บทที่ 1310 คอยเฝ้า

หานซิงเก็บโทรศัพท์ไว้ จับมือของเธอ

“ไป เหนื่อยไม่ใช่เหรอ? ไปพักผ่อน

เสี่ยวเหยียนยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ผลักเขาออกอย่างแรง “คุณ ตอบฉันสิ ในเวลานี้คุณควรจะทำงานในบริษัท เมื่อกี้เลขาซูโทร หาคูณใช่ไหม? ในบริษัทมีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ฉันไม่เป็นอะไร คุณไม่ต้องมาอยู่กับฉัน โดยเฉพาะ คุณกลับไปเอ บริษัท สําคัญ……………

ตรงหน้า มืดลงในทันที ริมฝีปากถูกปิดสนิท

เสี่ยวเหยียนใช้มือผลักเขาออก แต่ถูกหานชิงจับข้อมือไว้ไขว้ ไว้ด้านหลัง จากนั้นเขาก็โน้มตัวลง แล้วจูบให้ลึกขึ้น หนึ่งวินาที สองวินาที……..

ก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสี่ยวเหยียนถูกจูบจนตัวหวิวๆ ฟัง

ในอ้อมกอดของหานซิงอย่างอ่อนแรง จากนั้นก็ถูกเขาอุ้มขึ้น เดิน

ไปทางห้องนอน

เมื่อเสี่ยวเหยียนตั้งสติได้ ตัวเธอก็ถูกวางลงบนเตียงที่อ่อนนุ่ม แล้ว ส่วนหานซึ่งกำลังถอดรองเท้าให้เธอ

เมื่อเท้าสีขาวราวกับหิมะ ถูกเขากุมไว้ในฝ่ามือ ใบหน้าของ เสี่ยวเหยียน ก็อดไม่ได้ที่จะแดงระเรื่อ อยากจะดึงเท้ากลับมาโดยสัญชาตญาณ

หาเชิงจับเท้าของเธอไว้ เงยหน้าขึ้นเล็กคิ้วมองเธอ กลัว ฉัน?”

เสี่ยวเหยียนสะดุ้งเล็กน้อย สายหัวเบาๆ พยายามลองดึงเท้า กลับมาอีกครั้ง ทำไมจูบไปจูบมา ก็มาถึงเตียงแล้ว……..

เขาคงไม่ได้ทําอะไรที่นี่นะ?

และในตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดเรื่อยเปื่อย หานซึ่งก็เริ่มที่ จะปล่อยเธอออกแล้ว จากนั้นก็ดึงผ้าห่มที่อยู่ด้านข้าง มาคลุมให้

เธอ

“นอนหลับฝันดี”

ฝ่ามือใหญ่ที่แสนอบอุ่น วางลงบนแก้มของเธอ หลังจากนั้นก็ จับอยู่บนหัวของเธอ ลูบผมให้เธอเบาๆ

ไม่รู้เพราะเหตุใด การกระทำนี้ ทำให้เสี่ยวเหยียนนึกถึงพ่อ ของตัวเอง

เพราะตอนที่ตัวเองยังเด็ก คุณพ่อก็ชอบลูบหัวของเธอเบาๆ แบบนี้ สีหน้ามีความเมตตาและอ่อนโยน กับรอยยิ้มที่รักใคร่

การกระทำให้พ่อของเสี่ยวเหยียนทำ เธอจะไม่รู้สึกว่ามีอะไร ในตอนนี้ เมื่อเห็นหานซึ่งเม้มริมฝีปากบาง ทำท่าทางนี้ ด้วย สีหน้าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ

ไม่ว่าจะมองยังไง ก็รู้สึกว่าขัดแย้งอย่างมาก
เสี่ยวเหยียนหันหน้าหนี พูดด้วยหน้าแดงก่ำ “แล้วคุณล่ะ คุณ จะกลับไปที่บริษัทแล้วหรือ?”

“อยู่ที่คุณ

“ต๊ะ?”

“คุณอยากให้ฉันอยู่ต่อกับคุณไหม?”

ตอนที่ถามคำถามนี้ เสียงของหานชิงตั้งใจลดเล็กน้อย ทำให้คนรู้สึกเย้ายวนใจ ราวกับว่าจงใจยั่วยวนเธอ

เสี่ยวเหยียนรีบส่ายหัวทันที ไม่ต้องแล้วมั้ง มีเรื่องในบริษัท

ตั้งเยอะแยะ คุณกลับไปก่อนเถอะ”

“มีคำพูดมากมายจากไหน? หลับตานอนก่อน อย่างอื่นไม่ต้อง

สนใจ”

เสี่ยวเหยียน ……….อืม

เธอหลับตาลง แต่หลังจากที่หลับตาแล้ว ก็จะรู้สึกได้ตลอดว่า สายตาของหานชิงจ้องมองที่ใบหน้าของเธอ ซึ่งทำให้เธออึดอัด มาก จึงลืมตาขึ้นอีกครั้ง และได้เห็นหานชิงจ้องมองตัวเองตามที่

คาด

หลังจากที่ทั้งสองสบตากัน เสี่ยวเหยียนก็พลิกตัวเปลี่ยนท่าทางหันหลังให้เขา
ถ้ายังให้เขาจ้องมองเธอนอนหลับอีก เธอคงนอนไม่หลับ แน่นอน ดังนั้นเลยต้องหันหลังให้เขา

และหานซิงคงเข้าใจถึงความลำบากใจของเธอ สําหรับการ หันหลังของเธอ ก็ไม่มีข้อคิดเห็นอย่างอื่น

ยังคงนั่งเงียบๆอยู่ข้างๆ

ในห้องนอนเงียบสงบมาก ในตอนแรกเสี่ยวเหยียน ยัง สามารถได้ยินเสียงหายใจของพานชิง และยังมีเสียงหายใจของ ตัวเอง ถึงช่วงหลัง เธอก็ค่อยๆง่วงนอนแล้ว

เปลือกตาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งปิดสนิท โดยไม่ได้ยิน เสียงใดๆเลย

หาเชิงคอยเฝ้าเธอไว้ตลอด จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงหายใจ ของสาวน้อยที่สม่ำเสมอ เขาก็ไม่ได้รีบร้อน รออย่างเงียบๆอยู่สัก พัก แน่ใจว่าสาวน้อยหลับสนิทแล้วถึงได้ลุกขึ้นห่มผ้าให้เธอ เรียบร้อย แล้วดูเธอในยามหลับใหล ดูใกล้ๆอยู่สักพัก โน้มตัว จูบที่หน้าผากของเธอเบาๆ

ระหว่างที่เสี่ยวเหยียนนอนหลับงุนงง รู้สึกเหมือนว่ามีของที่ อ่อนนุ่มอะไรบางอย่าง ประทับที่หน้าผากของเธอ สัมผัสนั้นนุ่ม ละมุนมาก เหมือนดั่งเยลลี่จริงๆ

แต่แรงสัมผัสแบบนี้ ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอย่างละเอียด ในไม่ช้าก็หมดสติอีกครั้ง หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา ก็เป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว เสี่ยวเหยียนขยี้ตาเล็กน้อย ดึงผ้าห่มออก แล้วลุกขึ้นนั่ง เมื่อเห็นว่านอก หน้าต่างมืดลงแล้ว ในห้องนั่งเล่นมีเสียงสนทนาดังมา

เธอหาวนอนพร้อมลุกขึ้นใส่รองเท้าแตะ แล้วเดินออกไปข้าง นอก

เมื่อเดินไปถึงห้องนั่งเล่น เสี่ยวเหยียนยังขยี้ผมที่ถูกตัวเอง นอนจนยุ่งเหยิง หาวนอนติดต่อกัน ทำไมยังง่วงขนาดนี้ อยาก จะนอนเพิ่งอีกสักพัก

แต่ในไม่นาน หนอนหลับใหลของเสี่ยวเหยียนก็ตกใจหนีไป หมดแล้ว เพราะเธอเห็นในห้องนั่งเล่น มีร่างที่สูงยาวตระหง่าน เพิ่มขึ้น ขณะนี้คนคนนั้นนั่งอยู่บนโซฟา ขายาวคู่นั้น แทบจะไม่มี ที่วางแล้ว และใบหน้าที่สุขุมของเขา หันไปด้านข้างเล็กน้อย สีหน้ามีความเป็นมิตร กำลังพูดคุยกับพ่อจาง

หาน หาน หานซิง!!

ในที่สุดสติของเสี่ยวเหยียนก็กลับมา เธอนึกถึงเรื่องที่หานชิง มาหาเธอ ก่อนที่เธอจะเข้านอน คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่ตัวเอง นอนตื่นขึ้นมา เขายังอยู่ในบ้านของตัวเอง

ส่วนเธอ กลับวิ่งออกมาในสภาพแบบนี้เลย ไม่ต้องส่องกระจก เสี่ยวเหยียนก็สามารถรู้ว่า ท่าทางในเวลานี้ของเธอ ดูเลอะเทอะ มากแค่ไหน

แต่โชคดีที่หานซึ่งกำลังคุยกับพ่อจาง เลยไม่ได้สังเกตเห็นทางนี้
ดังนั้นตอนที่เธอคิดไว้ว่า จะแอบกลับไปที่ห้องเพื่อเปลี่ยน เสื้อผ้า เสียงของหลัวหุ้ยเหม่ย ก็ได้ดังขึ้นอย่างผิดจังหวะ

“เหยียนเหยียน ยัยเด็ก ในที่สุดก็ตื่นนอนจนได้นะ? แต่เธอ ยืนโง่อยู่ตรงนั้นทำอะไร? รีบไปทำความสะอาดหน่อย แล้วล้าง หน้าล้างมือเตรียมทานอาหารเย็นนะ

เสี่ยวเหยียนที่กำลังจะแอบเข้าไปในห้องเงียบๆ…….

และเพราะหลัวหุ้ยเหม่ยส่งเสียงพูดขึ้น พ่อจางและหานชิงที่ อยู่ทางนั้น ก็มองมาตามเสียงด้วย แล้วก็มองเห็นเสี่ยวเหยียนพ อดี

เสี่ยวเหยียนรู้สึกกลุ้มใจยิ่งนัก ยากจะแทรกแผ่นดินหนีไปทันที แต่ในตอนนี้ ทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว เธอยังไม่ทันมองว่าหาน ซึ่งมีสีหน้าอะไร หันกลับไป ใส่รองเท้าแตะวิ่งตึกๆๆ เข้าไปใน ห้องของตัวเองทันที

ปัง!

หลังจากปิดประตูแล้ว เสี่ยวเหยียนถึงได้พุ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน เธอหวีผมของตัวเอง พบว่าผมยุ่งเหยิงหมด แล้ว จากการนอนของเธอ แต่ตอนนี้จะสระผม ก็ไม่ทันแล้ว สุดท้ายเสี่ยวเหยียนไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ นอกจากมัดผมดังโงะ เปลี่ยนชุดทั่วไปที่มีชีวิตชีวา ถึงจะออกมา

แต่ดูเหมือนเธอจะมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดี หรือจะเติมลิปสติก หน่อย?
แต่เติมลิปสติกตอนนี้ จะดูเหมือนตั้งใจมากเกินไปหรือเปล่า?

เสี่ยวเหยียนหยิบลิปกลอสออกมา แล้วเปิดออก

วาดท่าทางกับตัวเองในกระจก ตกลงจะทาหรือไม่ทานะ?

ลังเลเล็กน้อย

ก็อกๆ—

ในขณะที่กำลังคิดอยู่ ก็มีคนมาเคาะประตูของเธอกะทันหัน และเสี่ยวเหยียนก็สะดุ้งตกใจกับเสียงเคาะประตู มือสั่นแล้วลิปก ลอสก็ไปจิ้มที่ข้างปากของตัวเอง

อ๊ากก! ! !

เสี่ยวเหยียนแทบจะกระโดดขึ้น จึงต้องรีบวางลิปกลอสลง แล้วไปเอาทิชชูเช็ดลิปกลอสออกจากปากด้วยทิชชู

“ยัยเด็กบ้า กำลังทำอะไรอยู่ข้างใน? ให้เธอทำความสะอาด นิดหน่อย เธอจะทำความสะอาดนานขนาดนี้เลยเหรอ?” เสียง ของหลวยเหม่ย ดังมาจากด้านนอก ลิปกลอสของเสี่ยวเหยียน แท่งนี้ ซื้อมาเป็นพิเศษ ตอนนั้นที่โฆษณา บอกว่าไม่หลุดติดแก้ว น้ำ สีไม่หลุดง่ายๆเป็นลิปกลอสที่สาวๆทุกคนต้องมี ดังนั้นใน เวลานั้น หลังจากที่เธอฟังจบ ก็หวั่นไหวเล็กน้อย จึงซื้อมันเลย

แต่ต่อมาพบว่า หลังจากที่ทาริมฝีปากแล้ว สีจะหลุดออกเล็ก น้อย หลุดติดแก้วน้ำด้วย เธอยังเคยพูดลับหลังว่า สโลแกน ของลิปกลอสนี้ หลอกลวงเกินไป แต่พอวันนี้ ตอนทาที่ผิว ทำไม ถออกยากจังนะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ