บทที่1430 ให้เธอตกอยู่ในอันตรายไม่ได้

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? อยู่ดีๆ ทำไมไฟไหม้ได้? ”

“ใช่ แล้วหนูออกมาแล้ว ทำไมพ่อของหนูยังไม่ออกมาอีก? เขายังหยิบข้าวของอะไรอยู่รึเปล่า? หนูอย่าพึ่งร้อนรนไป เดี๋ยว พ่อของหนูก็อาจจะออกมาแล้ว!!

มีคนบอกว่าอยากดูมือของหานชิง แต่หานซิงกลับเอาแต่ เอามือซ่อนไว้ด้านหลัง เอาแต่พูดกับพวกเขาไม่หยุด “ขอร้อง พวกคุณล่ะครับ คุณลุงคุณป้า พ่อของผมหมดสติไป เขาออกมา ไม่ได้ ขอร้องไปช่วยเขาหน่อยเถอะครับ! ”

พอได้ยินว่าเขาหมดสติไป ผู้ใหญ่หลายคนก็รู้ทันทีว่าเรื่องราว มันร้ายแรงกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้ เดิมทีพอเห็นเด็กน้อย สามารถวิ่งออกมาจากกองเพลิงได้ พวกเขาก็นึกว่าผู้ชายตัว ใหญ่อย่างพอหานก็ต้องออกมาได้อย่างแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่า เขาจะหมดสติไป

งนั้นก็มีหลายคนลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปตรงนั้นทันที แต่ว่า พอเดินมาถึงหน้าประตูหลายคนนั้นก็รู้สึกลังเล พวกเขา ลังเลที่จะก้าวไปด้านหน้า

“ไฟ ไฟแรงขนาดนี้ ถ้าเกิดว่าเข้าไปแล้วจะออกมาได้ไหม? ” ประโยคเดียวทําให้คนอื่นสังเลขึ้นไปอีก
“ไซไฟนี้มันแรงมากเกินไปจริงๆ เข้าไปแล้วต้องมีอันตราย อย่างแน่นอน หรือว่าพวกเราดับไฟกันก่อนไหม? ”

“เสี่ยวชิง หนูไปอยู่ข้างๆ ก่อน ตรงนี้ให้ลุงๆ ป้าๆ จัดการเอง

โอเคไหม? ” ถึงแม้ว่าหานซึ่งจะอายุยังน้อย แต่ว่าก็มองเห็นความลังเลของ พวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่หน้าประตูแต่ว่าก็ไม่ได้เข้าไป

ด้านในนั้นพ่อของเขายังคงทนทุกข์อยู่

เขาตอบสนองได้ในแทบจะทันที เตรียมจะวิ่งเข้าไปด้านใน แต่ว่าก็โดนผู้ใหญ่คนหนึ่งที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดดึงเอาไว้ “เอ๊ะ ทำไมเด็กคนนี้ไม่เชื่อฟังเลย ไฟลุกฮือขนาดนี้หนูเข้าไปไม่ได้ ถ้า เกิดว่าหนูถูกไฟคลอกจะทำยังไง? รีบไปรออยู่ข้างๆ ก่อน ห้าม เข้าไปอีกแล้ว”

“พ่อ พ่อยังอยู่ข้างใน! ” หานซึ่งดิ้นรนจะเข้าไปข้างในให้ได้ แต่ว่าผู้ใหญ่ก็เอาแต่ดึงเขาไว้ แรงของเขาไม่สามารถสู้ได้เลย

“พ่อครับ! พ่อ! “หานชิงน้อยเอาแต่ตะโกนเรียก อาจจะเป็น เพราะว่าเสียงร้องของเขามันช่างแหลมและน่ารันทดจนเกินไป ผู้ใหญ่หลายคนด้านข้างก็เริ่มรู้สึกทนไม่ค่อยไหว

“หรือว่า พวกเราลองเข้าไปดูหน่อยไหม? เมื่อเด็กอย่างเขา ยังวิ่งออกมาได้เลย”

“ใช่ เด็กน้อยยังไม่กลัวเลย แต่พวกเราเป็นผู้ใหญ่แล้วยัง เอาแต่กลัวหัวหดอยู่แบบนี้ ดูแย่จริงๆ เลย”
ไป เสี่ยวชิงหนูรอพวกเราอยู่ข้างนอกนะ ตอนนี้พวกเราจะ เข้าไปช่วยพ่อของหนู”

ผู้ชายหลายคนพับแขนเสื้อขึ้นเตรียมจะเข้าไปข้างใน ผลก็คือ ตอนนี้เจ้าหน้าที่ดับเพลิงก็มาแล้ว พวกเขาล้อมรอบกองไฟทันที ที่มาถึง แล้วก็เริ่มอพยพประชาชนโดยรอบ

หานซิงน้อยเห็นว่าคนพวกนั้นล้อมบ้านของพวกเขาไว้ ก็ร้อน ใจและอยากจะวิ่งเข้าไป พร้อมกับร้องเรียกพ่อของเขาไปด้วย แต่ว่าลุงนักดับเพลิงคนหนึ่งก็นั่งยองๆ และกอดเขาเอาไว้

“เพื่อนตัวน้อย ด้านในไฟลุกแรงมาก หนูจะวิ่งมั่วเข้าไปไม่ได้ งั้น ไม่ยังงั้นหนูจะได้รับบาดเจ็บ

หลังจากพูดจบ ลุงนักดับเพลิงก็สังเกตเห็นมือที่เสียรูปเสียร่าง ของหานชิง “บาดเจ็บได้ยังไง? ”

“พ่อ! พ่อครับ!

หานซึ่งน้อยยังคงอยากที่จะวิ่งเข้าไปข้างใน คุณลุงนักดับ เพลิงคนนั้นรับรู้แล้วว่าเขาพูดอะไร สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที “หนูหมายความว่า พ่อของหนูยังอยู่ข้างในเหรอ?! ”

“คุณลุงครับ คุณลุงช่วยพ่อผมหน่อยได้ไหมครับ? ขอบคุณ ครับ! ”

ในฐานะที่เป็นนักดับเพลิง คำขอประเภทนี้มันเป็นเรื่องที่ต้อง ทำอยู่แล้ว เขารีบพูดอย่างจริงจังทันที “ได้ ลุงจะเข้าไปช่วยพ่อ ของหนู แต่ว่าหนูต้องรับปากลงนะ ว่าห้ามวิ่งไปมั่วซั่วเด็ดขาดเข้าใจไหม?

ทานชิงน้อยพยักหน้า “ขอบคุณครับคุณลุง คุณลุงต้องช่วยพ่อ ผมออกมาให้ได้นะครับ” หลังจากนักดับเพลิงแน่ใจว่าเขาจะไม่เที่ยววิ่งไปมั่วซั่วแล้ว ก็ ลุกขึ้นและเข้าไปปรึกษากับนักดับเพลิงคนอื่นๆ หลังจากนั้นก็มี

คนหลายคนเข้าไปช่วยคนด้านใน

หานซิงน้อยไม่ได้ไปยืนหลบอยู่ข้างๆ แต่เอาแต่ยืนอยู่ในที่ที่ ใกล้ไฟที่สุดแต่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาอยากจะรอพ่อของเขาอยู่ที่นี่ พ่อให้เขาออกมาเรียกคนเข้าไปช่วย เขาทำได้แล้ว! พ่อของเขา ต้องปลอดภัย!

และในตอนนี้เอง คุณนายหานที่ไปซื้อเค้กก็กลับมาแล้ว ในมือ ของเธอถือถุงเค้กอยู่ เห็นเปลวไฟที่ลุกโชนขึ้นไปบนท้องฟ้าจาก ระยะไกล เธอก็รีบก้าวยาวเข้าไปตรงที่นั่นด้วยความสงสัย ตอนที่ เธอเห็นว่าที่ที่ไฟไหม้คือบ้านของตัวเองนั้น ก็เหมือนมีเสียงระเบิด ดังขึ้นในหัว มีอะไรบางอย่างในนั้นพังทลาย

หลังจากนั้นเธอก็ไม่สนใจอะไรอีกทั้งนั้น รีบวิ่งไปที่นั่นอย่าง รวดเร็ว

มีไฟพุ่งมาจากด้านหน้า หานซึ่งได้กลิ่นไหม้ รูม่านตาเขาก็หด ลงอย่างกะทันหัน ร่างของเขาที่เดิมทีไม่ขยับไปไหนก็หลบในทันที

ลมหายใจของกระชั้นมาก เหงื่อหยดลงมาจากหน้าผาก รอบข้างไม่ว่าจะเป็นอากาศ หน้าบางก็ภาพไฟ บางก็ภาพคนในเหตุการณ์ หรือ บางทีเป็นภาพความไม่มีสิ้นสุด

ข้างของเขาเหมือนกับว่าคน

ทีเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย

หลังจากหานซึ่งประตูแล้ว ความคิดแรกของเขาคือ เข้ามาช่วยเสียวเหยียน เขาไม่สามารถปล่อยให้เสี่ยวเหยียน จมในกองเพลิงอันตรายได้

ดังนั้นเขาเลยวิ่งเข้าจนถึงมายืนตรงนี้ ตรงหน้าเขาก็ ปรากฏภาพเหตุการณ์ในอดีตขึ้นมา

ความทรงจําเหล่านั้นเหมือนกับกัดกินวิญญาณ กัดความทรง จําของเขาสามารถกระตุ้นไว้ แต่ว่า พอนึกว่าสาวน้อยของเขากำลังรอเขากอง

ควันโขมง หาน งปิดของตัวเอง สายตาของเขาก็ค้นหา เสี่ยวเหยียนตารางนิ้วของห้อง
“เกิดอะไรขึ้น? ”

คุณนายหานที่รีบวิ่งมาถึงหน้าประตู ก็จะตะโกนออกมาอย่าง ร้อนรน “นี่คือบ้านของฉัน มันเกิดไฟไหม้ได้ยังไงกัน? สามี เสี่ยว ชิง! ”

หลังจากพูดจบ คุณนายหานก็รีบวิ่งเข้าไปข้างในอย่างร้อนรน แต่วิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็มีคนห้ามเธอไว้

“คุณผู้หญิงครับ ด้านในไฟแรงมาก คุณเข้าไปไม่ได้” “ทำไมไม่ให้ฉันเข้าไป? นี่คือบ้านของฉัน ให้ฉันเข้าไป! ”

ปกติแล้วคุณนายหายอ่อนโยนราวกับน้ำ และก็เป็นคนที่มี เหตุผลอย่างมาก แต่พอถึงเวลาแห่งชีวิตและความตายนี้ เธอก็ สูญเสียสติไปในทันที

“คุณผู้หญิง พวกเราเข้าใจความรู้สึกของคุณมาก แต่ว่าตอนนี้ ที่นี่ถูกล้อมรอบไปด้วยไฟ ขอให้คุณใจเย็นหน่อย เรามีบุคลากร มืออาชีพจํานวนมากที่เข้าไปช่วยเหลือแล้ว คุณรออยู่ที่นี่นะครับ?

คุณนายหานยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ว่าก็มีเสียงเล็กๆ เสียง หนึ่งดังขึ้นจากด้านล่างซ้าย

“แม่ครับ”

คุณนายหานก้มหน้าลง ก็เห็นหานชิงตัวน้อยยืนอยู่ข้างๆ เท้า ของเธอ เธอตกใจ หลังจากนั้นก็เห็นมือที่ยับเยินของหานชิงน้อย น้ำตาเธอก็ร่วงลงมาทันที
“ซิงเอ๋อ เกิดอะไรขึ้นกับลูก? ทำไมมือลูกถึงได้เจ็บขนาดนี้? ” เธอกอดหานทิ้งไว้ อยากจะดึงมือเขามาตรวจสอบดู แต่ว่าก็ไม่

ได้ลงมือ เพราะกลัวว่าพอไปแตะโดนมือเขาเข้าแล้วเขาจะเจ็บ “แม่ครับ” ดวงตาของหานซิงแดงเล็กน้อย แต่ว่าก็กลั้นหายใจ และพูดว่า “พ่อยังอยู่ข้างใน แต่ว่าคุณลุงคนหนึ่งพาคนเข้าไป

ช่วยพ่อแล้ว แม่ครับ พ่อจะไม่เป็นไรใช่ไหม? ”

พอได้ยินดังนั้น ดวงตาของคุณนายหานก็มีประกายความ ประหลาดใจ หลังจากนั้นก็หันกลับไปดูกองเพลิงที่อยู่ด้านหลัง ของตัวเอง ร่างกายของเธอก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

“แน่นอน พ่อต้องไม่เป็นอะไร! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ