บทที่1460 กลายเป็นดิบเถื่อน

“เพราะแบบนั้นแหล่ะ วันนี้เธอเลยโทรหาฉัน ที่เราคบกันอยู่นาน ฉะนั้นแม่กับพ่ออยากเจอนายหน่ะ”

เจียงเสี่ยวไปพูดจบ ก็พินิจพิเคราะห์จากสีหน้าและแววตาของ เซียวซู เมื่อเห็นว่าเขาไม่ซื้อไม่ถือเธอจึงขมวดคิ้วขึ้น “ทำไมนาย ไม่พูดอะไรเลยหล่ะ คงไม่ใช่ไม่อยากเจอหรอกนะ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น เซียวซูก็ได้สติ กัดริมฝีปาก

“ไม่ใช่นะ พรุ่งนี้กี่โมงหล่ะ?”

“ถ้านายตกลง ฉันก็จะไปถามไง

“อืม งั้นถามมาแล้วก็มาบอกฉันแล้วกัน”

เจียงเสี่ยวไปไม่ได้เดินจากไป แต่กลับจ้องไปที่ใบหน้าของ เขา” “เจอตอนนี้ นายไม่คิดว่ามันเป็นการรีบร้อนเกินไปใช่ ไหม?”

อย่างไรเสียทั้งสองก็ยังคบหากันได้ไม่นาน อีกอย่างถ้าไม่ใช่ เพราะอุบัติเหตุที่เมากันในวันนั้น ก็เกรงว่าทั้งสองคงจะไม่ได้คบ กัน

เซียวซูรู้สึกว่านี่มันเป็นคำถามเสี่ยงตายมากๆ จริงๆแล้วเขา คิดว่าการที่พบในเวลานี้มันก็ไม่ได้ไวอะไร แต่เขาก็ไม่อาจจะ ตอบไปตามใจชอบได้ ไม่อย่างนั้นเสี่ยวไปอาจจะไม่รู้จะพูดอะไรแล้วมาเถียงเขาอีก

ดังนั้นเขาจึงคิดอยู่ชั่วครู่ จากนั้นจึงพูด “ไม่เกี่ยวกับช้าหรือ เร็วหรอก มันแล้วแต่เธอเลย”

คําตอบของเขาทําให้เจียงเสี่ยวไปออกจะประหลาดใจ นี่เขา เกรงจะโดนเธอโต้กลับหรือยังไง? ถึงได้พูดแบบบัวไม่ให้น้ำ ไม่ให้ขุ่นแบบนี้”

เมื่อคิดได้ว่าคำพูดเขาก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่ามากมายขนาดไหนที่ เป็นเชิงจิตวิทยา เธอก็รู้สึกขำขัน ริมฝีปากก็อดไม่ได้ที่จะเผยอยิ้ม ขึ้นมา

“แล้วแต่ฉันอย่างนั้นเหรอ? แปลว่าเอาตามฉันว่าหน่ะเหรอ?” “แล้วฉันไม่ให้ตามเธอว่าตั้งแต่เมื่อไหร่หล่ะ?”

เจียงเสี่ยวไปมองเขาอยู่นาน แล้วจู่ๆก็พูดขึ้น “งั้นก็ดี พรุ่งนี้ ก่อนไปหาพ่อกับแม่เราแวะซื้อของกันก่อนนะ พานายไปเจอคน ของใจหน่อย”

เมื่อได้ยินคำว่าคนของใจสามพยางค์นี้ เซียวซูก็ชะงักไปอย่าง เห็นได้ชัด ราวกับว่าไม่ให้ค่ากับสิ่งที่เจียงเสี่ยวไปพูดเมื่อครู่ แล้ว ก็ไม่ได้ตอบโต้ว่าคนที่เธอบอกว่าเป็นคนของใจนั้นเป็นใคร

เมื่อได้สติจึงถามขึ้น: “คนของใจ? เธอหมายถึง…..

พูดไปเพียงครึ่งเดียว เซียวซูก็หยุด เพราะพอเขาได้สติ เขาก็รู้ ว่าคนที่เจียงเสี่ยวไปพูดนั้นหมายถึงใคร
“ทำไม คำของใจนายเป็นใครลืมไปแล้วหรือยังไง? หรือว่าจะ ต้องให้ฉันรื้อฟื้น?

เซียวซูกัดริมฝีปาก มองลึกไปยังแววตาของหญิงสาวตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าจับมือเขาอยู่ เห็นได้ชัดว่ากำลังมองสบเขาด้วย ดวงตาคู่สวย เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนนี้ทั้งสองคนยังหวานกันอยู่

แต่ว่าในเวลานี้เธอกลับพูดคำว่าคนของใจค่นั้นออกมาด้วย รอยยิ้ม อีกทั้งยังเป็นคำพูดเรียบๆที่ดูเหมือนไม่ได้สนใจอะไร

หัวใจของเซียวซูเกิดเศร้าเสียใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มัน เป็นความรู้สึกที่ไม่รู้จะพูดยังไง ริมฝีปากของเขาเม้มจนเกือบจะ เป็นเส้นตรง ไม่ได้ตอบคำพูดของเจียงเสี่ยวไป

“พูดสักหน่อยก็ไม่ได้เลยเหรอ?”เจียงเสี่ยวไปปล่อยมือออก จากเขา พูดอย่างถอนหายใจ “เห็นวันนั้นนายตื่นเต้นมากเลยน ฉันเรียกก็ไม่มา

“เรื่องนี้มันจะจบไปเลยไม่ได้ใช่ไหม?” เซียวซูแทรกพูดตัดค่า พูดเธอ

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจียงเสี่ยวไปก็จ้องเขา งอปากพูด: “ฉันก็ไม่ ได้บอกว่าเลิกพูดไม่ได้นี่ ฉันทิ้งเรื่องนี้ไปนานแล้วหล่ะ

ก็ในเมื่อทิ้งไปได้แล้ว แล้วทำไมถึงพูดขึ้นมาอีกหล่ะ?

“ที่ตอนนี้ฉันพูดถึงขึ้นมา ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะหาเรื่อ รองนาย เพียงแต่เห็นถึงสภาพจิตใจของนายแล้วฉันอยากที่จะช่วย ช่วงนี้ ไม่ใช่ว่านายไปทำงานทุกวันทุกวันเหรอ? คงไม่มีโอกาสที่จะไปเยี่ยมดูใช่ไหมหล่ะ? อีกอย่างเธอคนนั้นก็แต่งงานแล้ว ถ้านายจะ ไปเยี่ยมคนเดียวมันจะไม่สะดวก ดังนั้นด้วยความเมตตาของ แฟนนายคนนี้ จะพานายไปซื้อของ เพียงแค่ได้มองเห็นว่าเธอไม่ เป็นอะไร นายก็คงจะสบายใจได้แล้วใช่ไหมหล่ะ?”

พูดจบเจียงเสี่ยวไปยังยกมือขึ้นมาทุบเขา “แฟนนายใจ กว้างมากเลยใช่ไหมหล่ะ?”

ศอกของเธอกระแทกมาที่กลางใจของเขาพอดิบพอดี เมื่อโดน เธอทุบเข้ามาเขาก็ผงะถอยไปครึ่งก้าว ได้แต่ขมขื่นในหัวใจ

ดูท่าจะใจกว้างจริงๆนั่นแหละ แต่สิ่งที่เขาหวังนั้นคือหวังว่าเธอ จะไม่ได้ใจกว้างขนาดนี้

เขารู้ว่าเสี่ยวเหยียนสบายดีแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็น อะไรที่จะไปดูเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าเจียงเสี่ยวไปจะนึกถึงได้

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปได้รับการยืนยันแล้ว เธอก็โทรไปหา เชียวหว่านัดในตอนบ่ายของวันพรุ่งนี้

ตอนเช้าไปเยี่ยมเสี่ยวเหยียน แต่ก่อนที่จะเยี่ยม เจียงเสี่ยวไป ก็หวังว่าจะได้โทรบอกเธอก่อน ดังนั้นจึงขอเบอร์อีกฝ่ายจาก เซียวซู

เซียวซูมีเบอร์ของเสี่ยวเหยียน แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเป็น เจียงเสี่ยวไปเป็นคนขอ จู่ๆเขาก็ไม่อยากที่จะให้

“เธอมีคนดูแลแล้วหล่ะ จริงๆเราไม่ต้องไปเยี่ยมก็ได้นะ เมื่อได้ยินแบบนั้นเจียงเสี่ยวไปก็อดที่จะกลอกตาไปมาไม่ได้“นายว่าไงนะ? ฉันเตรียมตัวดีแล้ว สบายใจได้หน่ะ ครั้งที่แล้วฉัน กลัวว่าจะเกิดเรื่องกับนายก็เลยโกรธ แต่ครั้งนี้เป็นฉันที่แนะนำ ให้มาเยี่ยมดังนั้นฉันไม่โกรธหรอก”

เธอคิดว่าเขากลับเธอฟัง ซึ่งจริงๆแล้วเซียวซูไม่ได้คิดแบบนั้น

ซึ่งที่จริงแล้วเขาคิดยังไงนั้น ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจนัก เพียงแต่ เขาไม่อยากที่จะให้เธอไปเยี่ยมกับเขา เซียวซูกัดริมฝีปากเงียบ นิ่ง ทั้งไม่ให้เบอร์แก่เธอ

“เอาเบอร์โทรมาให้ฉันนะ เร็วเข้าสิ

เจียงเสี่ยวไปผลักเขาเล็กน้อย แต่เซียวซูก็ยังคงนิ่งดังเดิม

นั่นทำให้เจียงเสียวไปหัวร้อนขึ้นมาเล็กน้อย

“ทำไมยังชักช้าอยู่ได้ ตอนนายกระโดดเข้าไปในกองไฟใหญ่ เพื่อที่จะช่วยคนไม่เห็นจะเป็นอย่างนี้เลย

ไม่ว่าเจียงเสี่ยวไปจะพูดยังไง เซียวซูก็ไม่ยอมให้เบอร์แก่เธอ

เจียงเสี่ยวไปจึงฉุนโกรธขึ้นมา “เซียวซู นี่นายยังเป็นผู้ชายอยู่ ไหมเนี่ยฮะ!! ฉันบอกแล้วยังไงหล่ะ ว่าฉัน…อะ

เธอยังพูดไม่ทันจบ ใครจะไปรู้หล่ะว่าเซียวซูที่นั่งนิ่งเงียบมา โดยตลอดนั้นจู่ๆจะเงยหน้าขึ้น และจับเธออุ้มพาดไหล่ จากนั้นก็ กดตัวเจียงเสียวไปลงบนโซฟา เธอจ้องมองไปที่เซียวที่ทับบน ร่างเธออย่างงงงวย

“ฉันเป็นผู้ชายหรือไม่นั้นเมื่อคืนเธอก็ชัดอยู่แก่ใจดีไม่ใช่เหรอ?”

ปากของเจียงเสี่ยวไปกระตุกกึก “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบ

นี้ ที่ฉันจะพูดก็คือนาย…. จากนั้นเพียงเสี้ยววิ ร่างของเธอก็ลอยขึ้นด้วยการอุ้มของเซียว

3 จากนั้นก็ตรงเข้าไปทางห้องนอน

“นายจะทำอะไร? ปล่อยฉันนะ ฉันกำลังคุยเรื่องจริงจังอยู่นะ นี่ นายทําบ้าอะไรเนี่ย!

เซียวหน้าขรึม “ให้เธอพิสูจน์ก่อน แล้วเราค่อยมาพูดเรื่อง จริงจังกัน”

แม่งเอ้ย!

เจียงเสี่ยวไปอยากที่จะด่ากราดออกมา บรรยากาศก็ไม่ เป็นใจ แถมเมื่อกี้ยังคุยกันเรื่องคนของใจอีก นี่จู่ๆเขาจะอยาก ขึ้นมา ให้ตายเถอะ! เธอไม่มีกะจิตกะใจหรอกไหม?

“ฉันขอเตือนนายนะเซียวซู ทางที่ดีก่อนที่ฉันจะหัวร้อนกว่านี้ นายวางฉันลงเสียก่อนจะดีกว่า นายกำลังทำให้ฉันโกรธอยู่นะ”

ปัง!

ประตูห้องนอนถูกถีบเปิดออก เมื่อถูกเขาใช้เท้าถีบออกแล้ว เจียงเสี่ยวไปก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นเขารุนแรงแบบนี้ ก็ถลึงตา มองคิดจะด่า แต่โลกกลับหมุน เพราะเธอถูกจับทิ้งลงบนเตียง และซึ่งถูกรัดแน่นไว้ด้วยอีกร่างหนึ่ง
ให้ตายเถอะ!

เจียงเสี่ยวไปโกรธมาก ใช้มือผลักอีกทั้งยังใช้เท้าถีบเขาออก ในเวลาเดียวกัน

แต่ผลคือทำไม่ได้เพราะเธอถูกรวบตึงเอาไว้

เจียงเสี่ยวไปได้ค้นพบว่าผู้ชายนั้นมักจะมีนิสัยดิบเถื่อนและ เอาชนะ อย่างเช่นเดียวที่ปกติจะเป็นคนค่อนไปทางขี้อาย ใน เวลานี้กลับเปลี่ยนเป็นดิบเถื่อนขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ