก็อาจจะไม่ได้ พักอยู่ที่นี่แล้ว

“แต่ว่าสารภาพผิดเป็นเรื่องของผม ถ้าคุณมีความต้องการ อะไร ก็ยังหาผมได้นะครับ”

เจียงเสี่ยวไปยกมุมปาก โอเคค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ”

ทั้งสองได้จมเข้าไปในความเงียบสักพักใหญ่ๆ เจียงเสี่ยวไป ลุกขึ้น:“งั้นก็ตกลงกันแบบนี้แล้วนะ ฉันขอตัวไปนอนก่อน

“อืม”

ห้องนอนแขกได้จัดเรียบร้อยแล้ว ช่วงนี้เจียงเสี่ยวไปนอนที่ห้องนั้นตลอด
หลังจากกลับมาถึงห้อง เจียงเสียวไปซุกเข้าไปในผ้าห่ม ก็ไม่รู้ เพราะอะไรไม่นึกเลยว่าในใจจะเศร้าหมองเล็กน้อย

แต่ไหนแต่ไรเธอเป็นคนมีสติ ดังนั้นเวลานี้ก็รู้ดีมาก อารมณ์ ของตัวเองเศร้าหมองเพราะคำพูดนั้นของเซียวซูล้วนๆ เดิมที ตอนที่เธอได้ยินเหลียงหย่าเหอเรียนเชิญให้เธอไปเธอยังดีใจ มากเลย

แต่ว่าตอนนี้ อารมณ์ของเธอได้เปลี่ยนเศร้าหมองแล้ว

คิดๆแล้ว เจียงเสียวไปหยิบมือถือออกมาส่งข้อความให้ฟาง ถังถัง

“ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้ฉันผิดปกตินิดหน่อย”

ฟางถังถัง: “?”

“กรุณาสำรวมท่าทีของคุณด้วย ฉันผิดสังเกตจริงๆ

ฟางถังถัง “ดึกป่านนี้เธอเกิดผีบ้าอะไรขึ้นมา? หรือว่าเพราะ เซียวซู่?”

เห็นชื่อของเซียวซู พริบตาเดียวเจียงเสี่ยวไปก็ไม่ดีแล้ว ทำไม ไม่นานฟางถังถังก็สามารถเดาได้แล้ว? หรือว่าเธอแสดงออกได้ ชัดเจนเกิน?

“เอ๊ะ ทำไมไม่พูด? ถูกฉันพูดถูกแล้วใช่มั้ย? ก่อนหน้านั้นก็ บอกแล้วว่าเธอชอบเขา เธอยังไม่เชื่ออีก ดันยังมาแก้ตัวกับฉัน อีก!”
ขอบเขาเหรอ?

เจียงเสี่ยวไปรู้สึกเป็นไปไม่ได้ แต่วันนี้อารมณ์ของเธอก็แปลก ประหลาดมาก แม้แต่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ช่วงเวลา ที่อยู่ด้วยกันนี้เหมือนก็ไม่ได้มีอะไรมากพิเศษ

“ไม่ชอบ”

คิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไปปฏิเสธโดยตรง “ฉันไม่ได้ชอบเขา จริงๆนะ”

“เออๆๆ เธอไม่ชอบเขา โอเคหรือยังงั้นเธอบอกมาว่าเธอ

ผิดสังเกตยังไง?”

“ฉัน…… เจียงเสี่ยวไปกลับพูดไม่ออก ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว “เธอดูเธอ ยังหยิ่งอีก เธอก็คือมีความรู้สึกดีๆกับคนอื่นนั่น แหละ ว่าแต่ เซียวซูคนนั้นหน้าตาหล่อดีนะ ถ้าไม่ใช่ว่าฉันมีเทพ บุตรของฉันแล้ว อยู่กับผู้ชายแบบนี้นานเข้า ฉันก็อดไม่ได้ที่จะมี ความรู้สึกดีๆกับเขาหรอก”

ฟังถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไปหรี่ตาขึ้นมา เธอจะบอกว่าพอฉันอยู่ กับเขานานเข้า ก็เกิดความรักขึ้นมางั้นเหรอ?”

“ก็ใช่น่ะสิ เธอคิดว่าเป็นไปไม่ได้เหรอ? ถ้าไม่ใช่อยู่ด้วยกัน นานแล้วเข้าเกิดความรัก แล้วเธอร้อนรนใจขนาดนี้ทำไม เสี่ยว ไป เธอตอบตามตรงดีกว่า ว่าอนาคตอยากอยู่กับเขามั้ย?”

อยู่กับเซียวซู่?
ไม่นานเจียงเสี่ยวไปก็นึกถึงผู้หญิงคนที่อยู่ในใจของเขา เธอ ส่ายหัวทันที ไม่อยาก

เธอเคยบอกว่าตัวเองจะไม่ไปชอบผู้ชายที่ในใจมีผู้หญิงคนอื่น อยู่ นี่มันหาความทรมานให้ตัวเองล้วนๆไม่ใช่เหรอ?

“จริงอ่ะ? ไม่อยากจริงๆ?

“อืม”

“งั้นฉันขอเตือนเธอ ให้รีบย้ายออกมาเถอะ” หลังจากฟางถัง ถังคอนเฟิร์มความคิดของเจียงเสี่ยวไปไปหลายครั้ง จึงได้เตือน ด้วยความจริงใจ:ถ้าเธอไม่ย้ายออกมา ขึ้นเป็นแบบนี้ต่อไปเธอ จะยิ่งอยู่ยิ่งชอบเขา พอถึงเวลาเธอถอนตัวไม่ขึ้น ก็จบเห่แล้ว”

ตอนที่ถอนตัวไม่ขึ้น?

เจียงเสี่ยวไปยิ้มอย่างจนปัญญา “ฉันคิดว่าฉันไม่มีทางมีวันนั้น หรอก วางใจเถอะ แต่ที่เธอพูดฉันจะลองพิจารณาดู เดิมทีเรา สองคนก็ไม่ใช่แฟนจริงๆอยู่แล้ว พักอยู่ด้วยกันมันก็ไม่ค่อยดี จริงๆ”

“เธอรู้ก็ดีแล้ว ฉันกลัวเธอจะแยกแยะไม่ออก ถึงเวลาเธอ เสียใจฉันปลอบใจเธอไม่ได้นะ”

“วางใจเถอะ”

หลังจากวางสาย เจียงเสี่ยวไปได้พลิกตัวมองวิวยามค่ำคืน นอกหน้าต่าง และค่อยๆหลับตาลง
รออีกหน่อยเถอะ ครั้งนี้พอร่วมงานแต่งของลูกพี่ลูกน้องเขา เสร็จ ก็เหมือนที่เขาพูด หลังจากกลับมาก็คุยกับพ่อแม่เขาให้ ชัดเจน

ส่วนเธอก็พูดกับคนในครอบครัวให้ชัดเจนดีกว่า เพราะช่วงนี้ ก็ใช้ชีวิตที่สงบสุขจนพอแล้ว พบปะหาคู่ก็พบปะหาคู่ เธอไม่เชื่อ ว่าเธอจะหาคนที่เข้ากันไม่ได้?

หลังจากตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้ว เจียงเสี่ยวไปไม่ได้ลังเลอีก ไม่นานก็เข้าสู่ความฝัน

ไม่นานแผนของสวีเย็นหวั่นก็เขียนออกมาแล้ว เธออดหลับอด นอนมาหลายคืนถึงเขียนเสร็จ ตัวเองได้อ่านดูหลายรอบ แก้ไป แน่ใจว่าไม่มีปัญหาถึงมอบให้ทานซึ่ง หลายรอบ แน

จากนั้นหานซึ่งไม่มีการคัดค้าน แผนการที่ช่วยเธอพลิกฟื้นตระ กูลสวี่ก็ได้เริ่มขึ้นแบบนี้เลย

“ฉันขอพูดให้ชัดเจนก่อนเลยนะ”สวี่เย็นหวั่นมองหานชิง และ พูดทีละถ้อยคำอย่างใจเย็น:”ถึงแม้ฉันยอมรับการช่วยเหลือจาก คุณ แต่ฉันก็ไม่ใช่คนที่รับของๆคนอื่นฟรีๆ ตอนนี้คุณช่วยฉัน ถึง เวลาบริษัทก่อตั้งขึ้นมา คุณก็คือหุ้นส่วนใหญ่สุดของบริษัทนะ

ได้ยินคำพูดแล้ว หานชิงขมวดคิ้ว ไม่ต้องหรอกครับ”

“ฉันรู้ค่ะ ขนาดของบริษัทตระกูลหาน ในตอนนี้ ต้องไม่แยแส บริษัทเล็กๆของฉันแน่นอน แต่คุณรู้ได้ยังไง ตอนนี้บริษัทฉันเป็น แค่บริษัทเล็กๆ ต่อไปจะไม่ใช่บริษัทใหญ่ล่ะ? ตระกูลสในเมื่อ ก่อนไม่แพ้ตระกูลหานเลยสักนิด
อันนี้ทานซึ่งรู้ ความสามารถของตระกูลสวี่เขาก็รู้ดี

เขาก็ไม่มีความคิดที่ว่าดูถูก

“เพราะฉะนั้น ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิเสธ

“เข้าใจผิดแล้วครับ หานซึ่งมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยและ พูด: ไม่ใช่ไม่แยแสหุ้นของบริษัทเล็กๆ แต่แค่ผมไม่อยาก คลุกคลีกับคุณมากเกินไปเฉยๆ

คำพูดที่พูดออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้สวีเย็นหวั่นปากซีด เธอเงยหน้ามองหานซิงอย่างเหลือเชื่อ

“ก่อนหน้านี้เพราะเรื่องของข่าวลือ ทำให้ว่าที่ภรรยาผมเกือบ จะไปจากผม ดังนั้นต่อไปผมจะไม่คลุกคลีกับผู้หญิงคนไหนๆอีก เพราะฉะนั้นไม่ใช่มีความคิดเห็นกับบริษัทของคุณ หวังว่าคุณจะ เข้าใจนะครับ”

เข้าใจ?

สวี่เย็นหวั่นปากสั่น“ว่าที่ภรรยา? นี่คุณ ขอเธอแต่งงานแล้วเห รอคะ?”

“อืม”หานซึ่งพยักหน้า “ถึงเวลาได้ฤกษ์งามยามดีแล้ว เรียน เชิญคุณมาดื่มเหล้ามงคลด้วยนะครับ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ