บทที่ 369 จดทะเบียนบริษัท
หลังจากถามคำถามนี้ หานชิงก็เงียบขรึม หานมู่จื่อพูดไม่ออกไปชั่วขณะ หรือว่าบางทีเธอไม่
ควรถาม
“ขอโทษค่ะพี่ ฉัน..ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันแค่อยากรู้”
“ไม่เป็นไร” หานชิงกล่าวด้วยรอยยิ้มจางๆ “แม่ตายไป หลายปีมากแล้ว เรื่องบางเรื่องฉันมองออกอย่างปรุโปร่ง ตั้งนานแล้ว อีกทั้งฉันทำเรื่องที่เธอมอบมาให้สำเร็จแล้ว พอสายเลือดตระกูลหานของพวกพบ หาน้องสาวของฉัน หานชิงเจอ
พูดจบ หานชิงก็เอื้อมมือไปลูบหัวของเธอ และเอ่ย เสียงเบา “หลังจากที่เธอหายไป จิตใจของแม่ก็ค่อนข้าง สับสนไปบ้าง ทุกวันเอาแต่ตามหาเธอ ไปสอบถามต่าง สถานที่ต่างๆ มากมายและไปหาเธอด้วยตัวเอง คนในบ้าน ล้วนห้ามไม่อยู่ ฉันจึงได้แต่ตามไปกับเธอด้วย ต่อมาสติ ของแม่เริ่มไม่แจ่มชัด และกลายเป็นโรคซึมเศร้า บวก กับ…หลังคลอดสุขภาพแต่เดิมของเธอก็ไม่แข็งแรงเท่า ไหร่”
เรื่องราวในอดีตเหล่านี้เมื่อหานมู่จื่อได้ฟังก็รู้สึกตื่น ตะลึงในใจ
“ทำ ทำไมกัน…ต่อให้ไม่เจอฉัน เธอก็ควรดูแลตัวเองให้ดี”
“นั่นเพราะ แม่รู้สึกมาตลอดว่าตนเองทำผิดต่อเธอ ไม่ ได้ดูแลเธอให้ดี ทำให้เธอถูกลักพาตัวไป เธอโทษตัวเอง อีกทั้งประกอบกับอารมณ์อื่นๆ อีก เธอคิดว่าแม่จะเป็น อย่างไร?”
หานมู่จื่อพูดไม่ออกชั่วขณะ
“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพ่อเครื่องบินตก นั่นก็เป็นฝันร้ายอีก ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นพอแม่ได้ยินข่าวก็กำลังไปตามหาเธอบน พื้นที่ชนบทเล็ก ๆ บนยอดเขา เมื่อลงมาได้ยินเรื่องสูญเสีย นี้ก็ถึงกับล้มลงเสียสติไป”
หานมู่จื่อเบิ่งตากว้าง ลมหายใจหอบกระชั้นขึ้นมา “หลังจากส่งโรงพยาบาล หมอก็บอกให้พวกเราเข้าไป
ดูเธอเป็นครั้งสุดท้าย”
หานชิงเอ่ยราวกับกำลังเล่าเรื่องธรรมดาๆ เรื่องหนึ่ง ใบหน้าของเขาไม่มีการอารมณ์ใดๆ แต่เนื่องจากอยู่ใกล้ กันหานมู่จื่อจึงสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่านัยน์ตาของ เขากลับมีคลื่นอารมณ์อันรุนแรงสาดซัดอยู่
ทั้งสองคนยืนเงียบๆ ไร้สุ้มเสียงอยู่หน้าหลุมฝังศพเป็น เวลานาน หลังจากนั้นหานมู่จื่อก็วางดอกไม้ลงที่หน้าสุสาน และมองดูท้องฟ้าที่กำลังมืดลง จนเมื่อฝนกำลังจะตก หาน จึงค่อยเรียกหานมู่จื่อจากไป
หลังจากออกจากสุสาน บนรถ ด้านนอกมีฝนตกลงมา แล้วเล็กน้อย
หลังจากฝนตกพรำๆ อากาศก็เปลี่ยนเป็นเย็นสบายขึ้น มาก ไม่อบอ้าวดั่งเช่นก่อนหน้าอีก
เสี่ยวเหยียนยังคงหาข้ออ้างไม่ทานอาหารเย็นกับพวก เขา หานมู่จื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นจึงให้คนรับใช้นำ อาหารขึ้นไปชั้นบนให้เธอ
หลังอาหารค่ำ หานมู่จื่อและ เสี่ยวหมี่โต้วก็นั่งอยู่ใน ห้องนั่งเล่นเล่นเกมโทรศัพท์มือถือ
ผลคือจู่ๆ หานชิงก็นั่งลงและยื่นเอกสารมาให้ชุดหนึ่ง
“นี่คืออะไร?”
“ข้อมูลการจดทะเบียนบริษัท ”
“ข้อมูลการลงทะเบียน? ” มือของ หานมู่จื่อหยุดลง ด้วยความประหลาดใจอยู่บ้าง
“ตั้งบริษัท หากลุ่มแบบนี้มีประโยชน์กับเธอมากกว่า เธออย่าได้เอาแต่ทำอะไรคนเดียว ไม่เหมาะสม”
เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปากของ ตน “ไม่เหมาะสมตรงไหน? ก่อนหน้านั้นตอนฉันอยู่ต่าง ประเทศก็เป็นแบบนี้?”
“สภาพแวดล้อมต่างประเทศและในประเทศไม่เหมือน กัน รู้ไหมว่าฉันได้ยินข่าวอะไรมา?”
ฟังหานชิงพูดแบบนี้ หานมู่จื่อก็นีกถึงเหตุการณ์ที่เกิด ขึ้นในเมืองซู ก่อนหน้านี้ เธออดไม่ได้ที่จะยกยิ้ม “มีคนจะ ฟ้องฉัน?”
สายตาของหานชิงเหลือบมองไปที่เธอนิ่งๆ “ดูเหมือน ว่าเธอจะรู้ถึงพฤติกรรมของตัวเองอยู่บ้าง”
“ฉันรู้ว่าเธอต้องการฟ้องฉัน แต่ฉันก็ไม่กลัว” หานมู่จื่อส่ายหัวอย่างไม่แยแส “นอกจากนี้เรื่องนี้ มันเป็นความผิด ของเธอ”
“ดังนั้นก็เลยปล่อยให้เธอฟ้องงั้นเหรอ?”
หานมู่จื่อเหลือบมองหานซิง จู่ๆ เธอก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม หยี “ฉันไม่ได้ว่ามีพี่ชายคอยหนุนหลังอยู่หรือ? ดังนั้นถึง ได้เอาแต่ใจขึ้นมาหน่อยนึง อย่างมากฉันก็แค่ไม่เอาเงิน ก้อนนี้แล้ว ต่างคนต่างแยกย้าย”
“เธอเพิ่งจะกลับมา หาดมีเรื่องฉาวโฉ่ จะกระทบต่อ อนาคตของเธอ”
“งั้นหรือ? ถ้าฉันเป็นดีไซเนอร์ไม่ได้แล้ว งั้นฉันเปลี่ยน ไปเป็นนักแสดงแทนแล้วกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หานชิงก็ตกตะลึงไปชั่วขณะและหรี่ ตามองเธอ
“เป็นนักแสดง?”
หานมู่จื่อพยักหน้า “ใช่ ถ้าเป็นดีไซเนอร์ไม่ได้ อย่าง นั้นก็คงได้แต่ไปเป็นนักแสดงแล้ว”
“ไม่ได้” ใครจะรู้ในวินาทีต่อมา หานชิงปฏิเสธคำขอ ของเธออย่างเย็นชา เขาเอ่ยเสียงเคร่ง “เป็นนักแสดงไม่ ได้ ถ้าหากเธอเป็นดีไซเนอร์ไม่ได้ ก็มาที่บริษัทฉัน ฉันหา งานให้เธอ”
เมื่อเห็นท่าทางที่จริงจังของเขา หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่ จะหัวเราะ
“พอแล้ว ฉันแค่พูดเล่นๆ ต่อให้ฉันจะไม่เป็นดีไซเนอร์ฉันก็จะไม่เป็นนักแสดง คนเป็นนักแสดงมักจะอายุน้อยๆ กันทั้งนั้น ไม่ใช่อายุแบบฉัน อีกทั้งยังไร้ทักษะการแสดง ต่อให้ฉันอยากเป็นก็ไม่มีใครกล้ารับหรอก”
หานซิง “..”
“ใช่ครับคุณลุง หม่ามี้แก่แล้ว ~” เสี่ยวหมี่โต้ว ที่อยู่ ด้านข้างเอ่ยเสริมขึ้นมาประโยคหนึ่ง
หานมู่จื่อยิ้มอย่างหมั่นเขี้ยวใส่เสี่ยวหมี่โต้ว “ที่รัก เมื่อ ก็ลูกพูดอะไร?” %3D
เสี่ยวหมี่โต้ว กระโดดลงจากโซฟาอย่างรวดเร็วและ ปืนขึ้นไปที่ขาของหานชิง
หานมู่จื่อ “..”
“สรุปก็คือ เรื่องนั้นฉันช่วยเธอปิดไปแล้ว” หานชิง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นไปกอดเสี่ยวหมี่โต้วเอาไว้ และพูดด้วย เสียงต่ำ “บริษัทจัดการเสร็จหมดแล้ว อยู่ใกล้กับบริษัท ตระกูลหานของฉัน บนนั้นมีที่อยู่ พรุ่งนี้ฉันจะให้ซูจิ๋วพา เธอไป”
หานมู่จื่อ “ตั้งบริษัทให้ฉันแล้วจริงๆ หรอเนี่ย? ฉัน….อันที่จริงรู้สึกว่าคนเดียวก็ดีไม่เลว จัดตั้งบริษัทยัง ต้องหาทีมเข้ามา ฉันรู้สึกเหนื่อย”
“เรื่องทีมเธอไม่ต้องกังวล ฉันหาทีมนักออกแบบที่ดี ที่สุดในจีนให้เธอเรียบร้อยแล้ว”
“ทีมออกแบบที่ดีที่สุด? อย่างนั้นถึงเวลาฉันก็ต้องให้ เงินพวกเขาไม่ใช่หรือ? พี่ นี่พี่กำลังอยากให้ฉันหาเงิน หรือว่าอยากให้ฉันล้มละลายกันแน่?”
เมื่อได้ยินเธอล้อเลียน ใบหน้าเย็นชาของหานซิงก็มี รอยยิ้มปรากฏขึ้น “เธอมีความสามารถ ฉันยังคงเชื่อมั่น เงินเดือนของพวกเขาในสามเดือนแรกพี่จะเป็นคนช่วย เธอออกเอง แต่หลังจากนี้ไปก็อาศัยตัวเธอแล้ว จะ สามารถทำบริษัทที่ยอดเยี่ยมออกมาได้หรือไม่ ดึงดูด ลูกค้าได้มากพอ หรือสร้างแบรนด์ของเธอขึ้นมาเอง ล้วน ขึ้นอยู่กับตัวเธอ”
สร้างแบรนด์ของตนเอง?
เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้ หานมู่จื่อก็ตกตะลึงเล็กน้อย ตอน อยู่ต่างประเทศเธอมีชื่อเสียงเป็นแค่ดีไซเนอร์ เธอกลับไม่ คิดเรื่องการสร้างแบรนด์ของตัวเองมาก่อน
แต่ ….ถ้าต้องการนำทีมทั้งทีมจริงๆ เกรงว่าจำเป็นต้อง มีสไตล์ที่แน่นอน
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หานมู่จื่อก็เริ่มปวดหัวขึ้นมา
สรุปเธอรู้สึกว่า หลังจากก่อตั้งบริษัท ชีวิตของเธอ คงจะยุ่งมากขึ้นกว่าเดิมแน่ หม่าม หม่าม ทำบริษัท ผมจะมีตำแหน่งในนั้นด้วยได้
ไหมครับ?” เสี่ยวหมี่โต้วจู่ๆ ก็ถามด้วยความสงสัย
เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็อดถลึงตาใส่เขาไม่ได้ “เด็กอย่าง ลูก ต้องการตำแหน่งอะไร? ”
“ห” เสี่ยวหมี่โต้ว ส่งเสียงออกมา ราวกับเสียใจเล็กน้อย
“ลุงให้ตำแหน่งกับนายเอง” หานชิงหยิกแก้มของเสี่ยว หมี่โต้ว “พรุ่งนี้แม่ของนายคงยุ่ง นายไปบริษัทกับลุงแล้ว กัน”
“ได้หรือครับคุณลุง? อย่างนั้นคุณลุงจะให้ตำแหน่ง ที่สุดยอดมากๆ กับผมไหมครับ?” ดวงตาเสี่ยวหมี่โต้ว เป็น สดใสประกายอย่างยิ่ง มองแล้วไร้เดียงสาอย่างหาที่ เปรียบไม่ได้
อย่างไรก็ตาม ในดวงตานั้น หานชิงราวกับมองเห็น ร่องรอยของเล่ห์เหลี่ยมอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเขามองดู อีกครั้งมันกลับหายไปแล้ว
เขาคิด เห็นทีตนคงจะตาฝาดไป
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
