บทที่ 685 เลดี้เฟิร์ส

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หานอกเม้มปากกลั้นยิ้ม เสี่ยวเหยียนนี้ถือได้ ว่าเป็นคนที่ความอดทนสูงจริงๆ แต่ว่าเป็นอย่างนี้ก็ดีแล้ว คนเย็น ชาอย่างพี่ชายของเธอ ต้องเจอกับคนแน่วแน่นมั่นคงอย่างเสียว เหยียนถึงจะเหมาะ ประมาณว่าค่อยๆ ใช้ความอบอุ่นละลายน้ำ แข็งในใจของเขา

ดังนั้นหาน จื่อจึงนั่งลงไปก่อน ด้านหน้าของเธอเต็มไปด้วย อาหารหลากหลายที่จัดวางอย่างสวยงาม แทบจะอดลงมือไม่ ไหว

แต่ว่าคนยังมาไม่ครบเลย จะให้เธอลงมือก่อนก็รู้สึกขัดเขินอยู่ บ้าง เธอจึงทำได้เพียงนั่งเท้าคางเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเล่น

พอดีกลับ กดเข้าไปในวีแชท ในตอนที่เธอเห็นชื่อของเย่ไม่ เช่น เมื่อเผลอนึกถึงคำพูดที่เย่ไม่เป็นกระซิบข้างหู ใบหน้าก็ร้อน แผ่ว

หาน จื่อกัดปากล่างของตัวเอง เธอคิดว่า….ไม่เป็นคงคิด อยากจะแต่งงานกับเธอจริงๆ

เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็ยิ้มออก มือขาวราวกับหิมะของเธอลูกไม้ ไปบนจอโทรศัพท์ตรงชื่อของเย่ไม่เป็น

“แฮะแฮะ รอยยิ้มของเธอทำให้ฉันรู้สึกขนลุกดีนะ” ไม่รู้ว่า ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่จู่ๆ เสียงของเสี่ยวเหยียนก็ดังขึ้นมา ทานอเหลือบสายตาไปมองก็เห็นว่าเสี่ยวเหยียนนั่งลงข้างเธอแล้ว

เกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ ก็เพิ่งเห็นว่าก่อนหน้านี้ไม่มีใคร เสี่ยวเหยียนโผล่มานั่งอยู่ข้างกายเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เมื่อเห็นว่าเธอมองมาที่ตัวเองด้วยสายตาประหลาด เสี่ยวเหยี ยนก็อดที่จะอธิบายไม่ได้ อย่างมองฉันอย่างนี้นะ เป็นเธอนั่น แหละที่มัวแต่คิดเรื่องเย็ไม่เป็นมากไป ฉันเรียกเธอไปตั้งแต่แรก แล้ว เป็นเธอที่ไม่ได้ยินเอง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นหาน จื่อก็ชะงักไป เสี่ยวเหยียนเรียกตัวเธอแล้วงั้นเหรอ?

ไม่มีเหตุผลที่เธอจะไม่ได้ยิน

ในขณะที่หาน จื่อกำลังสงสัย สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยน เป็นยิ้มเยาะ “เธอมัวคิดเรื่องอะไรอยู่เหรอจื่อ สีหน้าดูเหมือน เพ้อฝันถึงผู้ชายเลย หรือว่า….. เป็นเรื่องไม่ดีงั้นเหรอ?”

หานมู่จื่อ

เธอมองไปที่ใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเสี่ยวเหยียน รู้อยู่ว่าเป็นคน โสด ทว่าทุกครั้งที่พูดเรื่องเธอกับเย่ไม่เป็น เธอก็มักจะยิ้มเยาะ สีหน้าไม่สามารถคาดเดาได้ ดูเหมือนจะเข้าใจไปซะหมด

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หานคู่จื่อก็ถึงกับมุมปากกระตุก “พูดไปเธอก็ไม่เข้าใจหรอก เธอไม่เคยมีแฟนนิ รอยยิ้มของเสี่ยวเหยียนหุบลง ให้ฉับพลัน
หลังจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็เอื้อมมือมาบีบคอเธอด้วยความ โมโห “เหอะมู่จื่อ นี้เธอหัวเราะเยาะที่ฉันยังโสดเหรอ หึ ถ้าไม่ใช่ ว่าเพราะฉันหลงไปชอบผู้ชายที่ไล่ตามยากอย่างนี้ล่ะก็ คิดว่าฉัน ยังจะโสดอยู่อีกเหรอ? ถึงตอนนี้ฉันจะโสดอยู่คนเดียว จะโสดก็ ช่าง นี้เธอยังจะมาหัวเราะเยาะฉัน

เสี่ยวเหยียนยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกโมโห พูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้ม เหี้ยม”ฉันจะบีบคอเธอ ให้ตายเลย ตายซะ!”

หาน จื่อยังคงมีเพียงรอยยิ้มจางอยู่บนใบหน้า เพราะอยู่ เหมือนคำพูดเธอก็ไม่ได้ดูจริงจังสักนิด

ทันใดนั้นจู่ๆ เสี่ยวเหยียนก็ดึงมือกลับไปอย่างรวดเร็วราวกับ ถูกไฟช็อต รอยยิ้มบนใบหน้าก็มลายหายไปด้วย มีเพียงความ ตื่นตกใจที่แสดงออกมาทางสายตา หลังจากที่สบสายตากับผู้มา ใหม่ เธอก็รีบหลบสายตาไม่กล้าสบตากับเขาตรงๆ

หาน จื่อเห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเธอก็พอจะคาดเดาได้ว่า เป็นใครที่มา

คนที่จะสามารถเปลี่ยนแปลงความรู้สึกของเสี่ยวเหยียนได้ มากขนาดนี้ นอกจากพี่ชายของเธอแล้วยังจะมีใครอีก?

หานมู่จื่อค่อยๆ จัดแจงผมและเสื้อให้เข้าที่ก่อนจะนั่งลงให้

เรียบร้อย

“หม่ามี้ คุณน้าเสี่ยวเหยียน” เสียงออดอ้อนดังขึ้นมาจากด้าน หลัง หวนจื่อหันกลับไปมอง ก็พบเสี่ยวหมี่โต้วที่มาพร้อมหาน ชิง ทั้งคู่กำลังเดินเข้ามา
ที่แท้แล้วเสี่ยวหมี่โต้ววิ่งไปหาคุณลุงของเขาหรอกเหรอ? มิน่าที่เธอหาเขาไม่เจอแม้เงา

เมื่อคิดขึ้นมาได้หาน จื่อก็ตำหนิเบาๆ “ไม่ใช่ว่าบอกแล้วเหรอ ตะว่าเวลาที่คุณลุงประชุมห้ามเราเข้าไปรบกวน? เสี่ยวหมี่โต้ว ทำไมไม่เชื่อฟังล่ะคะ?”

เมื่อได้ยินดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็กระพริบตา พลางโต้เถียงให้ตัว เอง “หม่ามี้ เสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้รบกวนคุณลุง เสี่ยวหมี่โต้วถาม กับป้าแล้ว คุณลุงประชุมเสร็จแล้วครับ เสี่ยวหมี่โต้วถึงไปหา

หลังจากพูดจบเสี่ยวหมี่โต้วก็เงยหน้าขึ้นมาหานซึ่ง

“คุณลุง เสี่ยวหมี่โต้วพูดถูกใช่ไหมครับ?”

เมื่อเห็นดังนั้น หานซึ่งจึงก้มตัวลงไปอุ้มเขาขึ้นมาด้วยมือข้าง เดียว “อืม เสี่ยวหมี่โต้วไม่ได้รบกวนคุณลุงเลยครับ”

หลังจากนั้นก็เข้ามานั่ง

เสี่ยวหมี่โต้วนั่งด้วยกันกับหานชิง ส่วนหานคู่จื่อก็นั่งกับเสี่ยว เหยียน

เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้นมาเงียบๆ ก็พบว่าหานซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรง ข้ามของตัวเอง เมื่อเวลาที่เธอมองไปก็สบสายตาเรียบนิ่งของ หาเชิงพอดี เธอตกใจมากจนก้มหน้าลงไปอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ ต้องเพียงมือตัวเองกังวลและงงงัน

“ไม่ได้กลับบ้านนาน คนในครัวยังปรุงอาหารได้ถูกปากเธอหรือเปล่า?” หานซึ่งใช้ตะเกียบหยิบอาหารให้กับเสี่ยวหมี่โต้วที่ อยู่ด้านข้าง พลางมองไปที่หาน จื่อแล้วเอ่ยถาม หานมู่จื่อเริ่มขยับตะเกียบพลางพยักหน้า

“แน่นอนว่าถูปากอยู่แล้วค่ะ ถึงฉันจะไม่ได้กลับมานาน แต่ก็

ไม่ได้รู้สึกว่านานเลย”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้น สายตาของทานซึ่งก็มืดครึ้มลง “หลังจากที่ ซื้อคอนโดให้ตัวเองแล้ว ถ้าพี่ไม่เรียกเธอมา เธอก็คงไม่คิดจะ กลับมาเลยสินะ?”

หลังจากที่ท่านจื่อได้ยินก็ถึงกลับเสียวสันหลังวาบ ทำได้ เพียงเค้นยิ้มออกมา

“ก็ไม่ใช่ว่าเพราะทำงานยุ่งเหรอคะ?”

“ยัง? วันหยุดก็หยุดงั้นเหรอ?”

“อื้ม! พี่ก็รู้ บริษัทที่เพิ่งเปิดใหม่ช่วงแรกๆ ก็ต้องยุ่งมากเป็น ธรรมดา ประกอบกับที่ก่อนหน้าที่แนะนำลูกค้าใหม่ให้ฉันเยอะ เลย น้องสาวอย่างฉันก็ต้องยุ่งเพราะมีเครดิตพี่ชายคออยู่ครึ่ง หนึ่ง ดังนั้นอย่าตำหนิฉันเลยนะคะ

หาน จื่อประสานมือเอาไว้ด้วยกัน มองไปที่หานซึ่งอย่าง อ้อนวอน

ทานชิงชะงักตะเกียบไปพักหนึ่ง มองดูหานคู่จื่อด้วยสายตา

ประหลาด
เจ้าเด็กคนนี้..

ทํากลับเขาอย่างกับตัวเองเป็นเด็ก?

เธอไปโดนอะไรกระตุ้นมาเนี่ย?

หลังจากคิดอย่างนี้ หานซิงก็พบว่าสีหน้าของเธอดูดีขึ้นกว่า เมื่อก่อนมากเลยเหรอเปล่านะ?

“หม่ามี้ กินนี้สิครับ”

ขณะที่กำลังคิดอะไรออก แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเล็กของ เสี่ยวหมี่โต้ว

เสี่ยวหมี่โต้วคีบน่องไก่ชิ้นใหญ่ใส่ในจานของหานมู่จื่อ “หม่า มีผอมมากไปแล้วครับ ต้องกินเนื้อ ให้เยอะๆ หน่อย

เสี่ยวเหยียนที่นั่งอยู่ด้านข้างหันไปมองภาพฉากนั้น ก่อนจะก้ม ลงไปมองปลายนิ้วเท้าตัวเองอีกครั้ง

ทำไมเธอถึงได้รู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นคนนอก

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเอชอบหานซิง ในเวลานี้เธออาจจะไม่รู้สึก อะไรแบบนี้ แต่ทว่าหลังจากที่เธอหลงชอบทานชิง ทุกครั้งที่พวก เขาทานอาหารกันสามคน เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน

ไม่มีสถานะเป็นแค่เพื่อนของมู่จื่อ ทว่าทุกทีเขาก็มักจะแสดง หน้าตายด้านกับเธอ

ยิ่งคิดภายในใจของเสี่ยวเหยียนก็ยิ่งรู้สึกอึดอัด

ในขณะที่เธอกำลังลังเลที่จะลุกออกไปตีหรือไม่นั้น จู่ๆ ก็มีน้องไก่ชิ้นหนึ่งวางแมะอยู่บนจานของเธอ

เสี่ยวเหยียนถึงกลับตะลึงไป หลังจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาเห็น ตะเกียบที่กำลังจะหดกลับพอดี

ลมหายใจของเสี่ยวเหยียนถึงกลับเกิดอาการสะดุดขึ้นมา

ราวกับว่าหัวใจกำลังถูกบีบแน่นด้วยความรู้สึกบางอย่าง เมื่อสักครู่……….นซิงฟังจับบน่องไก่ให้เธองั้นเหรอ? พระเจ้า นี้เธอกำลังฝันไปอยู่หรือเปล่า?

หาเชิง……..บไก่ให้เธอ?

หานจื่อมองฉากเมื่อครู่ด้วยความประหลาดใจ ทุกคนต่างจับ จ้องสายตาไปทางหานซึ่งในระหว่างที่เขากำลังคืบอาหารใส่จาน จนเขาทำเสร็จ เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

ดังนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉยก่อนจะคืบน่องไก่อีกชิ้น ใส่จานเสี่ยวหมี่โต้ว

“ผู้หญิงกับเด็กควรได้กินก่อน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ