เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 196 เธอทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ



บทที่ 196 เธอทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ

ฟังถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวอึ้งไปชั่วขณะ

“มันหมายความว่าไง?”

หลินเจียงขอโทษเธอไม่หยุด: “ผมรู้ว่าเป็นผมที่ ไม่ดีเอง ก่อนหน้านั้นที่อยู่ในโรงพยาบาลที่ผมคอย ตอแยคุณแล้วพูดคำพูดสารเลวเหล่านั้น วันนี้ผมมา ขอโทษคุณ ขอให้คุณอภัยให้ผม เฉียวเฉียว คุณต้องให้ อภัยผมนะ หากคุณไม่อภัยให้ผม ผมกับเป่าเอ๋อและลูก คงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้”

เสิ่นเฉียวไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรกันแน่ อยู่ๆเขาก็ วิ่งมาขอร้องให้เธอปล่อยเขาอย่างแปลกประหลาด ยัง พูดอะไรว่าเขากับลูกและเมียน้อยจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ ได้

“คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ฉันฟังไม่เข้าใจแม้แต่คำ เดียว!” เสิ่นเฉียวถอยหลังไปสองสามก้าว หลบหลีกมือ

ของหลินเจียง มือของหลินเจียงหล่นลงบนพื้น เงยหน้า

เห็นเส้นเฉียวหน้ามุ่ยคิ้วขมวด นึกว่าเธอไม่ยินยอมให้

อภัยตัวเอง เขาจึงลุกขึ้นยืน เสิ่นเฉียว อย่ามาทำเป็นงงหน่อยเลย? ไม่ใช่เธอ หรอกเหรอให้ผู้ชายของเธอมาเล่นงานผมน่ะ? ผมเพิ่ง เสียเงินก่อตั้งบริษัทเล็กๆขึ้นมา ยังไม่ได้กำไลคืนเลย ทั้งหมดโดนผู้ชายของเธอทำพังหมดแล้ว ตอนนี้ผมมาขอให้คุณอภัย คุณก็แค่เห็นแก่ที่เราเคยรักกันแล้วอภัย ให้ผมสักครั้งได้ไหม?

เขาพูดอย่างว่วาม สายตายังเต็มไปด้วยความ เกลียดชัง แต่ว่าเสิ่นเฉียวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ แต่ ก็ได้ข้อมูลจากคำพูดของหลินเจียงเล็กน้อย แต่ข้อมูล เหล่านี้ยังน้อยมาก

ผู้ชายของเธอ…

ผู้ชายของเธอเป็นใคร? หรือว่าจะเป็นเย่โม่เซิน?

ไม่น่าใช่ เย่โม่เซินไม่เคยเห็นหลินเจียงมาก่อน คงไม่สามารถไปเล่นงานเขา?

“เสิ่นเฉียวคุณอย่าแกล้งหน่อยเลยน่ะ ก็ผู้ชายที่ เคยช่วยเธอตอนอยู่หน้าประตูโรงพยาบาลไง? ฉันยัง ได้ยินว่าเขาให้เงินคุณแม่ของคุณสามแสนใช่ไหม?”

ได้ยินแบบนี้แล้ว เสิ่นเฉียวสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “คุณพูดอะไรนะ? คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

“หากไม่อยากให้คนอื่นรู้ นอกจากตัวเองจะไม่ ทำ!” หลินเจียงพูดอย่างดุเดือด:”เรื่องสกปรกที่เธอทำจะ ให้ฉันเล่าให้เธอฟังทีละเรื่องทีละเรื่องเหรอ?”

เสิ่นเฉียว: “ฉันทำเรื่องสกปรกอะไร? คุณช่วยเล่า มาทีละเรื่องที่ละเรื่องซิ!”

เธอก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ใช้สายตาที่คมเฉียบ

จ้องมองหลินเจียง ออร่าบนหน้าก็เปลี่ยนไปจากเดิม เธอ

ก็อยากรู้เหมือนกัน เธอไปทำเรื่องสกปรกเหล่านั้นเมื่อไหร่?

หลินเจียงถูกรังสีที่ยิ่งใหญ่บนตัวเธอทำให้ตกใจ ใจเสาะจนต้องถอยหลังหนึ่งก้าว

“คุณ คุณนึกว่าตัวเองวิเศษวิโสหรือไง? สารรูป คุณตอนนี้คือถูกผมพูดจนสมองรับไม่ได้ถึงโกรธขนาดนี้ ใช่ไหม? เสิ่นเฉียว เสียแรงที่เมื่อก่อนผมรู้สึกว่าคุณเป็นผู้ หญิงที่สะอาดบริสุทธิ์ ไม่คิดว่าคุณก็จะหน้าด้านได้ขนาด นี้ ยั่วยวนผู้ชายยังไม่พอ ยังเอาเงินของเขามาผลาญที่ บ้านแม่อีก ตอนนี้ผมจะบอกคุณให้ทำไมผมถึงไม่แตะ ต้องคุณ? ก็เพราะว่าผมรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณมันเป็นพวก ลุ่มหลงชื่อเสียงเงินทองดังนั้นจึงไม่อยากแตะต้องตัว คุณ ฉันก็กลัวว่าบ้านแม่ยายอยู่ดีๆก็มารีดไถฉัน ไม่คิดว่า มีคนโดนซะแล้ว เสิ่นเฉียวคนในครอบครัวเธอช่างมี ความสามารถหรือเกิน!”

คุณหุบปากเดี๋ยวนี้นะ เสิ่นเฉียวโกรธจนขัดจังหวะ พูดของเขา

“ยังไม่แต่งงานคุณก็ไปอยู่กับซื้อฉีนเป่าแล้ว ยัง ไม่หย่าคุณก็มีลูกแล้ว ถูกหวยห้าล้านคุณก็จะหย่ากับฉัน ทันที ฉันแต่งงานกับคุณตั้งนานไม่ได้ค่าชดเชยใดๆเลย คุณนึกว่าฉันกลัวคุณมากหรือไง? เสิ่นเฉียวหัวเราะ รอย ยิ้มมุมปากที่ดุร้าย: “หากไม่ใช่เห็นว่าเราเคยรักกัน คุณ คิดว่าฉันจะไม่เอาอะไรง่ายๆแบบนี้เหรอ? หลินเจียง พูด ให้ชัดเจนหน่อยคุณมันก็ผู้ชายเฮงซวย ลืมบุญคุณคน เป็นกองขยะที่ไม่สามารถร่วมทุกข์ร่วมสุขได้ ฉันไม่รู้ว่า ใครกำลังเล่นงานคุณ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับฉันเลยสักนิดวันนี้คุณได้พูดคำพูดที่ไม่น่าฟังถึงเพียงนี้ ฉันก็มีคำพูดที่ จะบอกคุณ”

เสิ่นเฉียวจ้องมองตาของเขา ค่อยๆพูดขึ้น: “สม

น้ำหน้า”

หลินเจียง: “คุณ!”

ไม่ต้องมาหาฉันอีก ไม่งั้น…ครอบครัวคุณ อาจจะพังหรือตายกันเร็วขึ้นก็ได้”

หลินเจียงโกรธจนปากสั้น เพราะคำข่มขู่ของเธอ ทำให้โมโหจนเถียงไม่ออก

เสิ่นเฉียวหันหลังกลับแล้วเดินจากไป แต่ดวงตา ที่ไม่เอาไหนตอนที่หันหลังมันก็แดงขึ้นมาแล้ว ตอนที่ เธอเตรียมที่จะออกจากตรงนี้ หลินเจียงคุกเข่าลงมา เกาะขาของเธอไว้: “ขอโทษด้วยเฉียวเฉียว เป็นผมที่ เลอะเลือนทำผิดต่อคุณ เป็นผมที่ลืมบุญคุณคน ผมหลิน เจียงมันไม่ใช่อะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้บริษัทผมกำลังเผชิญ กับวิกฤติ ผมกำลังจะล้มละลาย และผมต้องชดใช้เงิน จำนวนมาก ผม ผมรับไม่ได้! เส้นเฉียว คุณช่วยผมหน่อย ได้ไหม ช่วยผมด้วย!”

“มันเป็นสิ่งที่คุณไม่ควรจะได้อยู่แล้ว อย่าลืมสิ ว่าที่คุณถูกหวยนั้นฉันเป็นคนซื้อให้คุณเอง”

แต่แล้ว เขากลับมาหย่ากับเธอทันที จาก นั้น ไม่ได้แบ่งเงินให้เธอแม้แต่แดงเดียว

ถึงแม้เธอจะไม่คิดถึงเงินเหล่านั้น แต่การกระทำ แบบนี้ของเขามันเหมือนคนบ้าคลั่ง
“เฉียวเฉียว..”

ไม่ต้องเรียกชื่อฉันแล้ว คุณไม่เหมาะ เสิ่นเฉียวใช้ แรงก้าวเท้าออก ยังไงก็แล้วแต่หลินเจียงไม่ยอมปล่อย ขาเธอออกง่ายๆ ราวกับว่าวางแผนมาแล้วว่าจะเกาะเธอ เอาไว้

เฉียวเฉียว คุณแค่ช่วยผมครั้งเดียว ครั้งเดียวก็พอ ต่อไปนี้คุณก็คือคนที่มีบุญคุณของผม

เส้นเฉียวหายใจเฮือกใหญ่ หลับตาลง ในหัวเต็ม ไปด้วยภาพของเมียน้อยที่อุ้มท้องมาโอ้อวดเธอ เขามีชู้ ในขนาดที่แต่งงาน พาเมียน้อยเข้ามาไล่เธอออกจาก บ้าน ทำให้เธอต้องถูกคนร้ายพรากพรหมจรรย์ในคือฝน ตก เธอหนีกลับไปบ้านตระกูลเสิ่นจากนั้นก็ถูกบังคับให้ แต่งงานกับตระกูลเย่วันนี้ถึงมีสภาพแบบนี้ ทั้งหมดนี้ได้ มาเพราะหลินเจียงประทานให้

ทำไมเธอต้องช่วยเขา? ไม่มีทางช่วยแน่นนอ!

“ฉันพูดเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” เสิ่น เฉียวลืมตาขึ้น นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเย็นเยือก ทันใด นั้นก็แปลเปลี่ยนประหลาดใจ

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะมาปรากฏตรงหน้า ของเธอ

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เซียวซู่ได้เข็นเย่โม่เซินออกมา ตรงหน้าพวกเธอ ตอนนี้ชายร่างสูงและหล่อเหลาที่นั่ง อยู่บนรถเข็นกำลังเฝ้ามองพวกเขาราวกับเทพเจ้า แวว ตาสีดำคู่นั้นเต็มไปรอยยิ้มเยาะเย้ย
เขาทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้?

เซียวซู่ได้มองเธอด้วยสายตาที่เห็นใจ ไม่ต้องรอ ให้เสิ่นเฉียวพูด คนที่อยู่ข้างหลังเธอหลินเจียงได้ กระโดดออกมาราวกับลิงตัวหนึ่งคุกเข่าลงตรงใต้ขาของ เยโม่เซิน “ผมจำคุณได้ ก่อนหน้านี้คุณกับเส้นเฉียวเคย ไปปรากฏตัวที่ห้าง คุณคือประธานเย่แห่งบริษัทตระกูล เย่ใช่ไหม? เสิ่นเฉียวเป็นแฟนของคุณใช่ไหม? ประธาน เย่ คุณต้องช่วยผม ช่วยผมด้วย!”

“อ้อ? แววตาของเย่โม่เซินเต็มไปด้วยความ รังเกียจ แล้วก็เลิกคิ้วถาม: ช่วยคุณ? คุณต้องการให้ผา ช่วยอะไรคุณล่ะ?”

“ประธานเย่ ของเพียงคุณยินยอมช่วยผม ผมจะ บอกความลับกับคุณ ความลับของเสิ่นเฉียว!”

เสิ่นเฉียวที่ยืนอยู่ข้างๆราวกับท่อนไม้ในใจเธอ ด้านชาเล็กน้อย แต่ว่าได้ยินของหลินเจียงที่พูดแบบนั้น

แล้วจู่ๆในใจเธอก็เต้นตุ๊บดับอีกครั้ง เหมือนเป็นรางไม่ดี

“คุณจะทำอะไร?” เธอถามอย่างสงสัย

หลินเจียงหัวเราะเห่อๆ: “ประธานเย่ คุณดูเธอ กลัวแล้ว เธอทำเรื่องที่ผิดต่อคุณ ประธานเย..ขอ เพียงยินยอมช่วยให้บริษัทผมได้เกิดใหม่อีกครั้ง ผมก็จะ บอกเรื่องราวที่เธอกลัวให้คุณฟัง!”

สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปมาก ใจเต้นราวกับ

เสียงตีกลอน หลินเจียงคงไม่บอกเรื่องที่พวกเขาไม่เคยมีอะไรกันให้เย่โม่เซินฟังนะ?


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ